Topo-review: Claret

Als je van strips houdt, is de topo van Claret het helemaal. Het gehele massief is getekend door een professionele striptekenaar (Pierre Rouzo) en ook wordt veel informatie middels tekeningen weergegeven.

De topo is relatief gezien duur. Hij kost €18,- en het gaat maar om één massief met ongeveer 180 routes. De topomakers hebben veel (grote) advertenteerders weten aan te trekken - meestal wordt een topo daar goedkoper van. Deze topo is in full-color druk en er is veel aandacht is besteed aan de vormgeving. De rotsen en de routes zijn als een strip getekend. Maar als je voor het massief staat dan lijkt de striptekening totaal niet op de werkelijkheid. Gelukkig staan de namen op de wand en heb je de tekening niet echt nodig.
De topo is erg uitvoerig voor een relatief klein gebied. Naast de namen van de routes bij de tekeningen bevat de topo twee andere lijsten met de namen van alle routes. De eerste lijst is een indexopgave met routes naar niveau, de tweede lijst is een ticklist voor je eigen administratie.
 De topo had iets meer to-the-point gekund en daarmee waarschijnlijk ook wat beter geprijsd.

In het voorwoord wordt gesteld dat de rotsen van Claret mondiale bekendheid genieten. Het dan ook verbazingwekkend dat de tekst in de topo alleen Franstalig is. Voor wie het Frans beheerst is er veel leeswerk. Er staan meerdere voorwoorden èn naschriften in. Hierin wordt aandacht besteed aan de geschiedenis van klimmassief Claret, aan 'goed gedrag' van de klimmers en enkele inside-jokes. De soms (paginagrote) strips ondersteunen deze teksten.

Achterin de topo vind je heel summier wat praktische info m.b.t. accommodatie, winkels, 112. Voorin de topo staan portretfoto's van alle mensen die van belang zijn (geweest) voor het massief van Claret. Leuk om een beeld te hebben van de mensen 'achter' de rotsen.

Bijzonder is dat pas op de laatste bladzijde een heel klein tekeningetje is opgenomen waarin de lokatie van het massief is aangegeven. Zou dit je eerste klimtrip zijn, dan is dit wel wat vaag.

Titel: Claret
Auteurs: Arno Catzefilis, Olivier Pfersdorff, Inti Cohen
Uitgave: derde editie, december 2010
ISBN: -
In Claret verkrijgbaar bij: bureau de tabac de Claret
In Montpellier verkrjgbaar bij: club Sala nature en bij buitensportzaken Le Yeti en Expé.

non-stop waardering: 3 sterren

Esther

©2012 nonstopclimbing.nl

Crag-info: Claret

Aangezien alle klimgebieden rond Vingrau gesloten waren, gingen we op zoek naar een ander klimgebied op onze route naar Toulon. De keuze viel op Claret: een relatief klein klimgebied iets ten noorden van Montpellier. Het klimgebied is rond 1990 ontstaan en de meeste routes zijn door één persoon geopend, Hugues Beauzile. Helaas kwam Hugues enige jaren later tijdens een beklimming in de Andes om het leven.

De rots en de routes
Het klimgebied van Claret bestaat uit één wand met ongeveer 180 routes. Veel van de routes zijn overhangend en de moeilijkheidsgraad van de meeste routes ligt tussen de 6b en 8b. Veel routes beginnen met een pittige instap omdat de wand aan de voet is 'uitgesleten' en je vaak de hulp van een rotsblok nodig hebt om de route in te komen. Hugues Beauzile had de gewoonte om de routes erg laag te waarderen. De waardering van veel routes is in de loop van de jaren daarom naar boven bijgesteld. Door de structuur van de rots (veel zij- en ondergrepen en slopers) en de overhangende wand zijn de routes soms erg moeilijk te lezen. De routes on-site klimmen is daarom vaak een hele uitdaging.

De behaking
De routes zijn solide behaakt met gelijmde boorhaken. Standplaatsen zijn voorzien van twee haken en soms een ketting. De afstanden tussen de haken zijn meestal goed, maar in sommige routes komen er met name boven in de route wat grotere afstanden voor. Friend maat 1 en 2 kunnen soms helpen om een grotere afstand te overbruggen.

De beste tijd
De gehele wand is op het zuiden gericht en Claret is daarom zeker geen gebied om midden in de zomer te bezoeken. Het voorjaar en het najaar zijn prima en zelfs in de winter kan hier vaak nog geklommen worden.

Overnachten, boodschappen en wifi
Claret is maar een klein dorp met beperkte voorzieningen, een bakker, supermarkt, presse-tabac en een pizzeria. Wifi hebben wij in het dorp niet kunnen vinden. Een camping is er niet, maar je kunt er prima bivakkeren bij een meertje dat je vanaf de rotsen kunt zien liggen. Je mag er helaas niet in zwemmen. In Lauret is een camping maar deze is pas vanaf mei open. In de buurt zijn wel vakantiebungalows te huur. 

Links:
www.bungalowclaret.nl

Topo's
Het kimgebied van Claret wordt beschreven in één lokale topo en in twee verzamel topo's. Voor de lokale topo klik hier.

• "Claret", Arno Catzefilis e.a., editie 2010, ISBN: -, taal: Frans.
• "France Languedoc-Roussillon", Rockfax, editie 2011,  ISBN: 9781873341629, taal: Engels
• "Mistal 1", TMMS Verlag,  editie 2010, ISBN 9783930650620, taal: Duits

Foto's
De foto's van Claret

Non-stop-waardering: 3 sterren

Pieter


©2012 nonstopclimbing.nl

Klimgebieden bij Vingrau gesloten

Eind maart besloten we om Spanje te verlaten om richting Corsica en Sardinië te gaan. We moesten daarvoor richting Toulon om vanaf daar de boot te nemen. Onderweg wilden we nog een paar dagen in Zuid-Frankrijk klimmen.
Het klimgebied van Vingrau ligt precies langs de weg naar Toulon (dichtbij Perpignan). Op internet hadden we al gezien dat er in augustus vorig jaar een sluiting was geweest vanwege een ongeluk dat er op 31 juli 2011 in Tautavel gebeurd was. Maar we gingen er van uit dat het klimgebied inmiddels wel weer open was.
Bij aankomst 's avonds laat zagen we bij één van de massieven dat er nog steeds een bord stond met informatie over een sluiting.
De volgende ochtend gingen we daarom eerst maar eens op zoek naar meer informatie en een topo. De topo bleek nergens meer te koop te zijn. Bij het Office de Tourisme kregen we te horen dat alle klimgebieden in de hele omgeving van Vingrau nog steeds gesloten zijn. De oorzaak van het ongeluk lijkt een ondeugdelijke haak te zijn en het onderzoek naar de kwaliteit van de behaking is nog steeds niet afgerond.

De sluiting geldt voor de massieven van:
- Tautavel
- Vingrau
- Opoul Perrilos
- Maury
- Saint-Paul de Fenouillet
- Saint-Martin de Fenouillet
- Caudies de Fenouilledes


Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

Foto's Riglos

Open in picasa

©2012 nonstopclimbing.nl

Topo-review: Riglos

Voor Riglos is er op dit moment slechts één topo beschikbaar die een redelijk compleet beeld geeft van Riglos. Dat is 'Guía de Escalada en Riglos, Agüero y Foz de Escalete' van Felipe Guinda. De topo beschrijft naast Riglos ook nog een aantal kleinere gebieden in de nabije omgeving. Helaas is de topo volledig in het Spaans - waardoor je ceel informatie mist als je het Spaans niet goed kunt lezen.  Vreemd ook wel, omdat er veel niet-Spaanse klimmers naar Riglos komen.

De routes zijn met verschillende kleuren lijnen in de foto's ingetekend. De foto's zijn erg onscherp, maar met een beetje gepuzzel is de instap en het verloop van de route nog wel te bepalen. Een groter probleem van deze topo is echter de kwaliteit en juistheid van de informatie over de routes. De routes in Riglos zijn veelal 250 tot 300 meter lang. Bij onverwachte situaties of calamiteiten sta je niet binnen een paar tellen weer op de grond. Het is daarom zeker voor routes van deze lengte van belang dat de topo goede informatie geeft. Maar in vrijwel alle opzichten presteert deze topo onder de maat.

Een kleine bloemlezing van de tekortkomingen:

• De lengte van de verschillende touwlengtes zijn niet aangegeven, wat toch wel erg handig is als je wilt abseilen.
• Het aantal touwlengtes komt niet altijd overeen met de werkelijkheid (soms zijn er meer, soms zijn er minder standplaatsen).
• Veel routes zijn aangeduid als 'sportklimroute', maar in diverse van deze routes tref je haakafstanden van 8 meter of meer aan. Veel klimmers zullen dit niet als 'sportklimroute' ervaren en de aanduiding is daardoor misleidend.
• De auteur waarschuwt dat er al veel ongelukken zijn gebeurd bij de afdaling te voet van La Visera, maar hij geeft zelf ook geen duidelijke beschrijving en tekening van de afdaling.
• Op een apart inlegblad is de verklaring van de diverse picto's weergegeven. In het Spaans - een gemiste kans, dit had makkelijk ook in het Engels gekund. Sommige picto's zijn dubbelzinnig...
• Bij de routes is aangegeven of ze met enkel- of dubbeltouw geklommen kunnen worden. Deze aanduiding is niet altijd correct. Bij routes waarbij aangegeven is dat enkeltouw volstaat kun je tijdens de abseil aardig in de problemen komen. Met een dubbeltouw zit je hier altijd goed.
• De aangeven moeilijkheidsgraden van de diverse touwlengtes is niet altijd correct, je vraagt je soms af waar de informatie vandaan komt. 
• Van iedere sector zijn steeds 2 overzichtstekeningen gemaakt. Eén met de routes met een even nummer, en één met de routes met een oneven nummer. Als je info wilt over de naburige route (kan handig zijn), dan moet je er wel even voor gaan zitten.

Is er dan niets goeds over deze topo te melden?  
Gelukkig wel. De topo geeft een goede aanduiding of de route behaakt is. Ook wordt aangegeven wat de kwaliteit van de behaking is en wat voor soort haken je kunt aantreffen. ook wordt er per route vermeld of er een groter gevaar is voor steenslag.
En mocht je het Spaans beheersen, dan is de inleiding wellicht ook interessant. Deze gaat onder meer over de geschiedenis, de aard en de techniek van het klimmen op de torens van Riglos. Verder allerlei weetjes over flora en fauna en de geologie.

Opmerkelijk is dat de topo in een apart hoofdstuk aandacht besteed aan hoe je een achtknoop en een prussikknoop moet leggen. Maar je mag toch hopen dat klimmers die dit soort routes gaan klimmen deze technieken al lang beheersen...

Tip: Bij de bar El Punto (en wellicht ook bij de hut) kun je (summiere) aanvullende informatie vinden en informatie over nieuwe routes.

Titel: Guía de Escalada en Riglos, Agüero y Foz de Escalete
Auteur: Felipe Guinda Polo
Uitgever: Prames
Editie: februari 2004
ISBN: 84-8321-069-x
Verkrijgbaar: bij de hut en bij de winkel in Riglos.

Nonstop-waardering: 2,5 sterren

©2012 nonstopclimbing.nl

Crag-info: Riglos

Riglos is een klein dorp op ongeveer 45km ten noordwesten van de stad Huesca. Het dorp is niet de moeite waard, maar de torens van conglomeraat die zo'n 300 meter boven het dorp uitsteken zorgen voor veel bezoekers. Niet alleen klimmers bezoeken Riglos, maar ook wandelaars, klettersteigers en vogelaars. Met name de aasgier en de vale gier kun je hier makkelijk spotten.

De rots en de routes
In en om Riglos kun je klimmen op een aantal torens. Het gebied is met name interessant als je van meerdere touwlengtes houdt. Naar Riglos ga je niet voor het sortklimmen. Er zijn wel sportklimroutes, maar dat zijn er niet veel en daarvoor kun je bijvoorbeeld beter naar Rodellar of één van de kleinere gebieden rond Lleida gaan.
De rots is van een redelijk solide conglomeraat met grote bolvormen en grote bakken. Veel klimmers vergelijken de bollen wel met aardappels en soms zelfs met meloenen. Het is een soort pocket-klimmen, maar dan flink uitvergroot. Wat erg bijzonder is, is dat je op grote hoogte meerdere touwlengtes achter elkaar in een overhang klimt. Dat maakt dat het klimmen (of het abseilen) vaak wat 'luchtig' aanvoelt.
Enkele routes zijn zo populair dat je vanuit het dorp de slijtage in de wand kunt zien: er lopen echt sporen van pof door de wanden heen. Een zeer bekende route is 'Fiesta del Biceps' (270m, max 7a). De oudere of populairdere routes zijn hier en daar al wel afgeklommen.

De behaking
De behaking is wisselend. Er zijn diverse trad-routes maar ook veel behaakte routes. De topo geeft informatie over het type route en de behaking. Hou er echter rekening mee dat de afstanden tussen de haken toch nog aardig groot kan zijn, ook al stap je een 'sportklimroute' in. Het zelf leggen van tussen-zekeringen is in dit type gesteente vaak erg lastig.  En voor wie van geschiedenis houdt: in de zogenaamde klassieke routes vind je hier en daar nog wat houten klemblokjes in de scheuren.

De beste tijd
In de lente en de herfst en op zonnige, windstille dagen in de winter kun je hier goed klimmen. Veel routes liggen op de west- of zuidkant en krijgen dus veel zon.

Overnachten, boodschappen en wifi
In Riglos is geen camping, daarvoor moet je in Murillo de Gállego of in Ayerbe zijn. Kom je met een busje, dan kun je op één van de twee grote parkeerplaatsen van Riglos staan. Drinkwater kun je uit het fonteintje vlakbij de kerk tappen. Verder kun je bij één van de vele casa's, de hut of de bar terecht voor een overnachtingsplek.
Er is één winkeltje, maar daar kun je alleen broodbeleg, houdbare produkten, ijs en souvenirs kopen. Voor brood en andere verse waren kun je in ieder geval in Ayerbe terecht, waar overigens ook een kleine outdoorshop zit.
Wifi hebben we gevonden bij de hut en bij bar El Puro.

Links
- www.puroriglos.com
- www.refugioderiglos.es

Topo's
Klik hier voor een review van de topo van Riglos.

Foto's
De foto's van Riglos

Non-stop-waardering: 4 sterren

Esther

Topo-review: Rodellar

Voor het klimgebied Rodellar zijn op dit moment twee topo´s beschikbaar. De behoefte aan een nieuwe topo was groot: de vorige topo stamde uit 2005 en was niet meer up to date met betrekking tot het aantal routes en ook over de waardering van routes bestond discussie. Resultaat: er zijn nu twee (nagenoeg identieke) topo's. Beweerd wordt wel dat de één de informatie van de ander heeft gekopieerd. De topo´s hebben inderdaad veel met elkaar gemeen, maar hoe ze precies tot stand zijn gekomen? De auteurs van beide topo's hebben namelijk in het verleden ook al aan een eerdere topo (uit 2000 of 2005) meegewerkt.

De belangrijkste overeenkomsten
Beide topo's zijn uitgegeven in 2010 en hebben voorin een overzichtskaart met de verschillende sectoren. Het kaartje is erg klein maar als je een keer door de kloof bent gelopen, zie je met het kaartje en de foto's vanzelf waar welk massief ligt. De topo's geven middels foto's weer hoe de verschillende sectoren eruit zien. De routes zijn globaal weergeven door ingetekende lijnen. De foto's zijn helaas niet zo goed en je ziet weinig details van de routes. Omdat er al weer nieuwe routes zijn geopend, is het soms wel even zoeken. Heel soms is er een naam op de wand aangebracht. Geen van beide topo's vermeldt de aanlooptijden naar de sectoren. Beide topo's hebben een aantal multipitch-routes opgenomen. De tekeningen en de informatie m.b.t. deze routes zijn volledig identiek. Daarnaast geven beide topo's een lijst van adressen met betrekking tot accommodatie, restaurants, winkels en noodnummers. Ook uit de advertenties kun je nog wat informatie daarover halen.


De belangrijkste verschillen

Escalade en Rodellar (Lisi Roig)

• De topo is meertalig, de informatie wordt in het Spaans, Frans en Engels gegeven.
• Er is veel veel aandacht besteed aan lay-out en vormgeving.
• Je krijgt uitgebreide informatie over de bijzonderheden en de regels die gelden in het Parque Natural de la Sierra y Cañones de Guara, waar klim-dorp Rodellar middenin ligt. Helaas zagen wij door het vele gebruik van afkortingen en bepalingen door de bomen het bos niet meer. We kregen van de topo de indruk dat je op veel sectoren tussen 1 december en 30 juni niet mag klimmen. Maar van lokale klimmers begrepen we dat het wèl was toegestaan.
• De topo geeft voor iedere sector een routebeschrijvingen van de aanloop. Maar de beschrijving is een aaneenschakeling van verwijzingen en daardoor niet erg duidelijk.

Guía de Escaladas en Rodellar (Maria Torres e.a.)

• De topo is alleen in het Spaans. Iets dat je niet zou verwachten van een klimgebied met internationale allure.
• De vormgeving is soberder, maar adequaat.
• De topo geeft geen enkele informatie over de regelgeving van het natuurgebied.
• Naast de klimroutes heeft de topo ook enkele boulders in de zesde, zevende en achtste moeilijkheidsgraad opgenomen.
• In het kort (en in het Spaans) vind je een beschrijving van de geschiedenis van het klimmen in Rodellar.

Conclusie
Omdat de topo van Lisi Roig meertalig is, informatie geeft over het Parque Natural de la Sierra y Cañones de Guara èn de foto's van iets betere kwaliteit zijn, geven we deze topo een iets hogere waardering.

-----------------------
Titel: Escalada en Rodellar
Ateur: Lisi Roig
Jaar van uitgave: 2010
Uitgeverij: Spray Planet S.L.
ISBN: 978-84-613-8197-5
Prijs: €20,-
Verkrijgbaar bij: Refugio Kalandraka

Non-stop waardering: 3 sterren
----------------------
Titel: Guía de Escaladas en Rodellar
Ateur: Maria Torres, Victor Fernández en Carlos Logroño
Jaar van uitgave: 2010 (tweede editie)
Uitgeverij:Camping Mascún
ISBN: 978-84-614-2568-6
Prijs: €19,-
Verkrijgbaar bij: Camping El Puente, Camping Mascún, Apartahotel Valle de Rodellar

Non-stop waardering: 2,5 ster

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

Foto's Rodellar

Open in picasa

©2012 nonstopclimbing.nl

Klimmershonden

In Spanje zien we ontzettend veel klimmers met één of meer honden. Wij hadden altijd begrepen dat er veel zwerfhonden zijn in Spanje, maar we hebben er nog maar één gezien: in Gandía. Toen we daar tussen de sinaasappelgaarden bivakkeerden kwam hij elke dag even bij de bus langs voor een bak water.
Zwerfhonden die in de buurt van rotsen loslopen worden al snel geadopteerd door klimmers. Beesten die veel vrijheid gewend zijn en het niet erg vinden om buiten te slapen. Sommige honden mogen wel binnen slapen: in Siurana kwamen we een stel tegen dat met 3 honden in de bus sliep!
Wij zouden ook wel graag een hond hebben, maar als je, zoals wij - in het normele leven - 5 dagen per week werkt, dan is het een heel gedoe. Daar komt nog bij dat we niet weten wat je met de hond moet doen als je lange routes wilt klimmen. Naar sportklimgebeiden kun je hem gewoon mee nemen, maar in een lange routes ben je de hele dag onderweg.
Maar hier in Riglos hebben we de ideale klimmershond gezien! Een kruising tussen een herder en een huskey: loyaal aan de baas en een lekkere dikke vacht. Slaapt naast de bus en als de baas een lange route wil doen, wacht de hond beneden. Gedurende de dag laat hij zichzelf uit, hij loopt een rondje bij de rotsen of loopt even naar het dorp. Aan het eind van de dag ligt hij weer bij de instap van de route te wachten. En blij als hij is als zijn baasje weer terug is!

Esther

©2012 nonstopclimbing.nl

Crag-info: Rodellar

Op weinig plekken in Europa vind je zo'n grote diversiteit aan klimgebieden als in Noord-Oost Spanje. We bezochten al eerder de overhangende wanden van Margalef die vooral uit pockets bestaan en de steile wanden van Siurana en Chulilla. Ten noordoosten van Huesca ligt Rodellar wat weer totaal anders dan deze gebieden. In het natuurpark 'Parque Natural de la Sierra y Cañones de Guara' ligt een prachtige kloof waarin zich aan beide zijdes klimmassieven bevinden. De aanloop is voor de meeste sectoren al snel 20 minuten of meer, maar dat is het zeker waard.

De rots en de routes
Het belangrijkste kenmerk van Rodellar is dat heel veel routes overhangend zijn. Een aantal grote sectoren van Rodellar lijken sterk op Kalymnos: overhangen en daken met enorme tufa's  en stalactieten. Daarnaast zijn er ook overhangen met scheuren, versnijdingen en enorme bakken.
Rodellar is zeker geen beginnersgebied. Het klimmen begint hier eigenlijk pas vanaf de 7e graad. Er zijn wel wat 6e graads-routes maar die zijn vaak minder mooi, volledig glad geklommen en vaak erg hard.
Omdat er discussie bestaat over de hardheid van de routes, kan het handig zijn om aan Spaanse klimmers tips te vragen. De topo-waardering komt niet altijd met 'de werkelijkheid' overeen. Ondanks dat een aantal routes is afgewaardeerd, wordt het klimmen hier over het algemeen als 'hard' gewaardeerd.

De behaking
De behaking van de routes is meestal zeer goed. Goede haken en standplaatsen en zeer korte haakafstanden. Bijzonder is dat veel van de routes geopend en behaakt zijn door het Spaanse bergreddingsteam: Grupo de Montaña de la Guardia Civil

De beste tijd
De beste tijd is waarschijnlijk de lente of de herfst. Op windstille en zonnige dagen in de winter kun je er ook prima klimmen. Omdat de sectoren in een kloof liggen, hebben de meeste wanden een oost- of een west oriëntatie. je kunt dus in de schaduw of in de zon klimmen.

Overnachten, boodschappen en wifi
In Rodellar zijn twee campings, een refugio en enkele appartementen. Overnachten in je busje op de parkeerplaats voor het dorp is volgens de borden verboden, maar in het laagseizoen wordt het wel getolereerd. Er stonden een tiental andere busjes toen wij er waren. Het is alleen onduidelijk wanneer het laagseizoen afgelopen is. Tot 1 april lijkt het in ieder geval geen probleem te zijn. In het hooggseizoen is het betaald parkeren en kun je per overtreding een boete van €150,-
Boodschappen kun je doen bij de campings en bij het apartahotel Valle de Rodellar. Deze laatste heeft ook een klein aanbod aan klimspullen.
In Adahuesca vind je een kleine supermarkt met een uitgebreid aanbod aan klimspullen. Terwijl je je boodschappen afrekent, krijg je hier van de caissière allerlei tips over klimgebieden en zoekt ze ook nog even op internet het weerbericht voor je op! Daar kunnen ze bij C1000 nog wat van leren.
krijgen.
Wifi is beschikbaar bij het hotel en bij de refugio.

Links:
Refugio Kalandraka: www.refugio-kalandrake.es
Camping el Puente: www.campingelpuente.com
Camping Mascun: www.campingmascun.com
Apartahotel Valle de Rodellar: www.vallederodellar.com

Topo's
Van Rodellar zijn op dit moment twee actuele topo's beschikbaar.
- Escalade en Rodellar
- Guía de Escaladas en Rodellar

Foto's
De foto's van Rodellar

Tip
De massieven die het dichtst bij het dorp liggen zijn vaak erg glad geklommen. Loop daarom de massieven El Camino, Bikini en Rigole voorbij en ga naar één van de andere sectoren. De paar minuten extra lopen zijn zeker de moeite waard.

Non-stop-waardering: 4 sterren

Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl

Gear-review: Beal Booster III

Om een klimtouw goed te kunnen beoordelen moet je er veel mee klimmen. Na meer dan 150 klimdagen met de Beal Booster moet het wel lukken om een oordeel te geven.

Diameter
De Booster III heeft een diameter van 9,7mm en geeft daarmee een goede remwerking in de meeste zekeringsapparaten. Voor de beginnende klimmer is het misschien wat te dun en is de Beal Flyer een betere optie (slechts 1 gram/m zwaarder). Het touw is erg soepel en het uitgeven van het touw verloopt daardoor erg makkelijk. Ook na vele klimdagen (en vallen) behoudt het touw zijn soepelheid. In vergelijking met touwen van andere fabrikanten die we in het verleden gebruikt hebben, scoort dit touw erg goed. 

Mantel
In het verleden stonden de touwen van Beal bekend om de snelle slijtage van de mantel. Dit probleem lijkt met de huidige touwen van Beal niet meer te bestaan. Na meer dan 150 klimdagen, waarbij we veel op graniet en zeer scherpe kalksteengebieden geklommen hebben, is er vrijwel geen enkele slijtage van de mantel zichtbaar.

Zachte val
Eén van de grootste voordelen van de Booster is de lage vangstoot van 7,3kN (aanmerkelijk lager dan de maximaal toegestane norm van 12kN). En dat merk je als je in het touw valt. Zelfs bij grotere vallen is de val zacht en comfortabel. De Booster scoort op dit punt aanzienlijk beter dan sommige touwen van vergelijkbare diameter van concurrenten.

Rek
Het enige nadeel van de Booster is de hoge statische rek: de mate waarin het touw rekt als je er een gewicht van 80kg aan hangt. Dit merk je als zekeraar als je je klimmer wil 'blokken'. Het kost dan relatief veel moeite om het touw strak te trekken. Ook bij toprope klimmen in lange routes merk je dat je bij een val relatief ver naar beneden zakt.
   
Impregnatie
De Beal Booster III is verkrijgbaar met drie verschillende soorten impregnatie:
- Classic (niet geïmpregneerd)
- Standard (alleen de mantel geïmpregneerd)
- Golden Dry (mantel èn kern geïmpregneerd)

Extra uitvoeringen
Beal heeft ook nog twee bijzondere uitvoering beschikbaar van de Booster III
- Program (versterke mantel aan de uiteinden)
- Safe control (midden markering d.m.v. verandering weefpatroon)

Karakteristieken
Vangstoot:7.30kN
Diameter: 9,7mm    
Aantal normvallen: 9
Dynamische rek: 38%
Statische rek: 9,7%
Gewicht: 63 gram/meter

Prijs
De adviesprijs van een 70m touw in de Standard Dry Cover uitvoering is rond de 199 euro. De Beal Booster wordt standaard geleverd met een mooie touwzak.

Pieter

©2012 nonstopclimbing.nl

Het kan altijd minder...

Toen we het plan voor onze reis maakten hadden we bedacht dat we ongeveer 30 euro p.p per dag nodig zouden hebben om de reis te kunnen betalen. Dit zou genoeg moeten zijn om zowel reis en verblijf van te kunnen betalen. Na negen maanden blijkt deze inschatting erg goed te zijn en houden we waarschijnlijk waarschijnlijk nog wel geld over. We hebben weinig tegenslagen gehad behalve dan een bekeuring in Valencia :-). De grootste kosten tot nu toe bestaan uit de brandstof en de veerboten.

Hier in Spanje komen we diverse klimmers tegen die ook voor langere tijd reizen. Vaak niet voor een vaste tijd met een einddatum, want ze proberen met een vast budget zo lang mogelijk weg te blijven. Het is bijzonder om te horen met hoe weinig geld het sommigen lukt om rond te komen. We hebben al bedragen gehoord van 5 euro p.p. per dag en minder.

Het grootste verschil met ons is, dat ze niet heel Europa afreizen, maar maanden lang op één plek blijven. Dat levert natuurlijk een aanzienlijk verschil in de brandstofkosten op. En als je kijkt naar de uitgaven aan eten en drinken zijn wij enorme decadente patsers in vergelijking met sommige andere klimmers. Wij eten bijna iedere dag vers brood en 's avonds een lekkere maaltijd met verse groente en soms een glas wijn (in Spanje 1 euro per fles). Terwijl de meer budgetbewuste klimmer 's ochtends aan de havermout zit en 's avond bonen uit blik eet met een glaasje water.
Je zou misschien verwachten dat mensen die van zo weinig geld rond 'moeten' komen enorm afzien. Niets is minder waar, ze hebben de tijd van hun leven!

Pieter

©2012 nonstopclimbing.nl