Crag-info: Dolomieten, Sellagroep

Eind augustus zijn we vertrokken naar de Dolomieten (Noord-Italië, Süd-Tirol). We hebben geklommen in de buurt van Grödnerjoch en Sellajoch. Dit prachtige en uitgestrekte berggebied stond hoog bovenaan ons wensenlijstje. In de Dolomieten wordt al sinds jaar en dag geklommen. In dit deel zijn met name in de periode 1850-1890 veel routes geopend. Een groot aantal routes is behouden gebleven in de originele staat.

De Dolomieten zijn door de UNESCO uitgeroepen tot Werelderfgoed. Ik weet niet of het er mee te maken heeft, maar het is er heel erg druk. De hele dag hoor je motoren over de passen scheuren. Ook rijden er veel touringcars rond. Als je stilte zoekt, ben je hier aan het verkeerde adres. Gelukkig wordt het na 7 uur 's avonds wel weer een stuk rustiger.

De rots en de routes
De regio is genoemd genoemd naar de steensoort van de massieven: dolomiet. Deze steensoort kàn solide zijn, maar je vindt er vaak toch ook veel brokkelige stukken. De rots in de buurt van de Sella-pas is relatief vast. Nog steeds moet je rekening houden met steenslag veroorzaakt door andere klimmers die boven je rots lostrappen of -trekken. Naast de relatieg goede kwaliteit van de rots zijn ook de veelzijdige mogelijkheden een belangrijk pluspunt van de omgeving van Sella. Je vindt er zowel klassiekers, moderne lange routes, sportklimmen en je kunt er eventueel ook boulderen.

Behaking
De behaking is zeer varierend in de Dolomieten. Moderne routes en sportklimgebieden zijn meestal redelijk tot goed behaakt.Ga je een klassieker in dan moet je rekening houden met heel andere omstandigheden. De behaking, voor zover al aanwezig, bestaat vooral uit mephaken van wisselende kwaliteit. Dit geldt zeker ook voor de standplaatsen. Je moet daarom geoefend zijn in het leggen van mobiele zekeringen en het benodigde materiaal bij je hebben. Een goed gelegde eigen zekering is vaak vele malen betrouwbaarder dan het reeds aanwezige materiaal. Door het routeverloop en de kwaliteit van de standplaatsen is abseilen vaak geen optie. Houd hier rekening mee bij de keuze van de moeilijkheid van de klassieker die je gaat doen.

De beste tijd
Door de ligging op hoogte (rond de 2200m) kun je hier het beste in de zomer klimmen. De noordwanden zijn goed te doen in de periode juli-september, de zuidwanden vanaf juni tot oktober.

Verblijf
Er zijn talloze pensions, hotels en (luxe) hutten. Kamperen kun je in Wolkenstein, Kolfuschg/Colfosco en in Canazei. Wij hebben gebivakkeerd, dit is (onder meer) toegestaan op de parkeerplaats vlakbij de Sellapas en op de parkeerplaats van de Ferrata Tridentina.

Nota Bene: Klimmers die wij ontmoet hebben logeerden op de camping in Kolfuschg. Het personeel bleek bijzonder onvriendelijk en de campinggasten werden op een absurde manier de hele dag gcontroleerd op mogelijk slecht gedrag.

Topo's:
Wij hebben gebruik gemaakt van de volgende topo's:

• 'Kletterführer Alpen V bis VIII', Nicole Luzar & Volker Roth, Topoguide.de, Band 1,2005, ISBN 3-00-016204-6.
• Klettern in GRÖDEN und Umgebung. Die schönsten Routen in den Dolomiten, Mauro Bernardi, Athesia, 2009, vierde herziene versie, ISBN 978-88-8266-609-5.
• Classic Dolomite climbs: 102 high quality rock-climbs between the UIAA grades III and VII, Anette Köhler and Norbert Memmel, Bâton Wicks Publications, 1999, ISBN 1-898573-34-4.

Als je klassiekers wil klimmen dan raden wij 'Kletterführer Alpen' aan, omdat deze de beste informatie geeft over de kwaliteit van de rots, de behaking en het verloop van de route.

Voor het sportklimmen is geeft deze topo het meest volledige overzicht:

• Arampicata sportive e vie moderne in Val di Fiemme, Val di Fassa, Val Gardena e Alta Val Badia, Gabriele Bonanno, Lagir Alpina, juni 2010.

Non-stop-waardering: 4 sterren voor het klimmen (het lawaai en de drukte niet meegeteld).

Esther