maandag 27 februari 2012

Crag-info: Sella


Klimgebied Sella is prachtig gelegen - vanaf veel massieven heb je uitzicht op de Puig Campana en overal vind je olijf- en amandelbomen, cactussen en reuzenagaves. Sella bestaat uit verschillende deelmassieven en er is voor elk wat wils. Je kunt er sportklimmen, trad-klimmen en multi-pitch routes doen en er zijn wanden in de zon en in de schaduw.

De rots en de routes
Volgens onze topo uit 2005 zijn er grofweg 280 routes (inmiddels zijn er meer). Voor ruim 50 van deze routes moet je toestemming vragen aan de landeigenaar; dit gebied wordt ook wel de 'Hidden Valley' genoemd. In Sella vind je routes tussen de 4e en de 8e graad. De langere routes zijn over het algemeen wat harder en ook de routes in de Hidden Valley zijn hard (7a-8c+).
Sella kenmerkt zich door steile kalkwand (veel technisch en crimpy klimmen) met hier en daar een kleine tufa of een dakje. In de Hidden Valley vind je meer overhangende routes.Van de lange routes is het merendeel van de routes traditioneel ingericht: neem je nuts en friends mee!
De aanloop naar de meeste sportklimroutes (vanaf de verschillende parkeerplaatsen) is kort: maximaal 15 minuten. De aanloop naar de lange-routes is ongeveer een uur en de routes zijn over het algemeen niet langer dan 200 meter.
Helaas zijn een aantal routes afgeklommen - ook de hogere niveaus - maar de meeste routes zijn nog aardig scherp.

De behaking
In de sportklimroutes is de behaking over het algemeen goed. De standplaatsen zijn ingericht met een ketting en een maillon, een ring of een snapper. Maar we hebben hier en daar ook wat zelfgeknutselde haken gezien. Sommige hadden zo'n klein gaatje dat de snapper van het setje er nog maar net in paste (eventueel ombouwen kun je dan wel vergeten). Ook hebben we haken en standplaatsen gezien die zo oud of slecht geboord of gelijmd waren, dat we er niet op durfden te vertrouwen.

De beste tijd
Wij hebben er in februari ongeveer een week geklommen. Omdat het fris was (vaak niet meer dan 10 graden en één keer zelfs een beetje sneeuw!) hebben we vooral zuidwanden bezocht. Rond 11 uur staat de zon dan wel (boven) in de wand. De zekeraar staat vaak in de schaduw omdat er veel begroeiing onder aan de wand is of omdat de zon nog niet hoog genoeg staat. Er zijn ook prachtige noordwanden, maar daar was het echt te koud voor.Waarschijnlijk zijn de lente en de herfst de beste periodes om hier te klimmen. Omdat veel sectoren in een dal liggen, duurt het in de even voor de zon de massieven verwarmt.

Hoe kom je er
Het dorpje Sella ligt ter hoogte van Benidorm. Vanaf Benidorm is het een half uur rijden en vanaf Alicante drie kwartier. Het klimgebied ligt zo'n 4 kilometer ten noordoosten van Sella zelf.

Overnachten en boodschappen
Er was ooit een rifugio vlakbij de klimmassieven. Deze is nu officieel 'gesloten' nadat ze een boete hebben gekregen omdat ze geen vergunning hadden. Maar als je er aanklopt en vraagt of je er kunt overnachten dan kan dat nog wel. Naar verluidt kun je er voor een paar euro slapen - maar verwacht geen luxe.
Kamperen bij de rotsen is verboden. Er wordt regelmatig gecontroleerd en als je betrapt wordt krijg je een boete. De boswachter tolereert wel kleine busjes - mits je binnen kookt!
In Sella en Finestrat (tussen Benidorm en Sella in) zijn diverse overnachtingsmogelijkheden). In Sella is ook een sobere gemeentelijke camping (zona d'acampada), maar die is gesloten in de wintermaanden.
Wat wij kunnen aanbevelen is The Orange House in Finestrat: je kunt er kamperen, in een 'lager' slapen of een kamer nemen. Er is wifi, een gemeenschappelijke keuken en een ruime tuin (met zwembad). Zie voor meer info: The Orange House.
Boodschappen kun je overal doen. Zowel in Sella als in Finestrat zijn diverse kleine winkels en net buiten Benidorm heb je een enorm winkelcentrum met grote supermarkten.

Topo's
Wij hebben gebruik gemaakt van de topo Costa Blanca van Rockfax. Klik hier voor de review. Er was ooit ook een lokale topo van Sella maar die is niet meer verkrijgbaar

Klimgebieden in de buurt
Calpe
- Salem, Olta, Los Pinos, Echo Valley
- Gandía
- Penya de L' Aventador

Foto's
De foto's van Sella

Non-stop-waardering: 3,5 sterren

Esther

vrijdag 24 februari 2012

Kruimelen op de Costa Blanca

Spanje is een mooi klimland met veel grote klimgebieden. Nadeel is wel dat de meeste van deze gebieden in het noorden van Spanje liggen, waar het de laatste weken iets te koud is om te klimmen. Aan de Costa Blanca moeten we het nu vooral doen met een aantal kleine kruimelgebiedjes, genoemd in de topo 'Costa Blanca' van Rockfax . Naast Sella, Calpe, Gandía en Penya de L' Aventador bezochten we nog een aantal andere kalksteen-gebieden die slechts voor een beperkt aantal dagen klimplezier leveren.

Salem
In een kloof bij het dorpje Salem staan aan beide zijden van een kloof massieven met in totaal 140 routes. Helaas was het veel te koud voor de noordwanden, waardoor al veel routes afvielen. Op het bovenste deel van de zuidwand zijn een dertigtal aardige routes. Er wordt hier niet zoveel geklommen, waardoor er hier en daar wel wat begroeiing in de rotsen staat. Het merendeel van de routes is zesde- of zevendegraads, maar je vindt er ook vierde-, vijfde- en enkele achtstegraads routes.



Olta
Een aardige zuidwand hoog boven een villawijk bij Calpe. Er zijn volgens de Rockfaxtopo maar 22 routes (in werkelijkheid zijn er meer, maar informatie daarover hebben we niet gevonden). Van de 22 routes vonden wij slechts enkele routes interessant. Met name de route 'Tufa Groove' (6b+) is bijzonder mooi. Veel routes zijn vijfdegraadsroutes die weinig van elkaar verschillen, maar je vindt er ook zesde- en zevendegraads routes.



Los Pinos
Een mooi en rustig gelegen massief iets boven Calpe. Er bevinden zich een dertigtal routes verdeeld over twee sectoren. De routes zijn kort (15m) en overhangend. De plaatsing van de haken is soms een beetje vreemd; het lijkt erop dat de routes een beetje haastig geopend zijn. Je treft er zesde- en zevendegraads routes en twee 8a's. Informatie over deze sector (en andere sectoren in Spanje) is te vinden op de site van Richard Davies.




Echo Valley - sector El Castellet
Een gevarieerd gebied in de buurt van Polop. Je kunt er 'multi-pitchen' en sportklimmen. Er is één gebied met zo'n 40 routes die goed behaakt zijn: sector El Castellet. In de andere sectoren heb je regelmatig nuts en friends nodig. El Castellet heeft echter ook routes die je zelf moet afzekeren. Deze sector ligt vlakbij de weg en er staat een overzichtsbord met de routes. Je kunt hierop ook zien hoe lang de routes zijn en of je de routes zelf moet afzekeren of niet. De topo Costa Blanca van Rockfax heeft de routes zelf namen gegeven, maar de juiste namen staan op het bord èn op de wand. De meeste routes zijn zesde- en zevendegraads, maar je vindt er ook wel wat routes in de derde-, vierde- en vijfde graad.



Pieter en Esther

woensdag 22 februari 2012

Sightseeing Costa Blanca

Op weg naar ons voor 2 dagen gehuurde appartement in Benidorm, kamen we een opvallend bouwwerk tegen. Tussen Calpe en Benidorm staat, tegen de heuvels van Altea, een Russisch-orthodoxe kerk. Geheel uit hout opgetrokken (en naar het schijnt zonder een spijker te gebruiken) en versierd met goud en mozaïek. De kerk ligt pal naast de provinciale weg - we zijn er kort gestopt om er een kijkje te nemen. Helaas was de kerk zelf gesloten (net als de Grieks-orthodoxe kerken - daar kwamen we ook niet in), maar het terrein konden we wel op. Enigszins bizar was het wel: vlak naast deze kerk stonden tot aan de horizon  luxueuze villa's... een stil natuurgebied was misschien een beter ambiance voor dit houten bouwwerk.
Hieronder wat foto's.

Esther



maandag 20 februari 2012

Nemen we hem, of nemen we hem niet....

Na een aantal dagen geklommen te hebben in de buurt van Calpe, besloten we richting Sella te gaan. Twee klimvrienden, Wouter en René, zouden daar ook naar toe komen om een weekje in Sella te klimmen. Zij verbleven daar in The Orange House, waar we ze gingen opzoeken. Bij aankomst waren we meteen enthousiast. Er liepen daar maar liefst acht honden rond! We konden er voor een habbekrats gebruik maken van de douche en de gemeenschappelijke keuken, dus we besloten er maar te blijven.

Onder de acht honden waren drie labrador-pups, gered uit het asiel. In Spanje worden de honden die in een asiel terecht komen vaak al na korte tijd afgemaakt. Gelukkig voor deze drie pups heeft iemand ze op gehaald, met de bedoeling er nieuwe eigenaren voor te vinden. Ze zouden korte tijd bij The Orange House logeren, maar de eigenaren Sam en Richard besloten al snel dat ze er twee wilden houden (naast de andere vier honden die ze al hadden). Deze pups kregen  de namen Petzl en Grigri.

Voor de derde pup werd nog een eigenaar gezocht en hij had nog geen naam. Wij hebben hem maar de naam Bura gegeven. Bura kwam iedere ochtend vrolijk naar ons toe hupsen, zodra we de bus uit kwamen. Al snel had hij voor zichzelf een plekje in de bus gevonden: naast ons bed, op de plek van de fiets. Het leek er op alsof Bura er helemaal klaar voor was om verder met ons mee te reizen. Even kwamen we in de verleiding om Bura met ons mee te nemen. Uiteindelijk hebben we toch besloten om het maar niet te doen. Maar als Bura de pup van een herdershond was geweest, hadden we de verleiding waarschijnlijk niet kunnen weerstaan... Inmiddels is er gelukkig voor Bura een nieuw baasje gevonden. Duitsers die hier in Finestrat wonen, hebben hem meegenomen. Misschien komt er nog wel een Duitse herder op ons pad, bij wijze van compensatie...

Pieter

vrijdag 17 februari 2012

Voor één keer niet in de bus slapen...

Half januari hadden we Catalonië al verlaten omdat het er vroor en het er toch wat te koud bleek om te klimmen. De Costa Blanca leek een goed alternatief en niet al te ver weg. Zodra je de kust verlaat en wat meer naar het binnenland gaat, zijn er talloze (kleinere) klimgebieden - prima om te overwinteren, dachten we.
Helaas is ook hier het weer wat kouder geworden... We hebben ons er niets van aan getrokken. We zochten zuidwanden op en wanden die wat beschutting boden tegen wind of regen. We hebben nog redelijk wat kunnen klimmen. Maar na een maand lang stug door klimmen, sloeg de vermoeidheid begin februari toch wel toe. Ineens werden kleine tegenvallers (lelijke routes, zere vingers, harde wind, verkeerslawaai in de buurt van ons bivakplekje) onoverkomenlijke problemen. Daarom toch maar besloten eens goed uit te rusten. En niet zoals we wel vaker doen op rustdagen door van alles gaan bekijken, maar echt twee dagen lang ZITTEN. Maar waar konden we dat doen zonder te bevriezen of weg te waaien?
Met windkracht 8 à 9 is 6 graden in de zon ook niet meer lekker warm. Geen probleem als je lekker kunt binnen zitten, maar zó comfortabel is onze bus niet. Op een camping gaan staan viel ook af: geen enkele camping bleek iets van beschutting tegen de wind te kunnen bieden en ze waren nog schreeuwend duur ook.
Dan maar iets gedaan wat we niet hadden verwacht: een appartement gehuurd. En daar hebben we breeduit van genoten. We hebben úren in bad gezeten, de wasmachine overuren laten maken en allerlei Spaanstalige televisieprogramma's gekeken. We hebben ons alleen voor wat boodschappen tussen de winkelende bejaarden gevoegd.
Maar 48 uur is dan wel weer meer dan genoeg... We zijn weer helemaal schoon, niet meer moe en onze kleren ruiken ook weer fris. De wind lijkt vanaf morgen in kracht af te nemen. Wij zijn weer klaar voor allerlei leuke routes!

Esther

woensdag 15 februari 2012

Topo-review: Costa Blanca

Dat de Costa Blanca altijd populair is geweest onder Britse klimmers blijkt wel uit het feit dat er ruim 15 jaar geleden al twee Britse topo's van dit gebied waren. De auteur van de ene topo was Chris Craggs, de auteur van de andere was Alan James (van Rockfax). Tegenwoordig brengen de beide auteurs gezamenlijk een topo uit onder het Rockfax-label, met als titel 'Costa Blanca'.

Algemene info
Deze Engelstalige topo is wat stijl en layout gelijk aan alle andere Rockfax-topo's. De topo geeft middels pictogrammen informatie over de aanloop, de oriëntatie t.o.v. de zon, beschutting tegen regen of wind, het soort routes (sport, trad, multipitch) en de niveaus.
Bijzonder goed is de duidelijke routebeschrijving naar de rots. Met een kaartje en een tekstuele toelichting kost het meestal weinig tijd om het massief te vinden. Ook erg handig is het overzicht voorin met een lijst van alle massieven en hun belangrijkste kenmerken. De Costa Blanca is onderverdeeld in 6 regio's met in totaal meer dan 40 massieven: Gandía, Xaló, Calpe, Benidorm, Alicante en Murcia. Het schema maakt de keuze uit de massieven zo een stuk makkelijker.

Weergave van de routes
De verschillende massieven en sectoren worden middels kleurenfoto's weergegeven. De routes zijn op de foto's ingetekend. Verder is er een lijst met de namen van de routes, een korte omschrijving en waardering tussen 0 en 3 sterren voor de schoonheid van de route. Soms wordt de eerstbeklimming vermeld, maar meestal niet.
Het is onduidelijk welke routes door de auteurs daadwerkelijk zelf geklommen zijn. Omdat dit niet aangegeven is, is het moeilijk te bepalen hoe betrouwbaar de informatie is. Wat opvalt is dat er relatief veel fouten zitten in de intekening van de routes op de foto's. Sommige van deze fouten zouden zeker niet gemaakt zijn als ze de routes zelf geklommen hadden. Verder is de omschrijving van de route vaak niet correct of zó algemeen dat het voor iedere route kan gelden. Een aantal mooie voorbeelden: 'a crux with difficult moves', 'climb straight up the wall to the lower-off'. Ja, zo kennen wij er ook nog wel een paar...

Controversieel
Boze tongen beweren dat de informatie in de Rockfax-topo 'gestolen' is uit andere topo's. In hoeverre deze beschuldiging terecht is, is moeilijk te zeggen. Van veel van de opgenomen massieven bestaat geen enkele andere topo of alleen een vaag schetsje. Van massieven die wel zijn opgenomen in andere topo's is moeilijk te zeggen welke topo er het eerst was.
Het is wel jammer dat Rockfax niet per massief een duidelijke bronvermelding heeft opgenomen. Aangezien er vrijwel nergens namen van routes op de wand staan in Spanje, moet de informatie toch ergens anders verkregen zijn. Wel is er in de topo een overzicht van ongeveer 10 lokale topo's opgenomen. Ook wordt bij sommige massieven aangegeven dat er ook een lokale topo bestaat. Onduidelijk is of de vermelde topo's ook als bron zijn gebruikt.
De informatie die Rockfax die weergeeft is, voor zover wij dat hebben kunnen zien, altijd uitgebreider dan andere topo's. Van simpelweg kopiëren zonder het gebied zelf te bezoeken en onderzoeken lijkt dan ook geen sprake. Belangrijk minpunt van de Rockfax-topo's blijft natuurlijk wel dat de opbrengst van de topo op geen enkele wijze bijdraagt aan het onderhoud van de klimgebieden.

Overige informatie
De informatie en de advertenties in de topo zijn grotendeels gericht op Britse klimmers. Zo vind je advertenties over Britse klimhallen en Britse klimwinkels.De andere advertenties en algemene info zijn wellicht ook interessant voor niet-Britse klimmers: autoverhuurders, accommodatie, 2 klimwinkels en alle markten in de gehele regio (?!) worden vermeld. Ook is er informatie opgenomen over het benodigde klimmateriaal per gebied. Voor sommige gebieden heb je dubbeltouw en nuts & friends e.d. nodig.

Topo: Costa Blanca
Auteurs: Chris Craggs, Alan James
Uitgeverij: Rockfax
Jaar van uitgave: 2005 (4e editie), eind 2012 zal er waarschijnlijk een nieuwe editie verschijnen.
ISBN: 1-873-341-95-4
Website: www.rockfax.com
Prijs: €30,90 (of 11.99 Engelse pond)

Nonstop-waardering: 4 sterren

Pieter

zaterdag 11 februari 2012

Crag-info: Penya de l'Aventador


Op ongeveer 3 kwartier rijden van Gandía, ligt het massief Aventador, vlakbij de gemeente Xàtiva. Op Penya de l'Aventador zijn de eerste routes geopend aan het begin van de jaren negentig. Het is een klein gebied met 70 routes, maar het is prachtig gelegen. Het gebied wordt in het weekend druk bezocht (door families en groepen). Volgens onze topo zijn de 'vijfjes' al aardig afgeklommen. Volgens Nederlanders die we gesproken hebben, was het nog heel goed te doen.

De rots en de routes
De Penya de l' Aventador is een mooi verticale wand. Links is nog een kleine overhang met wat tufa's. Helaas hebben we daar weinig kunnen doen. De tufa's blijven na regen nog dagenlang nat. De routes variëren tussen de 20 en de 45 meter en zijn met name in de vijfde of zesde graad.
De routes zitten helaas veel te dicht op elkaar. Daarbij kruisen de routes elkaar of splitsen de routes zich. Door  de wirwar van routes en haken kom je vaak op een heel andere standplaats uit dan je had gedacht. En omdat het massief weinig varieert in structuur kregen wij al snel het gevoel dat als je er een paar hebt gedaan, je ze allemaal wel kent... Maar als je tòch in de buurt bent, is het zeker de moeite waard.

De behaking
De routes zijn goed behaakt en voorzien van standplaatsen met een snapper of een ring om over af te dalen.

De beste tijd
Het massief ligt vanaf ongeveer 11 uur in de zon. De beste tijd is waarschijnlijk de lente of de herfst. Op windstille en zonnige dagen in de winter kun je er ook prima klimmen.

Overnachten en boodschappen
Er is in de nabije omgeving geen camping. Wel kun je overnachten in pensions of hotels in Xàtiva (op 4 km afstand). Met een busje kun je ook op de parkeerplaats in het bos bij het massief staan. Onduidelijk is of het mag: de boswachters en politie zwaaiden elke dag vrolijk naar ons. De laatste avond kwam er echter een agent vragen wat we aan het doen waren. Toen we vertelde dat we nog één nacht bleven gebaarde hij dat het goed was. Zolang je het bescheiden houdt, zul je er wel mogen staan, was onze conclusie.
In Xàtiva kun je overal drinkwater uit bronnen halen. Ook kun je hier terecht voor boodschappen, café's, restaurants en 2 indoor zwembaden met sauna-faciliteiten. Er is zelfs een kleine boulderhal van de lokale klimverenging.
De rivier bij het massief is ook eind januari op een zonnige dag (11 graden) een prima wasgelegenheid. Op warmere dagen kun je er vast lekker in zwemmen na het klimmen.

Topo's
Bij de VVV van Xàtiva kun je een handgetekende topo ter grootte van een A4 krijgen.
In de topo Costa Blanca van Rockfax staat dit massief ook.  De lokale topo en Rockfax komen niet helemaal met elkaar overeen, het blijft dus zoeken. Over Rockfax volgt later nog een review.

Foto's
De foto's van Aventador

Tip
Als het te warm is op Aventador dan kun je ook in Xàtiva zelf klimmen. Links van het het kastelencomplex is een prachtige noordwand van rode kalk. Je kunt hier routes doen van 2 à 3 touwlengtes in de zesde moeilijkheidsgraad. De topo van 'Penya Roja - cava nord' is te verkrijgen bij de VVV van Xàtiva.

We geven het geen 'sterren-waardering' omdat het maar een klein gebied is.

Esther

donderdag 9 februari 2012

Gear-review: 5.10 Blackwing


Als ik eenmaal aan een bepaald type klimschoen gewend ben en erop vertrouw, dan stap ik niet snel op een andere schoen over. Lange tijd was mijn favoriete klimschoen de 'Galileo' van 5.10. Een prima allround klimschoen. Maar nu we een jaar lang klimmen, en we ontzettend veel verschillende soorten rotsen en routes zien, vond ik het leuk ook ook eens een andere schoen te proberen. Wie weet zou ik met een andere schoen wel 'beter' bepaalde routes kunnen klimmen.
En nu heb ik de 'Blackwing' (women's) ontdekt. Deze schoen sluit veel strakker aan op de voet, doordat de hak veel minder volumineus is en daardoor kun je veel beter 'heelhooks' maken. Maar het grootste verschil zit aan de voorkant. Een zeer sterke kromming bij de neus, de zogenaamde 'toe down'. Dit had natuurlijk zijn voordeel in de overhangende routes in Geyikbayiri, waar je met de punt van de schoen makkelijk ergens in of achter haakt. Maar ook in de pocketroutes in Margalef merkte ik het verschil. De punt van de schoen paste soms in de kleinste pockets, iets wat met de stompere punt van de Galileo's niet gelukt was. Maar ook op de verticale wanden van Siurana gaf ik vaak de voorkeur aan de Blackwings, omdat je met de punt van je schoen op de kleinste treetjes kunt staan.
Deze schoenen zijn echt super! Het gebeurt me nu best vaak dat ik na een beweging denk: "Hè, dat kon toch eigenlijk helemaal niet?". Soort wondersloffen zijn het... en ik draag ze steeds vaker.

Esther

zondag 5 februari 2012

Crag-info: Gandía

Omdat het in Siurana vaak nog wel erg koud was gingen we op zoek naar warmere klimgebieden aan de Costa Blanca. Eén van de eerste gebieden waar je langs komt als je vanuit het noorden naar de Costa Blanca gaat is Gandía. Van diverse personen hadden we gehoord, dat dit een mooi gebied zou zijn.
De rotsen liggen niet ver van de (volgebouwde) kust en zijn makkelijk bereikbaar vanaf de snelweg. Het ligt tegen de provinciale weg naar Barx aan en dat zorgt wel voor wat verkeerslawaai. Maar het uitzicht over de vallei met sinaasappelboomgaarden maakt veel goed. Bovendien is de wand op het zuiden gericht en is dus ideaal als winterbestemming.

De rots en de routes
Gandía bestaat uit één massief waar zich op twee niveaus routes bevinden. De routes op het bovenste niveau (sector Topdeckio) zien er op het oog mooi uit, maar vonden wij erg tegenvallen. De mooiste routes bevinden zich in de vijf sectoren op het onderste niveau. Tijdens het klimmen bleek dat we eigenlijk eerder hier naar toe hadden moeten gaan. Niet een paar maanden eerder, maar wel 10 jaar eerder. Veel mooie routes zijn in dit populaire gebied glad geklommen. Gelukkig zijn er ook nog routes die niet totaal afgespekt zijn en daarin kun je ervaren hoe mooi het hier ooit geweest moet zijn. We vonden het er wel wat hard gewaardeerd. Ook de topo van Rockfax beschrijft de routes als 'hard in the grade'.

De behaking
De behaking van de routes is over het algemeen goed. Je kunt zien dat veel routes al eens van nieuwe haken zijn voorzien. Soms zie je in goed behaakte routes ook nog wel ergens een roestige mephaak zitten. Deze hebben ze waarschijnlijk uit nostalgische redenen laten zitten. Leuk om naar te kijken (en niet te gebruiken). Er zijn ook nog wel een aantal routes met haken van mindere kwaliteit. Verder zit de eerste haak in Gandía soms erg hoog. We hebben erg veel Spanjaarden gezien die een clipstick gebruiken om het eerste setje (en soms ook de tweede) te klippen.

De beste tijd
Dit is een absolute winterbestemming. Door de ligging aan de kust en de zuid-oriëntatie was het half januari op sommige dagen haast te warm om te klimmen.

Hoe kom je er?
Het klimgebied ligt net ten westen van Gandía. Het dichtstbijzijnde vliegveld is Alicante op zo'n 120km rijden.

Overnachten, vervoer en boodschappen
In Gandía zelf aan de kust zijn een aantal campings en zeer veel hotels en appartementen te vinden. Kamperen in een tent is bij de rotsen niet mogelijk. Bij de rots kun je eventueel in een je busje slapen. Nadeel is wel dat er geen water in de directe omgeving beschikbaar is.
Gandía ligt op 4km van de rotsen en is van alle gemakken voorzien. Je vindt er grote en kleine supermarkten en allerhande andere winkels. Internet is op diverse plaatsen beschikbaar (o.a. Mc Donalds, Burger King, Internet cafés)

Topo's
Er was in het verleden een lokale topo die je kon krijgen bij de plaatselijke VVV. Bij navraag bleek deze niet meer te bestaan. Ze wisten ons bij de VVV zelfs te melden dat je in de buurt van Gandía helemaal niet kon klimmen :-). De enige topo die wij gevonden hebben waar Gandía in vermeld is is de Rockfax topo 'Costa Blanca'. Daar volgt later nog een review van.

Foto's
De foto's van Gandia

Tip: Kijk voor dat je een route in gaat of deze niet totaal afgeklommen is. Routes die in de Rockfax topo met 3 sterren zijn aangeduid, zijn vaak heel glad.

Non-stop-waardering: 3 sterren

Pieter

vrijdag 3 februari 2012

Onverwachte ontmoeting

In Siurana verblijven veel klimmers in de winter gedurende korte, lange of héél lange tijd. In de ochtend gaan veel klimmers naar Cornudella de Montsant voor wat boodschappen of vers brood. Zo waren ook wij op een ochtend net bij de bakker en een supermarktje geweest, toen we onverwacht in een klein straatje onze Duitse klimvrienden Volker en Nicole tegen kwamen. Ook zij waren al enige weken in Spanje en het bleek dat we elkaar in Margalef net misgelopen waren.
Erg leuk om in een jaar waarin we veel nieuwe en onbekende mensen ontmoeten, ook weer eens oude bekenden tegen te komen.
Natuurlijk kregen we van Volker ook weer de laatste tips voor mooie klimroutes in de Alpen. Ze hadden op de heenweg naar Spanje een aantal routes geklommen in de zogenaamde Zee-Alpen. Op de foto's zag het er prachtig uit. De routes worden waarschijnlijk opgenomen in het 3e deel van hun Topoguide.
Na enkele dagen samen doorgebracht te hebben, namen we weer afscheid van elkaar. Volker en Nicole blijven nog enkele weken in Catalonië en wij gaan naar Gandía waar het hopelijk wat warmer is.

Pieter

woensdag 1 februari 2012

Winter in Spanje

Na in december een maand lang verwend te zijn geweest met enorm goed klimweer in Turkije, brengen we nu de rest van de winter in spanje door. Dat is toch wel even wennen. Je hoort altijd dat menig pensionado in badkleding de wintermaanden aan de Spaanse Costa's doorbrengt. Maar in Catalonië zijn de temperaturen toch wel even anders. In Margalef en Siurana is het afzien geblazen. In de nacht vriest het regelmatig en het duurt dan toch wel weer even voor de zon krachtig genoeg was om de lucht en de rots op te warmen.
Gedurende de eerste zes maanden van onze reis stonden we altijd tussen half 8 en 8 uur s'ochtends op. Nu kijken we rond 9 uur op de thermometer in de bus en als we dan zien dat de buitentemperatuur pas 2 graden boven nul is, draaien we ons nog maar eens om. Buiten ontbijten in de kou is niet comfortabel, om van het klimmen nog maar te zwijgen.
Maar op onbewolkte dagen kunnen we om een uur of 11 toch wel op een 'zuidwand' klimmen. Soms klimmen we zelfs in een korte broek en t-shirt. Tot de zon aan de eind van de middag verdwijnt... dan is het feest meteen afgelopen. De temperatuur zakt dan razendsnel richting vriespunt en onze donsjas is dan nog het enige dat ons warmhoudt als wij buiten, naast de bus, het avondeten aan het koken zijn.

Pieter