In de zomer hebben we relatief veel vrienden en andere klimmers ontmoet. In september en oktober waren we voornamelijk alleen (ook fijn). Zowel bij de klimmassieven als op allerlei bivakplekjes. Maar op Kalymnos is het moeilijk om alleen te zijn, zelfs als je pas in november naar het eiland gaat.
De eerste twee vrienden die we ontmoetten waren Volker en Nicole. Volker hebben we een paar jaar geleden voor het eerst ontmoet in Geyikbayiri. Sindsdien ontmoeten we elkaar regelmatig in Siurana. We hebben een paar dagen samen geklommen en een paar keer samen gegeten of geborreld. Ze vroegen ons ook om samen naar voetbal te kijken; maar dat doen we al niet eens zónder vrienden...
Op een gegeven moment zag Esther iemand lopen die ze dacht te herkennen: Julie... En ja hoor, ook zij was voor enkele weken op Kalymnos. Helaas hebben we maar een paar dagen met haar kunnen optrekken, ze moest al weer snel naar Londen om op haar kleinkinderen te passen. Julie is gepensioneerd sinds haar 50e en ze is op haar 55e fanatiek gaan klimmen. Ze klimt al een tijdje zevendegraads routes en ze is dit jaar 61 geworden. Nooit te oud om te beginnen met (serieus) klimmen. Ook haar kleinkinderen neemt ze wel eens mee om te gaan klimmen. Julie hebben we in eerdere jaren een paar keer ontmoet in Geyikbayiri. Kleine wereld, die klimwereld. Maar erg leuk om sommigen steeds opnieuw tegen te komen.
Op Kalymnos wilde Pieter graag de route Daniboy klimmen, een 8a. De eerste dag dat we naar die route gingen kijken ontmoetten we Lucas en Niklas. Zij waren al wat langer bezig in Daniboy en ze waren vastbesloten om deze route te doen. Iedere keer dat we elkaar zagen vroegen we naar elkaars vorderingen - uiteindelijk hebben de heren hem alle drie in dezelfde week kunnen doen! Later hebben we nog een paar keer met Niklas en Lucas gegeten. Niklas komt uit Zweden en werkt deeltijd als militair en de rest van de tijd klimt hij. Momenteel studeert hij ook Grieks. Door zijn donkere uiterlijk dachten veel Grieken dat hij een Griek is. Lucas komt uit Polen en werkt (voltijds) als programmeur voor een Brits bedrijf. Dat doet hij gewoon via zijn laptop en het internet en de laatste drie maanden heeft hij doorgebracht op Kalymnos. Hij is nu 'op vakantie' in Tailand (om te niksen en een beetje te klimmen) en daarna gaat hij weer serieus klimmen en werken in Chulilla.
Heel erg leuk om van die fanatieke klimmers te ontmoeten - dat inspireert! Hopelijk komen we hen nog eens tegen in een klimgebied. Vast wel;-)
Esther
©2015 nonstopclimbing.nl
 |
| Links Volker, rechts Nicole |
De eerste twee vrienden die we ontmoetten waren Volker en Nicole. Volker hebben we een paar jaar geleden voor het eerst ontmoet in Geyikbayiri. Sindsdien ontmoeten we elkaar regelmatig in Siurana. We hebben een paar dagen samen geklommen en een paar keer samen gegeten of geborreld. Ze vroegen ons ook om samen naar voetbal te kijken; maar dat doen we al niet eens zónder vrienden...
 |
| Julie |
Op een gegeven moment zag Esther iemand lopen die ze dacht te herkennen: Julie... En ja hoor, ook zij was voor enkele weken op Kalymnos. Helaas hebben we maar een paar dagen met haar kunnen optrekken, ze moest al weer snel naar Londen om op haar kleinkinderen te passen. Julie is gepensioneerd sinds haar 50e en ze is op haar 55e fanatiek gaan klimmen. Ze klimt al een tijdje zevendegraads routes en ze is dit jaar 61 geworden. Nooit te oud om te beginnen met (serieus) klimmen. Ook haar kleinkinderen neemt ze wel eens mee om te gaan klimmen. Julie hebben we in eerdere jaren een paar keer ontmoet in Geyikbayiri. Kleine wereld, die klimwereld. Maar erg leuk om sommigen steeds opnieuw tegen te komen.
 |
| links Niklas, rechts Lucas |
Heel erg leuk om van die fanatieke klimmers te ontmoeten - dat inspireert! Hopelijk komen we hen nog eens tegen in een klimgebied. Vast wel;-)
Esther
©2015 nonstopclimbing.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten