zondag 21 februari 2016

Klimdoelen 2015: de eindstand


Sportklimmen en multipitchen
Inmiddels is het jaar klimmen voorbij. De eerste vier maanden van onze klimreis hebben we alleen maar 'sportgeklommen' en daarna hebben we drie maanden afwisselend gemultipitched of sportklimroutes gedaan. Zo goed als het sportklimmen in de eerste vier maanden ging, zo lastig was het om na het multipitchen weer' in vorm' te komen. Maar, de afgelopen vier maanden hebben we alleen máár sportklimroutes gedaan en al redelijk snel zaten we weer op ons maximale niveau.

De punten
Pieter heeft nu in totaal 279 punten. Ik heb 215 punten behaald. Het verschil: Pieter heeft 17 routes meer uitgeklommen dan ik (routes waarmee we punten kunnen behalen). Een andere verklaring is is dat hij ook vaak routes uit klimt die voor mij op mijn maximale niveau liggen en niet altijd lukken, terwijl Pieter diezelfde routes relatief snel uit kan klimmen en er dan ook best nog wat punten voor krijgt. Maar desalniettemin zijn we allebei echt wel beter geworden in het afgelopen jaar.

Ons maximale niveau
Pieters doel was om tien 7c's of harder te klimmen. Hij heeft nu drie 7c's geklommen en zeven keer een 7c+. Op de één-na-laatste klimdag van ons jaar heeft hij de tiende 7c geklommen! In november had hij overigens al zijn eerste 8a geklommen, dus eigenlijk had hij zijn doel al gehaald.
Mijn doel voor 2015 was aanvankelijk tien 7b's of harder. In augustus had ik dat doel al behaald: ik had toen acht 7b's en drie keer een 7b+. Omdat we nog tijd genoeg hadden, heb ik mijn doel aangepast. Ik wilde in totaal dit jaar 10 7b's klimmen en 10 keer een 7b+. En op onze laatste klimdag heb ik dat doel kunnen gehaald door de tiende 7b+ te klimmen!

Motiverend
Het stellen van doelen heeft ons echt geholpen om beter te worden. Ook het samen klimmen met andere doelgerichte klimmers helpt. Je kunt elkaar motiveren en aanmoedigen om door te zetten.

De telling
Hieronder nog een keer de tabel waarin je kunt zien hoe we tot onze puntentelling kwamen.
  
niveau Esther niveau Pieter redpoint onsight
7c 7c+ 9 11
7b+ 7c 7 9
7b 7b+ 5 7
7a+ 7b 3 5
7a 7a+ 1 3
6c+ 7a 0 1
 
Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

maandag 28 december 2015

Het einde van de reis...

Het einde van de reis komt nu wel heel dichtbij. We hebben de laatste dagen geklommen in Leonidio en gaan nu richting de haven van Patras. Daar nemen we de boot naar Venetië. Dan nog ongeveer 2 dagen rijden en dan zijn we weer in Nederland!

Esther in de route 'Le dos de l'éléphant'
We hebben ontzettend veel mooie klimgebieden gezien. Op Corsica, in Riglos en in Zwitserland hebben we onvergetelijke mooie multi-pitches gedaan. Het sportklimmen in verschillende gebieden in Catalonië, in Leonidio en op Kalymnos was echt super. We hebben dit jaar beter dan ooit geklommen. We hadden onszelf een doel gesteld en dat heeft misschien ook wel geholpen. Pieter heeft zijn eerste 8a geklommen en Ester haar eerste 7c.

Ook met het weer hebben we veel geluk gehad. De winter in Catalonië aan het begin van het jaar was wel streng en duurde relatief lang, maar we hebben toen toch veel kunnen klimmen. De condities overdag waren meestal optimaal! Regen hebben we dit jaar bijna niet gehad. Alleen in juni, in Italië, hebben we een paar dagen regen achter elkaar gehad, maar toen was het in heel Europa tamelijk slecht, dus verkassen had weinig zin.

benzinepomphondje van Leonidio
We hebben ontzettend veel leuke honden gezien. Sommige honden zagen we langere tijd achter elkaar en dat was natuurlijk helemaal leuk. En nee, we gaan er geen mee nemen. Dat doen we pas als we stoppen met multipitchen, of met klimmen of als we minder gaan werken. Tot die tijd houden we het bij logeerhonden en loslopende honden bij klimgebieden. Oók leuk. Alhoewel Pieter op Sicilië wel zijn hart verloor aan een herder-look-a-like... (De enige hond trouwens waar we geen foto van hebben, en dat is maar goed ook - hij heeft het nog steeds over die hond).

En we hebben heel veel leuke mensen ontmoet. Een heel vriendelijk ouder echtpaar uit Oostenrijk; Facebook-vrienden die we nu pas voor het eerst in 'het echt' zagen; mijn nicht in Zuid-Frankrijk met haar man en dochter; ontzettend veel vriendelijke Grieken (al dan niet klimmend); Bo, een meisje uit mijn laatste groep 3-4 met haar ouders; en klimmers natuurlijk: professionals, semi-professionals en 'gewone', gepassioneerde klimmers, zwervend langs klimgebieden van Europa of de hele wereld...

Dit jaar hebben we nagenoeg geen pech gehad. Er gingen natuurlijk wel wat dingen stuk (vooral in het begin van het jaar), maar dat was allemaal niet zo erg. We zijn helemaal gezond gebleven en alles doet het nog;-) Alleen de huid van onze vingers kan wel wat rust gebruiken...

Calums geliefde Dolomieten
Wel hebben we verdriet gehad om een paar vrienden. Calum, een bevriende klimmer uit Nieuw-Zeeland die we in de Dolomieten zouden ontmoeten, is in de zomer plotseling gestorven aan kanker.
En ook met Harry ging het niet goed. Aan het eind van zijn vakantie in Oostenrijk kreeg hij een ongeluk met parapanten. We waren toevallig 'in de buurt' en hebben hem de eerste twee weken op de intensive care bijgestaan. Daarna nam zijn zus het van ons over en is hij naar een revalidatiekliniek in Nederland gebracht. We komen mooi op tijd terug om Harry op te halen uit de kliniek om bij wat goede vrienden thuis oud en nieuw te kunnen vieren!

Tja, en dan begint in januari het werkende leven weer. Niet erg, we hebben leuk werk en het leven in Nederland vinden we helemáál niet vervelend. Jammer alleen dat er geen rotsen zijn...

Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

dinsdag 22 december 2015

Bijzondere ontmoetingen op Kalymnos

In de zomer hebben we relatief veel vrienden en andere klimmers ontmoet. In september en oktober waren we voornamelijk alleen (ook fijn). Zowel bij de klimmassieven als op allerlei bivakplekjes. Maar op Kalymnos is het moeilijk om alleen te zijn, zelfs als je pas in november naar het eiland gaat.
Links Volker, rechts Nicole

De eerste twee vrienden die we ontmoetten waren Volker en Nicole. Volker hebben we een paar jaar geleden voor het eerst ontmoet in Geyikbayiri. Sindsdien ontmoeten we elkaar regelmatig in Siurana. We hebben een paar dagen samen geklommen en een paar keer samen gegeten of geborreld. Ze vroegen ons ook om samen naar voetbal te kijken; maar dat doen we al niet eens zónder vrienden...

Julie
 
Op een gegeven moment zag Esther iemand lopen die ze dacht te herkennen: Julie... En ja hoor, ook zij was voor enkele weken op Kalymnos. Helaas hebben we maar een paar dagen met haar kunnen optrekken, ze moest al weer snel naar Londen om op haar kleinkinderen te passen. Julie is gepensioneerd sinds haar 50e en ze is op haar 55e fanatiek gaan klimmen. Ze klimt al een tijdje zevendegraads routes en ze is dit jaar 61 geworden. Nooit te oud om te beginnen met (serieus) klimmen. Ook haar kleinkinderen neemt ze wel eens mee om te gaan klimmen. Julie hebben we in eerdere jaren een paar keer ontmoet in Geyikbayiri. Kleine wereld, die klimwereld. Maar erg leuk om sommigen steeds opnieuw tegen te komen.




links Niklas, rechts Lucas
Op Kalymnos wilde Pieter graag de route Daniboy klimmen, een 8a. De eerste dag dat we naar die route gingen kijken ontmoetten we Lucas en Niklas. Zij waren al wat langer bezig in Daniboy en ze waren vastbesloten om deze route te doen. Iedere keer dat we elkaar zagen vroegen we naar elkaars vorderingen - uiteindelijk hebben de heren hem alle drie in dezelfde week kunnen doen! Later hebben we nog een paar keer met Niklas en Lucas gegeten. Niklas komt uit Zweden en werkt deeltijd als militair en de rest van de tijd klimt hij. Momenteel studeert hij ook Grieks. Door zijn donkere uiterlijk dachten veel Grieken dat hij een Griek is. Lucas komt uit Polen en werkt (voltijds) als programmeur voor een Brits bedrijf. Dat doet hij gewoon via zijn laptop en het internet en de laatste drie maanden heeft hij doorgebracht op Kalymnos. Hij is nu 'op vakantie' in Tailand (om te niksen en een beetje te klimmen) en daarna gaat hij weer serieus klimmen en werken in Chulilla.

Heel erg leuk om van die fanatieke klimmers te ontmoeten - dat inspireert! Hopelijk komen we hen nog eens tegen in een klimgebied. Vast wel;-)

Esther

©2015 nonstopclimbing.nl

zaterdag 28 november 2015

Crag-info: Leonidio

Het afgelopen jaar is er al in veel klimmagazines en websites aandacht besteed aan ´het´ nieuwe klimgebied van Griekenland.  Daarbij wordt er al snel de vergelijking gemaakt tussen Leonidio en Kalymnos. Alhoewel er al veel langer geklommen wordt in de buurt van Leonidio is de potentie van dit klimgebied pas de laatste jaren internationaal bekend geworden. Dit heeft er toe geleid dat er de laatste paar jaar veel routes zijn geopend en met  bijna 1000 routes is een klimgebied van betekenis ontstaan.

Zowel in Leonidio als in Kalymnos vind je prachtige tufa's. En al zit je in Leonidio niet op een eiland, de zee ligt binnen handbereik. Daarnaast is Leonidio makkelijker bereikbaar. Maar met meer dan 2700 routes en vele duizenden klimmers per jaar is Kalymnos het Benidorm van de klimwereld. Zover is Leonidio nog niet, maar wat wat niet is kan nog komen!

De rots en de routes
De rotsen van Leonidio bieden een grote variëteit aan routes. Van neigende en lange verticale wanden tot  sterk overhangende wanden met tufa´s. Met name de overhangende wanden met colonettes van 40 meter lang zijn zeer indrukwekkend. De diverse sectoren liggen verspreid in de vallei tussen Leonidio en Kosmas. Omdat de sectoren verspreid liggen in een groot dal is het noodzakelijk om over een eigen vervoermiddel te beschikken. 

De behaking
De behaking in Leonidio is prima in orde en de standplaatsen zijn over het algemeen goed ingericht.

Beste tijd om te klimmen
In de periode van oktober tot en met april is de temperatuur voldoende laag om het mogelijk te maken om hier te klimmen. In het najaar en de winter heb je wat meer kans op neerslag.

Voorzieningen
Leonidio is een relatief klein provinciestadje, waar je de voornaamste basisvoorzieningen vindt. Je vindt er diverse kleine winkeltjes, bakkers en supermarkten. Op maandag is er markt waar je voor heel gunstige prijzen verse groente en fruit kunt kopen. Er is zelfs een heel klein klimwinkeltje met een enthousiaste eigenaar die je graag alle informatie over de klimgebieden vertelt. Internet is o.a. beschikbaar bij ´Red Rock Café´. Vanaf 19 november 2015 kun je ook terecht bij 'Pánjika', eetcafé (kleine kaart) en trefpunt voor klimmers. Ze verkopen er wat klimmateriaal en ze hebben wifi. Waarschijnlijk is het de enige plek in Leonidio waar je binnen niet mag roken. Pánjaki ligt een beetje verstopt in een zijstraatje aan het eind van de hoofdstraat door Leonidio. Bordjes wijzen je de weg. Middenin het dorp ligt een piepklein en heel goed (en erg goedkoop) restaurantje. Het heeft geen naam op de gevel, maar het ligt tegenover kruidenier 'Kaba'. Tegen de gevel staat staan oude  karrenwielen en bezems en andere nostalgische dingen. Overnachten kun je op camping Semeli (niet duur, mooi en gelegen aan het strand) of in in één van de vele beschikbare appartementen, studio´s of hotels. De camping hebben we een keer bezocht en is een prima overnachtingsplek. Je kunt er eventueel gebruik maken van een overdekte keuken. Een bron voor drinkwater is te vinden bij het klooster bij sector Elona (de lokale bewoners zeggen dat het water heilzaam is). Aan de zee vind je koude douches (handig als je er met een busje bivakkeert).
 
Nonstop-waardering
Wij geven deze vallei 4 sterren. Je vindt er een grote variëteit aan routes en rotsen en de vallei is bijzonder mooi.

Topo’s
Voor Leonidio heb je de keuze tussen verschillende topo´s. Voor een review over de belangrijkste topo´s klik hier hier.
Accommodatie
We hebben tot nu toe alleen wild gekampeerd en een keer de camping bezocht. Hieronder noemen we de adressen waarvan we denken dat ze de moeite waard zijn om te bezoeken. Er is nog veel meer accommodatie, maar die is of veel duurder of veel verder weg. Hieronder de accommodatie die niet duur is en met eigenaren die heel vriendelijk hebben gereageerd op ons verzoek om meer informatie:
Klimgebieden in de buurt
Er zijn diverse klimgebieden in Griekenland in ontwikkeling o.a. het nabij gelegen Kyparissi

Foto's
Hier vind je de foto's van Leonidio

Pieter en Esther
©2017 nonstopclimbing.nl

zondag 8 november 2015