maandag 28 december 2015

Het einde van de reis...

Het einde van de reis komt nu wel heel dichtbij. We hebben de laatste dagen geklommen in Leonidio en gaan nu richting de haven van Patras. Daar nemen we de boot naar Venetië. Dan nog ongeveer 2 dagen rijden en dan zijn we weer in Nederland!

Esther in de route 'Le dos de l'éléphant'
We hebben ontzettend veel mooie klimgebieden gezien. Op Corsica, in Riglos en in Zwitserland hebben we onvergetelijke mooie multi-pitches gedaan. Het sportklimmen in verschillende gebieden in Catalonië, in Leonidio en op Kalymnos was echt super. We hebben dit jaar beter dan ooit geklommen. We hadden onszelf een doel gesteld en dat heeft misschien ook wel geholpen. Pieter heeft zijn eerste 8a geklommen en Ester haar eerste 7c.

Ook met het weer hebben we veel geluk gehad. De winter in Catalonië aan het begin van het jaar was wel streng en duurde relatief lang, maar we hebben toen toch veel kunnen klimmen. De condities overdag waren meestal optimaal! Regen hebben we dit jaar bijna niet gehad. Alleen in juni, in Italië, hebben we een paar dagen regen achter elkaar gehad, maar toen was het in heel Europa tamelijk slecht, dus verkassen had weinig zin.

benzinepomphondje van Leonidio
We hebben ontzettend veel leuke honden gezien. Sommige honden zagen we langere tijd achter elkaar en dat was natuurlijk helemaal leuk. En nee, we gaan er geen mee nemen. Dat doen we pas als we stoppen met multipitchen, of met klimmen of als we minder gaan werken. Tot die tijd houden we het bij logeerhonden en loslopende honden bij klimgebieden. Oók leuk. Alhoewel Pieter op Sicilië wel zijn hart verloor aan een herder-look-a-like... (De enige hond trouwens waar we geen foto van hebben, en dat is maar goed ook - hij heeft het nog steeds over die hond).

En we hebben heel veel leuke mensen ontmoet. Een heel vriendelijk ouder echtpaar uit Oostenrijk; Facebook-vrienden die we nu pas voor het eerst in 'het echt' zagen; mijn nicht in Zuid-Frankrijk met haar man en dochter; ontzettend veel vriendelijke Grieken (al dan niet klimmend); Bo, een meisje uit mijn laatste groep 3-4 met haar ouders; en klimmers natuurlijk: professionals, semi-professionals en 'gewone', gepassioneerde klimmers, zwervend langs klimgebieden van Europa of de hele wereld...

Dit jaar hebben we nagenoeg geen pech gehad. Er gingen natuurlijk wel wat dingen stuk (vooral in het begin van het jaar), maar dat was allemaal niet zo erg. We zijn helemaal gezond gebleven en alles doet het nog;-) Alleen de huid van onze vingers kan wel wat rust gebruiken...

Calums geliefde Dolomieten
Wel hebben we verdriet gehad om een paar vrienden. Calum, een bevriende klimmer uit Nieuw-Zeeland die we in de Dolomieten zouden ontmoeten, is in de zomer plotseling gestorven aan kanker.
En ook met Harry ging het niet goed. Aan het eind van zijn vakantie in Oostenrijk kreeg hij een ongeluk met parapanten. We waren toevallig 'in de buurt' en hebben hem de eerste twee weken op de intensive care bijgestaan. Daarna nam zijn zus het van ons over en is hij naar een revalidatiekliniek in Nederland gebracht. We komen mooi op tijd terug om Harry op te halen uit de kliniek om bij wat goede vrienden thuis oud en nieuw te kunnen vieren!

Tja, en dan begint in januari het werkende leven weer. Niet erg, we hebben leuk werk en het leven in Nederland vinden we helemáál niet vervelend. Jammer alleen dat er geen rotsen zijn...

Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

dinsdag 22 december 2015

Bijzondere ontmoetingen op Kalymnos

In de zomer hebben we relatief veel vrienden en andere klimmers ontmoet. In september en oktober waren we voornamelijk alleen (ook fijn). Zowel bij de klimmassieven als op allerlei bivakplekjes. Maar op Kalymnos is het moeilijk om alleen te zijn, zelfs als je pas in november naar het eiland gaat.
Links Volker, rechts Nicole

De eerste twee vrienden die we ontmoetten waren Volker en Nicole. Volker hebben we een paar jaar geleden voor het eerst ontmoet in Geyikbayiri. Sindsdien ontmoeten we elkaar regelmatig in Siurana. We hebben een paar dagen samen geklommen en een paar keer samen gegeten of geborreld. Ze vroegen ons ook om samen naar voetbal te kijken; maar dat doen we al niet eens zónder vrienden...

Julie
 
Op een gegeven moment zag Esther iemand lopen die ze dacht te herkennen: Julie... En ja hoor, ook zij was voor enkele weken op Kalymnos. Helaas hebben we maar een paar dagen met haar kunnen optrekken, ze moest al weer snel naar Londen om op haar kleinkinderen te passen. Julie is gepensioneerd sinds haar 50e en ze is op haar 55e fanatiek gaan klimmen. Ze klimt al een tijdje zevendegraads routes en ze is dit jaar 61 geworden. Nooit te oud om te beginnen met (serieus) klimmen. Ook haar kleinkinderen neemt ze wel eens mee om te gaan klimmen. Julie hebben we in eerdere jaren een paar keer ontmoet in Geyikbayiri. Kleine wereld, die klimwereld. Maar erg leuk om sommigen steeds opnieuw tegen te komen.




links Niklas, rechts Lucas
Op Kalymnos wilde Pieter graag de route Daniboy klimmen, een 8a. De eerste dag dat we naar die route gingen kijken ontmoetten we Lucas en Niklas. Zij waren al wat langer bezig in Daniboy en ze waren vastbesloten om deze route te doen. Iedere keer dat we elkaar zagen vroegen we naar elkaars vorderingen - uiteindelijk hebben de heren hem alle drie in dezelfde week kunnen doen! Later hebben we nog een paar keer met Niklas en Lucas gegeten. Niklas komt uit Zweden en werkt deeltijd als militair en de rest van de tijd klimt hij. Momenteel studeert hij ook Grieks. Door zijn donkere uiterlijk dachten veel Grieken dat hij een Griek is. Lucas komt uit Polen en werkt (voltijds) als programmeur voor een Brits bedrijf. Dat doet hij gewoon via zijn laptop en het internet en de laatste drie maanden heeft hij doorgebracht op Kalymnos. Hij is nu 'op vakantie' in Tailand (om te niksen en een beetje te klimmen) en daarna gaat hij weer serieus klimmen en werken in Chulilla.

Heel erg leuk om van die fanatieke klimmers te ontmoeten - dat inspireert! Hopelijk komen we hen nog eens tegen in een klimgebied. Vast wel;-)

Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

zaterdag 28 november 2015

Crag-info: Leonidio

Het afgelopen jaar is er al in veel klimmagazines en websites aandacht besteed aan ´het´ nieuwe klimgebied van Griekenland.  Daarbij wordt er al snel de vergelijking gemaakt tussen Leonidio en Kalymnos. Alhoewel er al veel langer geklommen wordt in de buurt van Leonidio is de potentie van dit klimgebied pas de laatste jaren internationaal bekend geworden. Dit heeft er toe geleid dat er de laatste paar jaar veel routes zijn geopend en met  bijna 1000 routes is een klimgebied van betekenis ontstaan.

Zowel in Leonidio als in Kalymnos vind je prachtige tufa's. En al zit je in Leonidio niet op een eiland, de zee ligt binnen handbereik. Daarnaast is Leonidio makkelijker bereikbaar. Maar met meer dan 2700 routes en vele duizenden klimmers per jaar is Kalymnos het Benidorm van de klimwereld. Zover is Leonidio nog niet, maar wat wat niet is kan nog komen!

De rots en de routes
De rotsen van Leonidio bieden een grote variëteit aan routes. Van neigende en lange verticale wanden tot  sterk overhangende wanden met tufa´s. Met name de overhangende wanden met colonettes van 40 meter lang zijn zeer indrukwekkend. De diverse sectoren liggen verspreid in de vallei tussen Leonidio en Kosmas. Omdat de sectoren verspreid liggen in een groot dal is het noodzakelijk om over een eigen vervoermiddel te beschikken. 

De behaking
De behaking in Leonidio is prima in orde en de standplaatsen zijn over het algemeen goed ingericht.

Beste tijd om te klimmen
In de periode van oktober tot en met april is de temperatuur voldoende laag om het mogelijk te maken om hier te klimmen. In het najaar en de winter heb je wat meer kans op neerslag.

Voorzieningen
Leonidio is een relatief klein provinciestadje, waar je de voornaamste basisvoorzieningen vindt. Je vindt er diverse kleine winkeltjes, bakkers en supermarkten. Op maandag is er markt waar je voor heel gunstige prijzen verse groente en fruit kunt kopen. Er is zelfs een heel klein klimwinkeltje met een enthousiaste eigenaar die je graag alle informatie over de klimgebieden vertelt. Internet is o.a. beschikbaar bij ´Red Rock Café´. Vanaf 19 november 2015 kun je ook terecht bij 'Pánjika', eetcafé (kleine kaart) en trefpunt voor klimmers. Ze verkopen er wat klimmateriaal en ze hebben wifi. Waarschijnlijk is het de enige plek in Leonidio waar je binnen niet mag roken. Pánjaki ligt een beetje verstopt in een zijstraatje aan het eind van de hoofdstraat door Leonidio. Bordjes wijzen je de weg. Middenin het dorp ligt een piepklein en heel goed (en erg goedkoop) restaurantje. Het heeft geen naam op de gevel, maar het ligt tegenover kruidenier 'Kaba'. Tegen de gevel staat staan oude  karrenwielen en bezems en andere nostalgische dingen. Overnachten kun je op camping Semeli (niet duur, mooi en gelegen aan het strand) of in in één van de vele beschikbare appartementen, studio´s of hotels. De camping hebben we een keer bezocht en is een prima overnachtingsplek. Je kunt er eventueel gebruik maken van een overdekte keuken. Een bron voor drinkwater is te vinden bij het klooster bij sector Elona (de lokale bewoners zeggen dat het water heilzaam is). Aan de zee vind je koude douches (handig als je er met een busje bivakkeert).
 
Nonstop-waardering
Wij geven deze vallei 4 sterren. Je vindt er een grote variëteit aan routes en rotsen en de vallei is bijzonder mooi.

Topo’s
Voor Leonidio heb je de keuze tussen verschillende topo´s. Voor een review over de belangrijkste topo´s klik hier hier.
Accommodatie
We hebben tot nu toe alleen wild gekampeerd en een keer de camping bezocht. Hieronder noemen we de adressen waarvan we denken dat ze de moeite waard zijn om te bezoeken. Er is nog veel meer accommodatie, maar die is of veel duurder of veel verder weg. Hieronder de accommodatie die niet duur is en met eigenaren die heel vriendelijk hebben gereageerd op ons verzoek om meer informatie:
Klimgebieden in de buurt
Er zijn diverse klimgebieden in Griekenland in ontwikkeling o.a. het nabij gelegen Kyparissi

Foto's
Hier vind je de foto's van Leonidio

Pieter en Esther
©2017 nonstopclimbing.nl

zondag 8 november 2015

woensdag 4 november 2015

Crag-info: San Vito lo Capo (Sicilië)

Het meest zuidelijke stukje van Italië is natuurlijk vooral bekend uit de films over de maffia. Maar het meest positieve aspect van dit eiland, namelijk de prachtige rotsen, komt daarin nooit aan bod. In het noorden en oosten van Sicilië vind je namelijk prachtige witte en rode kalkrotsen. Een relatief groot  aantal van de klimgebieden ligt in het noord-westelijke deel van het eiland, rondom San Vito Lo Capo.

De rots en de routes
Rondom San Vito vind je voornamelijk kalkrotsen met diverse structuren. Het meest aansprekend zijn natuurlijk de tufa´s en colonettes zoals je die bijvoorbeeld vindt in de sector ´Crown of Aragorn´ en ´Never Sleeping Wall´. Maar er zijn ook diverse sectoren met meer technische en steile routes. Alle massieven liggen relatief dicht bij zee en kunnen daarom last hebben van wat zoutaanslag op de rotsen. Bij  hoge luchtvochtigheid kunnen de rotsen daarom wat `zepig´ aanvoelen. Een voordeel van San Vito is dat er routes zijn in diverse niveau´s. Naast routes in de 7e en 8e graad is er ook aan de beginnende klimmer gedacht: en zijn er ook voldoende routes in de 4e en 5e graad te vinden.

De behaking
Over de behaking op Sicilië zijn nogal veel slechte berichten te vonden op het internet. Net zoals bij alle klimgebieden die in de buurt van zee liggen, moeten alle haken hier van roestvrij staal zijn. Alle andere metaalsoorten roesten in dit zoute klimaat binnen korte tijd weg. Over het algemeen zijn de haken rondom San Vito van prima kwaliteit, maar er zijn wel een paar sectoren waar problemen zijn. Bekijk de haken dus eerst even voordat je een route instapt en informeer eventueel bij het YMCA Climbinghouse in San Vito naar de actuele situatie. Zie hier voor een overzicht van de sectoren met problemen stand 2015. 

De inrichting van de standplaatsen is echter wel vaker een probleem. Vaak zijn er door de behakers alleen twee haken geplaatst zonder de daarbij behorende roestvrijstalen ringen of  maillons. Met als gevolg dat klimmers zelf allerlei materiaal achterlaten dat niet geschikt is voor het klimaat hier.  Zelfs aluminium karabiniers hebben hier last van stevige corrosie en allerlei touwtjes hebben natuurlijk ook een zeer korte levensduur in dit klimaat. Het is daarom aan te raden om een aantal goede roestvrij stalen (inox) maillons mee te nemen om die indien noodzakelijk te gebruiken in de standplaatsen. Laat zeker geen ander soort materiaal achter in de route en de standplaats.

Beste tijd om te klimmen
Het klimaat is misschien wel het grootste probleem van de klimgebieden op Sicilië: in een groot deel van het jaar is het hier veel te warm. Veel wanden zijn georiënteerd op het zuiden en begin oktober is het hier nog 25 graden. In de wintermaanden zijn de temperaturen goed, maar de kans op neerslag is met name in de periode november t/m januari weer veel groter. De beste periode is dan ook waarschijnlijk februari t/m april.

Voorzieningen
San Vito is een toeristisch dorp en er zijn daarom ook voldoende voorzieningen om te overnachten. Er zijn diverse appartementen en hotels en ook zijn er twee campings (El Bahira, La Pineta). Kamperen in je eigen bus of camper is hier geen probleem, er zijn diverse mooi plekken te vinden. Bijvoorbeeld in de buurt van het strand te hoogte van de sector ´Crown of Aragon´.

In San Vito zijn diverse winkels waaronder ook een goed gesorteerde supermarkt (SiSa). Voor wifi kun je o.a. terecht bij het ´YMCA Climbinghouse´ waar je ook klimmaterialen kunt kopen. Een bron voor drinkwater is te vinden op de Via d' Acqua in Macari. Er hangt een bordje bij dat zegt dat het geen drinkwater is. De bewoners drinken er zelf naar hartelust van en naar verluidt hangt dit bordje er om te voorkomen dat Jan en alleman hier water komt halen. De kraan is alleen overdag open.

Nonstop-waardering
Wij geven San Vito 3,5 ster.

Topo’s
Voor San Vito is er een grote keus aan beschikbare topo´s.
- Sicily Rock (Karsten Oelze & Harald Röker)
- Di Rocca di Sole (Massimo Cappuccio, Chiara Cianciolo & Giuseppe Gallo)
- San Vito lo Capo climbing map (Massimo Cappuccio, Peppe Gallo & Daniele Arena)
- Sportclimbing in Sicily – San Vito lo Capo  (Manuel Senettin & Thomas Hofer)

Meer informatie
www.sanvitoweb.com

Foto's
De foto's van San Vito Lo Capo


Pieter

©2015 nonstopclimbing.nl

donderdag 29 oktober 2015

Topo-review: Sicilië

Als je naar Sicilië gaat kun je maar liefst uit vier topo's kiezen:
- Sicily Rock (Oelze & Röker)
- Di Rocca di Sole (Cappuccio, Cianciolo & Gallo)
- San Vito lo Capo climbing Map (Cappuccio, Gallo & Arena)
- Sportclimbing in Sicily – San Vito lo Capo  (Senettin & Hofer)

Als je meer wilt zien dan alleen San Vito lo Capo moet je de topo 'Di Roccia di sole' van Versante Sud hebben. De andere drie topo's geven alleen informatie over San Vito en omgeving.

Sicily Rock en Di Roccia di Sole
Wij hebben de beschikking gehad over de topo 'Sicily Rock' van Gebro Verlag en 'Di Rocca di Sole' van Versante Sud (versie 2012). De topo van Versante Sud is inmiddels vervangen door een  verbeterde versie. In de nieuwe uitgave is ook deep water solo en boulderen opgenomen.

De topo's van Gebro Verlag en Versante Sud zijn allebei goed, alhoewel ze op een aantal punten sterk verschillen. Afhankelijk van wat je belangrijk vind, kun je dus voor de ene of de andere topo kiezen. De topo van Gebro geeft de GPS coördinaten van de massieven en daarnaast hebben ze een summier en niet altijd duidelijk kaartje opgenomen. De topo van Versante geeft een routebeschrijving plus een kaartje. Als je het zonder de GPS-coördinaten doet, is de beschrijving van Versante beter. Versante Sud geeft aan hoe ruim de parkeerplaatsen zijn, maar dat moet je met een korrelte zout nemen. In Sicilie wordt veelvuldig dubbel of driedubbel geparkeerd ;-)

Verder verschillen de topo's soms sterk in de waardering en lengte van routes. Zo hebben we routes gezien die volgens Gebro 15 meter waren en volgens Versante 25m. Relatief veel routes hebben een plusje meer of minder, afhankelijk van welke topo je gebruikt. Wij hebben de routes steeds gecontroleerd op 8a.nu om te zien wat andere klimmers denken. Het meest bizarre verschil gaf de route 'l'Ora Degli Eroi'. Versante Sud geeft aan dat de route een 6c+ is, terwijl Gebro Verlag aangeeft dat het om een 7c+ gaat... Best een essentieel verschil. Onze indruk is dat de topo van Gebro vaak dichter bij 'de waarheid' lag. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat mensen die aan de topo hebben mee gewerkt San Vito lo Capo ook hebben 'ontsloten' voor klimmers. Versante Sud geeft op hun website aan dat de routewaarderingen in de nieuwe topo zijn aangepast.

Een ander verschil tussen beide topo's betreft de beschrijvingen van de routes. Gebro Verlag geeft bij nagenoeg elke route uitgebreid weer hoe de route is. Dat doet Versante ook, maar met minder woorden en vaak niet zo treffend.
Daarnaast geeft de topo van Gebro Verlag ook informatie over de betrouwbaarheid van de behaking. In een aantal sectoren is geen gebruik gemaakt van roestvrij staal (iets dat noodzakelijk is in een zeeklimaat), zodat de haken snel gaan roesten en gevaarlijk worden. De topo van Versante maakt hier geen melding van.

De topo van Gebro Verlag geeft routes die ze mooi vinden een 'aardbei'. Wij konden ons redelijk vaak vinden in deze waardering - de routes zonder 'aardbei' waren vaak iets minder mooi. Beide topo's geven aan of een gebied de meer of minder de moeite waard is, alhoewel ze ook daarin wel sterk verschillen. Wij konden ons vaker vinden in de aanbevelingen van Versante Sud.

De topo van Gebro Verlag geeft en overzicht van voorzieningen
rondom San Vito. De topo van Versante doet dat niet, maar dat is wel begrijpelijk gezien de dikte van de topo (meer dan 450 blz.). En de kaart geeft het niet, omdat die nou juist lekker compact wil zijn.

Een laatste onderscheid betreft de tekeningen van de routes. Versante Sud maakt gebruik van zwart-wit tekeningen. Gebro Verlag heeft van elke sector een mooie foto gemaakt en daar met gekleurde lijnen de route ingetekend. Elke kleur staat voor een bepaalde moeilijkheidsgraad. Omdat de routes niet altijd op de wand staan en er nog steeds nieuwe routes bij komen, vonden wij de foto's erg handig.

Overeenkomsten tussen Sicily Climbing en Di Roccia di Sole
Beide topo's geven mbv picto's aan welke oriëntatie de wand heeft tov de zon, hoe lang je moet lopen, of het er 'kindvriendelijk' is en hoe populair een sector is.

San Vito lo Capo Climbing Map
Ook kun je ervoor kiezen een losse 'kaart' te kopen van Versante Sud met alle klimgebieden rondom San Vito lo Capo. De kaart is een samenvatting van de het deel van san Vito van de topo van Versante Sud, maar met beperkte aanvullende informatie.

Sportclimbing in Sicily – San Vito lo Capo
De topo van Vertical Life ziet er overigens ook goed uit, maar die hebben we slechts vluchtig in kunnen zien. Deze topo is drietalig: Duits, Engels en Italiaans. Verder kun je gebruik maken van een app voor iPhone of Android met de topogegevens.




Praktische gegevens
  • Sicily Rock: San Vito lo Capo - Castelluzzo - Custonaci, Karsten Oelze & Harald Röker, GEBRO Verlag, 4e versie oktober 2014, ISBN 978-3-938680-26-1, prijs: €26,80, taal: Engels (introductie Duits, Engels en Italiaans).
  • Di Roccadi Sole: Sicily Climbing, Massimo Cappuccio, Chiara Cianciolo, Giuseppe Gallo, Versante Sud, 2015, ISBN: 978-88-98609-35-2, prijs: €35,-, taal: Engels
  • San Vito lo Capo Climbing Map, Massimo Cappuccio, Peppe Gallo & Daniele Arena, Uitgave van Versante Sud i.s.m. YMCA Climbing House en El Bahira Camping, ISBN: 978-88-98609-54-3, prijs: €9,90, taal: Italiaans en Engels.
  • Sportclimbing in Sicily – San Vito lo Capo, Vertical-Life, 1e editie 2013, ISBN: 9788898495047, Talen: Duits, Italiaans en Engels,  prijs: €24,90, met App Guide voor iPhone en smartphone.
Verkrijgbaarheid
Alle topo's zijn in principe verkrijgbaar bij de YMCA in San Vito Lo Capo. De voorraden zijn echter niet altijd bijgewerkt. Wil je zeker zijn van nèt die ene topo, dan kun je hem misschien beter via internet bestellen voordat je naar Sicilië gaat.


Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

woensdag 7 oktober 2015

maandag 5 oktober 2015

Crag-info: Arco

Arco is misschien wel het meest bekende klimgebied van Europa met een rijke geschiedenis. Arco ligt op een steenworp afstand van het Gardameer. Al in 1986 werd hier één van de eerste sportklimwedstrijden georganiseerd. Het multipitchen in de Sarca-vallei heeft een veel langere historie. Inmiddels is de bekendheid van Arco misschien wel meer te danken aan het grote aantal klimwinkels dat hier te vinden is dan aan het klimmen zelf. Als je hier bent, zie je meer klimmers in klimwinkels en op terrasjes dan bij de massieven zelf. Waar in het verleden voornamelijk de wereldtop en de alpinisten te vinden waren, tref je nu voornamelijk 'vakantieklimmers'.

De rots en de routes
In het Sarcadal klim je op kalk: je vindt er veel plaat, kleine randjes en gaatjes, maar soms ook mooie tufa's. De rijke historie heeft helaas ook zijn sporen achter gelaten op de rotsen. Veel sportklimroutes zijn gladgeklommen, zowel in de lage als in de hogere niveaus. Zelfs bij de populaire multi-pich routes ontbreekt het soms aan de benodigde ruwheid om echt van het klimmen te kunnen genieten. Desondanks zijn er met een beetje zoeken nog steeds wel massieven te vinden die nog enigszins ruw zijn. De multi-pitch routes in de Sarca-vallei zijn zeer divers. Het lijkt wel of iedere mogelijke lijn geopend is onafhankelijk van de kwaliteit van de routes of het gesteente. Je vindt zowel goed behaakte routes, trad-routes als ook artificiële routes. Door het Sarcadalloopt een drukke weg. Bij veel klimmassieven heb je last van verkeerslawaai.Dat is jammer, want de vallei is prachtig om te zien.

De behaking
De behaking van de sportklimroutes in Arco is meestal zeer goed. In de multipitchroutes is de kwaliteit van de behaking zeer wisselend. In de topo van Topoguide vind je goede informatie daarover. De topo van Versante Sud is wat minder duidelijk.

Beste tijd om te klimmen
Arco is typisch een bestemming voor het voor- en najaar. In de zomer kun je beter in het Gardameer gaan zwemmen, want voor klimmen is het dan echt te warm. Het kan erg benauwd worden in de Sarca-vallei, dus ook noordwanden zijn dan niet echt geschikt.

Voorzieningen
In Arco zijn diverse campings te vinden en in de buurt van Dro vind je een mooie agrarische camping (let op: de weg ernaar toe en de poort van deze camping zijn erg smal). Bivakeren in je auto of busje is op veel plaatsen in de vallei verboden. Op de grote parkeerplaats bij Lago di Cavedine wordt het gedoogd,er is zelfs een toilet. Vlakbij deze parkeerplaats (aan de linkerkant van de weg richting Pietramurata) is langs de weg een kraantje te vinden met drinkwater. Ook kun je bij de steengroeve vlakbij de klimmassieven Athos en Sisyphos bibakkeren met een busje. Supermarkten vind je in Arco en langs de weg tussen Riva en Sarche. Langs de grote weg in Pietramurata vind je 'Arco Resoling'. Hier kun je binnen 1 of 2 dagen je schoenen laten verzolen door een specialist. Voor wifi kun je bijna overal in Arco terecht. Een wasserette vind je tegenover de klimwinkel 'Redpoint', net buiten het centrum, richting Dro.

Nonstop-waardering
3 Sterren. Als het om het sportklimmen gaat, dan heeft Arco zijn beste tijd waarschijnlijk wel gehad. Het multipitchen vonden wij niet zo leuk: veel plaat, veel begroeiing en rommelige bandjes (ook in de hogere niveaus). De winkels, de sfeer en het klimaat zijn waarschijnlijk de belangrijkste redenen om naar Arco te gaan.

Topo's
Sportklimmen:
- Arco Rock, Mario Manica, Davide Negretti en Antonella Cicogna, Versante Sud, ISBN: 978-88-98609-07-9, 2015, Engelse editie, €31,-
- Best of Arco, Manuel Senettin en Thomas Hofer, ISBN: 978-88-98495-01-6, Uitgeverij Vertical-Life, 1e editie 2013, €20 tot €30 (afhankelijk van de taalversie).

Multipitchen:
- Sarca Walls, Classic and modern routes in the Sarca Valley, Diego Filippi, ISBN: 978-88-87890-72-3, Versante Sud, eerste Engelse editie 2009, prijs: €27,90.
- Topoguide

Foto's
De foto's van Arco volgen later op dit blog.

Pieter
©2015 nonstopclimbing.nl

zaterdag 3 oktober 2015

Klimdoelen 2015: de tweede tussenstand

Inmiddels zijn we een dikke acht maanden op reis. De eerste 4 maanden hebben we alleen maar 'sport geklommen' en daarna hebben we afwisselend gemultipitched of sporklimroutes gedaan. Zo goed als het sportklimmen in de eerste vier maanden ging, zo lastig is het de laatste tijd. Als je vaak lange routes klimt raak je toch een beetje 'uit vorm', en daardoor is het lastiger om op je maximale niveau te klimmen.

Aanvankelijk dacht ik dat we onze doelen halverwege het jaar misschien wel zouden moeten herzien. Het ging zo goed aan het begin van het jaar... Maar de laatste maanden hebben ons sportklim-niveau niet veel goed gedaan.

Pieter heeft nu in totaal 180 punten behaald; ik heb 134 punten behaald (voor onze puntentelling, zie de tabel hieronder). Het verschil: Pieter heeft 10 routes meer uitgeklommen dan ik (- routes waarmee we punten kunnen behalen).

Pieters doel is dit jaar tien 7c's of harder te klimmen. Hij heeft nu drie 7c's geklommen en drie keer een 7c+. Mijn doel voor 2015 is tien 7b's of harder. Ik heb nu acht 7b's en drie keer een 7b+ geklommen. Doel gehaald dus. Ik wil mijn doel daarom aanpassen: ik ga proberen om in totaal tien 7b's te klimmen en tien keer een 7b+. Dat wordt dus nog even doorzetten...

We hebben nog zeker 3 maanden de tijd en we gaan alleen nog maar sportklimmen. Als het een beetje mee zit, kunnen we nog wel wat extra routes toevoegen aan onze lijstjes.

Hieronder nog een keer de tabel waarin je kunt zien hoe we tot onze puntentelling komen.

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

niveau Esther niveau Pieter redpoint onsight
7c 7c+ 9 11
7b+ 7c 7 9
7b 7b+ 5 7
7a+ 7b 3 5
7a 7a+ 1 3
         

donderdag 1 oktober 2015

Crag-info: Maltatal

Wij proberen dit klimjaar zoveel als mogelijk nieuwe klimgebieden te bezoeken; althans, gebieden die voor ons nieuw zijn. Soms kom je dan in gebieden die tegenvallen, maar gelukkig kom je ook wel eens in gebieden die ons aangenaam verrassen. We wisten niet goed wat we van het Maltatal moesten verwachten. We waren uitgenodigd door Stephan van den Berg (van Berg & Sonne) om eens langs te komen. Wij hadden er alleen van gehoord als ijsklim- en bouldergebied. Toch zijn er ook veel prachtige sportklimroutes en met de recent verschenen (eerste) topo van het Maltatal worden deze nu ook voor een groter publiek toegankelijk.

De rots en de routes
De massieven in het Maltatal bestaan voornamelijk uit gneis en graniet. De routes zijn zeer divers en vaak verrassend mooi. De wanden die je er vindt variëren van neigend tot stevig overhangend. De klimstijl is zeer divers: kleine randjes, ronde slopers, maar ook scheuren en hoekversnijdingen. Veel routes hebben een boulderachtige crux, dus als je hier naar toe gaat voor de easy-onsights dan kan het wel wat tegenvallen. Wij vonden de waardering sowieso aan de stevige kant, maar de routes zijn er niet minder leuk door. Wij vonden de massieven Kreuzberg en Kolloseum erg mooi en hier kun je ook klimmen als het regent.

Tolweg
Het enige nadeel van het Maltatal is dat je tol moet betalen als je dieper het dal in gaat. Acht van de 18 sportklimmassieven en 1 van de 2 bouldergebieden liggen vóór de tolweg; de overige sportklim- en bouldergebieden en de multipitches liggen allemaal daarna. Van begin mei tot eind oktober is de tolweg tussen 7u en 18u geopend en dan moet je €18,50 betalen. Daarna (of daarvoor) kun je gratis door rijden. Als je met je busje bij het stuwmeer aan het einde van het Maltatal bivakkeert kun je de kosten makkelijk drukken door 's avonds al naar boven te rijden.

De behaking
De meeste routes in het Maltatal zijn recent herbehaakt en de kwaliteit is dan ook prima. Ook op de plaatsing en de afstanden tussen de haken is weinig aan te merken.

Beste tijd om te klimmen
In de winter is het hier wat te koud om te sportklimmen (het Maltatal is niet voor niets bekend als ijsklimgebied). Maar in het voor- en najaar zijn de condities hier vaak goed. Als het erg warm is in de zomer kun je het beste vroeg in de ochtend dan wel laat in de middag klimmen, want echte noordwanden zijn er weinig.

Voorzieningen
In Malta is een camping waar je kunt overnachten en in Gmünd vind je diverse supermarkten. Ook zijn er diverse vakantiehuizen e.d. te huur. Slapen in je busje of auto kan op diverse plekken, o.a. iets voorbij Malta links van de weg over een bruggetje bij een picknickweide of aan het einde van het dal bij het stuwmeer (zie ook de info over de tolweg). Drinkwater hebben wij nergens gevonden. Als je niet alleen wilt klimmen, maar ook wilt zwemmen, wandelen of fietsen, dan is een verblijf bij Berg und Sonne een goede mogelijkheid dankzij de centrale ligging.

Overige mogelijkheden
Het Maltatal heeft ook zeer goede mogelijkheden om te boulderen en om alpiene multipitch-routes te klimmen. Deze zijn allemaal opgenomen in de topo. Verder hebben we veel mensen zien fietsen en wandelen. Op sommige plaatsen in de rivier Malta kun je verkoeling zoeken, info over de mooiste zwemplekjes vind je in de topo.

Nonstop-waardering
3,5 sterren, het klimmen is er bijzonder mooi, maar de hoge kosten van de tolweg zijn misschien wel een beperking, alhoewel je ook vóór de tolweg mooi kunt klimmen.

Topo
Kletterführer Maltatal, G. Schaar (Panico Alpinverlag)

Foto's
De foto's van Maltatal

Pieter
©2015 nonstopclimbing.nl

dinsdag 22 september 2015

Geheimtipp Warmbad

In augustus hebben we via via een Geheimtipp voor een prachtig kalkstenen klimmassief gekregen. Aan de rand van Villach ligt Warmbad, een gebied dat bekend is door het thermale water dat daar stroomt. Vlakbij Warmbad vind je, diep verscholen in het bos, een prachtig klimmassief.
De routes zijn voornamelijk overhangend en je vindt er met name zevende- en achtstegraads routes. De routes zijn relatief lang (tot ongeveer 35m) en de rots wordt gekenmerkt door prachtige tufa's. Het kan er wel erg warm worden in de zomer: wij hebben er van 16u tot 20u geklommen, dan is de zon uit de wand en dan is het er goed te doen. Er zijn ongeveer 80 routes.
Officieel bestaat er geen topo van dit gebied, en er staan ook geen namen of niveaus op de wand geschreven. Wij hebben wel een officieuze topo gezien, maar die wordt niet openbaar gemaakt zolang als er geen overeenstemming is met de landeigenaar over het gebruik van de rotsen als klimmassief. Het klimmen wordt er gedoogd, maar niet aangemoedigd.
Mocht je ooit de kans krijgen om met een lokale klimmer hiernaar toe te gaan: zeker doen, het loont de moeite!

Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

zondag 20 september 2015

Topo-review Maltatal

In augustus is de eerste topo van het Maltatal verschenen. Er wordt hier al zo'n 30 jaar geklommen, maar een officiële topo was er nog niet. Nu is er dan een prachtige, compacte topo die alle sportklimgebieden, boulders en alpiene multipitches beschrijft die je in het Maltatal kunt vinden. Wij hebben alleen enkele sportklimgebieden bezocht; deze review gaat daarom met name over het sportklimgedeelte van de topo.

Overzichtskaarten (en de tolweg)
In de achterflap is een kaartje opgenomen van het Maltatal. Zo kun je in één oogopslag zien waar welk gebied ligt. Het sportklimmen, boulderen en de mulipitches hebben verschillende kleuren gekregen in deze kaart, zodat je ook gemakkelijk kunt zien wat-waar-te-doen-is.

Jammer is dat de topo geen informatie geeft over de tol die je moet betalen als je dieper het dal in gaat. Acht van de 18 sportklimmassieven liggen vóór de tolweg; de overige sportklimgebieden, één van de twee bouldergenbieden en de multipitches liggen allemaal daarna. Van begin mei tot eind oktober is de tolweg tussen 7u en 18u geopend en dan moet je €18,50 betalen. Daarna (of daarvoor) kun je gratis door rijden. (Als je bij het stuwmeer aan het einde van het Maltatal met een busje bivakkeert, kun je de kosten wat drukken).

Algemeen
De aanloop naar de verschillende klimgebieden en boulders is beknopt beschreven en is ook goed te zien in de verschillende deelkaartjes. Wij hebben de verschillende gebieden steeds moeiteloos kunnen vinden.
Door de foto's van de verschillende gebieden krijg je een goed idee van hoe mooi het klimmen is in deze vallei.
Voorin de topo vind je allerlei tips mbt accommodatie, horeca, mooie plekjes om te zwemmen, de dichtstbijzijnde klimhal en het openbaar vervoer. En natuurlijk is ook een korte historische schets van (het klimmen in) het Maltatal opgenomen.
Ook staan er nog wat gedragsregels mbt het klimmen in dit dal; veel massieven bevinden zich op privé-terrein, dus het is goed om dat even te lezen. Actuele informatie vind je overigens ook op www.facebook.com/maltatopo.
Per gebied vind je in het kort informatie mbt het parkeren, de hoogte van de wand, de oriëntatie tov van de zon, of je er droog kunt klimmen als het regent en het aantal routes per moeilijkheidsgraad. Wat mist is informatie over hoe lang je touw moet zijn. Met een 80m touw kom je in elk geval een heel eind.

Sportklimmen
Per sportklimgebied vind je een tekening van het massief. De routes zijn ingetekend. De tekeningen zijn niet altijd even duidelijk, maar omdat sommige routes ook op de wand staan geschreven kom je er toch wel uit. Ook hebben we gezien dat enkele routes verschillende waarderingen hebben (als een route bijvoorbeeld op 2 pagina's is ingetekend). We vonden sowieso de routes over het algemeen wat hard gewardeerd in deze topo.

Boulders
Van de boulders is steeds een bovenaanzicht van het bouldergebied getekend en de boulderlijnen zijn in de foto's van de blokken ingetekend.

Alpiene multipitches
Van de alpiene routes is steeds zowel een foto als een tekening opgenomen. Daarnaast wordt elke route ook nog uitvoerig beschreven.

Waardering
Wij waarderen deze topo met 3,5 sterren. Afgezien van wat schoonheidsfoutjes die een eerste topo meestal met zich mee brengt, is het een mooie en handzame topo.

Praktisch
Titel: Kletterführer Maltatal: Sportklettern-Alpinklettern-Boulder
Talen: Duits en Engels
Auteur: Gerhard Schaar
Uitgeverij: Panico Alpinverlag
Druk:augustus 2015
ISBN: 978-3-95611-035-1
Prijs: €29,80
Verkrijgbaarheid: klimwinkel Vertical Lifestyle in Gmünd (aan het begin van het Maltatal) en bij de Fell-und Mineralienstube in het Maltatal zelf (iets voorbij Malta).

Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

vrijdag 18 september 2015

Bivak op de bouwplaats

Half augustus hebben we een kleine week gelogeerd bij Stephan en zijn vader Marius. Stephan kennen we
uit de klimhal in Nieuwegein. Momenteel is hij - samen met zijn vader - druk bezig met de bouw van een prachtig huis. Nou ja huis, eigenlijk zijn het twee appartementen. Het huis ligt in het dorpje Seeboden, in de buurt van het Maltatal.
Stephan kent de omgeving inmiddels aardig goed en hij heeft ons veel tips gegeven voor klimgebieden in Kärnten. Wij hebben voornamelijk in Maltatal zelf geklommen. Je kunt er zowel boulderen als rotsklimmen op Gneis en in de winter is het een populair ijsklimgebied. 
Het was erg leuk om te zien hoe enthousiast Stephan en Marius met het huis bezig zijn. Op dit moment slapen ze in een busje en caravan naast het huis. Wij hebben naast hen gekampeerd met ons busje. Tussen de bedrijven door heeft Stephan nog een paar keer met ons geklommen. Helemáál geen slecht leven, zoals zij het aanpakken....
Volgend jaar zijn de appartementen klaar voor verhuur. Het is een mooie uitvalsbasis voor klimmers, skiërs, golfers, watersporters, wandelaars, fietsers en paragliders of  deltavliegers. Mocht je geïnteresseerd zijn, dan vind je alle info op Berg und Sonne.

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

woensdag 16 september 2015

maandag 14 september 2015

dinsdag 8 september 2015

Crag-info: Bürs

Als het in Margalef veel te warm geworden is om te klimmen en je bent een groot liefhebber van pockets en conglomeraat, dan is er in Oostenrijk een goed alternatief te vinden. In het westen van het land op de grens met Zwitserland ligt Bürs, waar aan het begin van een kloof een aantal mooie conglomeraatwanden te vinden zijn.

De rots en de routes
De massieven in Bürs zijn steile en licht overhangende wanden. De routes zijn over het algemeen lang met lengtes tussen de 30 en 35 meter. Ook zijn er routes van 50 meter die in één of twee touwlengtes geklommen kunnen worden. Er zijn bijna 100 routes, variërend van 5c tot 8c. Klimmers die voornamelijk zesde- of zevendegraads routes zoeken, zijn hier aan het juiste adres.

De behaking
De behaking is redelijk tot goed, maar de afstand tussen de haken is hier en daar wel wat groot.

Beste tijd om te klimmen
Van mei tot oktober kun je hier prima klimmen. Door de noord- en west oriëntatie van een aantal wanden is het ook op warme zomerdagen nog goed te doen. De nabij gelegen rivier kan aan het eind van de dag voor de benodigde verkoeling zorgen.

Overnachten
In en om het nabijgelegen Bludenz zijn diverse campings te vinden. Slapen in je busje of camper is hier niet heel gebruikelijk, maar wordt gedoogd op de parkeerplaats bij de brandweerkazerne van Bürs (100 meter voor het massief). Ook is er een openbare wc bij de ingang van de kloof.

Voorzieningen
Bürs heeft een aantal winkeltjes en tussen Bürs en Bludenz vind je een winkelcentrum (Zimbapark) met diverse grote (sport)winkels en supermarken. Hier is ook gratis wifi. In Bludenz is ook een boulderhal van de ÖAV. In Bürs, ongeveer 200 meter voor het massief bij een speeltuintje, vind je een kraantje waar je drinkwater kunt tappen.

Waardering
Dit gebied is 'klein maar fijn' en we geven het 3 sterren.
 
Topo's
- Extrem Ost
- Sportkletterführer Voralberg; Editie: Panico Alpinverlag; ISBN: 978-3-95611-023-8. Te koop bij de winkel van de ÖAV in de boulderhal in Bludenz.
- Bij het massief vind je ook een topo op een groot bord.

Foto's

De foto's van Bürs.
Pieter
©2015 nonstopclimbing.nl

vrijdag 28 augustus 2015

Crag-info: Lehn

Interlaken is natuurlijk vooral bekend om de meren en het uitzicht op de Eiger en het Jungfraujoch. Maar net buiten de stad in de bossen liggen ook een aantal sportklimgebieden. Eén van deze gebieden is Lehn.

De rots en de routes
In Lehn klim je op een hard soort kalkzandsteen. Er zijn zo´n 120 routes, voornamelijk in de zesde- en zevende moeilijkheidsagraad, maar je vindt er ook wel achtstegraadsroutes en een enkele vijfdegraadsroute. De routes zijn steil of (sterk) overhangend.De rots wordt gekenmerkt door veel slopers, schollen, maar ook wel kleine randjes en hier en daar een spleet. De meeste routes zijn ongeveer 25m lang. De waardering van de routes is niet erg consistent. We hebben ons verschillende keren afgevraagd of de waardering wel klopte. Op zich niet erg, maar als je wilt warm klimmen en je verzuurt al compleet in een route die niet moeilijk zou moeten zijn, dan is dat wel jammer.

De behaking
De behaking varieert nogal. Je vindt er goed behaakte routes, zowel wat betreft de kwaliteit van de haken als de afstanden tussen de haken. Maar hier en daar tref je ook touwtjes door zandlopers bij wijze van haak, 'zelfgeknutselde' of loszittende haken. De standplaatsen zijn meestal wel goed (2 haken met ene ketting en een ring).

Beste tijd om te klimmen
Lehn ligt op 700m hoogte, verscholen tussen de bomen. De rotsen hebben een zuid-oost oriëntatie. Als het erg warm is in het dal heb je daar bij het klimmassief minder last van, omdat de bomen een deel van het zonlicht wegnemen. Alleen helemaal bovenin de routes komt de zon. Veel klimmers beginnen hier pas in de middag, als de zon helemaal uit de wand is.

Voorzieningen
In Interlaken vind je alles wat je nodig hebt: een keur aan supermarkten, bakkers, sportwinkels, restaurants, campings, pensions en hotels. Ook kun je lekker zwemmen in de Thunersee. Hou in de zomer wel rekening met een enorme drukte. Als je van rust en stilte houdt moet je niet naar Interlaken gaan. Gratis wifi vind je onder meer bij winkelcentrum Migros. In je busje bivakkeren is op de meeste parkeerplaatsen verboden, maar langs de weg naar Habkern is wel een parkeerplaats waar het kan. Wij kookten elke avond bij de Thunersee - daar mag je parkeren tot 22u en daarna gingen we richting Habkern. Drinkwater vind je aan de Seidenfadenstrasse, naast een school.

Klimmassieven in de buurt
In de buurt vind je nog een aantal klimmassieven die wellicht de moeite waard zijn. 
- Neuhaus (5e, 6e en 7e graads routes)
- Dällenboden (5e en 6e graads routes)
- Luegibrüggli (6e en 7e graads routes)

Nonstop-waardering
Wij waarderen dit gebied met 3,5 sterren. De rots is prachtig maar het verkeerslawaai en de wisselende waardering van de routes nemen wel wat van het klimplezier weg.

Topo's van uitgeverij Filidor
- 'Interlaken'
- 'Extrem West' (Lehn, Luegibrüggli,Neuhaus)
- 'Plaisir West' (Lehn niet, maar wel Neuhaus en Dällenboden)

Foto's
De foto's van Lehn.

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

woensdag 26 augustus 2015

Nederlanders in de bergen

We zijn al maanden op reis maar vrijwel nergens ontmoeten we Nederlandse klimmers. Eind juli, begin augustus klommen we bij Interlaken, bij massief 'Lehn'. Bij de wand ontmoetten we Marit & Karel en Mathijs & Marianne. Grappig was dat Marit ons herkende: "Hé, zijn jullie nonstopclimbing?"
Heel toevallig zijn we via Faceook al 'vrienden' maar nu hebben we elkaar ook in het echt ontmoet. Alle vier komen ze uit de regio Utrecht en we bleken veel gemeenschappelijke klimmaatjes te hebben.
Marit en Klaas wonen sinds een paar maanden in Zwitserland. Ze maakten in Nederland al veel tijd vrij om zoveel mogelijk buiten te klimmen en op een gegeven moment besloten ze om in Zwitserland te gaan wonen. Als je tussen de bergen woont, kun je een stuk vaker gaan klimmen dan wanneer je steeds vanuit Nederland een heel eind moet reizen. Heel toevallig waren ze ook in Salbit toen wij er waren, maar toen zijn we elkaar nèt mis gelopen.
Marianne en Mathijs reizen samen met hun hond Yor door Europa. Net als wij proberen ze 5 dagen per week te klimmen. Hun reisplan is iets anders: zij hebben ook Noorwegen en Zweden bezocht, terwijl wij het bij Midden- en Zuid-Oost Europa houden. Ze zijn nu twee maanden op reis en ze hebben nog maar liefst 12 maanden te gaan! Zij vertrekken nu richting het westen, terwijl wij nu richting het oosten gaan. Soms gaan ze ook multipitchen, maar omdat ze een hond bij zich hebben doen ze meestal relatief korte routes. De hond blijft dan lekker onder aan de wand op de rugzak liggen tot ze terug zijn. Ze hebben ook een blog, voor wie het leuk vindt: www.menmopreis.nl

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

maandag 24 augustus 2015

Klimpauze voorbij: afscheid van Harry

Morgen gaan we weer verder met onze reis. Harry heeft vandaag  de laatste operatie gehad voordat hij naar een Nederlands ziekenhuis wordt overgebracht. (zie ook ons vorige artikel hierover).

Ondanks de ernstige verwondingen hebben we Harry toch wel wat vooruit zien gaan. De eerste dagen moest hij plat in bed liggen. Nu mag hij elke dag even rechtop zitten. Dat was aanvankelijk best zwaar, maar gisteren heeft hij zijn persoonlijk record verbroken door vier uur lang in een stoel te zitten. Daarna was hij wel bekaf, maar hij was blij dat het hem gelukt was om de vier uur te halen.

Vorige week zijn twee vrienden uit Nederland (Paul en Dita) 3 dagen bij Harry op bezoek geweest. Zaterdagavond is Harry's zus gearriveerd, samen met haar kinderen en schoondochter. Het was dit weekend volle bak aan Harry's bed! Harry's neef en nicht zijn gisteren weer terug naar huis gegaan, en zijn zus is gebleven.

Nu Harry's zus er is, zijn wij niet meer 'nodig'. Na 12 dagen aan Harry's bed te hebben gezeten, zijn we wel weer toe aan wat frisse lucht;-) Gisteravond 'verzuchtte' Harry dat hij ook wel toe was aan ons vertrek - samen met zijn zus hebben we hem regelmatig op de hak genomen...

Hopelijk zijn we na deze lange pauze het klimmen nog niet verleerd, anders moet er voor ons zelf ook eerst een revalidatieprogramma komen -:).

Pieter en Esther 

©2015 nonstopclimbing.nl

vrijdag 21 augustus 2015

dinsdag 18 augustus 2015

Klimpauze in Schwarzach im Pongau

Harry aan de ademhalingsoefeningen!
Op dit moment hebben we een klimpauze in het dorpje Schwarzach im Pongau (Oostenrijk). De reden is dat een goede vriend van ons hier in het ziekenhuis ligt. Vorige week donderdagavond werden we door de politie van Greifenburg gebeld met de mededeling dat Harry een ernstig ongeluk had gehad met parapanten en dat hij op de intensive care lag. Omdat Harry alleen op reis was, was er niemand bij hem. Gelukkig waren wij - net als Harry - in Oostenrijk. We zijn onmiddelijk naar hem toe gegaan. Harry had zelf zijn zus al gewaarschuwd en wij hebben andere vrienden op de hoogte gebracht.

Om 2u in de nacht arriveerden we bij het ziekenhuis en Harry was toen net terug van zijn eerste operatie. We mochten meteen naar hem toe en we hebben met hem kunnen praten. Harry voelde zich best goed en hij heeft ons verteld wat er was gebeurd. Ook vertelde hij over de prachtige vluchten die hij de afgelopen week heeft gemaakt. Hij lag helemaal te stralen toen hij daarover vertelde. Harry heeft gelukkig geen verwondingen aan zijn hoofd, maar hij heeft wel vele botbreuken in benen, rug en borstkas.

De volgende dag hebben we hem weer bezocht en hebben we overlegd wat er allemaal moest gebeuren. Diezelfde dag zijn we naar Greifenburg gereden om Harry's parapantspullen, zijn auto en zijn kampeerspullen op te halen. Ook hebben we met de alarmcentrale gebeld om het een en ander uit te zoeken en te regelen met betrekking tot de repatriëring van Harry en zijn spullen.

Harry heeft nog twee operaties voor de boeg en pas daarna mag hij naar een Nederlands ziekenhuis gebracht worden. Deze week komen zijn zus en twee goede vrienden naar Schwarzach. Wij blijven bij Harry tot de operaties achter de rug zijn.

Het is heel heftig allemaal, maar gelukkig is er geen levensgevaar en is Harry er best monter onder. Het is een kwestie van afwachten hoe het herstel zal verlopen en het zal vast niet zomaar makkelijk zijn. Maar het is fijn om Harry te kunnen bijstaan in deze eerste weken en ondanks de nare situatie, lachen we samen heel wat af. Harry's gevoel voor humor is gelukkig niet beschadigd door het ongeval :-)

Pieter en Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

maandag 17 augustus 2015

Crag-info: Rawyl

Een half uur rijden ten noorden van Sion vind je het klimmassief Rawyl. Het ligt vlakbij het stuwmeer 'Barrage Tseuzier'. Er zijn vier klimmassieven die samen goed zijn voor zo'n 120 routes. Wij hebben voornamelijk bij 'Dégout et des Couleurs' geklommen (45 routes). De voordelen van deze sector zijn dat je er goed kunt staan onder aan de wand (de andere massieven hebben scheve, zanderige paadjes rondom het massief), vanaf het middaguur is er schaduw en de routes zijn relatief lang (30m).

De rots en de routes
De kalksteenwanden in Rawyl zien er prachtig uit, maar wij moesten wel even wennen aan de structuur. Het deed ons denken aan dolomiet: brokkelige rots en erg zanderig. Onderaan de wand bij sector 'Dégout et des Couleurs' hangt zelfs een handveger - die kan in veel routes van pas komen om het zand en gruis van de grepen en treetjes te vegen. Je vindt er steile wand, maar ook overhangende routes of routes met dakjes. De greepjes variëren van grote schollen en bakken tot slopers en crimpers. De lengte van de routes variëren tussen de 15m en de 70 m. Er zijn in Rawyl voornamelijk routes in de zesde-, zevende- en achtste- moeilijkheidsgraad. De meeste routes die we hebben gedaan vonden we wel mooi, maar de kwaliteit de rots drukte de pret wel een beetje.

De behaking
De behaking vonden we helaas maar matig. Bij sector 'Virus' waren veel 'zelfgeknutselde' haken gebruikt en sommige waren zo klein dat het lastig was om je setje er vlot in te krijgen. Als je de route zou willen afbreken en je wilt ombouwen op een haak: vergeet het maar. Bij Sector 'Dégout et des Couleurs' zijn gelukkig wel goede haken gebruikt. Maar slechts bij enkele routes waren de haakafstanden prettig. Als je daarbij de zanderige kwaliteit van de rots in aanmerking neemt, dan is het niet altijd ontspannen klimmen.

Beste tijd om te klimmen
Rawyl ligt op 1770m. Op warme zomerdagen kun je er prima klimmen. Sector 'Paradis','Cry Baby' en sector 'Virus' hebben gedurende de dag relatief veel zon (zuid-west oriëntatie) en daar kan het op zonnige, windvrije dagen erg heet worden. Sector 'Dégot et des Couleurs' ligt op het zuid-oosten en staat vanaf half 1 in de schaduw. Op warme dagen is het er heerlijk, op bewolkte of winderige dagen kan het er fris zijn - het kan geen kwaad om dan een extra trui of jas mee te nemen.

Voorzieningen
Bij het stuwmeer vind je een restaurant. Om een idee van de prijzen te geven: voor het goedkoopste gerecht (polenta met kaas) betaal je 21 frank. Verder zijn er geen voorzieningen. Je mag er wild kamperen - aan het eind van de dam staat een bord met verboden in te rijden, maar daar houdt niemand zich aan. Zowel locals als klimmers maken gebruik van deze weg. Dagjesmensen parkeren bij de stuwdam. Vlak voor het restaurant langs het stuwmeer is een drinkwatertap (zo'n grote houten bak met een stroompje). Voor de dichtstbijzijnde winkels moet je naar het dal. Gratis wifi vind je bij winkelcentrum Migros in Sion.

Nonstop-waardering
Wij geven deze vallei 3 sterren. Sommige routes zijn prachtig, maar de kwaliteit van de rots en de behaking laten te wensen over.

Topo's
- Extrem West van uitgeverij Filidor.
- Escalade en Valais Central, Daniel Blanc en Dominique Lugon.

Foto's
De foto's van Rawyl

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

vrijdag 14 augustus 2015

Ontbijt met een leerling uit groep 3-4

Begin augustus hadden we afgesproken met Bo en haar ouders. Bo zat anderhalf jaar bij mij in de klas, in groep 3-4. Ik heb in december afscheid genomen van onze klas om op reis te gaan en het was leuk om haar nu  weer te zien!
Bo en haar ouders zijn in Noord-Italië op vakantie geweest en op hun terugweg naar Nederland hebben we een plek in Oostenrijk afgesproken waar we elkaar konden ontmoeten. We hadden afgesproken om samen te ontbijten, maar we wisten niet hoe laat we welkom zouden zijn (geen bereik meer met de telefoon). Zij zouden die dag nog naar Nederland terug rijden en wij dachten dat ze misschien wel vroeg wilden vertrekken. Bo sliep op een camping en wij bivakkeerden ergens in de buurt. We zijn om 7u opgestaan en naar de camping gereden. Omdat we niet wisten waar ze stonden en waarmee ze kampeerden, moesten we op zoek. Op een gegeven moment liepen we langs een tentje en daaruit hoorden we ineens 'goedemorgen!' komen. Net op een moment dat wij ons hardop stonden af te vragen of we ze wel gingen vinden. Ze lagen nog lekker in bed en hadden ons horen praten. Bleek dat ze helemaal geen vroege plannen hadden...
Daarna hebben we samen uitgebreid ontbeten met verse broodjes en een gebakken ei. Bo was wel wat stilletjes, maar dat is misschien ook niet zo gek als je je oude juf ineens om kwart over 7 's ochtends voor de tent ziet staan, en dan ook nog met een onbekende man. Toen we onze bus lieten zien op de parkeerplaats voor de camping, kwam een Nederlandse medewerker van de camping controleren of we daar niet hadden geslapen, want dan moesten we namelijk gewoon betalen. Tja, en leg dan maar eens uit dat je bij mensen om kwart over 7 op bezoek komt voor het ontbijt. Ze geloofde er denk ik niets van...
Het was erg leuk om Bo te zien! Als ik terug ben in Nederland ga ik denk ik nog wel een kijkje nemen op school bij mijn laatste klas, want het voelt toch raar dat ik het jaar niet met ze heb kunnen afmaken.

Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

woensdag 12 augustus 2015

Verdrietig nieuws

Vorige week ontvingen wij het droevige bericht van het overlijden van onze vriend Calum Hudson. In 2011 hebben we Calum ontmoet, een klimmer uit Nieuw Zeeland die enkele maanden doorbracht in de Italiaanse Dolomieten. Een levensgenieter met een bijzondere passie voor de Dolomieten.

Hij zou er toen verschillende klimmers ontmoeten om samen mooie routes mee te klimmen. Wij bivakkeerden op dezelfde parkeerplaats als hij en omdat het ons was opgevallen dat hij niet goed kon lopen hebben we hem eens op de thee gevraagd.
Toen bleek dat hij in de eerste week dat hij in de Dolomieten was zijn voet had gebroken en die zomer niet meer zou kunnen klimmen. Maar één ding stond vast, zodra het mogelijk was, zou Calum weer terug komen naar zijn Dolomieten om er te klimmen.

Dit jaar was het dan eindelijk zo ver, Calum zou, net als wij, weer voor langere tijd op reis gaan. We hadden afgesproken hem deze zomer weer in de Dolomieten te ontmoeten.

Een dag voor zijn vertrek naar Italië (eind mei) meldde Calum dat hij ernstig ziek was. Hij wist niet of hij nog wel naar de Dolomieten zou kunnen komen. De dag erna meldde hij dat hij de knoop had doorgehakt: ondanks dat hij kanker had, zouden de gezonde lucht, het goede Italiaanse eten en lekker buiten zijn hem vast goed doen. Hij kwam! En, hij wilde, ondanks zijn ziekte, ook nog wel klimmen.
Maar helaas, half juli kregen we een berichtje dat hij in het ziekenhuis in Italië lag en dat hij moest terugkeren naar Nieuw Zeeland omdat hij te ziek was. Wat hij schreef stelde ons nog wel gerust: "Please don't worry for me as I am being very positive and philosophical about this and treating it as an exciting new learning experience for which I am formulating a very good plan to treat this..." Hij betreurde het wel dat het klimmen in de Dolomieten nu weer in het water viel. En wij betreurden dat natuurlijk ook voor hem.

Zijn positieve kijk op het leven was helaas niet opgewassen tegen deze agressieve ziekte. Iets meer dan twee weken na zijn terugkeer naar Nieuw Zeeland ontvingen wij tot onze grote schrik al het bericht van zijn overlijden.

De laatste woorden die hij ons schreef waren:
"....may you continue to enjoy your climbing, travels and dogs."

Dit zullen we zeker doen, maar het bezoek aan de Dolomieten zal wel een zwart randje hebben.

Esther en Pieter

©2015 nonstopclimbing.nl

dinsdag 11 augustus 2015

donderdag 30 juli 2015

Foto´s Nufenen en Sustenen pas











Poncione di Cassina Baggio, route Dr. Grüen Nils

Open in Picasa




Pfriendler, route Tröimli en Goldküste

Open in Picasa



©2014 nonstopclimbing.nl

zondag 26 juli 2015

Crag-info: Simplon Dorf

Als het in de zomer overal te warm is geworden om te klimmen dan kun je nog altijd naar Simplon Dorf gaan. Op zo'n 1400 meter hoogte vind je een klein massief met meer dan 50 routes (alhoewel er maar zo'n 40 echt worden geklommen - de resterende tien zijn in de vergetelheid geraakt). Door de oost-oriëntatie is de zon in de zomer om 13u uit de wand en daarbij waait het er vaak ook nog een beetje, zodat je er de ideale klimcondities vindt op een warme zomermiddag. 

De rots en de routes
Simplon Dorf moet het niet hebben van de kwantiteit aan routes, maar wel van de kwaliteit. De gneiswand biedt een zeer mooie variëteit aan routes, van steil tot overhangend. De niveaus variëren tussen de 5c en 7c, waarbij aangetekend moet worden dat het gebied vooral interessant is voor klimmers die (hogere) zesdegraads en mooie zevende graadsroutes zoeken. Ook als het regent kun je hier prima klimmen. De klimmer blijft sowieso droog, de zekeraar moet wat dichter bij de wand gaan staan om droog te blijven.

De behaking
De routes zijn ruimschoots van goede haken voorzien. Voor diverse routes heb je meer dan 14 setjes nodig. Ondanks de hoeveelheid haken is de positionering van de haken niet altijd helemaal logisch, waardoor het een enkele keer lastig is om de logische lijn van een route te vinden.

Beste tijd om te klimmen
Simplon is een echt zomergebied. Het kan hier soms flink waaien waardoor het in de middag als de zon weg is flink kan afkoelen. Neem daarom ook op warme dagen voor de zekerheid wat warme kleding mee.

Overnachten
In Simplon Dorf zijn meerdere hotels; een camping hebben we in de directe omgeving niet gezien. De dichtsbijzijnde is waarschijnlijk 25km verder in de buurt van Brig. Overnachten in je auto/bus kan bij het massief of aan het einde van het dorp (onder de sportvelden) - de lokale bewoners hebben daar geen enkel probleem mee. In tegendeel zelfs: elke dag werden wij hartelijk begroet door passerende dorpsbewoners en we werden zelfs uitgenodigd om deel te nemen aan een schuttersfeest...

Voorzieningen

Simplon Dorf heeft een heel klein supermarktje en een (goede) bakker. De grotere supermarkten vind je in Brig (25km). Water is er op diverse plekken in het dorp bij een bron. 'Héél gezond', volgens een dame uit het dorp. Wifi hebben we hier niet gezien.

Populariteit

Het massief SimplonDorf is erg populair, met name onder Italianen en in het weekend. Door de week en in de ochtend is het er rustiger.

Waardering
Wij geven dit gebied 4 sterren. Ondanks dat het een klein gebied is, zijn wij er nog niet klaar. We hebben er een aantal prachtige routes geklommen en we komen hier zeker nog eens terug om de rest te klimmen (of om 'projecten' af te ronden).

Klimgebieden in de buurt
- Simplon Pass
- Il Cippo in Gondo
- Balma in Iselle (Italië)
Ook rondom Brig vind je een aantal klimgebieden.
 
Topo's
- Extrem West (von Känel); editie 2010, uitgeverij Filidor; ISBN 9783906087344
- Kletterführer Oberwallis (Pointner, Feller), editie: 2012; uitgeverij: SAC
- Ossola Rock (div) Editie 2014;  Versante Sud;  ISBN  978-8896634875

Foto's
De foto´s van Simplon

Pieter
©2015 nonstopclimbing.nl