vrijdag 30 januari 2015

Badderen of bevriezen

In januari zijn we zo'n kleine twee weken in Montanejos geweest, een dorpje in het binnenland bij Castellón, bekend om het thermale water van 25 graden Celsius. Je kunt er ook klimmen, anders zouden we ook niet heen gegaan zijn. De weersverwachting was erg gunstig en ook het warme water trok ons wel aan.
Helaas sloeg het weer om en kwam er een ijzige kou over Montanejos. 's Nachts nachtvorst - waar we gelukkig geen last van hadden - maar ook een hele harde wind - die wel erg vervelend was. 
Maar gelukkig is daar het thermale water...helaas geen 25 graden zoals 'beloofd', maar ongeveer 20 graden. Niet super warm, maar als er geen wind was en we hadden het zelf niet koud, dan is het best te doen.
We gingen meestal naar Fuente del Baños, een mooie kloof met licht- tot blauwgroen helder water. Er zwommen ook forelachtige vissen en één keer heb ik een ijsvogel in het riet gezien. Een mooiere badkamer kun je je niet wensen! Alhoewel, één keer hebben gemeente-ambtenaren ons staan toejuichen toen we aan het badderen waren. Dat heb je toch liever niet in je eigen badkamer...
Grappig is dat er op sommige plekjes in het water meer warmte te voelen was dan op andere plekjes. Je gaat dan steeds zoeken of je zo'n warm plekje kunt vinden, totdat je het echt te koud krijgt om nog langer in het water te blijven. Het afdrogen en aankleden was eigenlijk nog het heftigst - maar als we dan weer in opgefrist in de bus zaten, waren we de kou weer snel vergeten.

Esther
©2014 nonstopclimbing.nl

zondag 25 januari 2015

Op weg

Inmiddels zijn de eerste weken van onze reis al weer voorbij. Twee dagen later dan gehoopt zijn we uit Nederland vertrokken. Een jaar weg gaan is toch heel wat anders dan een vakantie. Van collega's, vrienden en familie hebben we uitgebreid 'afscheid' genomen en er moesten op het laatst nog veel administratieve zaken geregeld worden. Ook moesten we nog 'verhuizen', want onze hele inboedel hebben we voor een jaar opgeslagen. Op de dag van de verhuizing sneeuwde het, dus dat was best pittig.
Maar enkele minuten voor nieuwjaar waren we dan toch op onze eerste bestemming: Siurana. Daar bleek het nog veel drukker met klimmers dan voorgaande jaren en we waren dan ook erg blij toen op 6 januari ook voor de Spanjaarden de kerstvakantie afgelopen was. Er bleven alleen nog enkele verstokte klimzwervers over en we hebben onze Duitse  klimvrienden Volker en Nicole weer ontmoet - zij overwinteren steevast in Catalonië. Het weer was de meeste dagen relatief goed en we konden zelfs enkele dagen in t-shirt klimmen.
Toen de temperatuur begon te dalen was het tijd voor de volgende, iets zuidelijker bestemming: Montanejos. Onze hoop op de voorspelde hogere temperaturen werden helaas geen realiteit. Een koude noord-westen wind gaat al dagen over Spanje en zorgt zelfs in sommige delen van het land voor sneeuwval. Neerslag hebben we gelukkig nog niet gehad, maar we krijgen wel aardig wat kou te verduren. Alle mogelijke lagen van kleding die we bij ons hebben, zijn inmiddels in gebruik. Tot nu toe hebben we nog steeds 4 à 5 dagen per week kunnen klimmen, maar hopelijk wordt het niet nog kouder!

Pieter

©2014 nonstopclimbing.nl

vrijdag 16 januari 2015

Nonstop crag-review: Montsant


Op ongeveer 3 kwartier rijden vanaf Tarragona vind je, boven Cornudella de Montsant en vlakbij Siurana, het massief van Montsant. Vanuit Siuarana (en Cornudella de Montsant) gezien een enorm massief, hoog bovenop de heuvels. Wij hebben er nog niet veel kunnen klimmen, en we zullen er daarom geen waardering in sterren aan verbinden. Wel waren wij onder de indruk van de 'schoonheid' van het massief en we gaan er zeker nog eens heen.

De rots en de routes
Montsant is Volgens de topo (Tarragona Climbs) het massief wel 10 km breed met routes tot 150m lang. De meeste sportklimroutes zijn ongeveer 25-30 meter lang. Ondanks dat het om conglomeraat gaat, lijkt het erop dat de rots wel 'solide' is. Veel gaatjes en randjes om beet te pakken of om op te staan, op steile tot overhangende rots. Het massief telt bijna 600 routes, verspreid over 20 sectoren, en de meeste routes liggen in de zesde en zevende moeilijkheidsgraad.
Voor de meest interessante massieven varieert de aanloop tussen de 20 en 60 minuten (enkele kleinere massiefjes bereik je al na 10 minuten). Je moet dus wel van wandelen houden.Sommige paadjes zijn lastig, en volgens de topo niet geschikt voor 'niet-klimmers en honden'.

De behaking
De sportklimroutes zijn over het algemeen zeer goed behaakt. De multi-pitch routes zijn niet altijd volledig behaakt.

Beste tijd om te klimmen
Omdat de meeste massieven georiënteerd zijn op het zuid-westen, is Montsant niet geschikt om er in de zomer te klimmen. Het late najaar, de winter en het vroege voorjaar zijn het meest geschikt. Omdat dit massief hooggelegen is, kun je last hebben van de wind. Er is vaak maar weinig beschutting! Hou er in de kerstvakantie rekening mee dat de Spanjaarden (en andere Europeanen) en masse naar deze regio komen om te klimmen. Tussen kerst en oud en nieuw kun je wel eens in de rij komen te staan voor een route.
In de periode 1 januar i- 15 juli heb je te maken met een klimverbod in een aantal sectoren - daar nestelen dan vogels. Met een beetje geluk kun je - in de ernaast gelegen sectoren - de steenarend en de havikarend heen en weer zien vliegen met takjes of een prooi in hun bek of klauwen.

Voorzieningen
Zie voor accommodatie en voorzieningen de crag-review over Siuarana.

Topo's
- Tarragona Climbs - Catalunya: Selected Sport Climbs in the Province of Tarragona, Peter Anthony John O'Donovan, 2012, ISBN:978-0-9567006-1-2, uitgever: POD CLIMBING 2012, €29,95
Klik hier voor een review van deze topo.
- Montsant. Vertiente sur, Luis Alfonso, 2009, ISBN: 020000496, Uitgever: Supercrack Edicions, €24,-

Beide topo's zijn te koop bij GOMA II in Cornudella de Montsant.

Esther
©2014 nonstopclimbing.nl

maandag 12 januari 2015

Bivak met een busje, hoe doe je dat? Deel 2.

Eerder beschreef ik al hoe we slapen, spullen opbergen en ons wassen. Nu het vervolg: koken, de was doen en naar de wc gaan.

Koken
Koken doen we buiten op 1 of 2 branders. We hebben drie kleine pannen en een koekepannetje. We
hebben sinds kort zelfs een 'oven' (ook wel bekend als 'wonderpan'). Deze over past op de brander. Op rustdagen maken we daarmee wel eens zelf brood. Of we bakken bood af als we in een gebied zitten waar geen bakker te vinden is. Als het 's ochtends regent wachten me meestal een droog moment af om snel te ontbijten, of we gaan onder de klep zitten of we zetten een tarp op. Als het 's avonds regent, eten we meestal iets dat we niet hoeven te koken of we gaan ergens eten. Maar als het regent, kunnen we niet klimmen, en vaak is het dan tijd om te vertrekken.
We hebben geen koelkast. Omdat de bus goed geïsoleerd is en we ons voedsel onder het bed in een krat bewaren, blijft het redelijk koel en kunnen we zuivel en groenten goed bewaren. Vers vlees of vis eten we vaak op de dag van aankoop op.

De was
De was doen we als het even kan in een wasserette. Die vind je helaas niet overal, dus dan doen we hem op een zonnige dag op de hand.De bus zelf of de rotsen zijn dan de wasdroger. Sommige klimmers zien we wel eens waslijnen ophangen, maar wij proberen er zo min mogelijk een uitdragerij van te maken. In de winter wassen we wat minder vaak - het op de hand wassen een hele opgave in de kou.

 
Naar de wc
We hebben gen wc in de bus. We nemen meestal een schepje mee en zoeken een beschut plekje in de bosjes op. Vaak heb je een prachtig uitzicht tijdens het toiletbezoek. Beter dan thuis in ieder geval. Heel soms staat er een 'droog' toilet of een wc met stromend water. Dat is natuurlijk helemaal luxe (als je tegen stank kunt).

Esther
©2014 nonstopclimbing.nl

maandag 5 januari 2015

Bivak met een busje, hoe doe je dat? Deel 1.

Wild kamperen met een busje, hoe doe je dat? Die vraag krijgen we regelmatig - zowel van mensen zonder als mèt busje. Eigenlijk is het heel eenvoudig. Pieter heeft zelf een bestelbus omgebouwd tot eenvoudige camper. We kunnen in de bus zitten, slapen en opbergen. Koken en wassen doen we buiten.

Slapen en opbergen

De bus hebben we goed geïsoleerd en we hebben donzen slaapzakken. Ook al vriest het buiten, wij hebben tot nu toe steeds goed kunnen slapen. We hebben geen verwarming in de bus, maar die missen we ook niet.
Verder kunnen we in de bus onze spullen opbergen. Voor ons is het van groot belang dat de bus een beetje handig is ingericht, zodat er veel spullen mee kunnen. Als je een jaar lang in een busje wilt leven zoals wij dat nu doen (en ook al eerder gedaan hebben), neem je best wel veel mee.
Het bed is smal (1.20m breed) waardoor we ruimte overhouden om spullen op te bergen. Naast het bed hebben we een kastje met kratjes waarin we de kleding opbergen en wat spullen die we bij de hand willen hebben. Onder het bed passen 8 grote kratten. Die kratten staan per 4 op een lade. Als je de achterklep van de bus opent, schuif je een la open en kun je bij de klimspullen, de klimgidsen (één hele krat!), de kookspullen, het eten, de (klim)schoenen en wat persoonlijke spullen. Tussen het bed en de stoelen voorin past nog een fiets (of een hond), maar die hebben we deze reis niet bij ons. 

Waar parkeren

We staan meestal in de buurt van een klimmassief. Dat is meestal lekker rustig en niemand heeft daar last van ons. Sommige klimgebieden zijn zó populair (zoals Siurana in de kerstvakantie) dat je er zij aan zij naast andere busjes staat. Soms hebben we daar geen zin in en dan gaan we wat verder af staan. Het voordeel van onze bus is dat je niet kunt zien dat je er in kunt slapen. We gebruiken hem dus ook wel eens in Nederland om naar een concert te gaan. De bus zetten we dan ergens in de stad weg en na het concert rollen we zó ons bed in...

Wassen
Het liefst staan we in de buurt van stromend water. Dat is handig als je jezelf wilt wassen of de was wilt doen. In de wintermaanden kan dat wel erg koud zijn, maar daarvoor hebben we een zogenaamde 'solardouche'. Dat is een zwarte kuntsstof zak die je kunt vullen met water. Als je hem dan in de zon legt (stel dat die er is), dan heb je aan het eind van de dag lauw of warm water. Met een pannetje water en een washandje wassen we ons dan bij de bus. Meestal na het klimmen, als we onder het stof en het zweet zitten, èn de zon er nog is. Lekker warm is anders, maar je gaat er niet dood aan. In de overige maanden is het vaak geen probleem: dan gaan we gewoon het water in. Als we in de buurt van de zee klimmen, zijn er vaak wel koude douches op het strand te vinden.

Een beschrijving van koken, de was doen en toiletteren volgt later.
Esther
©2014 nonstopclimbing.nl