maandag 31 oktober 2011

De Bura

Het kleine broertje kenden we al: de "Mistral", een koude noordenwind die in Frankrijk vaak in het dal van de Rhône waait. Nu hebben we ook kennisgemaakt met de grote broer van de Mistral: de "Bura". De Bura is een snijdend koude valwind die met enorme snelheden over de kustgebieden tussen Triëst en Dubrovnik kan waaien. De grootste windsnelheden worden bereikt bij de Velebit bergketen in Kroatië, precies waar Paklenica ligt.
Tijdens ons bezoek aan Paklenica kwam de Bura opzetten. De Bura wordt in de kloof van het klimgebied gekanaliseerd, waardoor wij het gevoel kregen dat het hartje winter was, ondanks een zonnetje en een strak blauwe lucht. Gewapend met onze isolerende winterkleding hebben we toch geprobeerd te klimmen. Eén dag, dat was genoeg. We besloten daarna uit te wijken naar het klimgebied 'Karin' waar je door de ligging vrijwel geen last hebt van de Bura.
Alleen voor ons bivak konden we geen beschutte plek vinden. Maar ach,in onze bus zouden we er vast geen last van hebben, dachten we. De hele nacht beukte de Bura echter met windstoten tot orkaankracht in op de bus. Hoewel Bensie zich kranig hield onder dit geweld, deden wij geen oog dicht en werden we een beetje zeeziek van het hevige geschommel van de bus.
Halverwege de nacht besloten we toch maar om wat beschutting te gaan zoeken in het dichtsbijzijnde dorpje. Het was nog een hele tour om vanuit de slaapruimte voorin de bus te komen. In het centrum van het dorp vonden we een parkeerplaats achter een schoolgebouw. In de luwte van dat gebouw lukte het weer om een beetje rustig te slapen, zodat we toch nog fit genoeg waren voor een tweede dagje Bura-vrij klimmen in Karin.

Pieter

donderdag 27 oktober 2011

Dvigrad en Limski Kanal: België is beter (2)

Onderweg naar Paklenica in Kroatië, zijn we eerst langs Dvigrad en Limski Kanal in Istrië gereden. Van andere klimmers hadden we gehoord dat het er mooi klimmen zou zijn. Bovendien zou er in Dvigrad een leuk bivakveld zijn voor weinig, gerund door een klimmer. Over deze camping heeft Pieter al iets geschreven – zie artikel 'Koude douche'.
Net als bij Vipava en Vipavska Bela hadden we het idee 'België is beter'. Zowel wat klimmen betreft als qua bivak. We hebben Dvigrad en Limski Kanal elk maar één dag bezocht. Te weinig voor een serieuze review. We kwamen in Limski Kanal echter een pasgetrouwd stel tegen dat hier op huwelijksreis was – gelukkig waren ze blij met elkaar, want het klimmen vonden ze niets.

Dvigrad
Dvigrad ziet er prachtig uit: mooie witte, lichtgrijze rots met ronde vormen. Je klimt er op kalk, voornamelijk op pockets in steile of plaatachtige routes. Er zijn ongeveer 90 routes met name tussen de 5a en de 7c+ . De rotsen zijn gericht op het zuidoosten en daardoor is het geschikt voor lente, herfst en winter. In de zomer zal het te warm zijn, tenzij je 's avonds klimt.
De routes zijn echter veelal niet langer dan 12 meter. Dat vinden we nu niet echt de moeite waard. Waarbij de crux van de route dan ook nog vaak in de instap zit.
Het voor de behaking gebruikte materiaal was over het algemeen van zeer goede kwaliteit, maar de lijmhaken zijn te ondiep geboord. Ook is er waarschijnlijk geen 2-componenten lijm maar cement om de haken te bevestigen. Bij nader onderzoek bleek dat er beweging zat in een aantal haken. We hebben daarom grote twijfels over de betrouwbaarheid van de behaking.

Limski Kanal
Na ons bezoek aan Dvigrad zijn we naar Limski Kanal vertrokken, zo'n 10 kilometer ten westen van Dvigrad. Het Limski Kanal is een prachtig natuurlijk kanaal, waarlangs diverse rotsmassieven liggen. Het klimgebied Limski Kanal bestaat uit 5 verschillende massieven. Alleen de massieven Krugi en Horoskop liggen op loopafstand van elkaar af. Er zijn iets meer dan 100 routes tussen de 8 en de 40 meter lang. Ook hier vind je met name routes tussen de 5a en de 7c+ op steile wand en hier en daar wat overhangend.
We hebben sector Simije en sector Horoskop bezocht. In de eerste sector hadden we pech: er zaten 3 hoornaarnesten in de wand. De hoornaar is ongeveer 4 cm groot en is een wesp die het nest verdedigt. Omdat er per sector niet erg veel routes zijn, wordt de keus aardig beperkt als er 3 wespennesten zitten. Het is een mooi massief, maar de behaking was wisselend van kwaliteit.
Hierna zijn we naar sector Krugi gegaan. Daar hebben we 2 prachtige routes gedaan met mooie kalk met gaatjes en richeltje. Maar de andere routes die we deden vielen erg tegen. Ook hier is de kwaliteit van behaking wisselend. De positie en afstanden van de haken pas in een aantal routes bepaald niet optimaal. Wel hadden we weer een prachtig uitzicht over het Limksi Kanal!

Voorzieningen
  • Kamp Sport & Relax, bivakveld, 50 meter voorbij de parkeerplaats voor klimmassief Dvigrad, 50 Kuna p.p.p.n. en dat is erg duur voor de geboden voorzieningen, wellicht zijn er goedkopere campings langs de kust.
  • Campings en winkels in Rovinj en Vrsar (aan de kust) – ongeveer 15 km vanaf het klimgebied Limski Kanal. 
  • Langs elke binnenweg tientallen restaurants.
Topo
De topo van Dvigrad en Limski Kanal

Foto's
De foto's van Dvigrad en Limski Kanal

Esther

dinsdag 25 oktober 2011

Een koude douche

Als echte klimzwerver wil je er natuurlijk wel een beetje fris blijven. Iedere avond gaan we weer op zoek naar een plek om ons te kunnen wassen. Vaak is het een rivier of beek met 'lekker' koud water. In de buurt van Osp gingen we iedere avond even naar het strand voor een duik in zee. Op de kade stonden (koude) douches waarmee je voor 0,20 cent  het zoute water van je af kon spoelen.
Tegen half oktober gingen we naar Dvigrad in Kroatië. We hadden gehoord dat je bij een klimmer in de tuin gratis mocht bivakkeren. Hij zou zijn huis, toiletten en een buitenkraan zelf gebouwd hebben. De topo vermeldde ook dat er een 'alpiene' camping zou zijn; kortom, iets sobers voor weinig geld.
Daar aangekomen klopte het precies, een klein veldje bij een zelf gebouwd huisje. Een toilet dat het niet meer deed en een douche die als de zon scheen misschien zelfs warm water zou kunnen geven. Een prima plek om als klimmer te overnachten. Eén ding klopte echter niet en dat was de prijs. De allervriendelijkste Kroaat vroeg inmiddels een commercieel campingtarief van 15 euro per nacht voor de plek. Dat noem ik nog eens een koude douche.....!
We hebben er één nacht gestaan en zijn toen vertrokken. We hebben de aardige Kroaat vriendelijk bedankt voor zijn gastvrijheid en we zijn op zoek gegaan naar een bivakplek vlakbij het Limski Kanal. En niet ver daar vandaan is weer de zee waar we ons ook weer (koud) kunnen douchen – helemaal gratis dit keer...

Pieter

vrijdag 21 oktober 2011

Vipava en Vipavska Bela

Voor we half oktober naar Kroatië vertrokken hebben we in Slovenië nog 2 kleinere kimgebieden bezocht: Vipava en Vipavska Bela in Slovenië. Van andere klimmers hadden we begrepen dat deze gebieden de moeite waard waren. In de topo zag het er wel aardig uit, en omdat het niet ver van Osp lag, zijn we er heen gereden.
Omdat wij het klimmen er weinig interessant vonden en bij onszelf dachten “België is beter”, slechts een korte review en geen sterren-waardering. We hebben elk gebied maar één dag bezocht – wellicht te kort voor een goede review, maar als een gebied na 1 dag al niet meer trekt, kun je je afvragen of het de moeite wel waard is om er heen te gaan.

Vipava

Eerst hebben we Vipava bezocht, slechts 35 km ten noorden van Osp. Omdat er in Osp nauwelijks voorzieningen waren, ondanks dat het een internationaal bekend gebied is, dachten we nu ook weer in een erg klein dorp terecht te komen. Ook de topo meldde geen voorzieningen. Niets was echter minder waar! Langs een grote doorgaande weg is Vipava een groot en druk dorp. De hele dag raast het verkeer langs. Ook is er in Vipava een kazerne. De soldaten doen in de velden en bossen onder de wand  schietoefeningen. Hun geknal weerkaatst aardig tegen de verschillende wanden van het massief. Niet bepaald een rustig klimgebied. Wat wel handig is, is dat er 2 supermarkten zijn en 2 bakkers. Op de plaats waar klimmers vroeger konden parkeren, was nu ook een sportcomplex (incl. kleine klimwand) en een camping aangelegd. De camping was inmiddels gesloten, dus wij hebben gebivakkeerd op de parkeerplaats.
In Vipava vind je 260 routes verspreid over 19 massieven. De massieven liggen op het zuid-westen, op warme (zomer)dagen kun je er alleen in de ochtend klimmen, anders is het echt te warm. Je klimt er op nog redelijk scherpe kalk, en het is overwegend plaat klimmen. Je kunt er ook enkele meerdere touwlengtes doen, waarvan een aantal routes kris kras door elkaar lopen, dezelfde instap hebben of zich splitsen of juist samen komen. De routes zijn 6 tot 110 meter lang. In sector Rumena kun je ook wat overhangende routes klimmen.
Wij hebben daarom alleen sector Rumena bezocht. Wat ons op viel was dat er veel begroeiing is en de kwaliteit van het gesteente matig, waardoor er regelmatig wat uitbreekt. Ook klopte het aantal routes niet met de topo en omdat de namen niet altijd duidelijk op de wand staan, stap je makkelijk in de verkeerde route.
De behaking is modern en de standplaatsen zijn ook van een prima kwaliteit. De aanloop varieert tussen de 5 en de 30 minuten. Het merendeel van de routes ligt in het bereik tot 6a (172 routes). Klim je tussen de 6a+ en de7a+, dan vind je er nog zo'n 80 routes. Daarboven is niet veel meer te doen.

Vipavska Bela

In Vipavska Bela vind je een heel ander type rots. Hier ze je duidelijk hoe het water ooit de onderkant van het kalkmassief heeft afgesleten. Veel instaps hebben dan ook een 'boulderachtige' instap. De routes zijn er over het algemeen erg kort: een enkele route is 30 meter, maar de meeste routes zijn niet langer dan 15 meter. Er zijn in totaal 121 routes verspreid over 6 massieven. Je klimt op kalk en dolomiet met kleine pockets. De behaking is modern en de standplaatsen zijn goed, maar de behaking in het onderste deel van de route is vaak wat spannend. Als je eruit valt voor de 3e haak, maak je onvermijdelijk een grounder. Wij vonden het er wat hard gewaardeerd. Je vindt er routes tussen de 4c en de 8a. De rots ligt in het bos en dat is ideaal op warme dagen. In de middag heb je er schaduw. Vipavska Bela ligt voorbij het dorpje Vrhpolje, dat ongeveer 2 km van Vipava af ligt. Middenin het dorp is een camping waar je voor €8,- per persoon kunt overnachten.

Adressen
Camping Tura in Vipava, open van 1 mei tot 1 oktober, op loopafstand van de rots.
Camping in Vrhpolje (vlakbij Vipavska Bela), we weten niet of ze sluiten, maar in oktober zijn ze in ieder geval nog geopend, €8,- p.p.p.n.

Topo
De topo van Vipava en Vipavska Bela

Foto's
De foto's van Vipava en Vipavska Bela

Esther

woensdag 19 oktober 2011

Topo-review: Slovenija. Sportnoplezalni vodnik

Voor Slovenië hebben we de zogenaamde landentopo Slovenija. Sportnoplezalni vodnik van uitgeverij Sidarta gebruikt. Deze topo uit 2007 geeft een overzicht van alle klimgebieden in Slovenië. In Slovenië is het klimmen sterk aan het groeien. Waren er in 1994 38 klimgebieden, in 2007 waren het er al 84. In veel gebieden mogen nog steeds routes geoepend worden en wellicht zijn of worden er nog nieuwe gebieden ontsloten voor de klimsport. In Slovenië is de topo van 2007 uitverkocht. Op www.sidarta.si kun je zien of en wanneer er een (herziene) druk uit komt.

Algemene info
De topo is viertalig. Alle informatie is in het Sloveens, Italiaans, Duits en Engels weergegeven. Van elke gebied worden de kenmerken beschreven en wat de beste periode van het jaar is om er te klimmen. Daar waar van toepassing wordt ook accomodatie genoemd of andere belangrijke info.

De topo geeft middels pictogrammen informatie over: de aanloop, de ligging (hoe hoog het massief ligt) de oriëntatie t.o.v. de zon, het soort routes: plaat, verticale wand, overhangend of dakjes. Verder kun je per massief in één oogopslag zien hoeveel routes er per moeilijkheidsgraad te vinden zijn. De volgende categorieen worden genoemd: … 6a, 6a-6b+, 6c-7a+, 7b-7c+, 8a-8b+, 8c...9a.

Weergave van de routes
De verschillende massieven en sectoren worden middels zwart-wit tekeningen weergegeven. Over het algemeen zijn de tekeningen erg goed. Wat je echter niet kunt zien in de tekeningen is of er begroeiing is. Zo hebben wij een aantal keer in een volledig begroeide sector gestaan (Osp – sector C; Vipava sector Siva / sector Rumena). Zowel klimmend als zekerend heb je dan last van prikbosjes en klimop. Uit de tekst kun je ook niet opmaken of de sector last heeft van begroeiing of hoe populair een bepaald gebied is. Maar misschien is dat wel het manco van een snel groeiend aantal routes.

De keus van klimgebieden
De topo heeft voorin een tabel opgenomen waarin je kunt zien welk massief wat te bieden heeft. Vooral de toevoeging van 'sterretjes' is informatief. Zo geeft één ster aan dat een gebied van Sloveens belang is en 2 sterren geven aan dat een gebied ook internationaal gezien aantrekkelijk is. Daarnaast zijn er gebieden zonder sterren (van lokaal belang?) en gebieden met een '!' gemerkt. De gebieden met een uitroepteken kun je volgens de topo beter mijden i.v.m. slechte behaking. De gebieden die wij hebben bezocht hadden één of twee sterren. Opmerkelijk is dat een gebied dat internationaal van belang is helemaal niet de te verwachten voorzieningen hoeft te hebben. Osp en Crni Kal zijn kleine gehuchten waar nauwelijks iets te doen is, terwijl Vipava (dat slechts van Sloveens belang is) van alle gemakken is voorzien.

Last but not least: info over klimwinkels
In de topo worden vijf klimwinkels genoemd. Omdat mijn helm kapot ging hebben we drie klimwinkels bezocht. Eén ('Papi Sport' bij Triëst) bleek na lang zoeken niet meer te bestaan. 'Tecno Sport' (in Triëst) verkoopt voornamelijk kleding. In Ljubljana hebben we 'Pohodnik' bezocht: een kleine maar redelijk gesorteerde winkel. Ook vonden we er heel toevallig een IGLU sport. Een zeer grote en ruim gesorteerde buitensportzaak. Let wel, voor koopjes hoef je in geen van de genoemde winkels te zijn.
Rondom de gebieden die wij bezocht hebben (Osp, Misja Pec, Crni Kal, Vipava en Vipavska Bela) hebben wij geen klimwinkels gezien. Nou ja, kortom: als je in Slovenië gaat klimmen, vergeet dan vooral je spullen niet.

Topo: Slovenija. Sportnoplezalni vodnik
auteur: Betka Galicic e.a.
uitgeverij: Sidarta, Ljubljana
jaar van uitgave: 2007
ISBN: 978-961-6027-48-9

Update: Inmiddels is er in 2012 een nieuwe editie van deze topo verschenen. Hierin staan o.a. een aantal nieuwe gebieden en zijn de GPS coördinaten toegevoegd.

Nonstop-waardering: 3,5 sterren

Esther

maandag 17 oktober 2011

Einde van de zomer

Weken lang hadden we mooi weer in Italië en Slovenië. De temperaturen waren constant tussen de 25 en 30 graden. En toen..... sneeuw! Niet een beetje sneeuw, maar wel 10 centimeter sneeuw.


vrijdag 14 oktober 2011

Crag-info: Osp, Misja Pec en Crni Kal

Half september hebben we Lumignano verlaten en zijn we op een regenachtige maandag vertrokken naar Slovenië. Iets ten zuiden van Triëst liggen drie klimgebieden die we graag eens wilden zien. Osp en Misja Pec zijn natuurlijk dé bekende klimgebieden van Slovenië met veel routes in de hogere moeilijkheidsniveaus. Beiden liggen het dorp Osp, maar een paar kilometer daar vandaan ligt nog een groot en veel minder bekend klimmassief 'Crni Kal'. Drie klimgebieden op een rij – ook al zijn de routes zwaar, we zouden ons er vast wel een week of twee kunnen vermaken.

De rotsen de de routes
In alle drie de gebieden klim je op kalk. In Osp kun je zowel klimmen in rechte wanden met tufa's, wasserrillen als in meer overhangende routes. Je vindt er 22 routes tot 6a+ en de overige 183 routes zijn zwaarder. Met name in de moeilijkheidsniveaus van 6c tot 8a vind je veel routes. De routes in de sectoren C1 en C2 overwoekerd door planten en kun je beter vermijden.
In Misja Pec vind je een aantal steile routes, maar het centrale deel van het massief wordt gevormd door overhangen met tufa's en andere druipsteenvormen. Gemiddeld is het hier nog iets zwaarder dan in Osp: de bulk aan routes ligt in de moeilijkheidsniveaus van 7b tot 8c. Mocht je een 9a willen doen: hier kan het!
De grootste verrassing was toch wel Crni Kal met zeer mooie voornamelijk rechte wanden met spleten en kleine randjes. De routes zijn vaak 30 meter lang. In Crni Kal zijn er met 126 route tot 6a veel meer mogelijkheden voor beginnende klimmers. Maar er zijn ook meer dan 120 routes tussen de 6a+ en de 7b.

Alle drie de massieven hebben voornamelijk routes van één touwlengte; in Osp en Misja Pec kun je ook enkele routes doen met 2 of 3 touwlengtes. De massieven zijn zeer populair, zowel bij Slovenen als ver daarbuiten. Dat betekent dat het met name in de weekenden erg druk kan zijn en helaas ook de de massieven in snel tempo glad geklommen worden.

Behaking
De routes zijn voorzien van moderne behaking en ook de standplaatsen zijn goed. De meeste standplaatsen zijn volledig ingericht. En met volledig bedoelen we twee haken, een ketting en een karabiner of een maillon.

De beste tijd
In de topo staat dat het in de zomer te heet is om te klimmen, tenzij je heel vroeg gaat of 's avonds. Het voor- en najaar zijn de beste seizoenen en op zachte dagen kun je er ook wel in de winter terecht. Wij hebben heel toevallig erg warm weer gehad – en het is dan echt te warm om te klimmen. Helaas toch al wat later in het jaar, dus om 19u wordt het echt te donker om te klimmen. Wij klommen ongeveer van 9u tot 14u en dan 's middags naar de zee. Ankaran of Koper hebben prima strandjes en dat is ongeveer 15 minuten met de auto.
In Misja Pec en Crni Kal heb je wel de mogelijkheid om wat langer door te klimmen, maar je moet dan wat vaker verkassen om in de schaduw te blijven.

Overnachten, boodschappen doen en wifi
In het dorp Dekani, ongeveer 8km van Osp vandaan, is een kleine supermarkt waar je zo'n beetje alles kunt krijgen. In Osp of Crni Kal zelf kun je geen inkopen doen. In Koper vind je aan de rand van de stad een aantal grotere supermarkten.

In Osp kun je kamperen bij de familie Vovk. De camping kost €10,- per persoon per nacht en ze zijn het hele jaar geopend. Je kampeert op een mooi grasveldje met enkele bomen en er is een kampvuurplek en een afdakje met wat bankjes. Douches en warm water zijn inbegrepen in de prijs. Het zwembad op het terrein is niet toegankelijk voor campinggasten.
Het veld is prima, maar wij vonden het er niet erg 'leuk'. Gepoetst werd er niet, alles was gammel of stuk en een vriendelijk woord kon er niet af. Het hoeft echt niet spic en span te zijn en ook niet vreselijk goedkoop, maar als mensen hart hebben voor hun camping, is het toch echt veel veel leuker om er te zijn. En dat was wat we misten.

Als je zou willen bivakkeren met een busje of zoiets, dan is dat niet mogelijk in Osp. Zowel bij het klimgebied Osp als bij Crni Kal mag je niet parkeren tussen 21u en 6u. In het dorp Osp mag je alleen aan de rand van het dorp parkeren – naast de camping en alleen overdag.
Je kunt wel in Cnri Kal bivakkeren. Er zijn twee parkeerplaatsen buiten het dorp, vlakbij de rotsen en als je in een busje of de auto slaapt, kun je er prima overnachten.
Op de iets hoger gelegen parkeerplaats (vlakbij sector A), staan zelfs 2 'Dixies' en een vuilcontainer. De wc's worden schoongehouden en voorzien van toiletpapier. Soms rijdt de politie even langs en zwaait dan vriendelijk.
Vlakbij Crni Kal vind je langs de weg een café annex snackbar 'Viki Burger'. Je kunt er eenvoudige maaltijden krijgen en heerlijke ijsjes. Volgens andere klimmers mag je er gerust de hele avond zitten kaarten of gebruik maken van wifi – ook als je niet veel consumeert. Viki Burger is het hele jaar open.

Mocht je niet willen kamperen of bivakkeren, dan kun je ook nog naar een hostel. Van onze Poolse buren op het bivakplekje kregen we het volgende adres. Of het wat is weten we niet, maar wellicht is het een goed alternatief: Hostel Xaxid, Zerid 16, 6275 Crni Kal.

Topo
- Slovenija - Sportnoplezalni vodnik / Betka Galicic (2012 Sidarta)
- Sul Confine / Danielle Bucco (2013 Versante Sud)

Foto's
De foto's van Osp Misja Pec en Crni Kal

Non-stop-waardering: 4 sterren
Hier willen we graag nog een keer naar toe!

Esther

maandag 10 oktober 2011

Non-stop-gear-review: Camp Pulse klimhelm

Alhoewel veel klimmers alleen in alpiene routes een klimhelm dragen, zijn wij vaak één van de weinigen die ook in sportklimgebieden een helm dragen. Ook hier kunnen grotere en kleinere steentjes naar beneden komen. Gelukkig zijn er tegenwoordig zeer comfortabele helmen te krijgen, zodat er tegen het dragen van een helm geen enkele bezwaar meer hoeft te zijn, behalve dan misschien dat een helm weinig modieus is...

Esther klimt al enige tijd met de Pulse helm van de Italiaanse firma Camp. Een zeer mooi uitgevoerde foam helm. De helm is van binnen uitgevoerd met zachte materialen voor een goede pasvorm. Ventilatiegaatjes zorgen er voor dat je ook bij hoge temperaturen het hoofd koel kunt houden, ook in lastige routes ;-) De helm is in twee maten verkrijgbaar. Een makkelijke verstelknop zorgt ervoor dat je de afmeting wat kunt veranderen. Alleen in deze verstelling zit helaas ook het grootste nadeel van deze helm. De verstelbare plastic band achter op je hoofd heeft op een bepaald punt slechts een verbinding die nog geen 2 millimeter dik is! Het is dus onvermijdelijk dat dit na verloop van tijd afbreekt. Wat inmiddels dus ook gebeurd is....
Een mailtje naar Camp met de vraag wat er aan te doen is, is helaas niet beantwoord. Het lijkt erop dat de band vervangen kan worden, maar klimwinkels in Italië hebben het in ieder geval niet op voorraad. Zou ook een slechte reclame zijn... koop je een helm en weet je al dat de band vervangen moet worden...

Pieter

Naschrift: Gelukkig heeft de Nederlandse importeur (Outware Trading) het verstelsysteem in zijn geheel kunnen vervangen. De helm zit weer als gegoten. Hij blijft mijn favoriet.

Esther

zaterdag 8 oktober 2011

Koopt Nederlands waar



Om de door onszelf opgelegde 48 uur rust door te komen moesten we natuurlijk wel wat activiteiten ondernemen. Op de eerste dag deden we een poging om een (inmiddels) opgeheven klimwinkel te bezoeken. Op de tweede dag was het tijd voor een bezoek aan het Sloveense stadje Koper. Het historische centrum stelde niet zoveel voor, maar al snel werd onze aandacht getrokken door een beurs voor brandweer-artikelen.
Van de nieuwste soorten brandblussers tot complete brandweerauto's stonden er opgesteld. Onze belangstelling werd natuurlijk vooral getrokken door het materiaal voor werk op hoogte :-)
Ook Nederland bleek vertegenwoordigd te zijn. Eén bedrijf probeerde een pomp onder de aandacht te brengen bij de bezoekers van de beurs. Want pompen, dat is natuurlijk een ding waar wij Nederlanders goed in zijn! Helaas zat een demonstratie van dit mooie stukje Nederlands waar er nog niet in. Ze hadden namelijk nog geen toestemming gekregen om een slang met een lengte van 1 kilometer door het historische centrum van Koper uit te rollen. Wat wij dan wel weer konden begrijpen. Die Slovenen denken waarschijnlijk: als die Nederlanders een heel land droog kunnen pompen, dan is het onder water zetten van een klein historisch stadje een koud kunstje voor die Nederlanders. Dat risico wilden ze waarschijnlijk niet lopen...
Na al deze belevenissen waren we wel weer aan wat rust toe. De rest van de middag hebben we dan ook maar aan het strand bij Ankaran doorgebracht.

Pieter

woensdag 5 oktober 2011

48 uur

We nemen regelmatig rustdagen. Maar eigenlijk nooit meer dan één dag achter elkaar. Eén dag tussen de rotsen verblijven en niet klimmen is al frustrerend genoeg. Maar één dag is vaak te weinig voor volledig herstel van de spieren. De gevolgen laten zich raden:
  • de grepen houd je steeds moeilijker vast;
  • het klimniveau lijkt eerder achteruit dan vooruit te gaan
  • en de onderarmen verzuren al als je naar de rots kijkt.
We hadden het aantal dagen in de gaten, maar het onderwerp 'meerdere rustdagen' werd vermeden als een enge ziekte. Maar uiteindelijk bleek het toch onvermijdelijk, het was nodig, en wel NU. Daarom hebben we besloten om twee dagen achter elkaar niet te gaan klimmen en de spieren rust te geven.
Maar twee dagen op onze bivakplek doorbrengen recht onder de rots? Toezien hoe andere klimmers wel de mooie routes hier zullen beklimmen? Geen optie.

Gelukkig zitten we maar 10 kilometer van de zee vandaan. We zijn daarom maar met een boek aan de Adriatische Zee zitten, wachtend op herstel. Wat voor anderen een ideale vakantie is, is voor ons alleen maar een manier om de tijd te door te komen. Hopelijk heeft het wel het gewenste effect en kunnen we na 48 uur weer met nieuwe energie de wand in.

Pieter

maandag 3 oktober 2011

Topo review Lumignano


In Lumignano werd al in 1924 de eerste route geopend. Veel later, in de jaren 70 en 80, is een groot aantal sportklimroutes geopend. Echter, in 2004 was er nog steeds geen 'officiële' topo van dit gebied. De enige informatie die er was, bestond uit een paar kopietjes die je bij de plaatselijke bar kon krijgen.Toen besloot Jürgen Kremer dat het zo niet langer kon: zo'n mooi en groot klimgebied en dan geen topo! Daarom heeft hij zelf een topo gemaakt. Een opmerkelijke keus, omdat Jürgen in de Frankenjura (Duitsland) woont. Het kostte hem daarom ook enkele jaren om deze topo te maken.Groot was dan ook zijn teleurstelling dat, nog voordat hij zijn topo af had, de Italianen in 2007 na 83 jaar wachten alsnog met een topo kwamen. En nog wel een mooie fullcolordruk. Toch besloot Jürgen zijn topo af te ronden en in 2008 publiceerde hij de eerste Duitstalige versie van zijn topo 'Lumigno'.

Wat direct opvalt als je de informatie in deze topo leest, is de grote liefde waarmee Jürgen schrijft over het gebied en ook zeker over de plaatselijke bevolking van Lumignano. De topo is zeer geschikt voor een eerste bezoek aan Lumignano. Door de uitgebreide informatie over kampeer mogelijkheden, winkels, eetgelegenheden en de omgeving krijg je een goed beeld van het gebied.

Ieder massief is apart weergegeven en met een aantal pictogrammen krijg je direct de belangrijkste informatie over ligging, type wand, aanloop tijden, behaking etc. De informatie over de behaking bleek niet altijd meer actueel te zijn – deze was over het algemeen beter dan beschreven in de topo.Daarnaast is er een uitgebreide omschrijving hoe je bij de massieven moet komen. Van een aantal massieven vonden we dit zeer duidelijk, maar bij een aantal massieven was het ondanks de uitgebreide tekst toch een beetje onduidelijk.
Van ieder massief is een overzichtstekening gemaakt. Deze tekeningen zijn eenvoudig maar duidelijk. Omdat de meeste routenamen in Lumgnano op de wand staan, is het vinden van een route relatief eenvoudig.

In de tekst bij de massieven vermeldt de topo wel iets over de dubieuze waardering van routes (zie ook crag-info Lumignano). Maar het is een gemiste kans dat Jürgen niet ook, naast de lokaal bekende waardering van de routes, een eigen, meer realistische waardering heeft gegeven. Daarmee zou Lumignano veel toegankelijker zijn geworden voor nieuwkomers en zou de topo een duidelijke meerwaarde hebben ten opzichte van de lokale topo.

Jürgen heeft ervoor gekozen om de topo in te binden met een ringbandje, zodat je de topo makkelijk opengeslagen bij de rots kunt hebben. Je kunt de topo bij hem zelf bestellen: Jürgen doet alles zelf (printen en inbinden), dus de afhandeling duurt iets langer. Je kunt desgewenst zelf een voorkant voor de topo ontwerpen en die laten inbinden.

  • Lumignano. Ein Kletterführer für Lumignano und angrenzende Gebiete der Monte Berici,im Selbstverlag: Jürgen Kremer, 1. Auflage April 2008 mit Berichtungen vom März, und Oktober 2009 vom April und Oktober 2010,te bestellen bij juergen_kremer@t-online.de voor €12,50
Non-stop-waardering: 3 sterren

De lokale topo hebben wij slechts even ingezien. Ziet er goed uit, grotendeels in het Italiaans geschreven, deels in het Engels.
  • Lumignano – arrampicata nei Monti Berici, Michele Guerrini & Andrea Minetto, 2007, ISBN 978-88-88580-04-2. Voor €20,- te koop bij Bar Fantasy in Lumignano.