zondag 29 januari 2012

Back to (old) school

Het klimmen in ieder klimgebied en type rots is altijd anders. Maar soms zijn de verschillen wel erg groot. Op dit moment klimmen we in Siurana en de stijl van klimmen hier wordt vaak aangeduid met de term 'old school'. Dit betekent klimmen op erg verticale of licht overhangende wanden met hele kleine greepjes en vaak minuscule voettreetjes. Het is totaal verschillend met het soort routes die we de afgelopen twee maanden hebben gedaan. Op Kalymnos en in Geyikbayiri vind je vooral veel overhangen, tufa's en stalactieten. Het klimmen in deze gebieden wordt ook wel eens aangeduid met de term 3D klimmen: ook achter je rug kun je soms van alles beetpakken of een voet tegen aan zetten om je voort te bewegen.
De stijl van 'old school' is een stijl die ons normaal gesproken wel goed ligt. Het zijn type routes zoals je die ook vaak in België aantreft; dàt hebben we dus wel meer gedaan. Vol vertrouwen stapte ik dan ook de eerste routes in Siurana in. Maar het leek wel of ik het verleerd was. Mijn onderarmen verzuurden verschrikkelijk op de crimpy greepjes en ik had enorm veel moeite om mijn voeten goed te plaatsen. Ik had niet gedacht dat ik na een aantal maanden klimmen in totaal andere gebieden hier zoveel moeite mee zou hebben.  Old school werd dan ook weer: terug naar school. Eerst weer goed op je voeten leren staan en daarbij ook hele kleine greepjes een beetje ontspannen vastpakken zodat je niet direct verzuurd.
Gelukkig begint het na een week klimmen al weer aardig te wennen en klimmen we al weer bijna op het zelfde niveau als in Geyikbayiri.

Pieter

woensdag 25 januari 2012

Topo-review: Margalef

Van Margalef bestaat een eenvoudige en goedkope topo: "Guia d'escalades a Margalef". Hij is verkrijgbaar bij Refugi Can Severet in Margalef. De eigenaar van de hut is ook de auteur van de topo. In oktober 2009 is de eerste versie van deze topo verschenen en sindsdien verschijnt er jaarlijks een topo van zijn hand.

De topo is compact (zo'n 100 pagina's) en de informatie is zeer summier. Voorin de topo is wat praktische informatie opgenomen. Denk daarbij aan de kaart van Catalonië, de verschillende vliegvelden van waaruit je Margalef makkelijk kunt bereiken, de busdienst en een vermelding van de 'supermarkt', de bar en wat accommodatie in Margalef. Ook wordt vermeld wat er níet is: een benzinepomp en een geldautomaat (maar waar je ze dan wèl kan vinden?).
In totaal zijn er 3 deelgebieden en 52 sectoren. Ieder deelgebied is voorzien van een globale schets. De schetsen zijn niet erg gedetailleerd, maar omdat er altijd wel mensen zijn volg je vanaf de parkeerplaats gewoon de andere klimmers. Hetzelfde geldt voor de schetsen van de sectoren. De routes zijn schematisch weergegeven. Omdat er geen namen op de wand staan, heb je vaak niet veel aan de schetsen. Wij hebben bij elke sector vaak even gevraagd aan andere klimmers waar welke route zat. Als je het eenmaal weet, kom je er met de topo wel uit. Jordi Pou heeft bij elke sector aangegeven wat de oriëntatie t.o.v. de zon is. Handig, omdat het er niet alleen erg warm kan zijn, maar ook erg koud (winter)!

Achterin de vind je een overzicht per moeilijkheidsgraad met daarbij wie de routes behaakt hebben. Voor de moeilijkheidsgraad van 8a tot en met 9b is ook vermeld wie de route 1e, 2e of  3e  heeft geklommen. Tot slot is een lijst opgenomen van 21 projecten.

Kortom een zeer summier boekwerkje van niet zo'n goede kwaliteit maar, daar is de prijs dan gelukkig ook naar.

Naschrift december 2013: Inmiddels is er een update beschikbaar. Het loont de moeite om deze te kopen, omdat er veel nieuwe routes zijn bijgekomen (bij Racó de les Espadelles).

Non-stop-waardering: 2,5

Titel:Guia d'escalades a MARGALEF
Auteur: Jordi Pou Calvet, refumargalef@yahoo.es
Versie: derde versie, september 2011
Prijs: €10,-

Esther


Sixt autoverhuur

zondag 22 januari 2012

In Spanje klim je niet alleen

Eind december zijn we in Spanje aangekomen. Na een maand in Turkije geklommen te hebben en (bijna) dagelijks in gezelschap te zijn van klimmers uit Turkije en Noord-Europa, dachten we in Spanje weer veel alleen te zijn. Maar niets was minder waar.
In Margalef bleken we allesbehalve de enige klimmers te zijn. Ook in Siurana, waar we later zijn gaan klimmen, was het erg druk. En niet alleen met Catalanen; ook Britten, Noren, Oostenrijkers, Fransen, Belgen, Duitsers, Polen, Australiërs en maar liefst 12 Nederlanders zijn we tegen gekomen. Veel van deze klimmers reizen en leven hier in een bus(je). De ene bus is nog groter dan de andere. Sommige bussen hebben zelfs het formaat van een bibliotheekbus.
Grappig is dat we hier met ons klim-sabbatical niet langer de uitzondering zijn: als je hier maar een week of wat klimt, val je uit de toon. We hebben in Margalef maar liefst 5 klimduo's gesproken die ook een jaar of langer aan het klimmen waren!
Ook hebben we een aantal bekenden ontmoet. In Margalef hebben we oud en nieuw gevierd met enkele Nederlandse klimmers die we via de klimhal in Nieuwegein kennen. En in Siurana hebben we twee goed bevriende klimmers uit de Frankenjura getroffen met wie we enkele dagen zijn opgetrokken. In Kalymnos hebben we een aantal Catalanen leren kennen die we ook hier weer tegen kwamen.
Ben benieuwd of we in Spanje nog ergens gaan klimmen waar niemand klimt...

Esther

vrijdag 20 januari 2012

Crag-info: Margalef

Margalef is op dit moment één van de meest populaire klimgebieden van Spanje. Het is een relatief jong gebied waar de afgelopen 15 jaar zeer veel routes zijn geopend. Inmiddels zijn er ruim 800 routes verspreid over 54 sectoren. De populariteit heeft het gebied waarschijnlijk te danken aan de hoeveelheid routes en mooie ligging, en daarbij speelt waarschijnlijk ook wel een rol dat topklimmers als Chris Sharma hier regelmatig komen.

De rotsen de de routes
Als je via de kronkelwegen vanuit Reus naar Margalef rijdt dan valt direct op dat je overal conglomoraat gesteente om je heen ziet. Dat geldt ook voor Margalef, alle massieven bestaan uit conglomoraat. Het gesteente is van solide kwaliteit en de structuur bestaat vooral uit kleine pockets; er is hier niet heel veel afwisseling. Als je niet van klimmen op pockets houdt, kun je Margalef beter overslaan.
De routes zijn veelal tussen de 15 en de 35 meter lang en zijn in de hogere niveaus vaak licht tot sterk overhangend.  Margalef staat bekend om zijn vele routes in de 8e en 9e graat; veel van deze routes vind je in de sectoren 'Racó Finestra' en 'Laboratori'. Maar mocht dit iets te zwaar voor je zijn, dan is er ook vanaf de 5e graad volop keus in Margalef.

Behaking
De boorhaken zijn van goede kwaliteit en op goede afstand geplaatst. De standplaatsen zijn voorzien van twee haken en soms ook een ketting.

De beste tijd
Er kan het hele jaar geklommen worden in Margalef omdat er zowel sectoren op het noorden als op het zuiden zijn. De beste periode om te klimmen is waarschijnlijk tussen september en mei. Rond kerst, oud en nieuw en op 6 januari is het verschrikkelijk druk in Margalef.

Boodschappen en voorzieningen
In Margalef zelf zijn niet zoveel voorzieningen. Houd er rekening mee dat er geen benzinepomp of geldautomaat in de buurt is. Er is een zeer kleine supermarkt met beperkt assortiment. Ze verkopen er wel brood maar de winkel is niet voor 1o uur 's ochtends open, sluit in de middag en gaat aan het begin van de avond weer open. Brood moet je reserveren. Water vind je bij de bronnen in het dorp en op sommige parkeerplaatsen. Onduidelijk is of het water op de parkeerplaatsen ook geschikt is als drinkwater. Een goede (grote) supermarkt is er wel in Flix op een half uur rijden van Margalef. De dichtstbijzijnde klimwinkels zijn in Lleida en Reus, in beide steden is ook een Decathlon aanwezig.
Naschrift december 2013: Brood hoef je niet meer te reserveren.

Overnachten en wifi
Kamperen met camper of tent is sinds 2016 niet meer gratis en mag ook niet meer overal. In het dorp is nu een eenvoudige camping ingericht en het her en der bivakkeren wordt niet meer gedoogd: er wordt gecontroleerd en beboet... Ook bij het stuwmeer kun je nog wel slapen, maar ook dat is alleen mogelijk tegen betaling. Bij het stuwmeer is het goedkoper dan in het dorp. Wil je binnen overnachten dan kan dat bij 'Fonda Tres Pins' of in 'Refugi Can Severet'. Als je kampeert kun je eventueel bij 'Tres Pins' voor 2 euro douchen (stand 2013), ook kun je hier voor 10,50 een driegangenmenu menu krijgen inclusief wijn en brood. Dus voor 12,50 ben je schoon en heb je ook nog gegeten! Daarbij is er ook nog gratis internet.

Vervoer
De dichtstbijzijnde luchthaven is Reus, een alternatief is de luchthaven van Barcelona. Maatschappijen als Ryanair hebben regelmatig goedkope vluchten vanuit Nederland naar deze bestemmingen. Met een huurauto ben je vanuit Reus in ongeveer een uur in Margalef. Er rijden ook bussen. Raadpleeg daarvoor: www.autocarsplana.com

Topo

- "Guia d'escalades a Margalef" review vind je hier.
- "Tarragona climbs" (slechts een selectie van het gebied)

Foto's
De foto's van Margalef

Non-stop-waardering: 3,5 sterren

Pieter


Sixt autoverhuur


woensdag 18 januari 2012

Topo review: Finale Ligure

Zoals we in een eerder bericht al gemeld hebben zijn eind 2011 twee nieuwe topo's verschenen van Finale Ligure. Eén is van Andrea Gallo, een klimmer die sinds jaar en dag top's maakt van Finale. De andere topo is van de hand van Marco Tomassini. Hij heeft nu voor het eerst een uitvoerige topo geschreven van dit gebied.

Finale 8.0 van Andrea Gallo
De topo van Andrea Gallo is drietalig: Italiaans, Engels en Duits. De informatie m.b.t. de routes en de massieven is erg beknopt. Waarschijnlijk is daarvoor gekozen  omdat je anders wel een erg dikke topo zou krijgen als alles in drie talen moet worden weergegeven. Desalniettemin heeft de topo een stevig formaat.

In deze topo worden ongeveer 130 massieven met zo'n 3000 routes beschreven. Het grootste probleem van deze topo is dat de beschrijving van de aanloop naar de massieven veel te wensen over laat. De kans is groot dat je veel tijd kwijt raakt met het struinen door bossen en struikgewas voordat je een massief gevonden hebt. In reactie op het verschijnen van de topo van Versante Sud zijn nu ook voor het eerst de GPS-coördinaten opgenomen van de massieven. Maar deze geven je alleen het eindpunt en niet de beste weg door het struikgewas hiernaar toe.

Voorin de topo vind je een overzichtskaart van alle gebieden en een index. Vervolgens is per massief in pictogrammen weergegeven wat je er kunt vinden. Denk daarbij aan de gebruikelijke dingen als oriëntatie t.o.v. de zon, kindvriendelijkheid', of je er droog kunt klimmen in geval van regen en of je moet omlopen of dat een abseil mogelijk is via de standplaats. Verder is bij elk massief een vaak onduidelijke tekening opgenomen, waar de routes ingetekend zijn. Onhandig is dat je in de tekening niet kunt zien wat het niveau van de getekende route is. Daarvoor moet je in de beschrijving kijken. Op de wanden staan maar enkele namen van routes in hele kleine lettertjes. Omdat er nog steeds nieuwe routes worden geopend, èn omdat deze topo geen duidelijke tekeningen gebruikt, bestaat de kans dat je in de verkeerde route stapt.
Per route wordt weergegeven wie de route geopend heeft, wanneer en met wat voor soort haken. Ook kun je zien of de route van onderaf of van bovenaf is behaakt, wat voor stijl van klimmen vereist is en hoe lang de route is. En er wordt met sterretjes weergegeven hoe mooi de route is.

In de topo staan vele advertenties van lokale gelegenheden. Zo kun je je makkelijk informeren over accommodatie en restaurants. Ook wordt Rockstore, de klimwinkel van de auteur, veelvuldig genoemd. De opbrengst van de topo komt indirect ten goede aan  (her-)behaking van routes. Andrea Gallo is de eigenaar van klimwinkel Rockstore, die de (her-)behaking van vele routes financiert.

Titel: Finale 8.0
Auteur: Andrea Gallo
Uitgeverij: Idee Verticali
ISBN: geen, alleen lokaal verkrijgbaar
Prijs: €38,-
App: Deze topo is nu ook verkrijgbaar als applicatie voor I-Phone.

Verkrijgbaarheid: De topo kun je kopen in de klimwinkel van Gallo zelf (Rockstore) of bij de lokale boekhandel van Finalborgo.

Non-stop waardering: 2,5 sterren


Finale Climbing, door Marco Tomassini (Versante Sud)
De topo van Marco Tomassini is verkrijgbaar in 3 talen: Italiaans, Duits en Engels. De topo is volgens de auteur niet volledig, omdat massieven die niet (meer) veilig zijn en volledig gesaneerd moeten worden niet heeft opgenomen. In de topo wordt bij de massiefbeschrijving wel verwezen naar delen van het massief die niet zijn opgenomen. Bij het zoeken van de routes kan dat handig zijn om te weten. Al met al zijn er ook in deze topo meer dan 130 massieven opgenomen.

Zoals de auteur zelf aangeeft kan het vinden van een massief in Finale in hele opgave zijn door de sterke begroeiing. Er is dan ook veel aandacht besteed aan een uitvoerige en correcte beschrijving van de aanloop. Daarnaast staan in deze topo staan de GPS-coördinaten opgenomen van de massieven en deelmassieven. Ook kun je de tracks naar de massieven van de website van Versante Sud downloaden. Mocht je niet met een GPS werken, dan heb je ook voldoende aan de tekstuele beschrijving van de route maar de massieven.

Ook in deze topo vind je voorin een overzichtskaart en een index. Daarnaast is ook een overzicht opgenomen van alle gebieden en hun oriëntatie t.o.v. de zon. Kan handig zijn als je de zon wilt mijden of juist wilt opzoeken.Per massief staat in pictogrammen uitvoerig weergegeven wat je er kunt vinden. Denk aan de ligging van het gebied (hoogtemeters), oriëntatie, schoonheid, kwaliteit van de behaking, populariteit, 'comfort', parkeergelegenheid, beginnersgebied, of je er kunt klimmen als het regen, kindvriendelijkheid. Verder beschrijft hij in het kort de geschiedenis van een massief en de opmerkelijke routes. Elk massief is voorzien van duidelijke tekeningen. De routes zijn relatief gedetailleerd weergegeven. Verder kun je in de tekening zien welk niveau een route heeft. Verder wordt elke route wordt nauwkeurig beschreven en indien van toepassing een waarschuwing voor de kwaliteit van de behaking.

Wat misschien het meest bijzonder is: hij heeft alle routes opnieuw gewaardeerd. Finale is al een relatief oud gebied. De originele waardering kan soms niet meer geldig zijn omdat sommige routes zijn afgeklommen of omdat er bijvoorbeeld grepen uitgebroken zijn. Tomassini heeft daarom besloten om een wezenlijk aantal routes te herwaarderen zodat de waardering over het hele gebied meer consistent is.

Jammer is dat deze topo geen lokale informatie geeft. Zo staan er geen advertenties in van horeca, accommodatie of klimwinkels. In de topo is wel een aantal profielen opgenomen van klimmers die van belang zijn geweest voor het klimmen in Finale. De opbrengst van de topo wordt deels gebruikt voor (her-)behaking van routes.

Wij vinden het prettig als een topo goede informatie m.b.t. de routes en de massieven verschaft. Deze topo is zeer informatief en de informatie klopt ook nog. De layout is ook veel overzichtelijker dan die van Finale 8.0. Nadeel is echter wel dat de papieren topo nogal omvangrijk is geworden (dikker nog dan Finale 8.0). Mocht je de topo te dik vinden, dan kun je altijd nog kiezen voor de digitale versie voor je telefoon.

Titel: Finale Climbing
Auteur: Marco Tomassini
Uitgeverij: Versante Sud
ISBN:978-88-896634-33-2
Versie: november 2011
Prijs: €35,-
App: Verkrijgbaar als applicatie voor Android èn I-Phone.

Verkrijgbaarheid: bij de boekhandel of bij de Salewa Climbing Shop (van Tomassini) in Finalborgo. Ook kun je de topo o.a bestellen bij Versante Sud.

Non-stop waardering: 4 sterren

Esther

zondag 15 januari 2012

Crag-info: Finale Ligure

Tijdens onze reis van Turkije naar Spanje hebben we een rustdag gehad in Finale. Een groot klimgebied dat we al twee keer eerder bezocht hebben.

Ligging
Finale Ligure ligt aan de Italiaanse kust, ten zuid-westen van Genua. Niet echt om de hoek, maar het is prima te doen als je één week vakantie hebt.

De routes
In Finale vind je zo'n 130 massieven en meer dan 3000 routes. Finale is een ideaal gebied als je in de zesde of zevende moeilijkheidsgraad klimt. Routes met een lagere of hogere waardering zijn spaarzaam te vinden. Je kunt er vooral veel enkele touwlengtes doen, maar je vindt er ook routes van meerdere touwlengtes. Finale is van oudsher hard gewaardeerd. Meestal kun je er een plusje bij optellen. In de topo van de hand van Marco Tomassini zijn een aantal routes opnieuw gewaardeerd en zul je wat dat betreft niet meer voor zoveel verrassingen komen te staan. De massieven en de routes zijn niet altijd makkelijk te vinden. Afhankelijk van welke topo je gebruikt, zul je de massieven en de routes makkelijk of juist níet vinden. Finale bestaat uit diverse soorten kalksteen. We hebben geklommen op een rotswand pal boven zee, in een grot, op 'plaat', in overhangen en op wanden met alleen maar 'pockets'.

Behaking
Finale is al een relatief oud gebied en dat zie je terug in de diversiteit aan behaking. Voor de meeste routes geldt dat ze redelijk tot goed behaakt zijn. Maar er zijn ook sommige routes en soms hele sectoren die nodig aan renovatie toe zijn. Afhankelijk van welke topo je gebruikt vindt je hier meer of minder details over. Zie de topo review voor meer infor matie.

Finale afgespekt?
Veel mensen denken dat Finale 'gladgeklommen' is. Wij hebben één afgeklommen gebied gezien: Monte Cucco, het massief boven het bivakveld. De andere gebieden die wij bezochten waren nog erg scherp. Bovendien worden er nog steeds nieuwe routes geopend. Na een week klimmen, waren wij in ieder geval bijna aan een huidtransplantatie toe.

Bivak of camping?
Wij hebben op het bivakveld bij Monte Cucco gekampeerd. Daar zijn alleen wat kranen, een openlucht-douche met koud water en een hurk-wc. Op het bivakveld kan het erg fris zijn. Er komt weinig zon en ondanks de bomen en struiken kun je er veel last hebben van de wind. Er leek in 2010 al gewerkt te worden aan een toiletgebouw en er was zelfs een slagboom. In december 2011 was de slagboom weg, maar het toiletgebouw leek bijna klaar. Of het ooit een commerciële camping wordt? Vreemd is dat er een bord bij de ingang hangt met de tekst "man kann hier nicht zelten" - terwijl daar vlak achter gekampeerd wordt en de voorzieningen duidelijk aangelegd zijn voor bivak. Naschrift 2015: nog steeds kun je hier prima bivakkeren en het is niet verboden.
Je kunt ook kamperen in de dorpjes langs de kust, maar de Italiaanse campings zijn duur, ook als je in het najaar de enige klant bent. Niet alle campings zijn het hele jaar open. Verder zijn er veel pensions en hotels en ook heben we wel mensen ontmoet die een 'huisje' huurden. In de topo van Andrea Gallo staan enkele adressen.

Beste tijd
Wij zijn er nu twee keer in de herfst geweest. De klimgebieden die wij bezochten lagen in de zon en uit de wind. In december hebben we er ook mensen zien klimmen - fris is het dan wel. In de zomer is het waarschijnlijk te heet, maar als je noordwanden zoekt, is het vast wel te doen. Bovendien kun je na het klimmen lekker de zee in. De lente en de herfst zijn de beste periodes.

Voorzieningen
In de dorpjes aan de kust zijn veel eetgelegenheden. Net buiten Finalborgo is een grote Coop supermarkt. Bij het bivakveldje vind je een goede pizzeria waar je voor weinig geld lekker kunt eten: Il Rifugio. In Finalborgo vind je twee klimwinkels, die sinds eind 2011 ieder hun eigen topo verkopen.
Naschrift 2015: inmiddels zijn er 5 klimwinkels. Eén vlakbij het centrum (aan de weg richting Monte Cucco), de andere 4 in het centrum van Finalborgo. Ook is er een wasserette bij gekomen waar je voor €3,50 je was kunt doen. Drogen kost €0,50 of meer.

Topo
Een review over de twee verkrijgbare topo's vind je hier.

Non-stop waardering: 4 sterren

Esther

zondag 8 januari 2012

Topostrijd in Finale!

In 2007 hebben we voor het eerst Finale Ligure bezocht. We maakten toen gebruik van de nieuwste topo van dat moment: Y2K, uitgegeven in 2000 en van de hand van Andrea Gallo (versie 2007 was nog in de maak). Een klimmaatje van ons had de voorgaande versie, maar daar konden we niet goed mee uit de voeten. We zouden beter af zijn met een nieuwe topo, dachten we. Maar ook de nieuwe topo gaf wazige beschrijvingen van de aanloop naar de massieven en ook klopten de tekeningen van de massieven en de klimroutes heel vaak niet. We hebben heel wat lopen struinen door prikbosjes en olijfboomgaarden.
Later, in 2010, hebben we Finale weer bezocht en we dachten toen opnieuw: "Laten we de nieuwste topo maar kopen, want die zal wel beter zijn". Tot onze verbijstering was er niets verbeterd. Er waren nieuwe routes in opgenomen, maar dat was de enige verandering.
Later vonden we bij een pizzeria een topo uit 1994 en die bevatte nota bene betere tekeningen van de routes. Maar de beschrijving van de gebieden was nog net zo slecht. Het was verbazingwekkend dat na zoveel jaar en zoveel edities van deze topo de kwaliteit nog steeds zo slecht was. Maar omdat er geen enkel goed alternatief was werd de topo toch wel verkocht en dat leek het enige wat voor de auteur van belang was.

Maar nu is er een echte concurerende topo van de hand van Marco Tomassini: 'Finale Climbing', uitgegeven bij Versante Sud. Saillant detail is dat beide auteurs een klimwinkel runnen in het hart van Finalborgo, een plaats in de gemeente Finale Ligure. Marco Tomassini heeft eerder ook wel een topo uitgegeven, maar die was zeer summier. Nu heeft ook hij een zeer uitvoerige topo gemaakt die een echte concurrent van de 'oude vertrouwde' topo van Andrea Gallo kan worden. Maar het duurde niet lang voordat er een reactie van Andrea Gallo kwam. Inmiddels is er ook een nieuwe versie van zijn topo verschenen! De topo met de naam 'Finale 8.0' en het is direct duidelijk dat hij goed naar de topo van zijn concurrent gekeken heeft.

Bij de lokale boekhandel kun je beide topo's kopen, in de klimwinkels alleen de topo van de eigenaar zelf. Een euitgebreide vergelijking van beide topo's volgt binnenkort op deze site.

Esther

donderdag 5 januari 2012

Verdachte omstandigeden


Van Antalya naar Barcelona, met het vliegtuig niet meer dan een paar uurtjes vliegen. Maar met een auto een hele onderneming. We waren bijna een week onderweg om vanuit Turkije via Griekenland, Macedonië, Servië, Kroatië, Slovenië, Italië en Frankrijk eindelijk in Spanje aan te komen. We moesten daarbij evenzoveel grenzen passeren waarbij er weer van alles gecontroleerd werd.
Er werd gevraagd waar we naar toe gingen, waar we vandaan kwamen, wat we daar dan gedaan hadden en met hoeveel mensen we waren. In totaal werden onze paspoorten tussen Turkije en de grens met Slovenië maar liefst 14 keer gecontroleerd. Het toppunt was echter de grens tussen Turkije en Griekenland. Hier werden eerst onze paspoorten bij vier verschillende loketjes aan Turkse zijde gecontroleerd en vervolgens nog tweemaal aan Griekse zijde. Gelukkig hoefden we bij geen enkele grenspost onze bus leeg te halen. Een korte blik achterin door een douanier was voldoende om weer door te mogen rijden.
We waren blij toen we bij Slovenië weer de EU binnen kwamen. De paspoortcontroles zouden nu voorbij zijn en we zouden zonder problemen naar Spanje door kunnen rijden. Met deze gerustellende gedachte stopten we iets voorbij de Sloveense grens bij een benzinepomp om wat te ontbijten. Maar we hadden nog geen hap genomen, of er kwam een politieauto naar ons toe. Weer moesten we onze paspoorten laten zien en werden we uitgebreid verhoord over onze bedoelingen. Het eten van een boterham met chocoladepasta op eerste kerstdag op een parkeerplaats is binnen de EU blijkbaar een zeer verdachte bezigheid.

Pieter
 

maandag 2 januari 2012

Finished business


Voor we Turkije zouden verlaten, dachten we nog een week nodig te hebben om vijf projecten af te ronden. Echter, het weer sloeg om en we kregen te maken met regen. Even leek het er zelfs op dat we geen enkele route konden afronden.
Op de eerste dag regende het hard in de morgen. Gelukkig regende het in de middag een stuk minder en konden we toch nog gaan klimmen. Snel gingen we naar de route Bartabas (7a) die zich onder een overhang bevindt. Na even opwarmen in een 6b, lukte het Esther in de tweede poging om de route te klimmen. Zo, één project was afgerond. Daarna gingen we naar een andere sector voor de route Pathfinder. Voordat het donker werd kon ik nog twee pogingen doen. Helaas lukte het niet om hem 'clean' te klimmen.
De volgende dag begon al niet veel beter, maar ook nu klaarde het tegen de middag weer op. Nu wilde ik de route Powerslave (7b) proberen, omdat ik daarin voor mijn gevoel een betere kans maakte dan in Pathfinder. Bij de wand bleek dat de route nog erg vochtig was en bovenin zelfs helemaal nat. We gingen daarom maar even opwarmen in Saxophone (6b+) die zelfs bij harde regen droog blijft. Intussen kon Powerslave nog even drogen. Maar echt droog werd hij niet en zeker bovenin niet. Gelukkig lukte het om in de tweede poging de route te klimmen.
Inmiddels hadden we besloten om ons vertrek te vervroegen vanwege stevige sneeuwval in Macedonië. De komende week zouden er maar twee dagen zijn dat het er niet zou sneeuwen en daarvan wilden we graag gebruik maken. Dat betekende dag we nog maar één dag in Geyikbayiri hadden!
De laatste dag was het weer ons gunstig gezind. Het was droog en er was zelfs wat zon. We gingen daarom vroeg naar de wand voor Esthers project Sun Express (7a). Ook deze route werd door Esther in de tweede poging geklommen. We hadden nog tijd genoeg om een andere route te doen... en vlakbij Sun Express zit Pathfinder.
Ik besloot om toch nog één poging te doen. Gemotiveerd door de gunstige weersomstandigheden lukte het ook nog... Esther heeft nu nog één route op haar verlanglijstje staan: Seek and Destroy (7a), maar omdat de huid van haar vingers stevig had geleden onder Sun Express, blijft deze route wachten tot we een keer terugkomen.
Nu waren we helemaal klaar voor ons vertrek naar Spanje!

Pieter