maandag 18 juni 2012

En hoe gaat het nou met 'de enkel'?

Verschillende mensen hebben me al gevraagd hoe het nou met mijn enkel gaat. Voor de trouwe lezer of goede bekenden al bekend, maar voor de nieuwkomer in het kort: in februari 2008 heb ik mijn linkerenkel in Freyr verbrijzeld met een voorklimmersval op een 'band'. Er is blijvende schade. Om verdere slijtage te vertragen en pijn te minderen, loop ik met krukken of een stok. Klimmen gaat nog wel, omdat ik altijd een brace draag en inmiddels aardig door heb hoe ik mijn enkel kan ontzien tijdens het klimmen. In de (nabije) toekomst zal de enkel moeten worden vastgezet - als de pijn te hevig wordt.
Maar het gaat wonder boven wonder goed met mijn enkel. Niet dat ik nu ineens kan rennen springen of dansen, maar omdat ik steeds beter weet wat ik wel en wat ik niet kan  doen. Ik vervloek de krukken wel regelmatig: als je door dicht struikgewas naar de instap van een route moet lopen, dan is het lopen een crime. Ook met krukken bergop is erg zwaar. Ik troost mezelf dan met de gedachte dat ik er vast erg sterk van word...
In Margalef (in Catalonië) was ik trouwens niet de enige klimmer met krukken. We hebben daar een klimmer met één been gezien. Hij klom met 2 vingers in zijn neus 7c-8a. Waarop een bevriende Nederlandse klimmer aan mij vroeg waarom ik dat eigenlijk niet deed. Ik had tenslotte nog twéé benen... Tja, waarom eigenlijk niet?

Tot nog toe geef ik mijn enkel een '8'. Wat mij betreft laat het vastzetten nog even op zich wachten.

Esther
©2012 nonstopclimbing.nl

1 opmerking:

Mark zei

Dat is goed nieuws. :-)

Een reactie posten