Verdrietig nieuws

Vorige week ontvingen wij het droevige bericht van het overlijden van onze vriend Calum Hudson. In 2011 hebben we Calum ontmoet, een klimmer uit Nieuw Zeeland die enkele maanden doorbracht in de Italiaanse Dolomieten. Een levensgenieter met een bijzondere passie voor de Dolomieten.

Hij zou er toen verschillende klimmers ontmoeten om samen mooie routes mee te klimmen. Wij bivakkeerden op dezelfde parkeerplaats als hij en omdat het ons was opgevallen dat hij niet goed kon lopen hebben we hem eens op de thee gevraagd.
Toen bleek dat hij in de eerste week dat hij in de Dolomieten was zijn voet had gebroken en die zomer niet meer zou kunnen klimmen. Maar één ding stond vast, zodra het mogelijk was, zou Calum weer terug komen naar zijn Dolomieten om er te klimmen.

Dit jaar was het dan eindelijk zo ver, Calum zou, net als wij, weer voor langere tijd op reis gaan. We hadden afgesproken hem deze zomer weer in de Dolomieten te ontmoeten.

Een dag voor zijn vertrek naar Italië (eind mei) meldde Calum dat hij ernstig ziek was. Hij wist niet of hij nog wel naar de Dolomieten zou kunnen komen. De dag erna meldde hij dat hij de knoop had doorgehakt: ondanks dat hij kanker had, zouden de gezonde lucht, het goede Italiaanse eten en lekker buiten zijn hem vast goed doen. Hij kwam! En, hij wilde, ondanks zijn ziekte, ook nog wel klimmen.
Maar helaas, half juli kregen we een berichtje dat hij in het ziekenhuis in Italië lag en dat hij moest terugkeren naar Nieuw Zeeland omdat hij te ziek was. Wat hij schreef stelde ons nog wel gerust: "Please don't worry for me as I am being very positive and philosophical about this and treating it as an exciting new learning experience for which I am formulating a very good plan to treat this..." Hij betreurde het wel dat het klimmen in de Dolomieten nu weer in het water viel. En wij betreurden dat natuurlijk ook voor hem.

Zijn positieve kijk op het leven was helaas niet opgewassen tegen deze agressieve ziekte. Iets meer dan twee weken na zijn terugkeer naar Nieuw Zeeland ontvingen wij tot onze grote schrik al het bericht van zijn overlijden.

De laatste woorden die hij ons schreef waren:
"....may you continue to enjoy your climbing, travels and dogs."

Dit zullen we zeker doen, maar het bezoek aan de Dolomieten zal wel een zwart randje hebben.

Esther en Pieter

©2015 nonstopclimbing.nl