Nemen we hem, of nemen we hem niet....

Na een aantal dagen geklommen te hebben in de buurt van Calpe, besloten we richting Sella te gaan. Twee klimvrienden, Wouter en René, zouden daar ook naar toe komen om een weekje in Sella te klimmen. Zij verbleven daar in The Orange House, waar we ze gingen opzoeken. Bij aankomst waren we meteen enthousiast. Er liepen daar maar liefst acht honden rond! We konden er voor een habbekrats gebruik maken van de douche en de gemeenschappelijke keuken, dus we besloten er maar te blijven.

Onder de acht honden waren drie labrador-pups, gered uit het asiel. In Spanje worden de honden die in een asiel terecht komen vaak al na korte tijd afgemaakt. Gelukkig voor deze drie pups heeft iemand ze op gehaald, met de bedoeling er nieuwe eigenaren voor te vinden. Ze zouden korte tijd bij The Orange House logeren, maar de eigenaren Sam en Richard besloten al snel dat ze er twee wilden houden (naast de andere vier honden die ze al hadden). Deze pups kregen  de namen Petzl en Grigri.

Voor de derde pup werd nog een eigenaar gezocht en hij had nog geen naam. Wij hebben hem maar de naam Bura gegeven. Bura kwam iedere ochtend vrolijk naar ons toe hupsen, zodra we de bus uit kwamen. Al snel had hij voor zichzelf een plekje in de bus gevonden: naast ons bed, op de plek van de fiets. Het leek er op alsof Bura er helemaal klaar voor was om verder met ons mee te reizen. Even kwamen we in de verleiding om Bura met ons mee te nemen. Uiteindelijk hebben we toch besloten om het maar niet te doen. Maar als Bura de pup van een herdershond was geweest, hadden we de verleiding waarschijnlijk niet kunnen weerstaan... Inmiddels is er gelukkig voor Bura een nieuw baasje gevonden. Duitsers die hier in Finestrat wonen, hebben hem meegenomen. Misschien komt er nog wel een Duitse herder op ons pad, bij wijze van compensatie...

Pieter