Het tegenovergestelde is ook mogelijk, klimmers die een bestaande route proberen te herhalen, maar door een onduidelijke topo en gebrek aan materiaal in de rots uiteindelijk onbewust een nieuwe lijn openen. Dit laatste overkwam onze vrienden Volker en Nicole toen zij in 2004 de route met de naam 'Autoren-route' gingen klimmen. Al in de vierde touwlengte gingen ze de verkeerde kant op. Wat erin resulteerde dat ze voor de laatste lengtes een nieuwe lijn openden.
Wij wilden deze route graag klimmen. Niet het origineel, maar deze nieuwe lijn. In de eerste drie lengtes konden we zonder problemen de lijn volgen. In de vierde touwlengte zagen we duidelijk waar zij van de originele lijn afgeweken zijn en we volgden de nieuwe lijn naar de standplaats. Het routeverloop in het begin van de volgende lengte was duidelijk en de topo gaf aan dat je halverwege de lengte naar rechts moest. Op
het punt waar dit ongeveer moest zijn, leek het me niet logisch om dat te doen. Het leek me beter èn mooier om nog even rechtdoor te gaan. De lijn was erg mooi maar een logisch punt om nog naar rechts te gaan zag ik daarna niet meer. Boven mij zag ik een boom die een goede standplaats zou zijn. Door een mooi stuk met tafoni's klom ik verder omhoog. Eenmaal bij de standplaats aangekomen keek ik nog eens in de topo en zag dat dit niet de vijfde maar al de zesde standplaats moest zijn. Ik had dus twee lengtes in plaats van één lengte geklommen. Ook ons was het dus overkomen dat we onbedoeld een nieuwe lijn openden. En voor de laatste lengte zag ik weer een meer directe lijn naar de top dan de topo aangaf.
Nu we toch al van de geplande route afgeweken waren, besloot ik voor de laatste lengte ook maar een andere lijn te kiezen. Maar wat nu de mooiste variant is?
Pieter
©2012 nonstopclimbing.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten