zondag 25 december 2011

Unfinished business


"Unfinished business", zo wordt het door een Brit die we in Geyikbayiri ontmoet hebben genoemd. Wij noemen het meestal een project. Een project is een route waarin je al één of meerdere pogingen gedaan hebt, maar waarbij je er nog niet in geslaagd bent om hem in één keer te klimmen. Zowel Esther als ik hebben nog een aantal openstaande projecten die we graag zouden afronden voordat we Geyikbayiri verlaten. Voor Esther zijn dat de routes met de namen Bartabas (7a), Sun Express (7a) en Seek and Destroy (7a). Voor mij zijn dat de routes Pathfinder (7b) en Powerslave (7b).
We willen Turkije over ongeveer een week verlaten. De komende dagen moeten er dus nog een paar serieuze pogingen gedaan worden. Hopelijk zorgt de datum van vertrek voor motivatie om net even die extra inspanning te leveren die nodig is om deze routes te klimmen. En wat als we de routes niet kunnen afronden? Dan komen we gewoon later nog eens terug in Turkije.
Want Unfinished business has to be finished.

Pieter

vrijdag 23 december 2011

Afscheid van Mari en Isak


Sinds ons vertrek uit Nederland hebben we veel mensen ontmoet - de meeste mensen
spraken we maar enkele keren, maar op Kalymnos hebben we een stel ontmoet dat we 6 weken lang regelmatig zagen. Deze week hebben we afscheid van ze genomen.
Mari en Isak komen uit Noorwegen en ze hebben 8 maanden de tijd om te reizen. In augustus zijn ze per zeilboot vertrokken vanuit Noorwegen naar Spanje. Plan was om helemaal naar Kalymnos te zeilen, maar omdat ze slechts maatjes op een boot van anderen waren, hadden ze weinig invloed op het tempo van de boot. Na 3 maanden werd Spanje bereikt en omdat het nog wel even zou duren voor Kalymnos in zicht kwam, zijn ze toch maar aan wal gegaan om te klimmen in El Chorro. Vervolgens hebben ze het vliegtuig naar Kalymnos genomen.
Omdat we ongeveer hetzelfde niveau klimmen, kwamen we ze regelmatig tegen. Leuk was dat Mari een ontzettende doorzetter is - één bepaalde route heeft ze na 11 pogingen eindelijk kunnen uitklimmen! Heel toevallig zouden vrienden van hen in december naar Geyikbayiri gaan en omdat wij er erg positief over waren, besloten ze óók naar Geykbayiri te gaan. Ook hier hebben we enkele dagen samen geklommen. Afgelopen maandag hebben we afscheid genomen. Heel gek - je kent mensen 6 weken, ziet elkaar bijna dagelijks en dan ineens zijn ze 'weg'. Ze zijn nu in Israël om oude vrienden van Isak te bezoeken. Ze hebben geen blog ofzoiets, dus we kunnen ze niet 'volgen' en dat vind ik best jammer. Wellicht gaan we ze eens opzoeken in Noorwegen - het klimmen schijnt daar erg goed te zijn...Misschien als start van een nieuw reisjaar door het noorden en midden van Europa ;-)

Esther

woensdag 21 december 2011

Gear-review: Cu at the wall, een 'zekerbril'


Al bijna een jaar zijn we in het bezit van een 'CU at the wall'. Een bril die het de zekeraar een stuk makkelijker maakt om de klimmer te volgen. Omdat het een zogenaamde prismabril is, kun je gewoon rechtdoor kijken, terwijl je ziet wat de klimmer boven je doet. Door deze zekerbril hoef je niet je hoofd helemaal achter je nek te leggen. Er zit een koordje aan zodat je hem om je nek kunt hangen als je weer even 'gewoon' om je heen wilt kijken.

Wij hebben er al veel plezier gehad van deze bril. Het is ideaal als de klimmer een sterk overhangende route klimt of als je dicht op de wand moet staan. Het is een erg licht brilletje en je kunt hem ook voor je gewone bril of je zonnebril plaatsen. Het is in het begin misschien even wennen omdat je gezichtsveld kleiner is, vooral als de klimmer nog onder in de route zit. Maar als de klimmer op enkele meters hoogte zit dan heb je prima zicht. We kunnen hem iedereen aanraden.

Je kunt de bril bestellen bij: www.powernplay.com (Duitsland) Er bestaan vier verschillende 'versies' (variërend van €97,50 tot €117,50 plus €10,- verzendkosten).

Esther

maandag 19 december 2011

Topo-review: Geyikbayiri

De keuze van een topo voor Geyikbyari is eenvoudig. Er is er maar één en dat is "A rock climbing guide to Antalya" van Öztürk Kayikci.
Naast Geyikbayiri bevat deze topo ook het bekende klimgebied Olympos (85 km te zuiden van Antalya, 253 routes). Verder staan er wat kleinere massieven in, variërend van 17 tot 70 routes. Deze kleinere gebieden liggen niet allemaal in de buurt van Geyikbayiri - maar als je langere tijd in Turkije wilt rondbrengen om te klimmen, zijn ze wellicht een bezoek waard.

De topo bevat alles wat je van een goede topo mag verwachten: duidelijke kleurenfoto's van de rotsen waarop de routes zijn ingetekend; informatie over de lengte van de routes; het aantal haken. Ook kun je per route zien wie hem behaakt heeft en wie de eerst-beklimming heeft gedaan in welk jaar. Met name het jaar waarin de route is geopend kan handig zijn. De rots is erg scherp en de nieuwe routes vragen veel van je huid;-) Verder is per route aangegeven of hij van boven of van onderaf geopend is en met wat voor type haken (Petzl-haken of lijmhaken). Daarnaast is via pictogrammen per sector weergegeven wat voor soort routes er zijn (plaat, recht, overhangend) en wat de oriëntatie t.o.v. de  zon is. De beschrijving van de aanloop naar de routes is kort en duidelijk, bovendien kun je de meeste massieven vanaf de weg al zien liggen. Alle tekst in de topo is zowel in het Turks als in het Engels.

Naast alle route-informatie geeft de topo ook interessante informatie over de historie van het klimmen in Turkije en informatie over de omgeving en tips voor rustdagen.

De opbrengst van de topo wordt gebruikt voor het openen en onderhouden van routes. De topo kost €22,- en je kunt hem bij de verschillende accommodaties kopen. Als je hem bij de NKBV bestelt kost hij €18,-

Voor informatie over de klimmassieven in Geyikbayiri, zie ons eerdere artikel.

Er is een update beschikbaar met alle nieuwe routes sinds de publicatie van de topo.

non-stop-waardering: 4 sterren

Titel: A rock climbing guide to Antalya
Autor: Öztürk Kayikci
Edition: 4e editie 2011
ISBN: 978-9944-5709-0-9
prijs: €22,- ter plaatse; €18,- bij de NKBV

Update: in 2014 is er een nieuwe 5e editie verschenen van deze topo

Esther

zaterdag 17 december 2011

Pakjesavond

Sinds 5 december zaten we al iedere avond bij de schoorsteen te wachten. Maar een pakketje van de Sint kwam niet. Maar gisteravond was het dan zover. Met enige vertraging hebben we een heel mooi pakket gekregen van de Sint. Vooral de nieuwe klimschoenen komen goed van pas. De scherpe rotsen van Kalymnos en Geyikbayiri doen een behoorlijke aanslag op onze huidige schoenen. Maar al het lekkers gaat er zeker ook wel in. Met de pepernoten, speculaas en chocoladeletters zijn we helemaal in de Sinterklaas-stemming. En met de nieuwe voorraad pindakaas komen we de komende 8 maanden ook wel door. Met dank aan onze klimmaat Johan, die de Sint goed heeft ingefluisterd. Dank je wel Sinterklaas! 

donderdag 15 december 2011

Crag-info: Geyikbayiri

Geyikbayiri is een klein dorpje 30 kilometer ten westen van Antalya. In 2000 zijn Züleyha Geels en Öztürk Kayikci hier begonnen met het openen van routes. Ondanks dat het relatief dicht bij Antalya ligt heb je hier echt het gevoel dat je op het Turkse platteland bent. Het is één van de mooiste klimgebieden die we tot nu toe bezocht hebben. Het klimgebied bestaat uit drie grote wanden onderverdeeld in een aantal sectoren en een aantal kleinere wanden. Alle sectoren zijn vanaf Climbersgarden en JoSiTo te voet bereikbaar.



Routes
In Geyikbayiri klim je op kalk in zeer verschillende vormen waaronder: 'tufa's', stalactieten, 'pockets' en 'wasserrillen'. Er zijn veel overhangen, maar ook rechte wanden en neigende wanden. Door de grote diversiteit aan vormen en structuren zijn de routes zeer afwisselend, zelfs binnen één sector. Vrijwel alle routes zijn één touwlengte en een slechts enkele routes zijn twee touwlengtes lang. Met een touw van 70 meter kun je er goed uit de voeten. Alhoewel er routes in de 4e en 5e moeilijkheidsgraad zijn (bijna 100 routes) is het gebied toch vooral geschikt voor klimmers die opzoek zijn naar 6e graads (bijna 250 routes) en 7e graads routes (meer dan 200 routes). Voor wie daar niet genoeg aan heeft zijn er ook nog routes tussen 8a en 8c+ te vinden (bijna 50 routes).

Beste tijd
De beste periode om te klimmen in Antalya is oktober t/m mei, in de zomer periode is het veel te warm. Met name in december en januari moet je rekening houden met wat meer regen. Wij hebben er de afgelopen drie jaar steeds in februari geklommen. Mocht het regenen en je wilt toch klimmen: er zijn voldoende overhangende wanden of grotjes waar je droog kunt klimmen. En zodra de zon door komt, droogt de rots heel snel. Veel massieven zijn op het zuiden georiënteerd. Nu zijn we er vanaf half november tot half december en het weer is goed. Zolang de zon schijnt (en dat is bijna elke dag) is het bij de rotsen lekker warm en kun je meestal in ene t-shirt klimmen.

Topo
Informatie over de topo vind je hier.

De foto's
De foto's van Geyikbayiri

Overnachten
Er zijn verschillende plekken waar je kunt overnachten en een tent, mini-bungalow (zo groot als een tuinhuisje) of luxere bungalows

Voor andere accommodatie, zie de volgende websites:
Flying Goat Camping
Climbersgarden
The Land
Josito
Rasayana Gust House
Rido Camp
Kezban's Guesthouse
Peak Guesthouses

Uit eten
Je kunt lekker eten bij Helga en Nuh in Geyikbayiri. Zij ontvangen mensen bij zich thuis en koken heel erg lekker. Je kunt ze sms'en wanneer en met hoeveel mensen je wilt komen eten en wat je graag wilt eten (menulijst is in te zien bij Climbersgarden). Voor 12 euro heb je al een 3 gangenmaaltijd en dan word je ook nog gratis opgehaald en teruggebracht. Je betaalt (bij voorkeur) met euro's. Tel: +905422726043
Ook kun je bijna overal gözleme eten. Gözleme zijn een soort deegflapjes of pannenkoekjes gevuld met van alles en nog wat. Tussen Climbersgarden en Geyikbayir, vlakbij de rotsen, staat in het weekend aan de kant van de weg een kleine markt waar verse gözleme worden gemaakt. Je kunt er ook thee drinken.
Verder hebben wij ook lekker gegeten bij Pinar Alabalik (een forelrestaurant).Volg de borden langs de weg en je komt bij een grote parkeerplaats ergens in de vallei. Wij hebben er steeds in februari gegeten en toen waren er maar weinig gasten. We hebben wel veel personeel gezien en het hele terrein en restaurant zien er ook uit alsof ze erg veel gasten aan kunnen... Maar goed, de specialiteit is forel uit de oven, maar je kunt er ook vlees of vegetarisch eten. Het eten is er erg lekker.

Boodschappen doen
In Geyikbayiri is een heel klein winkeltje waar je eieren, melk, groente in blik, thee, fris en bier kunt kopen. Bij de verschillende forellenrestaurants in de buurt kun je forel kopen. De vis wordt ter plekke gevangen en gefileerd. Voor 2 vissen betaal je 5 Turkse lira. Langs de kant van de weg staan altijd wel mensen die fruit en groente verkopen. In het weekend kun je terecht bij Pazar Open Market (tussen Geyikbayri en Cakirlar in). Met name op zondag is er veel te koop. Wil je naar een supermarkt, dan kun je terecht in Cakirlar of in Antalya zelf.

Visum
Voor Turkije heb je een visum nodig dat je vooraf online kunt aanschaffen op https://www.evisa.gov.tr/en/

Hoe kom je in Geyikbayiri?
Vanaf Antalya kun je je (voor ongeveer €40) laten ophalen door Climbersgarden of door JoSiTo. Wij hebben steeds een auto gehuurd in Antalya (16 euro per dag). Ook kun je er met de bus komen; die rijdt tot Pazar Open Market en vanaf daar is het nog 7 kilometer. De meeste mensen liften - dat gaat hier heel goed. Als je een auto huurt, wordt deze met een lege tank afgeleverd. Je kunt hem met een lege tank terugbrengen.

Non-stop-waardering: 4,5 sterren

Esther



vrijdag 9 december 2011

We zijn weer thuis!


Nee niet schrikken, we zijn niet terug in Nederland. Maar we zijn gearriveerd in Geyikbayiri. Een hele mooie plek in Turkije waar we nu al weer voor de vierde keer zijn. De aankomst op Climbers Garden voelt echt een beetje als thuis komen, zo vertrouwd is het.

Zeker na de reis van Kalymnos hier naar toe, die niet echt soepel verliep. Na de overtocht met de boot van Kalymnos naar Kos, hebben we een groot deel van de dag zitten wachten tot de boot naar Bodrum vertrok. Bij vertrek uit de haven moesten er bij de Griekse douane allerlei formulieren worden ingevuld om de bus de grens over te krijgen. Op de boot was plaats voor 4 auto's, maar de verantwoordelijke douanier was niet aanwezig. Die werd in allerijl opgeroepen toen wij ons meldden. 10 minuten voor vertrek kon de controle beginen. Eerst werden alle papieren tot drie keer toe gecontroleerd en daarna moesten we de bus volledig ontruimen en werden alle spullen gecontroleerd. We hebben een bepaalde kast zelfs twee keer moeten leeghalen, omdat het kennelijk erg grappig was om te zien wat we allemaal bij ons hadden. Dit duurde allemaal zo lang dat de boot hierdoor behoorlijke vertraging opliep.
Eenmaal aangekomen in Bodrum begon het hele feest bij de Turkse douane opnieuw. Eerst moesten we wachten tot dat alle andere passagiers de haventerminail verlaten hadden. En weer werden de autopapieren zorgvuldig gecontroleerd en moesten allerlei vragen beantwoord worden. Vervolgens konden we de bus weer openmaken en kon het uitpakken weer beginnen. Gelukkig was het inmiddels bijna donker, zodat ze niet veel konden zien en de zoekactie snel opgaven. En ook hier heeft de douane weer hardop staan lachen om onze bus...sliepen we echt in die bus?
Toen de douane klaar was met lachen, konden we eindelijk op weg naar Geyikbayiri. Omdat het inmiddels al laat was, besloten we ergens bij een wegrestaurant te stoppen om wat te eten. Dit bleek achteraf niet zo'n goed idee: ongeveer twee uur na de maaltijd begonnen de eerste ziekteverschijnselen. We waren genoodzaakt om te stoppen en een nacht waarin mijn hele lichaam zich binnenstebuiten keerde volgde. Een behoorlijke voedselvergiftiging. Bij Esther begon het wat later en was het gelukkig wat minder heftig.

Ondanks alles zijn we goed en wel bij Climbers Garden gearriveerd. We genieten van de mooie omgeving terwijl we verder herstellen en we weer kunnen gaan klimmen.

Pieter

woensdag 7 december 2011

Hond van de dag


Op weg van Kalymnos naar Geyikjbayiri moesten we in de haven van Kos een aantal uren wachten op de boot naar Bodrum. Op zoek naar kaartjes voor de boot en brood voor ons ontbijt kregen we plotseling gezelschap van een hond. Een heel woest beest leek het - wild blaffend sprong ze om ons heen, maar toen we haar tot rust 'maanden', in ons beste Grieks, werd ze heel rustig en volgde ons op de voet.
Bij de bakker en het ticketburau bleef zij trouw op ons wachten - met haar neus op de drempel van de winkel gedrukt. Beter hadden we haar niet kunnen africhten. We gaven we haar de naam Kruh. Bij de bus zetten we koffie en aten we ons verse brood, nog steeds in het gezelschap van Kruh. Toen we een rondje gingen lopen om de tijd te doden heeft ze ons de hele tijd vergezeld. Als je een hekel aan katten hebt, is deze hond ideaal. Luid blaffend joeg ze elke kat die ook maar enigszins bij ons in de buurt kwam een boom in. Pas toen we incheckten verloren we Kruh uit het oog... we troostten ons met de gedachte dat ze vast wel ander gezelschap zou vinden.
Toen de douaniers besloten dat ze onze bus van binnen èn buiten wilden zien, hoorden we ineens gejank. Terwijl wij al onze klimspullen en andere troep uitlaadden op de kade van de haven verscheen Kruh! Met haar neus door het hek van de douane bleef ze zachtjes jankend naar ons kijken. Leuk en niet leuk, om zo afscheid te nemen van Griekenland. Maar in Geyikbayiri wachtte ons vast weer een andere hond...

maandag 5 december 2011

Topo-review: Kalymnos

Voor Kalymnos is er maar één topo: Kalymnos. Rock climbing guidebook. Het is een relatief dikke topo (360 pagina's) met een zeer gebruiksvriendelijk opmaak. De gids beschrijft 64 klimmassieven en bijna 1700 routes. In 2000 verscheen de eerste topo. Deze was gratis en werd van gemeentewege verstrekt aan bezoekende klimmers. Zoals in de gebiedsreview al te lezen was, zijn er in korte tijd heel veel routes geopend. De laatste jaren worden er per jaar zo'n 200 routes geopend! De gids van 2010 is de 5e gids sinds 2000.

Algemene info
De topo is volledig Engelstalig en begint met een zogenaamde 'crag planner'. In dit schema kun je per massief zien welke moeilijkheidsgraden je er treft, hoe lang de aanloop is, wat de oriëntatie t.o.v. de zon is, in welk seizoen je er het beste terecht kunt en of het een veel bezocht massief is. Ook staat er kort beschreven wat voor soort massief het is. Verder vind je in de topo allerhande praktische dingen als 'how to get there', accommodatie, vervoer, (klim)winkels en wat informatie over de geschiedenis van het eiland. Daarnaast geeft de gids info over lokale lekkernijen en snuisterijen. Zo kun je bijvoorbeeld lezen dat Kalymnos bekend was om de sponzenduikerij. Ook wordt aanbevolen om een spons te kopen. Maar de sponzen in de Egeïsche Zee zijn tegenwoordig als gevolg van ziekte niet of nauwelijks meer te vinden. De lokale toeristenshops verkopen nu sponzen uit de Caraïben;-)

Klimtechnische informatie en veiligheid
De topo besteedt relatief veel aandacht aan veiligheid. Zo kun je lezen wat de gedragscode is m.b.t. 'laten zakken' van de voorklimmer of het ombouwen voor toprope. Mocht er toch een ongeluk gebeuren: Kalymnos heeft geen bergreddingsdienst. Je kunt 112 bellen of de ambulance (nummer staat in de topo). Gevraagd word of je zelf zo vriendelijk wilt zijn de gewonde klimmer naar de weg te dragen...

Routes openen en onderhoud
Het is een ieder vrij om routes te openen. In de topo staat een overzicht van de 'spelregels'. Trad-climbing-routes worden bijvoorbeeld afgeraden en ook avontuurlijke behaking wordt niet toegejuicht. Verder is het de gedachte dat de routes namen krijgen uit de Griekse oudheid – iets waar nog maar weinig van te zien is op Kalymnos. Voor het openen van een route krijg je maximaal 2 jaar de tijd – daarna kan het project worden afgerond door een andere klimmer. Voor meer specifieke informatie: raadpleeg de gids! Mocht je een route willen openen – het is gebruikelijk om dat in overleg met de auteur van de topo te doen. In het verleden kwam 10% van de opbrengst van de topo ten goede aan materiaal voor het onderhoud van de routes. Van de huidige editie van de topo zal een deel van de opbrengst direct worden geïnvesteerd in 500 haken en 100 standplaatsen. Dit materiaal wordt gebruikt voor het onderhoud van bestaande routes en voor het openen van nieuwe routes.

Informatie over de routes
De verschillende massieven en sectoren worden middels kleurenfoto's weergegeven. Over het algemeen zijn de foto's en de ingetekende routes erg goed. Per route staat een korte beschrijving in de topo en ook worden de mensen die de routes hebben geopend genoemd. Verder heeft iedere route een waardering gekregen. Een route kan 0 tot 3 'sterren' krijgen en als de route helemaal subliem is, krijgt hij een 'muzieknootje'. Kan handig zijn als je weinig tijd hebt en toch wat 'highlights' wilt klimmen. Maar vertrouw ook op je eigen beoordelingsvermogen. Wij waren het niet altijd eens met de waarderingen (sommige muzieknootjes waren uitermate saai) en het is weinig sympathiek om een route met een '0' te waarderen en dan ook nog in de beschrijving 'thumbs down' te zetten omdat de stijl van de route je niet bevalt. Als gevolg van de toekenning van sterren kan het bovendien gebeuren dat er een rij ontstaat bij bepaalde routes en dat sommige zelfs al wat afgeklommen zijn!
Kalymnos heeft de naam gehad 'zacht' gewaardeerde routes te hebben. Dat is zeker niet meer voor alle routes van toepassing. Regelmatig worden namelijk de niveaus van routes aangepast. Via de websites www.8a.nu en www.climbkalymnos.com heeft de auteur informatie verkregen over hoe de verschillende routes worden ontvangen. Het is grappig om oude topo's naast de nieuwe te leggen – zo zijn sommige routes wel 2 niveaus 'gezakt', terwijl andere juist weer zijn opgewaardeerd. Kijk daarom altijd in de laatste versie van de topo of op de website om de actuele waardering van een route te vinden.

Dit is één van de betere topo's die we tot nu toe gezien hebben.

Topo: Kalymnos. Rock Climbing Guidebook
auteur: Aris Theodoropoulos
uitgeverij: Terrain
jaar van uitgave: 2010
ISBN: 978-960-9456-19-7
prijs: €35,-

Nonstop-waardering: 4,5 sterren

Esther