maandag 17 september 2012

Trainen met Sean McColl

Afgelopen weekend waren de wereldkampioenschappen sportklimmen in Parijs. De Canadees Sean McColl werd tweede na de Oostenrijker Jacob Schubert. Dit is een leuke video waarin je kunt zien hoe Sean McColl traint.


donderdag 13 september 2012

Hadden we we hem nu toch maar genomen....

Toen we in februari in Spanje waren, hebben we ons bijna laten verleiden om een leuke pup te adopteren. We hadden al een naam voor hem bedacht (Bura) en hij voelde zich helemaal thuis bij ons in de bus. We hebben hem uiteindelijk toch maar niet genomen. Het ziet er natuurlijk wel schattig uit zo'n puppy, maar je weet nooit met wat voor hond je later eindigt. Het was niet helemaal duidelijk wat voor 'ras' het was. Voor je het weet, zit je met een volwassen labrador of poedel in je bus.
Vorige week kregen we een foto van de huidige eigenaar van Bura (die tegenwoordig onder de naam Gaston door het leven gaat). Nu voelen we ons toch wel een beetje bekocht. Het is helemaal geen labrador of poedel geworden, maar een prachtige hond! Als we dit hadden geweten dan hadden we hem misschien toch wel genomen.

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

dinsdag 11 september 2012

De mooiste klimgebieden

Veel mensen vragen ons wat we de mooiste klimgebieden vonden. En of we ooit nog buiten Europa gaan klimmen. Voorlopig blijven we binnen Europa: er is nog zó veel te doen en met een eigen busje is het ook erg makkelijk om daar naar toe te rijden.

Sportklimgebieden waar we zeker naar terug willen (in willekeurige volgorde):
  • Kalymnos, dit Griekse eiland bracht alles wat ons beloofd was. Een haast onuitputtelijke hoeveelheid prachtige en zeer verschillende routes. Zeldzaam veel tufa's! Ondanks ons verblijf van bijna een maand willen we hier zeker nog naar terug.
  • Siurana, in Catalonië, is wel een heel bijzonder mooie locatie met heel veel mooie steile en overhangende routes.
  • Geyikbayiri, in Turkije. Het was al de 4e keer was dat we hier waren. Maar we zijn er nog steeds niet op uitgekeken. Het heeft alles wat je als sportklimmer in de winter nodig hebt: aangenaam klimaat, veel verschillende mooie routes in een gastvrije omgeving.
  • Chulilla, ook weer in Catalonië,  is zeer mooi gelegen en er worden nog steeds interessante (steile) routes geopend.
  • Misja Pec, het bekende Sloveense klimgebied biedt ons nog veel uitdaging met steile en overhangende routes in bijzonder gevormde kalk (tufa's).
  • Rodellar, prachtige overhangende routes in een mooie kloof.
Gebieden waar we graag weer lange routes willen doen:
  • Bavella (Corsica), veel bijzonder mooie routes met korte aanloop. De tafoni-structuur zorgt voor een grote diversiteit aan routes.
  • Dolomieten, klimmen in de Dolomieten blijft altijd een mooi avontuur. Zowel in de klassiekers als de moderne routes.
  • Riglos, multi-pitch routes in een continue overhang! Daarbij nog een bijzondere rots-structuur met enorme bollen.
  • Paklenica, in Kroatië. Het weer was tijdens ons verblijf hier helaas niet goed genoeg om lange routes te doen. Daarom willen we hier nog wel naar terug.
  • Bergell, prachtige granieten wanden in een mooie alpiene omgeving. We zijn hier al diverse malen geweest, maar helaas is het er het afgelopen jaar niet van gekomen.
  • Sanetsch in Zwitserland. Op een afgelegen pas boven Sion kun je hier in alle stilte prachtige lange (sportklim)routes doen. Het landschap is erg ruig en weids en bijna 'on-Zwitsers'.
Tja, en dan zijn er ook nog veel gebieden waar we nu niet aan toe zijn gekomen, maar waar we wel een keer heen willen. Kortom, nog genoeg te doen, één jaar zal ook een volgende keer wel weer niet genoeg zijn.

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

vrijdag 31 augustus 2012

Crag-info: Le Ponteil en Paroi des Lys

Als je denkt aan multi-pitch routes in de buurt van de Écrins/Val Durance, dan is het eerste gebied dat in je gedachten op komt waarschijnlijk Ailefroide. Maar als je eens wat anders wilt dan graniet, dan zijn er in Val Durance nog twee alternatieven: Le Ponteil en (het iets hoger gelegen) Paroi des Lys.

De rots en de routes
De prachtige geel-oranje kalkmassieven zijn ongeveer 150 meter hoog. Niet erg hoog voor multi-pitch routes, maar de de diverse lengtes zijn zeer afwisselend en daardoor de moeite waard. Wij vonden met name de routes op sector 'Nid d'aigle' erg mooi. De grote diversiteit aan spleten, scheuren, loodrechte wanden, versnijdingen, dakjes en traverses binnen één route maakt het klimmen hier erg bijzonder. De grote populariteit van dit massief heeft er helaas wel voor gezorgd dat er hier en daar al wel gladgeklommen stukken in zitten. 

De behaking

De routes zijn voorzien van solide boorhaken en standplaatsen. Met een klein assortiment nuts en friends kunnen de haakafstanden eventueel wat verkleind worden.

De beste tijd
De massieven liggen op het zuid - zuid-oosten en je vindt er geen beschutting (ook niet tegen wind). De temperaturen kunnen in de zomer aardig oplopen. Het is daarom aan te raden om in de zomer erg vroeg te beginnen of juist pas na twaalven, wanneer de zon uit de zuid-oost wand is. In het voor- en najaar kan hier prima geklommen worden.

Overnachten, boodschappen en wifi
In Val Durance vind je veel campings en gites e.d. Een goedkope en gunstig gelegen camping is Camping les Allouviers bij Freissinières. Op de camping heb je wifi. Als je vóór de camping de brug overgaat en langs de rivier blijft rijden, kom je bij een parkeerplaats waar je met een busje mag bivakkeren. Maar er zijn ook nog veel andere plekjes waar je goed met een busje kunt staan. In Val Durance zelf vind je verschillende sportwinkels en supermarkten.

Topo's
- Escalade en Brianconnais, Y. Martine en J.J. Rolland; voor een review, klik hier.
- Kletterführer Alpen Band II, N. Luzar en V. Roth; voor een review, klik hier.

Foto's
De foto's van Ponteil en Paroi de Lys

Klimgebieden in de buurt
Andere leuke klimgebieden in de buurt zijn:
Ailefroide
- Briançon
L'Argentière-La-Bessée
Vallée de la Clarée en Vallée Étroite

Non-stop-waardering
4 sterren

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

maandag 27 augustus 2012

Crag-info: Val Durance, deel 2: "L'Argentièr-la-Bessée en omgeving"

In het Franse Val Durance zijn tientallen sportklimgebieden te vinden. Geen van alle groot genoeg om er lang te verblijven, maar samen maken ze Val Durance toch tot een leuke bestemming voor sportklimmers. Na ons bezoek aan een aantal gebieden rond Briançon hebben we ook nog een aantal crags rondom L'Argentière-la-Bessée bezocht.

De gebieden

Réotier
Alhoewel de topo dit gebied waardeert met het maximaal aantal sterren, waren wij er niet zo van gecharmeerd. De routes zijn maximaal 15 meter lang en je klimt op grijze kalk.  Je vindt er voornamelijk vierde-, vijfde- en zesdegraadsroutes. Wij vonden de zesdegraadsroutes niet erg mooi.

Bouchier
Een bijzonder mooi gebied met routes tot 30 meter lang. In de sector "Roche Motte" vind je zeer mooie overhangende routes. Een paradijs voor als je tussen de 6b en 7a klimt. In de andere sectoren vind je vooral zevendegraadsroutes en één 8a+.

Freissinières
Dit is één van de grotere massieven van Val Durance. De routes 'dicht bij' de parkeerplaats zijn soms al wat glad geklommen, maar er zijn nog steeds voldoende mooie en ruwe routes. Je hebt hier de mogelijkheid om zowel single- als multipitch routes te klimmen. De rots is van een prachtig soort rood-oranje kalk.

Les traverses et la vignette
De sectoren van Vignette zijn enigszins verspreid gelegen en bevinden zich zowel boven als onder de weg waar je parkeert. Sector 3 'Jonathan' is enigszins instabiel en in diverse routes zijn uitgebroken stenen terug gelijmd om de route te 'behouden'. Ook zijn hier al een aantal routes stevig afgeklommen. Sector 4 'Lézaroïde' is veel compacter en scherper. Het hele massief bestaat uit 7 sectoren met routes tussen de derde en achtste graad. Je vindt er met name vijfde-, zesde- en zevendegraadsroutes.

Le Cala
Gebiedje met heel weinig routes, maar prima als je aan het eind van de middag nog even een vijfde- of zesdegraadsroute route wilt klimmen. De aanloop is zeer kort dus je bent er zo.

Behaking en beste seizoen
Voor informatie over de behaking, het beste seizoen, zie: crag-info Val Durance: Briançon.

Topo
Voor een review van de gebruikte topo, zie: Escalade en Briançonnais, Haut Val Durance, Queyras.

Foto's
Foto's van klimmassieven bij Argentière

Klimgebieden in de buurt
Niet ver van L'Argentière-la-Bessée vind je andere leuke klimgebieden, zoals:
Ailefroide
- Briançon
Le Ponteil en Paroi des Lys
Vallée de la Clarée en Vallée Étroite

Pieter

©2012 nonstopclimbing.nl

zondag 19 augustus 2012

Het einde van de reis...

We zijn weer in Nederland. We zijn al met al een jaar weg geweest en hebben in de meest fantastische gebieden geklommen. Zo mooi was het, dat we het zeker nog een keer gaan doen.

Thuis komen en binnen klimmen
Veel mensen vragen ons hoe het is om weer terug te zijn. Tja, reizen is leuker, maar we hebben geen hekel aan ons Nederlandse leven en het is leuk om iedereen weer te zien. Ik ben weer aan het werk en omdat ik een leuke baan heb, is het geen probleem. Pieter gaat op zoek naar nieuwe opdrachtgevers en vindt dat ook niet vervelend. Afgelopen week heeft een erg leuke hond bij ons gelogeerd en daar zijn we lekker veel mee naar buiten gegaan.
Maar waar we misschien nog wel het meeste aan moeten wennen is het klimmen in een hal. Wat een lawaai! Wat een warmte! We hebben Bussum, Utrecht en Nieuwegein al weer bezocht en na het klimmen in deze hallen waren we behoorlijk gaar.

Het vervolg
Er blijven overigens berichten op ons blog komen. Naast het werk blijven we natuurlijk zo veel mogelijk klimmen. Binnenkort volgen reviews en foto's van Ailefroide, Le Ponteil, Parois des Lys en van een aantal kleine sportklimgebieden in Val Durance.

Esther

©2012 nonstopclimbing.nl

vrijdag 27 juli 2012

Topo-review: Escalade en Briançonnais, Haut Val Durance, Queyras

Nog dit jaar is een nieuwe uitgave verschenen van de topo 'Escalade en Briançonnais, Haut Val Durance, Queyras'.  De topo omvat maar liefst 11 regio's in de Hautes-Alpes:
- Clarée
- Guisane
- Briancon
- Vallouise
- l'Argentiere
- La Roche de Rame
- Freissinières
- Tramouillon Saint-Crépin
- Guillestre
- Queyras
- Embrun

Van elke regio zijn massieven in de topo opgenomen. Dit zijn vooral sportklimgebieden, maar ook enkele multi-pitch massieven zoals bijvoorbeeld Le Ponteil en Paroi de Lys. Ook Ailefroide is voor een klein deel opgenomen, maar voor dit gebied is een uitgebreidere topo beschikbaar.
De topo is erg compact, gezien het grote aantal massieven dat is opgenomen. Per massief wordt middels pictogrammen informatie geven over het soort rots, de oriëntatie t.o.v. de zon, de beste periode om te klimmen, het soort klimmen, de aanlooptijd en de 'kindvriendelijkheid'. Verder wordt in enkele woorden verteld wie de routes heeft geopend (of gesaneerd) en wanneer of wat er bijzonder is aan een gebied. Middels sterren wordt aangegeven hoe mooi een gebied is. Vaak waren we het met deze kwalificaties eens. Bij elk massief wordt middels een kleine schets weergegeven hoe je er kunt komen. Soms is het even zoeken. Helaas wordt nog niet gewerkt met GPS-coördinaten.

Wat opvallend is aan deze topo is dat de verschillende massieven (net als in de voorgaande topo) totaal verschillend en niet altijd even goed worden weergegeven. Wij hoopten dat de nieuwe topo verbeterd zou zijn, maar het lijkt alleen te gaan om een update van routes. De ene keer wordt met heel duidelijke foto's en ingetekende routes gewerkt. Andere keren wordt volstaan met een simpele pentekening - soms heel goed, soms erg globaal. Gelukkig staan er meestal wel enkele namen van de routes op de wand, zodat je met de topo in de hand de routes wel kunt vinden. In het ergste geval moet je het doen met een onduidelijke tekening en routes zonder naam... Als je van puzzels of verrassingen houdt, ideaal.

Mocht je nog de vorige topo hebben (uit 2009?), dan zijn er een paar veranderingen. Er zijn enkele massieven bijgekomen en een aantal daarvan is echt de moeite waard. De vorige topo is deels tweetalig (Frans en Engels), de topo van 2012 is nagenoeg volledig tweetalig. In de vorige topo stond nog te lezen dat je met de aanschaf van de topo bijdraagt aan het onderhoud van de massieven door de FFME. Nu wordt de FFME slechts bedankt voor de steun, maar wordt niets meer gezegd over wat er met het verdiende geld wordt gedaan; wellicht gaat het nu volledig naar de auteurs (die overigens ook routes hebben geopend).

Tip
In de topo staat geen informatie over accommodatie of winkels (behalve enkele advertenties). Wij hebben naast de topo ook de overzichtskaart van de Écrins gebruikt en daarmee vonden wij wat we nog nodig hadden:
- Écrins: Le Bourg d'Oisans/Briancon/Parc National des Écrins, carte de randonnées, 1:50000

Titel: Escalade en Brianconnais, Haul Val Durance, Queyras
Talen: Frans en Engels
Auteurs: Yann, Martine en Jean-Jacques Rolland
Uitgave: zomer 2012
Uitgever: ?
ISBN: ?
Te koop: bij de vele buitensportzaken in Val Durance
Prijs: €29,50

non-stop-waardering: 3 sterren

Esther

©2012 nonstopclimbing.nl

dinsdag 24 juli 2012

maandag 23 juli 2012

Worldcup Briancon


Als Nederlandse klimmer ben je niet zo vaak in de gelegenheid om de wereldtop aan het werk te zien. Wanneer je dan een keertje in de buurt bent van een worldcup-wedstrijd is het bijzonder de moeite waard om te gaan kijken. Voor de nodige inspiratie (en om onze eigen klimprestaties weer in het juiste perspectief te plaatsen) hebben we afgelopen zaterdag de worldcup-wedstrijd in Briancon bezocht. 
In de middag vonden de halve finales plaats met Nikki van Bergen als enige Nederlandse deelnemer. Zowel voor de heren als de dames waren er mooie routes gebouwd. Nikki klom zeer sterk, maar door een foutje aan het begin van de route werd haar uitslag achteraf helaas gecorrigeerd.

Tijdens de finales bleek hoe populair het klimmen in Frankrijk is. Het grote plein waarop de wedstrijd plaats vond zat helemaal vol met toeschouwers. Er waren nauwelijks bankjes om op te ziten, maar de meeste mensen hadden een kussen of een klein stoeltje meegenomen. Opvallend was dat dit een uitje is voor de hele familie (inclusief honden), waarbij de leeftijd van de toeschouwers varieert tussen 5 en 85 jaar.
De route voor de vrouwen bood met fraaie bewegingen in het dak voor de toeschouwers het nodige kijkspectakel. Maar voor de klimsters bleek de route iets te eenvoudig, waardoor veel finalisten de top haalden. Hélene Janicot werd daarom met de snelste tijd uiteindelijk de winnaar.
De route voor de heren bood meer uitdaging. Een lange en zeer harde route waarvan geen enkele heer de top wist te bereiken. Tot het eind was het zeer spannend maar Sachi Amma wist het hoogst te komen.

Een heel leuk uitje voor een rustdag, maar nu gaan we weer lekker zelf klimmen.

Pieter


©2012 nonstopclimbing.nl

donderdag 19 juli 2012

Crag-info: Val Durance, deel 1: "Briançon"

In het Franse Val Durance zijn tientallen sportklimgebieden te vinden. Geen van alle groot genoeg om er weken lang te verblijven, maar samen maken ze Val Durance toch tot een leuke bestemming voor sportklimmers. De afgelopen week hebben we een aantal crags rondom Briançon bezocht.

Gebieden

Randouillet
De rotsen van dit massief bevinden zich onder het 'Fort du Randouillet' aan de rand van Braincon. Het uitzicht op Briancon is niet echt schitterend en daarmee misschien wel het grootste minpunt van dit massief. De routes op de kalksteen wanden variëren tussen 4a en 7c met voornamelijk routes in de zesde graad. De routes zijn aardig en een aantal routes zijn erg hard in de eerste meters.

Laus de Cervieres
Een leuk en rustig gelegen beginnersmassief met 23 routes in de vierde en vijfde graad (en één 6a). Het kwartsiet-gesteente zorgt voor leuke en afwisselende lijnen.

Rocher Gafouille
Een massief met een dertigtal routes verdeeld over drie sectoren. De laatste sector is een massief met een aantal zeer korte routes voornamelijk in de derde graad. De eerste twee sectoren zijn hoger en mooier. De routes op deze massieven zijn vooral tussen 5c en 7b. Wij vonden de routes wat 'hard', maar erg mooi.

Les Ayes
Dit is misschien wel het mooist gelegen massief in de buurt van Briancon: je waant je erg afgelegen, terwijl het slechts 20 minuten rijden vanaf Briancon is. Daarbij komt nog dat de routes op de steile kalksteen wanden bijzonder de moeite waard zijn. Je vindt er mooie lengtes van rond de 30 meter, voornamelijk in de 6e en 7e graad.

Rocher Baron
Om dit massief te bereiken moet je enkele kilometers over een slechte weg omhoog rijden. Maar het klimmen in Rocher Baron is het zeker waard om deze 'tocht' omhoog te ondernemen. Voor liefhebbers van overhangende routes zijn hier een aantal zeer mooie routes in de zesde en zevende graad. Maar ook de vertikale routes in de vierde en vijfde graad zijn de moeite waard. Het is een erg populair massief waar hele gezinnen inclusief picknickmanden naar toe komen.

Behaking
Voor alle massieven geldt dat vrijwel alle routes goed behaakt zijn en dat de haakafstanden relatief kort zijn.

Beste tijd
De meeste massieven zijn gelegen op ongeveer 1200 meter hoogte. Hierdoor is het vaak in de zomer (als er een briesje staat) nog een prima plek om te klimmen. Maar ook in het voor- en najaar is dit een prima bestemming.

Overnachten, boodschappen
In Val Durance vind je veel campings en gites. Ben je met een busje, dan kun je meestal wel een geschikt bivakplekje vinden bij de massieven in de buurt. In de vallei vind je legio sportwinkels en supermarkten.

Topo
Alle massieven zijn beschreven in de topo 'Escalade en Briançonnais, Haut Val Durance, Queras'. Hierover volgt binnenkort een review op deze site.

Foto's
Foto's van klimmassieven bij Briançon

Klimgebieden in de buurt
Niet ver van Briançon vind je andere leuke klimgebieden, zoals:
- Vallée de la Clarée en Vallée Étroite
Le Ponteil en Paroi des Lys
Vallée de la Clarée en Vallée Étroite

Pieter

©2012 nonstopclimbing.nl

maandag 16 juli 2012

Revaliderend klimmen

Het goede nieuws is: er wordt weer geklommen.
Na een periode van zeven weken rust is het dan eindelijk zover, de eerste klimmeters zijn gemaakt. Natuurlijk zou je gewoon weer op je oude klimniveau verder willen gaan, maar dat is helaas niet het geval. Na een periode van zeven weken rust is het lichaam niet echt meer een grote inspanningen gewend. Ook de pezen in mijn voet en enkel, die nog steeds ontstoken zijn, protesteren heftig tijdens het klimmen.
Voorlopig heeft de activiteit in de rotsen dan ook meer weg van revalideren dan van écht klimmen. Gelukkig is Val Durance een prima revalidatie-oord, met genoeg klimgebieden met routes in de lagere niveaus. En na het klimmen is er altijd wel een koud riviertje in buurt om de enkel te koelen.
Ook al vindt het klimmen op dit moment even op een lager niveau plaats, er worden wel andere topsport-prestaties geleverd: vandaag heb ik Esther weer eens verslagen met Jeu de Boules :-).

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

vrijdag 13 juli 2012

Topo-jacht

Bivak vlakbij Col du Galibier
Na de korte tussenstop in Nederland, zijn we weer richting het zuiden vertrokken. La Chambotte, iets ten noorden van Chambéry, zou de eerste klimbestemming zijn. Volgens de overzichtstopo "Europe, sport vertical" van Jingo Wobbly zouden er 230 routes zijn in nagenoeg alle moeilijkheidsgraden, met uitzicht over Lac du Bourget en de omliggende heuvels. Dat leek ons wel wat... Volgens Jingo Wobbly zou er een topo zijn met de naam "Escalades autour du Lac Bourget". Waar je hem kon kopen was niet duidelijk.
In Frankrijk kun je vaak bij de tabakswinkel, de bar of de lokale kruidenier de topo kopen. Maar helaas: we hebben alle winkeltjes in de nabije omgeving van La Chambotte bezocht en niemand verkocht de topo of wist waar we hem konden vinden. Maar op de overzichtsborden vlakbij het meer konden we zien dat er wel geklommen kon worden. Met een mooie tekening werden maar liefst 60 routes aangeprezen. Zestig?! Wat was er gebeurd met de andere 170 routes? Misschien wist de VVV meer? Daar wisten ze ons met enige trots te vertellen dat er wel (of nog maar?) 20 routes waren, maar meer info hadden ze niet.
Uiteindelijk zijn we op de bonnefooi naar het massief gegaan. Een deel van de routes bleek afgesloten te zijn in verband met de nieuwbouw van een restaurant bovenop het massief. Klimmers die we spraken bij de rots, zeiden ons dat er alleen op internet een topo te vinden was. De routes waren hier en daar afgeklommen en ook zagen we veel losse rots: precies de soorten rots waar we niet graag op klimmen.
We besloten te gaan zwemmen en vervolgens door te reizen naar Maurienne. Er zouden verschillende klimgebieden te vinden zijn in dit dal. Jingo Wobbly noemde ook de topo: "Escalades en Maurienne". In het dal aangekomen hebben we verschillende winkels bezocht, op zoek naar de topo. Maar geen topo te bekennen. Uiteindelijk hebben we ook nog de VVV geraadpleegd, maar weer vingen we bot.
Wat was dit? Twee maal op één dag in verschillende gebieden geen topo te bekennen?
Op de afslag naar Col du Galibier besloten we maar richting Val Durance te gaan. Daar hadden we in ieder geval de topo al van, dus dat kon niet verkeerd gaan. En de rit via Col du Galibier en Col du Lautaret maakte het vergeefs zoeken naar topo's meer dan goed.

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

woensdag 27 juni 2012

Tussenstop in Nederland



Na onze ongelukkige val op Corsica hebben we niet meer veel kunnen klimmen. Het herstel van een stevige hersenschudding vraagt meer tijd dan ik gehoopt had. Ook de enkel is nog niet helemaal in orde.
We hebben na het verlaten van Corsica eerst een tijdje bij de Gorges du Verdon gebivakkeerd, waar we vooral van het mooie weer genoten en heerlijk in het meer gezwommen hebben. Ook hadden we een stel petanque-ballen op de kop getikt waarmee we in hobbelig terrein een alpine variant van het jeu de boules spel deden. Kwamen we toch nog een beetje in beweging.
Daarna zijn we naar Buis les Baronnies gegaan. Daar hebben we zelfs nog een poging gedaan om te klimmen, maar met niet al te veel succes.
Uiteindelijk besloten we half juni om voor korte tijd naar Nederland terug te keren tot ik wat verder hersteld ben. We brengen nu de tijd door met het opknappen en weer inrichten van onze woningen. Om het thuiskomen wat leuker te maken, mocht Harm, één van onze logeerhonden, een paar dagen bij ons komen.
Als de huizen min of meer op orde zijn en ik hopelijk ook voldoende fit ben, gaan we begin juli weer op pad. We hebben gelukkig nog ruim een maand!
Waar heen we gaan en voor hoe lang, weten we nog niet. We hebben nog steeds een wensenlijstje en het weer bepaalt waar we heen gaan. En als we niet kunnen klimmen, maar rust nodig hebben, zoeken we zeker een warme plek op.

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

maandag 18 juni 2012

En hoe gaat het nou met 'de enkel'?

Verschillende mensen hebben me al gevraagd hoe het nou met mijn enkel gaat. Voor de trouwe lezer of goede bekenden al bekend, maar voor de nieuwkomer in het kort: in februari 2008 heb ik mijn linkerenkel in Freyr verbrijzeld met een voorklimmersval op een 'band'. Er is blijvende schade. Om verdere slijtage te vertragen en pijn te minderen, loop ik met krukken of een stok. Klimmen gaat nog wel, omdat ik altijd een brace draag en inmiddels aardig door heb hoe ik mijn enkel kan ontzien tijdens het klimmen. In de (nabije) toekomst zal de enkel moeten worden vastgezet - als de pijn te hevig wordt.
Maar het gaat wonder boven wonder goed met mijn enkel. Niet dat ik nu ineens kan rennen springen of dansen, maar omdat ik steeds beter weet wat ik wel en wat ik niet kan  doen. Ik vervloek de krukken wel regelmatig: als je door dicht struikgewas naar de instap van een route moet lopen, dan is het lopen een crime. Ook met krukken bergop is erg zwaar. Ik troost mezelf dan met de gedachte dat ik er vast erg sterk van word...
In Margalef (in Catalonië) was ik trouwens niet de enige klimmer met krukken. We hebben daar een klimmer met één been gezien. Hij klom met 2 vingers in zijn neus 7c-8a. Waarop een bevriende Nederlandse klimmer aan mij vroeg waarom ik dat eigenlijk niet deed. Ik had tenslotte nog twéé benen... Tja, waarom eigenlijk niet?

Tot nog toe geef ik mijn enkel een '8'. Wat mij betreft laat het vastzetten nog even op zich wachten.

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

woensdag 13 juni 2012

Topo-review: Bavella multi-pitch (Corsica)

Voor wie multi-pitch routes wil klimmen op Bavella (en de rest van Corsica) zijn er diverse topo's beschikbaar. De belangrijkste zijn:
- Kletterführer Korsica
- Grande voies de Corse
- Roca é Sole, massif de Bavedda

Tip: naast een topo is het handig om ook een 1:25.000 kaart te hebben van het gebied b.v. IGN 4253ET (www.IGN.FR)

Geen van de topo's geeft echter een volledig overzicht van alle routes rondom Bavella. Om een volledig overzicht te krijgen zal je ook oudere topo's moeten raadplegen. Deze zijn meestal niet meer te koop, maar mogelijk vind je ze nog ergens in de bibliotheek van een bergsportverenging. Bovengenoemde topo's bevatten ieder gelukkig meer dan genoeg routes voor een gemiddelde klimvakantie of zelfs wat langer.

Hieronder in het kort de belangrijkste kenmerken van de topo's.

Kletterführer Korsika
Dit is een topo met bijna 70 routes in Corsica, waarvan 36 rond Bavella. Als je de topo bekijkt dan zie je onmiskenbaar de kwaliteit van Topoguide.de, zoals we die ook van hun Kletterführer Alpen kennen. De topo bevat een selectie van zowel moderne (en behaakte) routes als van mooie klassiekers. Iedere route is met groot detail in kaart gebracht. Dat is zeker voor het klimmen van klassiekers geen overbodige luxe. Je raakt anders al snel in het labyrint van tafoni's de weg kwijt. Daarnaast vind je veel informatie over de afzekering en benodigd materiaal.
Het vinden van de instap van de route op Corsica kan nog al eens lastig zijn. Daarom bevat deze topo diverse overzichtskaartjes met de ligging van de massieven en soms nog een extra kaartje bij de route. Daarbij wordt ook de aanloop nog eens in tekst beschreven. Per route wordt d.m.v. een classificatie van 1 tot 3 varkens aangegeven hoe lastig het is om de route te vinden. Hoe meer varkens, hoe beter je moet kunnen speuren... Het is jammer dat voor de minder goede speurneuzen de GPS-coördinaten van de parkeerplaatsen en de instap niet zijn vermeld.

Non-stop-waardering: 4,5 sterren

Titel: Kletterführer Korsika
Auteurs: Volker Roth, Nicole Luzar
Editie: 2008
Uitgever: Topoguide.de
ISBN: 978-3-00-024237-3
Verkrijgbaar: o.a. via www.topoguide.de
Prijs: €29,95
Taal: Duits

Grande voies de Corse
Dit is, net als de Kletterführer, een overzichtstopo voor heel Corsica met een selectie van 80 routes. In deze selectie komen relatief weinig routes in Bavella voor. De foyto's van de massieven zijn erg goed. Het verloop van de route is slechts met een lijn in een foto weergegeven en geeft daarom weinig of geen  gedetailleerde informatie. Bij een aantal routes zijn nog wel per lengte tekstuele aanwijzingen gegeven. Per route wordt weergegeven wat voor soort afzekering je aantreft en of je zelf nog het een en ander moet aanbrengen. Ook worden aanwijzingen gegeven voor (extra) benodigd materiaal. De beschrijving van de aanloop is redelijk duidelijk en de GPS-coördinaten van de parkeerplaats worden vermeld (helaas niet de coördinaten van de instap van de route). Ook de abstieg wordt beschreven en is soms ingetekend. Een overzichtskaartje geeft je een idee waar de verschillende massieven ongeveer zijn en vaak is de aanloop ook nog in een kaartje weergegeven.

Non-stop-waardering: 4 sterren

Titel: Grande voies de Corse
Auteurs: Bertrad Mannin, Thierry Sonchard
Editie: 2011
Uitgever: FFME
ISBN: 978-2-9526-3883-8
Prijs: 25,- euro 
Taal: Frans, Engels
Verkrijgbaar: in ieder geval in klimwinkels in Corte en Ajaccio en in de delicatessenwinkel naast het postkantoor in Zonza.

Rocca é Sole

Als je naar de foto's in deze topo kijkt, dan denk je al snel dat je met een gedateerde topo uit de jaren '80 te maken hebt. Schijn bedriegt, want deze topo is uit 2003 en bevat vooral de moderne routes rond Bavella (bijna 70 totaal). De routes zijn middels aquarellen, zwart-wit tekeningen of middels een lijn op een (vaak slechte) foto ingetekend. Diverse van deze foto's zijn in de winter genomen met een dikke laag sneeuw op de rots! Iedere herkenbare vorm van de rots is in deze foto's door de sneeuwlaag onzichtbaar. Sommige foto's zijn genomen in de mist: delen van routes kun je daardoor niet zien, omdat er een wolk voor hangt. Maar voordat je je zorgen hoeft te maken over gedetailleerde informatie in de route, zul je hem eerst moeten vinden. Dat zal niet altijd makkelijk zijn want er is geen enkele overzichtskaart met de ligging van de massieven in de topo opgenomen. Wel is er een tekstuele beschrijving van de aanloop en de abstieg De topo geeft per route vrijwel geen informatie over de afzekering.

Non-stop-waardering: 2 sterren

Titel: Rocca é Sole - Massif de Bavedda
Auteurs: Jean-Paul Quilici, Francis Thibaudeau
Editie: 2003
uitgever: n.a.
ISBN: n.a.
Prijs: 15,- euro
Verkrijgbaar: delicatesse winkel naast postkantoor in Zonza en de Gîte d'Etappe op de Bavella pas

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

maandag 11 juni 2012

Crag-info: multi-pitchen bij Bavella, Corsica

Op Corsica kun je op meerdere plaatsen multi-pitch routes klimmen. De belangrijkste locaties zijn toch wel Restonica (omgeving Corte) en vooral Bavella (pas tussen Porto Vechio en Solenzara). Wij hebben dat alleen gedaan bij Bavella (de hele maand mei).
Bavella is erg geliefd onder toeristen en elke dag trekken er karavanen aan touringcars en auto's voorbij. We hebben ook regelmatig stoeten van 'eenden' of andere oude auto's voorbij zien trekken. Over het algemeen merk je er niets van; de toeristen maken alleen foto's en films vanachter het raam of vanaf de parkeerplaats. Zodra je de parkeerplaats achter je laat, is het ontzettend rustig.

De rots en de routes
Bavella is het land van de tafoni's. Het graniet is door een erosieproces uitgesleten en daardoor heeft het de meest bijzondere vormen gekregen. Je ziet veel ronde vormen en zandlopers en op sommige plekken ziet het er uit als een grote Leerdammerkaas, maar dan van graniet. Naast de tafoni-structuur vind je er ook meer klassieke granietlijnen met mooie strakke versnijdingen en scheuren en sommige massieven worden ook wel vergeleken met Yosemite.

De behaking en afzekering
Bij Bavella vind je diverse soorten afzekering, van klassiekers die je volledig zelf moet afzekeren tot routes die volledig behaakt zijn. Afhankelijk van welke topo je gebruikt, vind je hier meer of minder informatie over de afzekering. Maar als je ervaring hebt met mobiele zekeringen en je trad-gear meeneemt dan heb je hier wel veel meer mogelijkheden.

Materiaal:
- neem vooral veel schlinges mee (8-10); de vele zandlopers in de tafoni's bieden vaak goede mogelijkheden voor tussenzekeringen en standplaatsen
- 6 friends/camelots diverse maten #0,3 - #3
- friend/camelot #4 kan in een aantal routes erg handig zijn
- evt. nog een set hexentrics (of nuts)
- 50m dubbel- of tweelingtouw

De beste tijd
De beste tijd zijn de maanden mei - oktober. Het weer rond Bavella kan zeer wisselend zijn. In het voorjaar kan het in de middag vaak mistig worden of onweren. Het is moeilijk om ter plaatse een betrouwbare weersvoorspelling te krijgen. Tijdens ons verblijf heeft het veel geregend. Als het slecht weer is boven op de pas, rijd dan ongeveer 10 km door richting Solenzara (t.h.v. Punta Rosso). Het weer kan daar aanmerkelijk beter zijn (warmer en zonder mist). Leuk aan het voorjaar is dat je er jonge varkens kunt zien rondscharrelen en er veel planten in bloei staan.

Overnachten, boodschappen doen, water en wifi
Zonza ligt in het hart van Bavella. Hier vind je vier campings en van drie campings weten we dat ze ongeveer €6,50 p.p.p.n. kosten.
Er is geen supermarkt alleen een delicatessenwinkel met verse groente, fruit en zuivel en een bakker (op woensdag dicht). Het is minsten 3 kwartier rijden naar een betaalbare grote supermarkt - het is handig om vooraf het een en ander in te slaan. Verder vind je er talloze toeristenwinkels en restaurants. Drinkwater kun je tappen in het gehucht Bavella (tegenover de Gîte d'Etappe). De dichtstbijzijnde geldautomaat vind je in San Gavino.
Wifi vind je in Zonza bij bistro L'Eternisula. Hier kun je ongestoord internetten. De mensen zijn er erg hartelijk en je kunt er heerlijk eten en drinken.

Transport

Klik hier voor het artikel over sportklimmen op Corsica.

Topo
Zie hier voor een topo-review van de beschikbare topo's.

Foto's
De foto's van Bavella

Bergredding
Het alarmnummer van de bergreddingsdienst PGHM op Corsica is: +495611395

Tip
In Zonza en Viseo heb je zeker bereik met je mobiele telefoon en op de Bavellapas soms. Bij de verschillende massieven heb je nauwelijks of geen bereik. Zet je telefoon uit - dan heb je in ieder geval voldoende accu om in geval van nood een noodoproep te proberen.

Non-stop-waardering: 4,5 sterren (dit omdat je al snel 3 kwartier of langer onderweg bent naar de instap - anders zou het 5 sterren hebben gekregen).

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

maandag 4 juni 2012

Topo-review: Falaises de Corse

Op dit moment is er maar één topo beschikbaar voor het sportklimmen op Corsica: 'Falaises de Corse' van de FFME. Sinds de eerste versie in 2006 zijn er drie updates verschenen. De laatste versie is van maart 2012. Wij hebben de versie uit mei 2010, deze review is daarop gebaseerd. We hebben de meest recente topo even kunnen inzien, en we zagen qua opbouw en soort informatie geen opvallende verschillen.  Een review van de beschikbare topo's voor de multi-pitch routes volgt later.

De topo is tweetalig: Frans en Engels. De inleiding bestaat voornamelijk uit informatie over flora en fauna van Corsica en praktische informatie (accommodatie, transport  e.d.). Op de achterflap vind je een lijstje met belangrijke telefoonnummers: PGHM, brandweer van Corte en Ajaccio, 112, Meteo Corse.
Voorin de topo is een kaart opgenomen van Corsica met daarin alle massieven, zodat je makkelijk kunt zien waar de massieven liggen. Per massief is een korte beschrijving van de aard en soms ook de geschiedenis van het massief opgenomen. Middels pictogrammen kun je informatie vinden over de belangrijkste kenmerken (soort gesteente, aanloop in minuten, oriëntatie enz.). De routes zijn in foto's van de massieven ingetekend en daar waar geen goede foto te maken was, is het massief getekend. De lijnen geven de route globaal weer. De foto's zijn echter goed genoeg om te zien waar welke route ongeveer moet zitten. Bovendien zijn de massieven vaak zó klein dat je al snel weet waar wat zit.
Per massief is met een kleine plattegrond goed weergegeven hoe je er kunt komen. De topo van 2012 heeft de GPS-coördinaten van de parkeerplaatsen bij de crags opgenomen. Kan handig zijn, want niet alle crags zijn goed te zien vanaf de weg.
In de topo zijn ook enkele multi-pitch routes opgenomen. Mocht je willen multi-pitchen, dan zijn andere topo's daarvoor beter geschikt. In ieder geval moet je ervoor zorgen dat je dan dubbeltouw, extra setjes,  Friends e.d. en heel veel schlinges mee neemt.

Jammer is dat er geen tabel is opgenomen van alle massieven waarin je bijvoorbeeld kunt zien welke moeilijkheidsgraden waar te vinden zijn of waar je beschut tegen wind of regen kunt klimmen. Nu moet je steeds de hele topo doorbladeren op zoek naar een geschikt gebied.

Let op:
Voorin de topo staat dat ze het onzin vinden om het aantal setjes per route te vermelden; tenzij anders is vermeld, zou je er van uit kunnen gaan dat 12 setjes genoeg zijn. Helaas blijkt dit niet altijd waar te zijn. Het kan voorkomen dat, nadat je alle 12 de setjes gebruikt hebt, een aantal haken over hebt... Kijk daarom zelf ook even hoe lang de route ongeveer is en neem eventueel wat meer mee.
- Alle plaatsnamen zijn in het Corsicaans weergegeven. Dit is mogelijk een andere schrijfwijze dan je op je wegenkaart of in je tom-tom aantreft. Achterin de topo staat een Frans-Corsicaans woordenboek van de plaatsnamen van Corsica.
- De topo is niet overal te krijgen op Corsica. Wij hebben hem alleen gezien in Corte en in Ajaccio (in buitensportzaken) en bij een kruidenier in Zonza. In kleine dorpjes bij klimgebieden hebben we hem niet gezien.

Tip
Voor actuele informatie over het klimmen op Corsica, klik hier.

Titel: Falaises de Corse. 1700 voies sur 55 sites
Auteurs: Bertrand Maurin en Thierry Souchard
jaar van uitgave: maart 2012
Uitgeverij: FFME (Fédération Francaise de la Montagne et de la Escalade)
ISBN: 978-2-9526-3884-5
Prijs: €30,-

Non-stop waardering: 3,5 sterren

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

vrijdag 1 juni 2012

Crag-info: Sportklimmen op Corsica

Op Corsica zijn veel, maar relatief kleine sportklimgebieden te vinden. Maar naar Corsica ga je toch eigenlijk voor de bijzonder mooie multi-pitch routes. We hebben wel een aantal sportklimgebieden bezocht, maar dat was meer omdat het weer niet goed genoeg was voor lange routes. De sportklimgebieden zijn over hete hele eiland verspreid. Als je er een aantal wil bezoeken dan zul je veel moeten rijden. Een sportklimvakantie op Corsica is wellicht het leukst als je het combineert met strand-bezoek, kajakken, duiken, canyoning of wandelen. Over het klimmen van multi-pitch routes,  vind je hier een artikel.

De rots en de routes
De meeste massieven zijn van graniet, een enkel massief is van kalk of van schiste. Maar het klimmen op graniet is toch wel het meest bijzonder op Corsica.  Het graniet is op een heel grillige manier verweerd. Je
vindt er ontzettend veel zandlopers en soms zelfs hele 'vensters'. Je kunt er soms zelfs 'door heen' klimmen. Dit type verwering heet tafoni.  Je vindt hier met name vijfde en zesde graadsroutes, maar met een beetje moeite kun je er ook wel zevende en soms zelfs achtste graadsroutes vinden. In het zuiden van Corsica kun je boulderen.

De behaking
De massieven die wij bezocht hebben, zijn over het algemeen goed behaakt. Zowel qua plaatsing als wat
betreft de kwaliteit van het gebruikte materiaal. Wel is ons opgevallen dat de standplaatsen matig waren, alsof hierop is bezuinigd. Soms maar één haak en de maillons die je in de standplaatsen vindt, zijn vaak erg roestig en onbetrouwbaar (verkeerde type staal - niet bestand tegen het Corsicaanse klimaat).

De beste tijd
Op Corsica kan het weer erg grillig zijn. De winters zijn zacht en er valt relatief veel regen. In de bergen kan het flink sneeuwen. De zomer is te heet om te klimmen, ook in de bergen (tenzij je alleen op noordwanden gaat klimmen). De lente en de herfst zijn het beste, waarbij het weer in de herfst minder grillig is dan in de lente. Hou in de lente rekening met langdurige en stevige regenbuien. Leuk van de lente  is dat veel planten in bloei staan en dat je jonge varkens kunt zien rondscharrelen.

Overnachten en boodschappen doen
Op Corsica zijn meer dan 200 campings, waarvan de meeste pas open gaan in mei en sluiten in oktober of november. Ook zijn er eindeloos veel hotels, pensions en gîtes of hutten.
Bivakkeren is officieel overal verboden. In de vallei van Restonica hebben wij zelfs verbodsborden gezien dat je 's nachts niet mag parkeren. Bij de klimmassieven in het noorden en oosten en bij Bavella hebben wij de eerste week van april en de hele maand mei zonder problemen kunnen staan met ons busje en we waren niet de enigen. Misschien omdat het laagseizoen is? Als je wild kampeert: geen open vuren! Men is als de dood voor bosbrand.
Als er een grote weg in de buurt is, kun je vrijwel overal boodschappen doen. Zodra je wat verder het binnenland in gaat, vind je in het meest gunstige geval een (dure) kruidenier met een beperkt assortiment. Het kan handig zijn om alvast boodschappen 'in het dal' te doen.

Transport
Om op Corsica te komen kun je vanaf de Franse of Italiaanse kust de veerboot nemen. Wij hebben goede ervaringen met Corsica Ferries. De prijzen schommelen sterk (zelfs binnen 2 weken), maar over het algemeen geldt dat als je vroeg boekt, het ticket goedkoper is. Ook kun je vliegen naar Corsica; er zijn verschillende luchthavens.
Op Corsica is het handig om een auto te hebben. Behalve een trein van Bastia naar Ajaccio hebben we geen openbaar vervoer gezien. Er zou ook een netwerk voor bussen moeten zijn.
Corsica is niet groot, maar wel erg bergachtig. Hou dus rekening met extra reistijd als je van het ene naar het andere massief wilt rijden.


Tip m.b.t. materiaal
Het is niet makkelijk om 'snel even' iets bij te kopen of te vervangen omdat er nagenoeg geen klimwinkels zijn op Corsica. In Corte is een kleine winkel die wat klimmateriaal verkoopt. In Ajaccio zit een winkel met een tamelijk uitgebreid assortiment: Alti Monti (Avenue Noêl Franchini).

Topo
Klik hier voor de topo-review.

Foto's
De foto's van Corsica

Bergredding
Het alarmnummer van de bergreddingsdienst PGHM op Corsica is: +33-495611395.

Non-stop-waardering: 3 sterren

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

woensdag 30 mei 2012

Leestip: "9 out of 10 climbers make the same mistake"

Eén van de boeken die we bij ons hebben heet "9 out of 10 climbers make the same mistake", geschreven door Dave McLeod. Pieter heeft het al enige tijd geleden gelezen en roept me vanaf de grond vaak toe wat Dave McLeod zou zeggen van mijn klimtechniek ;-) Om hem van repliek te kunnen dienen èn uit nieuwsgierigheid ben ik het zelf ook maar gaan lezen. En ik moet zeggen: het is echt een goed boek.
Het is erg toegankelijk en vlot geschreven. Het gaat over het verbeteren van je prestaties bij het sportklimmen. Dace McLeod beschrijft hoe veel klimmers blijven 'hangen' op een bepaald niveau en niet weten hoe ze verder kunnen komen. In dit boek beschrijft hij hoe je middels zelfreflectie en toegespitste training verder kunt komen.

Om een idee te krijgen van de inhoud van het boek, geef ik hier de hoofdstuk-titels:
1. Gewoontes
2. De grote 4: bewegingstechniek, vingerkracht, uithoudingsvermogen en lichaamsgewicht
3. Angst om te vallen: waarschijnlijk het echte probleem...
4. De andere grote 4: attitude, lifestyle, omstandigheden, tactieken
5. Wat nu coach? Je vooruitgang plannen

Ik denk dat het boek voor iedere klimmer interessant kan zijn. Of je nu één keer per week klimt of 4 keer per week, een ieder kan zijn prestaties verbeteren. Ook voor sportklimtrainers kan het boek interessant zijn. Jammer is dat er geen illustraties instaan van de beschreven oefeningen. Het is alleen maar tekst...
Het boek is in het Engels geschreven, maar inmiddels ook in het Duits verkrijgbaar. In december en januari heeft een vriendin van ons het vertaald (tijdens haar klim-overwintering in Catalonië). Mocht je het boek dus liever in het Duits dan in het Engels lezen, dan is dat sinds kort mogelijk.

Titel: 9 out of 10 climbers make the same mistake
Auteur: Dave McLeod
ISBN: 978-0-9564281-0-3
Te bestellen bij: Dave McLeod
Prijs: £15,-

Titel: 9 VON 10 Kletterer machen die gleichen Fehler
Auteur: Dave McLeod
Vertaald door: Nicole Luzar
ISBN-10: 3868832173
ISBN-13: 978-3868832174
Te bestellen bij: Topoguide
Prijs: €17,99

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

maandag 28 mei 2012

Wachten op herstel

Voor 29 mei hadden we al de boot gereserveerd terug naar Frankrijk. We zouden dan een hele maand mei  de tijd hebben. Om de tijd die we hadden zo goed mogelijk te besteden, hadden we een lijst met routes gemaakt die we graag zouden klimmen. Het grote 'probleem' is dat er hier op Bavella veel te veel keus is aan mooie routes. Maar een groot deel van deze lijst gaat nu onaangevinkt weer mee terug.
Maar gelukkig blijven deze mooie massieven hier voorlopig nog wel even staan. En wij komen zeker op Corsica terug om de routes van deze lijst en hopelijk nog veel meer mooie routes te klimmen.
Nu is het rusten en wachten op herstel. In een omgeving zo mooi als deze en met uitzicht op massieven als Lunarda op zich geen straf. Maar kijken is wat anders dan doen. Op dit moment hebben we helaas geen andere keuze.
Hopelijk kunnen we eenmaal terug in Frankrijk in een leuk en makkelijk sportklimgebiedje weer de eerste klimmeters maken.

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

vrijdag 25 mei 2012

Lezing over Elbsandstein op de parkeerplaats


Op het massief Castellu (Corsica) ontmoetten we twee oudere klimmers uit Dresden (dit was nog voor de  ongelukkige val op de Punta Rossa). We klommen verschillende routes, maar omdat de standplaatsen dicht op elkaar zaten, kwamen we met elkaar aan de praat. Toen ze hoorden dat we een jaar aan het klimmen zijn, zeiden ze natuurlijk dat we hun 'eigen' klimgebied moesten bezoeken: Elbsandstein.
Nou krijgen we wel vaker van klimmers te horen dat we het gebied waar zij vandaan komen móeten bezoeken. Maar dit keer werd het advies wel heel overtuigend gebracht. Aan het eind van de middag waren we nog maar net bij de bus terug toen één van de Duitsers een complete bibliotheek aan boeken en topo's over Elbandstein kwam brengen. Die moesten we maar eens doornemen..!
Hij bleek deze boeken op alle klimtrips mee te nemen, want je kon maar nooit weten of je mensen kon enthousiasmeren en de auto was ruim genoeg, dus de boeken lagen niet in de weg... Zijn klimmaat leek daar iets anders over te denken. Het waren grote mannen en ze sliepen achterin hun auto. Erg ruim kan het niet geweest zijn als je bedenkt dat ze een tafel en twee stoelen, een grote gasbrander, grote pannen, eten voor 2 weken, klimspullen en kleren mee hadden. En dus ook nog een doos vol boeken over Elbsandstein.
Na het eten werden we voor een kop zelfgemaakte kruidenthee uitgenodigd. We kregen het al snel over de boeken (waarvan er één was geschreven in DDR-stijl: vol lof over het nut van bergsport voor de ontwikkeling van de socialistische persoonlijkheid - iets dat de polticoloog in mij weer wakker maakte).
Ze vertelden ons urenlang over de geschiedenis van het klimmen in Elbsandstein, de belangrijkste ontwikkelingen door de jaren heen en de stand van zaken nu. Toen we afscheid namen, kregen we nog een echte, lekkere koolrabi mee: "Nicht aus Holland..."

Elbsandstein telt zo'n 1000 torens van zandsteen en de routes zijn voornamelijk onbehaakt. Je mag er geen nuts, friends of iets vergelijkbaars leggen. Het idee is dat je deze kwetsbare rots niet mag beschadigen. De afzekering gebeurt middels schlinges en knoopjes in prusiktouw. Een heel aparte techniek en of je dat één twee drie onder de knie krijgt?

De foto's komen uit het boek "Klettern im sächsischen Fels" van Karl Däweritz (1983, Sportverlag Berlin).

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

dinsdag 22 mei 2012

En dan bel je de bergredding....


Na het ontbijt begint het licht te regenen en we besluiten nog even te wachten hoe het weer zich ontwikkelt. Later wordt het droog en de lucht klaart op. We besluiten toch te gaan klimmen. Na een aanloop van 45 minuten over een steil pad door  een dicht begroeid dennenbos en een droge beekbedding staan we bij de instap van de route "La célébration du Lézards" (VII+) op de 'Contreforts de Punta Rossa' (een route van 235m), in de buurt van de Bavellapas. Veel van de lengtes bestaan uit traverses en de VII+ lengtes op plaat kosten wel enige moeite. Maar na een lastige 6e lengte staan we rond half 5 dan toch op de laatste standplaats voor de top. Een mooie comfortabele standplaats op een schuin aflopend bandje. Het is nu nog één relatief eenvoudige V+ lengte van 30 meter naar de top. En vervolgens met een aantal abseils door een nat couloir weer terug naar de instap en dan via het steile pad naar beneden.
Ik stap de laatste lengte in en maak iets boven de standplaats een eerste tussenzekering. Er zit een mooi granieten punt (tafoni-structuur in de vorm van een paddestoel) van zeker 25cm doorsnede. Een mooi solide punt waar je normaal gesproken een vrachtwagen aan kunt ophangen. Met een schlinge en een setje maak ik de tussenzekering. Dan pak ik de punt vast om verder omhoog te klimmen. Ik kijk nog even welke kant ik op moet en beweeg dan naar links. Op dat moment voel ik ineens beweging in de punt komen en hoor het graniet breken. Het blok komt volledig los van zijn voet en ik tuimel achterover op de schuine band voorbij de standplaats en over de band heen. Een meter onder de band kom ik in het touw tot stilstand. Met een doffe dreun komt het losgekomen blok graniet in het couloir onder ons terecht. En dan is het stil.

Schade inventarisatie
Ik kan Esther niet zien maar we kunnen elkaar gelukkig goed verstaan. Ik vertel haar globaal de schade. Een enkel die pijn doet waardoor ik niet meer op mijn voet wil staan, stevige pijn op diverse plekken op mijn lichaam en een zeer hoofd. Esther heeft pijn aan haar bovenbeen omdat er een stuk graniet op is gevallen, maar ze kan alles nog bewegen en belasten. We moeten naar beneden, dat staat vast. De abseils naar de instap zouden waarschijnlijk nog wel gaan. Maar het pad terug naar de parkeerplaats zou wel heel erg lastig worden. Bovendien, als de situatie zou verslechteren, dan zouden we ons op een plek bevinden waar hulp wel zeer lastig zou worden, namelijk in het couloir of in het dennenbos. Terwijl we ons nu op een relatief gunstige plek 30 meter onder de top bevinden. We besluiten daarom te proberen om de hulp van de bergredding in te schakelen. Proberen, omdat We weten dat je hier op de Bavellapas op heel veel plekken weinig of geen ontvangst met je mobiele telefoon hebt. Dat blijkt wel als Esther met haar telefoon probeer te bellen, ze heeft geen enkele ontvangst, ook het maken van een noodoproep werkt niet. Het lijkt er op dat we toch zelf naar beneden moeten gaan. Voor de zekerheid daalt Esther naar mij af, om mijn telefoon uit mijn rugzak te halen. Hiermee hebben we meer geluk, we hebben ontvangst. Gelukkig zorgen we altijd dat we vooraf de nummers van de lokale bergredding in onze telefoons opslaan (helaas zijn de nummers niet in alle landen en regio's gelijk). Enkele seconden later hebben we de PGHM aan de lijn. Het voordeel ven rechtstreeks met de bergredding bellen t.o.v. een 112 alarmcentrale is dat je met veel minder woorden kunt uitleggen waar en in wat voor situatie je je bevindt. Dat is zeker als je de taal niet zo goed beheerst een groot voordeel. Esther vertelt kort op welk massief en in welke route we ons bevinden en wat de verwondingen zijn. We krijgen de melding dat ze ons vanuit Ajaccio met de helikopter komen halen. Ik bepaal met mijn telefoon ook nog de GPS-coördinaten en geef deze voor de zekerheid door. Dan begint het wachten...

De redding
Diverse keren denken we het geluid van de heli te horen maar dan blijkt het toch niet zo te zijn. Maar na een half uur horen we dan toch onmiskenbaar het geluid van de heli. Ze vliegen eerst naar de Punta Rossa, maar wij bevinden ons op het voormassief. Het is zeer frustrerend om het geluid zo dicht boven ons te horen maar ze niet te kunnen zien. Dan vliegt de heli met een grotere bocht om het massief heen en komen we in beeld. Door mijn fel gekleurde kleding zien ze ons direct en hangt de heli enkele seconden later voor ons. Ze bekijken  de situatie en een bergredder maakt zich klaar om met de lier naar ons af te dalen. Maar dan ineens vliegt de heli weer weg... "Hé wat is dat, hier is het te doen?!" Maar dan komt hij gelukkig met een boog terug en hangt nu recht boven ons. De wieken van de heli zorgen voor een enorme luchtverplaatsing waardoor je het idee hebt dat je je in een kleine orkaan bevindt. Mijn pijnlijke lichaam schudt heen en weer en ik kan niet veel anders doen dan in elkaar duiken en de rots een beetje vasthouden. Na een minuut wordt de turbulentie minder en hoor ik de heli weer wegvliegen. Ik kijk om me heen en als een soort klein wonder staat er een bergredder op de standplaats, zo'n vier meter boven ons.... "Bonjour, ca va?".
De situatie wordt bekeken en wij geven kort nog wat tekst en uitleg. De bergredder overlegt met de mensen in de heli en deze komt weer dichterbij. Een nieuwe mini-orkaan volgt en als ik een minuut later opkijk is er een tweede bergredder gearriveerd, hij staat nu direct achter mij. Ik word met de bergredder verbonden en niet veel later komt de heli weer naar ons toe. Het uiteinde van de lier komt in zicht en wordt aan ons vastgekoppeld. Dan vliegen we weg... iets van de rots vandaan word ik samen met de bergredder in de heli getakeld. Dan vliegen we weer richting de rots en de bergredder gaat aan de lier weer naar buiten. Ik kan nu goed zien hoe dicht de heli tegen de rots aanhangt, knap staaltje vliegkunst! We vliegen weer een stukje weg en de bergredder wordt nu samen met Esther omhoog getakeld. We vliegen nu eerst naar beneden waar Esther zo dicht mogelijk bij onze bus wordt afgezet. Daarna gaan we voor de laatste keer terug naar de wand waar de overgebleven bergredder wordt opgehaald. Deze heeft al ons klimmateriaal opgeruimd en brengt dit mee. Dan vliegen we naar het ziekenhuis in de hoofdstad Ajaccio. Het is bijna 2 uur rijden over kronkelige bergwegen, maar gelukkig gaat vliegen een heel stuk sneller!

Het resultaat
Het is erg druk op de eerste hulp, ik moet daarom een hele tijd wachten. Maar na enige onderzoeken en röntgenfoto's krijg ik daar de uitslag. Niets gebroken, wel erg gebutst. Met rust, pijnstillers en ontstekingsremmers komt alles wel weer goed. Om een uur of negen 's avonds mag ik het ziekenhuis verlaten. Esther is dan net met onze bus gearriveerd en kan mij meteen meenemen.

Pech, geluk en blij
Pech, omdat een blok dat er volledig solide uitzag en ook zo aanvoelde, los kwam. Vele (en zwaardere) klimmers hebben waarschijnlijk zonder problemen aan dit zelfde blok gehangen. Pech, omdat de vallijn niet vrij was, waardoor ik eerst op een aflopend bandje terecht kwam. Anders val je gewoon in het touw en is er niets aan de hand.
Geluk, omdat de schade beperkt is en we in staat waren om de bergredding te waarschuwen.
Blij, omdat er mensen zijn die bij de bergredding werken en die je op zo'n moment kunt bellen. Een bergredder heeft een beroep dat zeker niet zonder risico's is. Blij, omdat we altijd goed voorbereid op pad gaan: opgeladen telefoon, nummer van de bergredding, oefenen van touwtechnieken om je eventueel zelf te redden.

Nu eerst maar even wat rusten. Maar het wordt de komende dagen slecht weer - we hadden toch niet kunnen klimmen.....

Pieter



©2012 nonstopclimbing.nl

maandag 21 mei 2012

Route-variaties


Op de wanden rond Bavella zijn in het verleden veel routes geklommen waarbij de eerstbeklimmers weinig of geen materiaal achterlieten (zoals bijvoorbeeld mephaken). De 'lijnen' die geklommen zijn, zijn daarom niet altijd duidelijk. Hierdoor is het mogelijk dat er misschien meerdere 'eerstbeklimmingen' over dezelfde lijn zijn gegaan.
Het tegenovergestelde is ook mogelijk, klimmers die een bestaande route proberen te herhalen, maar door een onduidelijke topo en gebrek aan materiaal in de rots uiteindelijk onbewust een nieuwe lijn openen. Dit laatste overkwam onze vrienden Volker en Nicole toen zij in 2004 de route met de naam 'Autoren-route' gingen klimmen. Al in de vierde touwlengte gingen ze de verkeerde kant op. Wat erin resulteerde dat ze voor de laatste lengtes een nieuwe lijn openden.
Wij wilden deze route graag klimmen. Niet het origineel, maar deze nieuwe lijn. In de eerste drie lengtes konden we zonder problemen de lijn volgen. In de vierde touwlengte zagen we duidelijk waar zij van de originele lijn afgeweken zijn en we volgden de nieuwe lijn naar de standplaats. Het routeverloop in het begin van de volgende lengte was duidelijk en de topo gaf aan dat je halverwege de lengte naar rechts moest. Op het punt waar dit ongeveer moest zijn, leek het me niet logisch om dat te doen. Het leek me beter èn mooier om nog even rechtdoor te gaan. De lijn was erg mooi maar een logisch punt om nog naar rechts te gaan zag ik daarna niet meer. Boven mij zag ik een boom die een goede standplaats zou zijn. Door een mooi stuk met tafoni's klom ik verder omhoog.
Eenmaal bij de standplaats aangekomen keek ik nog eens in de topo en zag dat dit niet de vijfde maar al de zesde standplaats moest zijn. Ik had dus twee lengtes in plaats van één lengte geklommen. Ook ons was het dus overkomen dat we onbedoeld een nieuwe lijn openden. En voor de laatste lengte zag ik weer een meer directe lijn naar de top dan de topo aangaf.
Nu we toch al van de geplande route afgeweken waren, besloot ik voor de laatste lengte ook maar een andere lijn te kiezen. Maar wat nu de mooiste variant is?

Pieter 
©2012 nonstopclimbing.nl

vrijdag 18 mei 2012

Tafoni's in de mist

Bij onze terugkomst op Corsica regende het nog steeds... Maar na een dagje binnen zitten, was het dan
tafoni
eindelijk zover: een strak blauwe hemel! We waren naar de Bavellapas gegaan omdat daar veel indrukwekkende multi-pitch routes te vinden zouden zijn. Het graniet is hier zeer bijzonder van vorm. Door erosie is het graniet op vele plaatsen uitgehold. Er onstaat hierdoor een bijzonder gevormde structuur die ook wel 'tafoni' wordt genoemd.

Op deze eerste mooie dag konden we daarom ook de verleiding niet weerstaan om een route te doen met veel tafoni's. We kozen voor een relatief korte route "U Compulu" (VII- obl.) van 165 meter en 5 touwlengtes. De route zou volgens de topo een goede kennismaking met het 'tafoni-klimmen' zijn. Zoals veel multi-pitch routes op Corsica zijn er vrijwel geen haken en moet de route zelf afgezekerd worden. Maar gelukkig   was dat door de vele 'zandlopers' en mooie scheuren niet zo'n probleem bij deze route.
Wat wel een probleem begon te worden, was dat er na de tweede touwlengte van de strak blauwe lucht niet zoveel meer over was. Deze had plaatsgemaakt voor laaghangende en dichte bewolking. Het resterende deel van onze route was inmiddels in een stevige mist gehuld. De tafoni-structuur kreeg met deze mist wel een héél bijzonder karakter. De mist was gelukkig niet zo erg dat we niet verder konden klimmen. Maar we vreesden wel dat de mist op de top zo erg zou zijn dat het erg lastig zou zijn om de weg terug te kunnen vinden (net als afgelopen zomer op de Brunecker Turm). Volgens de topo was er een onduidelijk pad en hier en daar wat afklauterwerk. Maar op de top aangekomen zagen we enkele steenmannetjes die de weg wezen en soms klaarde het even op, zodat we konden zien hoe het 'pad' verder naar beneden liep.

Hopelijk kunnen we de komende weken nog veel meer èn langere tafoni-wanden beklimmen.

Pieter


©2012 nonstopclimbing.nl

woensdag 16 mei 2012

Wat doen jullie nou 's avonds of op rustdagen?


Veel mensen hebben ons al gevraagd wat we doen als we niet klimmen. Veel tijd gaat in ieder geval zitten in het bijhouden van ons blog. We plaatsen ongeveer drie berichten per week en het schrijven en selecteren van de foto's kost best wat tijd.

Verder houden we niet heel veel tijd over. Omdat we zo vaak van locatie veranderen, zijn we veel tijd kwijt aan 'zoeken'. Het begint met het zoeken van een geschikte bivakplek om onze bus neer te zetten. Daarna gaan we op zoek naar een riviertje of een meer waarin we ons kunnen wassen. Aan zee heb je soms (koude) douches - die gebruiken we ook graag. Is dat er allemaal niet of is het veel te koud, dan prutsen we wat met een pannetje water bij de bus.
Vervolgens gaan we op zoek naar een supermarkt. Liefst een beetje een grote winkel, zodat we alles in één keer kunnen kopen. Maar ja, in grote supermarkten raak je al snel de weg kwijt, dus dat kost tijd :-( En als we dan toch in de bewoonde wereld zijn, maken we ook gebruik van een wasserette. Tot slot moeten we op iedere nieuwe plek weer opzoek naar internet om ons blog te kunnen bijwerken en e-mails te lezen.

Als we een tijdje fanatiek geklommen hebben, doen we 's avonds of op rustdagen vaak helemaal niets. De rust hebben we dan echt nodig en zomaar een beetje buiten zitten en lezen is dan al heel prettig. Ik kan meestal niet zo lang 'zitten' en ga vaak nog op zoek naar bijzondere planten of vogels. Op regendagen doen we meestal wat aan sightseeing of lezen we een (studie)boek.

En wat we èlke avond doen, is luisteren naar een hoorspel. We hebben er verschillende mee, maar de grote favoriet is toch wel 'Het bureau', een hoorspel naar het gelijknamige boek van J.J. Voskuil. Het gaat om 475 afleveringen van een kwartier - bijna 120 uur 'luisterplezier'. De serie is ook wel omschreven als een soap voor intellectuelen omdat het gaat over het wel en wee van de mensen op een onderzoeksinstituut. We zijn nu bijna aan het eind en ik denk dat we wel daarna wel in een zwart gat zullen vallen...

Esther


©2012 nonstopclimbing.nl

vrijdag 11 mei 2012

Foto's van Cala Gonone



Open in picasa


©2012 nonstopclimbing.nl

Topo-review: Arrampicare a Cala Gonone


Van Sardinië bestaan meerdere topo's. Er bestaan topo's van deelgebieden, maar er zijn ook een zogenaamde 'landen-topo's', die geheel Sardinië beslaan. (Zie voor meer informate over alle beschikbare topo's de crag-info.) De topo's zijn niet overal even makkelijk te krijgen op Sardinië zelf, dus het is raadzaam je van te voren te informeren en de topo te bestellen via internet.

Cala Gonone is sinds 1988 opgenomen in de landentopo van Maurizio Oviglia. Sinds 1998 maakt Corrado Conca een topo die specifiek gericht is op deze regio. Sindsdien verschijnen er met grote regelmaat nieuwe edities waardoor inmiddels de zevende editie van deze topo gepubliceerd is. Voor het eerst bevat de topo naast Italiaans ook een vertaling in het Duits en het Engels.
Opvallend is dat er in de topo gesproken wordt van een zogenaamd 'geheim' massief (Buchi Arta) met meer dan 30 routes. Volgens de topo is onbekend wie de routes heeft geopend. De topomaker is van mening dat deze crag niet geheim mag blijven en hij heeft het massief gewoon vermeld. Wij hebben het massief bezocht en je kon aan alles zien dat dit al een 'ouder' massief was. We hebben heel toevallig ook  een Zwitser ontmoet die er zelf ook routes heeft geopend èn herbehaakt. Hij vertelde dat het massief al zo'n 10 jaar bestaat! De topo is dus niet helemaal 'up-to-date'...

De topo heeft voorin een overzichtskaart van de regio Dorgali - Cala Gonone met daarin ingetekend 23 klimmassieven. Zo krijg je snel een beeld van de omgeving. Ook is een kleine kaart opgenomen van het dorp Cala Gonone.
Per massief wordt beschreven hoe je de massieven kunt vinden. Dit wordt verder ondersteund door een kleine tekening van de weg naar het massief en de aanloop vanaf de parkeerplaatsen. De beschrijvingen en de tekeningen zijn goed: wij zijn niet één keer verkeerd gelopen, maar dat komt ook wel door de aanwezigheid van steenmannetjes. Ook wordt per massief aangegeven wat de aanlooptijd is.
Jammer genoeg wordt niet altijd vermeld welke oriëntatie de verschillende massieven hebben en of je een beetje beschut kunt klimmen (tegen zon, wind of regen).
Van elke sector staan foto's in de topo. In elke foto zijn de routes met een rode lijn ingetekend. De foto´s zijn weliswaar redelijk goed, maar details haal je er niet 1-2-3 uit. Omdat er nog steeds nieuwe routes worden geopend, is het soms wel even zoeken. Gelukkig staat er soms een naam op de wand en dan kom je er wel uit.

De topo bevat voornamelijk enkele touwlengtes, maar er zijn ook een aantal massieven opgenomen met multipitch routes. Wat een groot manco is aan deze topo is de summiere informatie met betrekking tot multi-pitch routes. Zo wordt niet vermeld hoe de terugtocht verloopt (abseilen of omlopen) en wat voor soort materiaal je nodig hebt (veel trad-routes). Wel verwijst de auteur naar een topo met multipitch-routes. Wij hebben deze topo niet gezien in Cala Gonone en ook niet in Dorgali of Nuoro (de dichtstbijzinde grote stad). Mocht je willen muliti-pitchen - zoek dan vooraf al naar deze topo! Het gaat om: Guida ai monti d'Italia, Sardegna (label Cai-Tci).

Verder vind je in de topo allerhande informatie met betrekking tot transport, accommodatie, eten en drinken, waar je updates van de topo kunt vinden en tips voor rust- of regendagen. Ook uit de verschillende advertenties kun je vergelijkkbare informatie halen. Daarnaast vermeldt de topo het nummer van de bergredding (per helicopter): 118.

Titel: Arrampicare a Cala Gonone, edizione 2010-2011
Auteur: Corrado Conca
Editie: 7e editie, juli 2010
ISBN: 978-88-88776-28-6
Prijs: €19,-
Te koop bij: sportwinkels in Dorgali en Cala Gonone.

Non-stop waardering: 3 sterren

Esther


©2012 nonstopclimbing.nl