dinsdag 30 augustus 2011

Verdampende valuta

Zoals we af en toe wat berichten mee krijgen van verdampende beurskoersen in Nederland, zo hadden wij last van onze eigen meltdown in Zwitserland. De eerste week in de Sanetsch hadden we nog niet zoveel in de gaten. Bij de grens keken we wel op van de 1-op-1 koers voor het Autobahn-vignet: 40 euro of 40 francs... Daarna hebben we niet meer over de koers nagedacht. We hadden in Frankrijk al voedsel en water ingeslagen om een aantal dagen op de col te kunnen verblijven.
Toen we na een week terug kwamen in het dal en gingen pinnen, werd ons toch langzaam iets duidelijk. De koers was toch wel wat anders dan de jaren hiervoor... Maar de realiteit kwam pas echt hard aan toen we vervolgens een supermarkt binnen stapten. Vierenhalve euro voor een krop verlepte sla? Eieren van meer dan één euro per stuk? Als we lang hier zouden blijven, zou ons reisbudget wel heel erg snel verdampen!
We waren eigenlijk nog van plan om naar de Bergell te gaan, om daar bij het stuwmeer van de Albigna te klimmen. We zouden dan met het kabelbaantje iedere dag naar boven gaan. Maar na een korte check op internet van de liftprijzen en de omrekening naar euro's wisten we genoeg. Alleen al 50 euro per dag uitgeven aan de kabelbaan was niet onze bedoeling. We gaan hier weg, op naar een euroland...

Pieter

maandag 29 augustus 2011

Crag-info: Sanetsch

Op de Col du Sanetch hebben we een aantal Zwitsers ontmoet uit het dal bij Sion. Zij kwamen ieder jaar een paar keer naar deze plaats omdat het, zoals zij zeiden, 'net is alsof je op de maan loopt'. Een veel mooiere beschrijving van dit prachtige landschap op 2200m hoogte kunnen wij niet geven.

De rots en de routes
Als je vanuit het dal bij Sion komt dan zie je iets voorbij de col een paar prachtige kalkwanden. Het gesteente is nog zo scherp dat je er zowel kleding als de huid van je vingertoppen ernstig mee kunt beschadigen ;-). Je kunt in dit gebied sportklimmen, maar je komt hier naar toe voor de lange routes op de sector 'Montons' en 'Rock and Roll'. De aanloop en de abstieg zijn stevig. Je loopt zo'n 100m omhoog door blokkenterrein en dan door geröll. Abseilen kan alleen in een paar routes. Bij de meeste routes loop je terug naar de voet van het massief waarbij er wel een paar steile stukken tussenzitten. In Sanetsch heb je de meeste keus als je routes in de zesde graad beheerst.

De routes die wij gedaan hebben in volgorde van schoonheid:
  • Follomi (max 6b+, 250m)
  • Vain Coeur (max 6b+, 150m)
  • La vita è bella (max 6b, 250m)
  • Pôle et Mique (max 6b, 200m)

Behaking
De routes in Sanetsch zijn over het algemeen zeer netjes voorzien van boorhaken. Met een set friends kun je zelf eventueel de haakafstanden wat verkorten. Helaas zijn er ook een aantal passages waar het niet mogelijk is om zelf zekeringen te leggen en waar toch behoorlijk grote haakafstanden zijn.

De beste tijd
De beste tijd is de zomer. Sanetsch vangt veel wind en we hebben het er aardig koud gehad, ook al was het boven de 20 graden!

Verblijf
Bij het stuwmeer is het toegestaan om te bivakkeren. Je kunt je tentje tussen boulderblokken opzetten of met een busje bivakkeren op de parkeerplaatsen. Er is genoeg stomend water om jezelf mee te wassen, maar het is verschrikkelijk koud! Sommige klimmers hebben we het water ook zien drinken – wij hebben het niet gedaan. Er lopen her en der schapen en koeien...
Je kunt er ook voor kiezen om te logeren bij Barrage Sanetsch, een ietwat kitscherig restaurant-museum-hotel. Je kunt op de col geen boodschappen doen: zorg er dus voor dat je dat al gedaan hebt voor je naar boven gaat! Savièse en Sion liggen hemelsbreed niet ver van Sanetsch af, maar het duurt ongeveer een uur voor je alle bochten en tunnels hebt geslecht...

Topo's:
De meest uitgebreide beschrijving van dit gebied vind je in de topo van de broers Remy (die hier veel routes hebben geopend):
  • 'Escalades Vaud/Chablois/Bas/Valais/Sanetsch, plus de 5000 longeurs pour tous les niveaux: initiation-avancé-extrême', Claude & Yves Remy, Vers-l'Église, april 2010
Wij hebben zelf voor dit gebied gebruik gemaakt van 2 topo's. Beide topo's geven slechts een selectie van de routes in Sanetsch weer:
De foto's
De foto's van Sanetsch

Esther

zondag 28 augustus 2011

Topo-review Kletterführer Topoguide.de

Als je lange routes wil klimmen in de Alpen dan zijn er twee topo's die je móet hebben, namelijk Kletterführer band 1 en 2 van Topoguide.de. Geen enkele andere topo geeft zo'n goede en gedetailleerde informatie over alpiene rots-toeren. De auteurs Volkert Roth en Nicole Luzar waren tijdens de vele beklimmingen altijd verbaasd over de slechte kwaliteit van de topo's voor lange routes en de vele fouten en onduidelijkheden die er in stonden. Veel klimdagen gingen verloren met het zoeken naar de instap van een route, of ze kwamen terecht in routes die het beklimmen absoluut niet waard waren. Sindsdien hebben zij besloten om zelf topo's te gaan uitgeven van het hoogste kwaliteitsniveau met als belangrijkste uitgangspunt het klimplezier voor de gebruiker.
In tegenstelling tot de meeste topo's geven zij geen topo uit voor een specifiek gebied, maar zijn het verzamel topo's waar routes in staan uit Bergell, Dauphiné, Dolomieten, Mont Blanc, noordelijke Alpen, Sarcatal en centraal-Zwitserland. Alles is gebaseerd op hun eigen ervaringen; iedere route die is opgenomen hebben ze zelf geklommen. Dit in tegenstelling tot sommige andere topo-auteurs, waarbij je je soms wel eens afvraagt of ze überhaupt in de buurt van de route zijn geweest.
Van iedere route vind je een uitvoerige beschrijving van locatie, aanloop en diverse aanwijzingen om de instap te vinden. Met behulp van de zeer duidelijke tekening van de route kun je haast niet meer verkeerd klimmen. Ook vind je hierin informatie over aantal, locatie en soort behaking. In de begeleidende tekst is ook nog informatie opgenomen over de kwaliteit van het gesteente, hoe goed de route met eigen materiaal af te zekeren is en welke materiaal je het beste hiervoor mee kunt nemen. Zowel liefhebbers van behaakte als van niet of nauwelijks behaakte routes kunnen voldoende routes vinden in de topo.
De opgenomen routes hebben voor het merendeel een waardering tussen 5a en 7a. Wat opvalt is dat de auteurs de routes zelf waarderen en niet de originele waardering overnemen. Een praktijk die sommigen misschien omstreden vinden. Maar ook hiervoor geldt weer dat de auteurs willen dat de gebruiker van de topo niet onaangenaam verrast wordt. Dus als zij vinden dat een route veel harder is dan de oorspronkelijke waardering, dan passen ze dat aan.
Misschien een beetje saai zo'n topo die je zoveel informatie vooraf geeft? Ben je als klimmer vooral op zoek naar avontuur en wil je juist in onverwachte situaties terecht komen, dan zijn dit misschien niet de topo's voor jou. Maar vind je het prettig om te weten waar je aan toe bent in een route en wil je niet te veel tijd verliezen aan het zoeken van de route (of de haken in een route), dan zul je deze topo's zeker waarderen.
Een nadeel van deze topo's is de omvang en het gewicht. Deze hardcover boeken misstaan niet in de boekenkast, maar het is niet echt een handzaam rugzakformaat. Wij maken kopietjes van de routes. Ook maken wij vaak een foto van alle tekst en tekeningen met het fototoestel dat we toch bij ons hebben in de route. Zo kunnen we bij twijfel nog even iets nakijken.

Titel: Kletterführer Alpen V bis VIII
Auteur: Nicole Luzar en Volker Roth
Uitgave: 2005, 1e druk; Topoguide.de
ISBN: 3-00-016204-6
Prijs: 38,95

Titel: Kletterführer Alpen, Band II
Auteur: Nicole Luzar en Volker Roth
Uitgave: 2010, 1e druk; Topoguide.de
ISBN: 978-3-00-029666-6
Prijs: 42,95
 
Voor updates, het bestellen van de topo's of het e-magazine, surf naar: www.topoguide.de
in Nederland o.a. ook verkrijgbaar bij www.klimboeken.nl

Nonstop-waardering:

Pieter

zaterdag 27 augustus 2011

(S)tom-(s)tom

Vanuit Presles zijn we naar Sanetsch (Zwitserland) gereden. Sanetsch ligt boven Sion en het zou zo'n drieënhalf uur rijden zijn. Mijn navigatiesysteem kende 'Col du Sanetsch' niet en daarom kozen we een plaatsje vlak in de buurt uit: Gsteig. Eerst nog wat boodschappen gedaan en water ingeslagen en daarna door naar Sanetsch.

Het navigatiesysteem gaf aan dat de de snelste weg bovenlangs het meer van Genève zou zijn en vanaf daar zou het niet ver meer zijn. Vanaf Montreux zat ik al op het puntje van mijn stoel – de bus kon niet hard genoeg gaan. De laatste kilometers gingen over een weg vol haarspeldbochten en dat kost tijd. Vreemd was dat we bijna geen hoogtemeters maakten (we moesten nog 1000m stijgen). Hóe zou de weg ons naar Sanetsch leiden?
Pas in Gsteig zagen we het: de verbinding vanuit Gsteig naar Sanetsch verloopt via een kabelbaan...
Nee hè? Niet goed op de kaart gekeken!!!!! De weg loopt niet door de Col heen, Sanetsch is het laatste en hoogste punt van een dal en is alleen bereikbaar vanuit Sion! We konden alle haarspeldbochten weer terug en uiteindelijk zijn we via Martigny en Sion in Sanetsch gekomen.

Pieter mompelde iets van: "We hebben nog een jaar, dus wat maakt het uit?" Wat maakt het UIT?! Alles! Stom, stom, stom, dit gaat me niet nog een keer gebeuren...

Esther

vrijdag 26 augustus 2011

De topo van Presles – een ware ramp

Het is de eerste keer dat ik een review schrijf om de frustraties van me af te schrijven in plaats van anderen te enthousiasmeren. Er is geen dag voorbij gegaan of we hebben ons verschrikkelijk geërgerd aan deze topo. Als je van wandelvakanties en speurtochten houdt, dan kun je waarschijnlijk wel heel veel plezier aan deze topo beleven!

De topo heet 'Escalades à Presles' en omvat meer dan 300 langere routes en bijna 300 routes van één enkele lengte. Wij kwamen hier vooral voor de lange routes. De nieuwste uitgave van de topo omvat voor het eerst een onderverdeling in 15 sectoren. Per sector is een algemene beschrijving opgenomen èn een beschrijving van de aanloop en de terugweg.
Per route is kort aangegeven wat je van de route kunt verwachten. Info over de kleur van de haken, de soort behaking, de standplaatsen, en de schoonheid van de route. Verder zijn er per massief zwart-wit foto's opgenomen èn uitgebreide tekeningen van de routes. Er is ook een index van de routes: per route is aangegeven in welke sector en op welke plek je de route kunt vinden. Last but not least is er een afstreeplijst opgenomen in de topo. Je kunt de routes die je hebt geklommen afvinken...

Klinkt allemaal heel positief, toch?

Maar nu komt de crux: het is ons slechts met heel veel moeite gelukt om de lange routes te vinden!!!!!! Namen staan sporadisch op de wand, sommige routes beginnen halverwege de wand, zonder dat daar informatie over te vinden is (moet je eerst via een andere route naar toe) en sommige routes worden wel beschreven maar staan nergens ingetekend in de topo. De ramp wordt nog groter als er sportklimroutes èn langere routes op één en dezelfde wand zitten. Deze worden in de topo in aparte foto's en lijsten gepresenteerd. Hoe je deze foto's moet samenvoegen zodat je het totale overzicht krijgt van de juiste volgorde van alle routes in de wand is voor ons nog steeds niet duidelijk. En omdat de nummering ook al niet logisch is, zoek je je soms helemaal gek.
En aan de foto's heb je niets – de opgenomen zwart-wit foto's van de massieven zijn van zó'n slechte kwaliteit dat enig detail er niet in te ontdekken is, ze hadden van ieder willekeurig rotsmassief kunnen zijn. Als het je dan toch lukt om er iets in te herkennen dan ontdek je dat sommige routes gewoon op de verkeerde plek zijn ingetekend. De auteur vond het waarschijnlijk zelf ook lastig om deze wazige foto's te interpreteren. Opmerkelijk is is dat de topo een bijlage heeft met foto's van allerlei klimmers in actie. Deze foto's zijn in kleur èn van goede kwaliteit! Een beetje vreemde prioriteit...
Toen het ons uiteindelijk toch gelukt was om een route te vinden kwamen we er achter dat het aantal touwlengtes niet klopte en dat de moeilijkheidsgraad van de touwlengtes verwisseld was.
In de topo ontbreekt ook een indicatie van de lengte van de routes en de abseils. Laat je dus niet verrassen door abseilpunten die 50 meter uit elkaar liggen.

Aan de tekstuele beschrijving van de aanloop naar een massief heb je vaak ook niet veel. Ze zijn niet erg helder en bevatten nauwelijks een indicatie van afstanden of looptijden. Als aangegeven wordt dat één massief links van het andere ligt zou het best handig zijn om te weten of dit 3 meter links daarvan is of 3 kilometer. Bijzonder is ook dat de Engelse vertaling van deze introductie soms cruciale informatie mist t.o.v. de Franse versie...voor je het weet ben je het massief voorbij gelopen en sta je ineens heel ergens anders... Goed dus om ook de Franse teksten te lezen!

Wij hebben ons uiteindelijk gericht op sportklimmen – de sectoren met alleen sportklimroutes zijn goed weergegeven en gemakkelijk te vinden.

Nonstop-waardering: als puzzelboek zou deze topo waarschijnlijk 5 sterren verdienen, maar wij wagen ons niet aan een waardering – dat is aan de gebruiker die de topo wèl volledig snapt.

Titel: Escalades à Presles
Auteur: Dominique Duhaut
Uitgave: 2011 – Promo Grimpe
ISBN: 978-2-914007-50-4
Prijs: €27,-

Esther

donderdag 25 augustus 2011

woensdag 24 augustus 2011

Crag-info: Presles

Het bezoek van klimmers aan rotsmassieven kan niet altijd op het enthousiasme van de plaatselijke bevolking rekenen. Dat geldt zeker voor Presles, waar al jaren een strijd is tussen klimmers en bewoners. Als je richting Presles gaat, dan wordt je verwelkomd door vele 'proprieté privé' borden.
De lokale bevolking gebruikt de bossen waarin de klimmassieven liggen als jachtterrein. Daarom zijn de routes 1 t/m 60 alleen op vrijdag te doen: dan wordt er niet gejaagd. De andere routes zijn wel toegankelijk op alle dagen (voor zover wij weten).
Maar waar de bevolking zich met name aan ergert is aan het fout parkeren. Het gaat vaak om smalle, slingerende wegen waar je elkaar alleen bij de zogenaamde refuges kunt passeren. Veel mensen parkeren echter hun auto in zo'n refuge! Ondanks dat is Presles een groot en indrukwekkend rotsmassief dat zeker een bezoek waard is.

Ligging
Presles ligt zo'n 65 kilometer ten zuid-westen van Grenoble. Als je vanaf Pont-en-Royans omhoog rijdt, zie je de hoge kalkmassieven al van verre liggen. Presles is van oorsprong vooral bekend om zijn lange routes, later zijn daar ook een aantal mooie sectoren met sportklimroutes bijgekomen. Parkeren kun je aan de bovenkant van de sector 'Rocher de Nugues' op de aangegeven parkeerplaatsen. Het aantal parkeerplaatsen is echter zeer klein voor deze sector. Bij de 'Grottes de Choranche' kun je parkeren bij de grotten. Zeer veel parkeerruimte, maar grotendeels bestemd voor bezoekers aan de toeristische grotten. Vanaf deze parkeerplaats ben je snel bij sectoren zoals 'Balme Étrange' en 'Pierrot Beach' met zeer mooie sportklimroutes. Er zijn nog enkele andere kleine parkeerplaatsen, maar die hebben wij niet gebruikt.

De rots en routes
In Presles klim je op kalk. Je vindt er tufa's, overhangen, kleine en grotere dakjes en steile wand. De rots is relatief scherp, behalve in de zogenaamde 'opwarmers' van een deelmassief, die heeft iedereen als eerste geklommen en kunnen dus aardig glad zijn.
De meeste routes zijn 6a of hoger. Ook 8c klimmers komen hier aan hun trekken.

Behaking
Alle sportklimroutes die we gezien hebben hadden zeer goede en moderne behaking. De behaking van de lange routes kan zeer verschillen, van volledig behaakte routes tot routes waar vooral met mobiele zekeringen geklommen moet worden.

De beste tijd
Door de ligging is het een groot deel van het jaar mogelijk om te klimmen. Er is altijd wel een massief te vinden met meer of minder zon.

Verblijf
Voor je verblijf in Presles kun je terecht in één van de vele gîtes of hotels. In de topo vind je diverse adressen.
Ook zijn er 4 campings:
  • In Choranche: camping municipal de Choranche, tel: +33-4- 76360165
  • In Chatelus: camping du Gouffre de la croix: www.camping-choranche.com (open van 15 april tot 15 september) of
  • Camping Chez la Mère Michon: http://chatelus.free.fr (open van 15 maart tot 15 september)
  • In Pont-en-Royans: Les Seraines, tel: +33-4-76360630 (open van 15 april tot 30 september)
Wij hebben geen van deze voorzieningen gebruikt, dus tips kunnen we niet geven.

Boodschappen kun je doen in Pont-en-Royans. Ook is er een kleine, maar goed gesorteerde sportwinkel (klimmen, wandelen, canyoning). Hou er rekening mee dat de winkeliers een ruime lunchpauze hebben (tot half 4). De topo is verkrijgbaar in de sportwinkel, maar ook bij de tabakswinkel.

nonstop-waardering: 3,5 sterren

Pieter

maandag 22 augustus 2011

Topo-review La Bérarde


Voor La Bérarde hebben twee topo's gebruikt:
  • 'Escalades à la Bérarde et au Veneon´, en
  • ´Kletterführer band 1 en band 2 van Topoguide´.
Over Topoguide volgt later een aparte review omdat dit een verzamelgids is van routes in de Alpen. Deze gids zullen we verschillende keren gebruiken.

'Escalades à la Bérarde et au Veneon´
De topo is klein en handzaam wat het makkelijk maakt om hem ook onderweg in de route in je rugzak mee te nemen. Helaas is hij volledig Franstalig. Achterin is wel een woordenlijst opgenomen met de vertaling van de belangrijkste begrippen in het Italiaans, Engels en Duits. De auteur heeft geprobeerd zo volledig mogelijk te zijn. Zelfs het woord graniet heeft hij vertaald: graniti (I), granite (GB) of granit (D).

Écoles en parois
De topo geeft je een volledig overzicht van de rotsen rondom Bérarde. Er is zowel informatie opgenomen over de 'écoles' (sportklimgebieden) als over de 'parois' (wanden met meerdere touwlengtes). In de topo staan 12 sportklimgebieden, 1 bouldergebied en 9 grote wanden.

De topo is, in tegenstelling tot eerdere versies, volledig in kleurendruk, wat de overzichtelijkheid vergroot. Van de sportklimgebieden zijn tekeningen gemaakt. Bij de écoles staat een aantal namen op de rots en met de topo in de hand kun je al snel de goede route vinden. De langere routes zijn op kleurenfoto's ingetekend. Om de juiste lange route te vinden moet je je best doen. De foto's zijn niet altijd heel duidelijk en de namen staan (voor zover wij weten) niet op de wand (hier geeft Topoguide betere informatie).

Voor de lange routes wordt per touwlengte de waardering gegeven om hem vrij te klimmen. Wat erg goed is, is dat daarnaast voor de route als geheel ook nog het obligatoire klimniveau wordt aangegeven. Dat is het minimale niveau wat je 'in huis' moet hebben om deze route veilig te kunnen klimmen en d.m.v een aantal A0 of A1 passen toch door te kunnen komen. Verder wordt de lengte van de route en de tijd die je nodig hebt om te klimmen vermeld. Een minpunt is dat de tijd die je nodig hebt voor het abseilen of afklimmen niet wordt vermeld en ook wordt er nauwelijks informatie gegeven over de te volgen lijn van bij het abseilen (ook hier wees Topoguide ons de goede weg).

Praktisch
De topo kun je kopen bij de enige winkel die het dorp rijk is.
Tip: op de website van Jean Michel Cambon meer topo- en gebiedsinfo.

Titel: Escalades à la Bérarde et au Veneon
Auteur: Jean Michel Cambon
Drukker: Louis Jean te Gap
Uitgave: april 2005
ISBN: 2-9502597-9-0
Prijs: €9,-

non-stop-waardering: 3 sterren

Esther

zondag 21 augustus 2011

Een jaar later

Vandaag precies een jaar geleden hebben we in een café bij de rotsen van Freyr de eerste plannen gemaakt om een jaar op reis te gaan. De aanleiding was dat ik de vacatures in een Belgische krant aan het lezen was. Niet dat ik van baan wilde veranderen, maar ooit, in de verre toekomst, doe ik misschien wel iets anders dan les geven. Pieter zei toen: "Wat dacht je van een jaar kimmen en niet werken?" Daar heb ik wel even over moeten nadenken: 'Waar betaal ik dat dan van? Wanneer dan? Hoe doe ik dat met werk?'
Pieters motto is: 'Leuk hoor, dromen over later, maar als je iets ECHT wilt, kun je het beter NU doen.' En dromen over huizen of over verre reizen 'als we met pensioen zijn' hebben we niet. Waar we allebei ontzettend veel van genieten is het rotsklimmen en het buiten zijn. Alle vakanties en veel weekenden zijn we aan het klimmen. Dat zouden we allebei wel vaker willen doen. Een heel goed idee dus, zo'n jaar klimmen, maar niet pas als ik 50 ben of met pensioen ga... Ik leef nu en hoe het leven er later uit ziet? Daar had Pieter een punt.
Het dichtstbijzijnde realistische tijdstip om te vertrekken leek het einde van dat schooljaar en de duur van de reis zou ook een heel schooljaar zijn. Met dat idee zijn we het één en ander gaan uitzoeken. En ik heb me helemaal gek gespaard. Bij iedere aankoop heb ik mezelf de vraag gesteld: kan ik niet zonder?Wonderlijk hoeveel je kunt sparen in een jaar!
In januari van dit jaar hebben we de knoop doorgehakt: we gaan! Nu is het augustus 2011 en zijn we al weer 6 weken op pad! We hebben nog tot augustus 2012... Heerlijk!

Esther

zaterdag 20 augustus 2011

Crag-info: La Bérarde

Het dorp La Bérarde is vanuit de westkant het toegangspunt tot het 'Parc Nationale des Écrins'. Het ligt zo'n 75 km ten zuid-oosten van Grenoble op 1800m hoogte. Veel bergsporters vertrekken vanuit hier om mooie gletsjertochten en rots- toeren te maken in de Écrins. Maar ook direct vanuit het dorp La Bérarde heb je heel veel mogelijkheden om te klimmen.

Aanloop en abstieg
Vanuit de camping sta je in 45 minuten aan de voet van de Tête de la Maye. Wil je een kortere aanloop, dan rijd je het dorp uit en dan vind je massieven die direct aan de kant van de weg liggen. Als je een aanloop van tweeënhalf uur niet erg vindt, dan is de Aguille Dibona ook een aanrader. Slapen kun je in de Refuge du Soreiller en van daaruit is het nog maar 10 minuten naar de Dibona. Het is wel een echte trekpleister – hou rekening met drukte!

De rotsen de de routes
Naar La Bérarde ga je voor de lange routes op granietwanden. Alhoewel je er ook een aantal écoles met sportklimroutes aanwezig zijn. Bij graniet denk je al snel aan scherpe lijnen en puntige vormen. In de omgeving van La Bérarde zie je ook veel bolvormen of ribbels en afgeronde geulen. Maar natuurlijk tref je er ook veel plaat, spleten en versnijdingen.
In La Bérarde is er tot in de 7e graad wel een route te vinden. Wij hebben met name routes geklommen in de 6e graad, en die waren erg mooi.

Behaking
Voor een alpien gebied is de behaking uitstekend. Alle standplaatsen zijn voorzien van boorhaken en ook in de routes is een ruim aantal boorhaken aanwezig. Maar het is geen sportklimmen, het 'obligatoire' klimniveau moet je ook nog 5 meter boven je laatste haak beheersen. In de routes op de Dibona zul je ook mobiele zekeringen moeten leggen. Raadpleeg altijd even de topo voor exacte informatie omtrent de behaking.

De beste tijd
In verband met het alpiene karakter van La Bérarde, zijn de zomermaanden het meest geschikt voor rotsklimmen. Er zijn echter ook een aantal watervallen in het dal en wellicht kun je er in de winter ook wel ijsklimmen.
Het kan er aardig koud zijn - de zon is om een uur of 7 wel achter de hoge toppen verdwenen. Neem daarom ook in de zomer je muts en je handschoenen mee!

Verblijf
In La Bérarde kun je kamperen op de gemeentelijke camping. De camping is alleen in de zomermaanden maanden open. Kosten zijn ongeveer €14,- voor 2 personen, een tent en een auto en is inclusief douchemuntjes en warm water voor afwas en was. Verder kun je bij allerlei gîtes en refuges terecht.
We hebben ook mensen in campers en in busjes zien bivakkeren in en om het dorp. Tip: ga niet aan het eind van de parkeerplaats van het dorp staan – dat is namelijk naast de landingsplek voor de helikopter die de verschillende hutten in de buurt bevoorraadt. Deze komt ongeveer om de andere dag.
Boodschappen kun je doen in de dorpswinkel die kruidenier, bakker, bar en sportwinkel in één is, en dat op 12 vierkante meter. De prijzen zijn hoog, het assortiment is klein. Wij hebben vooraf boodschappen gedaan in Bourg d'Oisans, een dorp aan het begin van het dal.

Topo's
Voor de topo's zie ons artikel over de topo-reviews van 'Topoguide.de' en 'Escalades a la Bérarde et au Veneon'.

Foto's
De foto's van La Berarde

non-stop-waardering: 3,5 sterren

Esther

donderdag 18 augustus 2011

Geheim klimmassief

Begin augustus hebben we La Bérarde verlaten en zijn we doorgereden naar Cerces, een klimmassief vlakbij Col du Galibier. We waren er al vroeg en we wilden alvast een kleiner massief bekijken. Volgens de topo moest je 5,5 km na Col du Lautaret aan de rechterkant van de weg parkeren. Vanaf daar kon je in 10 minuten, via een paadje door het dal, bij het massief komen.
Tegen de parkeerplaats aan lag een rotsmassief en we liepen rechtsom via een 'geitenpaadje' naar beneden. Binnen 2 minuten stonden we voor de eerste route. Prachtige rots (zwarte kalk met witte aders) en routes die er mooi uitzagen! Het massief kwam alleen niet overeen met de foto's in de topo. Ook de route-namen klopten niet. En, niet onbelangrijk, de aanloop duurde nog geen 2 minuten en in de topo stond toch echt 10 minuten. Wij kennen de auteur van de betreffende topo toevallig en we weten dat hij razendsnel loopt – 10 minuten is voor ons meestal 20 minuten... (Inmiddels weten we dat we linksom het rotsmassief het dal in hadden moeten lopen om bij het massief te komen dat we zochten).
Omdat we graag in het onbekende massief wilden klimmen zijn we in La Grave (een dorpje in de buurt) op zoek gegaan naar een topo van dit massief. Van de eigenaar van de plaatselijke klimwinkel begrepen we dat wij waarschijnlijk 'Roche Noir' hadden gevonden. Een 'geheim' massief – er wordt geen ruchtbaarheid aan gegeven en een topo is er (nog) niet.
Toen hebben we maar op de gok een aantal routes geklommen die er mooi uit zagen. Niveau 5c+ tot 7a+, denken we. Leuk als je zelf de waardering kunt bedenken. Misschien hebben we stiekem wel een 8a geklommen ;-)
Van Cerces is overigens niets meer terechtgekomen. Het waaide vreselijk hard en het kwam niet boven de 8 graden... Een andere keer maar weer.

Esther
Naschrift 2012: Later hebben we gezien dat dit gebied wordt beschreven in de topo Plaisir Sud. Zo 'geheim' is het dus niet;-)

maandag 8 augustus 2011

Crag-info: Klimmen op Tête de la Maye

Vanaf de camping van La Bérarde heb je uitzicht op een beetje vormloze berg, 'Tête de la Maye'. Als je hem ziet  dan word je misschien niet direct enthousiast om daar te gaan klimmen. Maar als je, na een aanloop van 45 minuten, onder aan de wand staat, dan zie je pas hoe mooi de granieten structuren zijn.
Wij hebben (onder meer) de route 'La Marre Maye' geklommen. Een route met een maximum niveau van 6b (TD+) en een lengte van ruim 400 meter verdeeld over 12 touwlengtes. De aanloop naar de instap zorgde ervoor dat we al aardig opgewarmd waren. Dit kwam wel van pas, want de moeilijke passages zitten in de eerste 100 meter van de route. Na deze zonder problemen vlot geklommen te hebben kwamen we in het midden deel met een paar zeer mooie luchtige passages. (Klimmers met hoogtevrees kunnen hier maar beter niet naar beneden kijken). De laatste lengtes zijn zeer mooi en bieden zeer veel afwisseling. Maar de haakafstanden lopen hier erg op (tot meer dan 8 meter), waardoor we tot het eind toe wel geconcentreerd moesten blijven klimmen. In 9 abseils stonden we aan het eind van de middag weer bij de instap van de route. Helaas ben je er dan nog niet... het is toch ook wel weer 3 kwartier teruglopen naar de camping. Maar dan is het heerlijk om in de zon op het gras neer te ploffen...

Pieter

vrijdag 5 augustus 2011

Klimmen in weer en wind

abseilen in een wolk
In de zomerperiode klimmen we het liefst lange routes. Eerder of later in het jaar zijn de weersomstandigheden minder gunstig hiervoor.  In La Bérarde hadden we nog niet eerder geklommen en we hadden van horen zeggen dat het erg erg mooi klimmen was.
Inmiddels hebben we 2 lange routes in graniet achter de rug. We hebben er routes van 9 lengtes geklommen in de moeilijkheidsgraad van 6b max. Bijna alles was ideaal: de aanloop was kort, het massief was van een mooie graniet soort, de verschillende touwlengtes waren prachtig, je kon abseilen (zodat we niet naar beneden hoefden te lopen) en we waren er helemaal alleen!
Waar we echter niet op bedacht waren was de wind... Op de camping was het windstil en heerlijk zonnig. Ook de weersverwachting beloofde veel goeds. Maar hoe hoger we kwamen, hoe harder het ging waaien. En niet zomaar een beetje waaien, we werden zo'n beetje van de wand geblazen... Heel fijn, zo'n beetje wind als je in een 6b traverse op plaat staat. Ook prettig met abseilen. Je gooit het touw omlaag en het vliegt net zo hard weer terug! Hoe netjes we ook met het touw om gingen, het eindigde keer op keer in een kluwen spaghetti. En alsof dat nog niet genoeg was, bleef het meerdere keren hangen achter planten, spleten in de rots en achter losliggend puin. Gisteren gebeurde het zelfs dat bij het terugtrekken van het touw, één van beide strengen in het ernaast gelegen ravijn werd geblazen en vast bleef zitten achter iets. De abseil kostte ons hierdoor erg veel tijd en het werd  steeds een beetje kouder...Ik kon uiteindelijk alleen nog maar denken aan donsjassen, slaapzakken, warme chocolademelk, kruiken, wollen dekens en andere warme dingen.
Als je dan eindelijk beneden bent, zou je door het geworstel tijdens de abseil bijna vergeten hoe mooi de route was die je net geklommen hebt!

Esther

woensdag 3 augustus 2011

Terug in Bérarde

Na ruim een week 'overwinteren' in Orpierre werden de weersomstandigheden in de Écrins eindelijk beter. Tijd om terug te gaan naar La Bérarde. Bij aankomst was de camping volledig uitgestorven. Terwijl deze bij ons vorige bezoek nog overvol was. Waarschijnlijk is iedereen net als wij weggevlucht voor het slechte weer.
Nu kunnen we eindelijk doen waarvoor we hier kwamen. Lange routes in mooie granieten massieven  met prachtige uitzichten. We hebben al twee mooie routes geklommen: één op 'Paroi Rouge de Belliou' en één op 'Paravalenche'. Morgen  gaan we een route doen op 'Tête de la Maya'.
We zoeken meestal naar routes die een korte aanloop hebben omdat dat voor Esther met haar krukken prettiger is. De aanloop naar de eerste twee routes was zeer relaxed. Bij Paroi Rouge was het maar 10 min en bij Paravalenche was het nog eenvoudiger. Je parkeert je auto vlakbij een tunnel. Vervolgens klim je met een trapje op het dak van de tunnel en daar begint de route! Morgen hebben we helaas een langere aanloop, waarschijnlijk 45 minuten.

Pieter

dinsdag 2 augustus 2011

Bandenpech en garageleed

In de eerste weken van de reis hadden we al gemerkt dat de rechter voorband van de bus langzaam leeg liep. Na hem al een paar keer opgepompt te hebben was het dan toch tijd voor een bezoek aan een Franse bandenspecialist. Tot onze verrassing werd er direct een Engels sprekende werknemer bijgehaald en ging men meteen aan de slag. Binnen een half uur werd de geplakte band weer gemonteerd op de bus. Toen werd echter geconstateerd dat er wat speling op het wiel zat. Geen groot probleem, slechts de vervanging van een onderdeel. De bandenspecialist zei dat hij het onderdeel kon bestellen en de volgende dag al kon monteren. Ik had voor die dag al een rustdag gepland dus de afspraak was snel gemaakt. Tot zover geen vuiltje aan de lucht.

Volgens afspraak verscheen ik de volgende dag om 11 uur bij de garage. Toen bleek dat het onderdeel niet binnen was gekomen. Na een telefoontje met de leverancier kreeg ik te horen dat niet duidelijk was wanneer het wèl geleverd kon worden. Tijd voor een alternatief plan dus. Gelukkig bleek er in de buurt een Mercedes dealer te zitten. Ik ging er van uit dat zij het snel konden oplossen. Nog geen uur later stond ik de garagist uit te leggen wat er aan de hand was en wees ik hem het onderdeel aan dat vervangen moest worden. Hij zei dat ze wel een diagnose van het probleem zouden doen. Hoezo diagnose? Ik had het onderdeel net aangewezen! Maar goed, ik was al lang blij dat ze aan de slag zouden gaan, dus ging ik akkoord. Vervolgens merkte de man op dat ze wel eerst 2 uur lunchpauze hadden – of ik even kon wachten.... Twee uur later stond ik weer bij de dealer voor de deur. Binnen korte tijd werd Bensie de garage ingereden. Maar er was niemand die ook maar één vinger uitstak naar onze geliefde bus. Er was alleen maar een mannetje dat allerlei administratieve handelingen uitvoerde. Ruim 40 minuten later, toen alle administratieve handelingen afgerond waren, werd de bus vijf meter verder de garage ingereden en ging men aan de slag. Na nog een hele tijd wachten kreeg ik eindelijk het resultaat van de 'diagnose'. Er moest een onderdeel vervangen worden. Tja, dat had ik ze 3,5 uur geleden al verteld! En ook hier had de garage het onderdeel niet op voorraad... of ik de volgende dag even terug kon komen...

De volgende dag, na de lunchpauze, stonden we weer vol verwachting bij de dealer. Niet veel later werd Bensie naar binnen gereden en leek er daadwerkelijk wat te gaan gebeuren. Maar het duurde erg lang voordat we de bus weer naar buiten zagen komen. Toen kwam de garagist ons melden dat er problemen waren met het uitlijnen van de wielen. De velgen waren niet de oorspronkelijke Mercedes Benz velgen en dat was een probleem. Voor dit klusje hadden ze een uur extra nodig. Terwijl het in Nederland bij een willekeurige garage in 15 minuten gepiept is! Na wat discussie over wie deze extra tijd zou betalen – wij dus niet - ging men weer aan de slag. Maar één uur werd al snel twee uur n twee uur werden 3 uur... Af en toe kwam Bensie even uit de garage voor een korte proefrit om vervolgens weer net zo snel terug te rijden. Uiteindelijk kwam dan om 6 uur, vlak voor sluitingstijd, de verlossende mededeling dat alles gereed was. Er is niks mis met Franse garages, maar je moet er wel de tijd voor nemen. Pieter

maandag 1 augustus 2011

Crag-info Orpierre

Pieter in "Mon ami Bart" (6c+)
In de Hautes Alpes (regio Provence, Côte d'Azur) ligt het bekendste klimgebied van Frankrijk. Het aantal klimmers dat in de meeste seizoenen in dit dorp op bezoek is, is groter dan het aantal inwoners. Orpierre is een gezellig klimdorp, ingeklemd tussen rotsmassieven, met lichtgekleurde huizen met lavendelblauwe luiken. Na het klimmen vind je de meeste klimmers op het terras van de Quartz bar.

De rotsen de de routes
In Orpierre vind je vooral sportklimroutes tot 40 meter hoog op kalksteen. De routes zijn zeer afwisselend: van plaat, steile technische routes tot atletische routes in de overhang. Het gebied is zeer geschikt voor beginnende klimmers met veel 4e en 5e graads routes. Maar ook in de hogere niveaus vind je zeer mooie routes tot en met de 8e graad. Het hoogste niveau is een 8c (met de toepasselijke naam Mission Impossible). Daarnaast zijn er  een aantal routes met meerdere touwlengtes tot 170 meter. De meeste langere routes zijn 5e graads. Een belangrijk pluspunt van Orpierre is dat vrijwel alle massieven te voet vanaf de camping bereikbaar zijn.

Behaking
De routes zijn over het algemeen extreem goed behaakt: 14 haken op 35 meter is geen uitzondering! Allemaal mooie boorhaken en de standplaatsen zijn voorzien van een ketting en een maillon. In de routes van de 3e, 4e en 5e graad is extra aandacht besteed aan de behaking. Om beginnende klimmers tegemoet te komen, zijn de haakafstanden hier kleiner dan in de hogere niveaus.

De beste tijd
In principe kun je het hele jaar door klimmen in Orpierre. Wij zelf vinden het voorjaar en het najaar ideaal. In de zomer kan het erg warm worden. Om niet te veel last te hebben van de hitte, kun je natuurlijk 's ochtends vroeg of 's avonds gaan klimmen. De meeste wanden zijn zuidelijk of oostelijk geörienteerd.

De topo
De topo review van Orpierre

De foto's
De foto's van Orpierre

Overnachten en boodschappen doen
Kamperen kun je in Orpierre op camping Princes d'Orange,  op loopafstand van de winkels en de rotsen. In het dorp is een supermarkt voor de dagelijkse boodschappen. Wil je meer keus dan moet je ruim 15km rijden naar Laragne voor een grote supermarkt. In Laragne is ook de dichtstbijzijnde pin-automaat, dus zorg dat je genoeg contant geld bij je hebt (op de camping kan alleen contant afgerekend worden).

Omgeving
In de buurt zijn wel nog diverse andere klimgebieden te vinden. Bijvoorbeeld:
- Dentelles de Montmirail
- St Léger du Ventoux
- Buis Les Barronies


nonstop-waardering: 4 sterren