donderdag 30 juli 2015

Foto´s Nufenen en Sustenen pas











Poncione di Cassina Baggio, route Dr. Grüen Nils

Open in Picasa




Pfriendler, route Tröimli en Goldküste

Open in Picasa



©2014 nonstopclimbing.nl

zondag 26 juli 2015

Crag-info: Simplon Dorf

Als het in de zomer overal te warm is geworden om te klimmen dan kun je nog altijd naar Simplon Dorf gaan. Op zo'n 1400 meter hoogte vind je een klein massief met meer dan 50 routes (alhoewel er maar zo'n 40 echt worden geklommen - de resterende tien zijn in de vergetelheid geraakt). Door de oost-oriëntatie is de zon in de zomer om 13u uit de wand en daarbij waait het er vaak ook nog een beetje, zodat je er de ideale klimcondities vindt op een warme zomermiddag. 

De rots en de routes
Simplon Dorf moet het niet hebben van de kwantiteit aan routes, maar wel van de kwaliteit. De gneiswand biedt een zeer mooie variëteit aan routes, van steil tot overhangend. De niveaus variëren tussen de 5c en 7c, waarbij aangetekend moet worden dat het gebied vooral interessant is voor klimmers die (hogere) zesdegraads en mooie zevende graadsroutes zoeken. Ook als het regent kun je hier prima klimmen. De klimmer blijft sowieso droog, de zekeraar moet wat dichter bij de wand gaan staan om droog te blijven.

De behaking
De routes zijn ruimschoots van goede haken voorzien. Voor diverse routes heb je meer dan 14 setjes nodig. Ondanks de hoeveelheid haken is de positionering van de haken niet altijd helemaal logisch, waardoor het een enkele keer lastig is om de logische lijn van een route te vinden.

Beste tijd om te klimmen
Simplon is een echt zomergebied. Het kan hier soms flink waaien waardoor het in de middag als de zon weg is flink kan afkoelen. Neem daarom ook op warme dagen voor de zekerheid wat warme kleding mee.

Overnachten
In Simplon Dorf zijn meerdere hotels; een camping hebben we in de directe omgeving niet gezien. De dichtsbijzijnde is waarschijnlijk 25km verder in de buurt van Brig. Overnachten in je auto/bus kan bij het massief of aan het einde van het dorp (onder de sportvelden) - de lokale bewoners hebben daar geen enkel probleem mee. In tegendeel zelfs: elke dag werden wij hartelijk begroet door passerende dorpsbewoners en we werden zelfs uitgenodigd om deel te nemen aan een schuttersfeest...

Voorzieningen

Simplon Dorf heeft een heel klein supermarktje en een (goede) bakker. De grotere supermarkten vind je in Brig (25km). Water is er op diverse plekken in het dorp bij een bron. 'Héél gezond', volgens een dame uit het dorp. Wifi hebben we hier niet gezien.

Populariteit

Het massief SimplonDorf is erg populair, met name onder Italianen en in het weekend. Door de week en in de ochtend is het er rustiger.

Waardering
Wij geven dit gebied 4 sterren. Ondanks dat het een klein gebied is, zijn wij er nog niet klaar. We hebben er een aantal prachtige routes geklommen en we komen hier zeker nog eens terug om de rest te klimmen (of om 'projecten' af te ronden).

Klimgebieden in de buurt
- Simplon Pass
- Il Cippo in Gondo
- Balma in Iselle (Italië)
Ook rondom Brig vind je een aantal klimgebieden.
 
Topo's
- Extrem West (von Känel); editie 2010, uitgeverij Filidor; ISBN 9783906087344
- Kletterführer Oberwallis (Pointner, Feller), editie: 2012; uitgeverij: SAC
- Ossola Rock (div) Editie 2014;  Versante Sud;  ISBN  978-8896634875

Foto's
De foto´s van Simplon

Pieter
©2015 nonstopclimbing.nl

vrijdag 24 juli 2015

Bijzondere ontmoetingen in Catalonië en op Corsica



En nog een verhaal over ontmoetingen met klimmers met een bijzonder verhaal.

Studeren (lees: klimmen) in Catalonië
In Catalonië hebben we meerdere malen een Duitse klimmer ontmoet die voor dik half jaar in Lleida heeft gestudeerd. In Duitsland studeert hij bewegingswetenschappen en nu was hij voor een vergelijkbare studie in Lleida. Laat zich raden wat hij werkelijk kwam doen: hij heeft tijdens zijn verblijf in Catalonië 100 8a's geklommen en zijn eerste 8c+... En de studiepunten heeft hij ook weten te behalen...

Wereldreis van 2 jaar met het hele gezin en de hond
In de Pyreeën hebben we een Franse berggids en parapant-instructeur ontmoet die van plan is om voor 2 jaar de wereld rond te reizen, samen met vrouw, 2 jonge kinderen en hond. Het plan is om in december te vertrekken. Zijn vrouw neemt ontslag in juni om alles voor te bereiden voor het vertrek in december. Het huis moet worden opgeruimd en de inboedel moet worden opgeslagen omdat ze dat in de tussentijd willen verhuren. Verder zijn ze niet van plan om veel voor te bereiden. De hond willen ze bijvoorbeeld in de camper 'verstoppen' bij bepaalde grensovergangen. Niks geen 'dierenpaspoort' en controle op inentingen. Ze hadden al wel een reusachtig grote camper (formaat bibliotheekbus) gekocht en hun bezoek aan de Pyreneeën was een testrit. Het idee is om eerst een jaar door Europa te reizen en daarna via Azië naar Amerika te gaan. Tijdens de reis wil hij als parapant-instructeur gaan werken. Ze hadden een extra grote camper gekocht, zodat hij verschillende parapants kan meenemen. De kinderen willen ze zelf gaan lesgeven. Kinderen in Frankrijk zijn weliswaar leerplichtig, maar je mag ze zelf onderwijzen en je hoeft geen onderwijspakket (zoals in Nederland) af te nemen. Bij terugkomst worden ze dan getoetst.

Weerzien op Corsica
Drie jaar geleden waren we tijdens onze vorige reis bijna een maand op Corsica. We hebben toen een Duits stel ontmoet tijdens het klimmen. Het werd zó mistig dat we afhaakten. Toen we terugliepen naar de bus, bleek dat ook zij zich hadden laten wegjagen door de mist. Op de parkeerplaats hebben we toen samen koffie gedronken. Ze sliepen toen in een grote auto, maar nu bleken ze een mooi kampeerbusje te hebben. Toen ze beiden 50 jaar waren geworden, vonden ze dat ze wel wat luxe verdiend hadden. De afgelopen maand hebben we hen een paar keer ontmoet en route-tips uitgewisseld. En natuurlijk hebben we weer samen koffie (en bier) gedronken!

Honderden route-tips op een stick
Op Corsica hebben we ook een ander klimmend stel ontmoet. Ze konden een bepaald sportklimmassief niet vinden en vroegen aan ons de weg. Ze waren op Corsica voor het sportklimmen; omdat zij een blessure aan haar elleboog had konden ze nu niet multipitchen. Hij bleek echter een fanatieke mulipitcher te zijn en smulde van het idee om een jaar te reizen om te kunnen klimmen. Een paar dagen later troffen we hen weer en nu had hij een USB-stick bij zich met een lijst van routes die hij had gedaan of nog wilde doen. Die lijst moesten we 'unbedingt' bekijken. Thuis had hij de lijst op zijn pc staan en wij mochten deze stick wel hebben. Als we toch een jaar onderweg waren, moesten we toch ook wel een paar routes (zo niet alle) van zijn hitlist klimmen...

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

donderdag 23 juli 2015

Crag-info: Monte Bracco en Revello (Po Vallei)

Als je Finale Ligure al gezien hebt of net iets minder ver wil rijden dan kun je ook eens stoppen bij de Po Vallei. Ten noorden van Cuneo en ten westen van de gemeente Saluzzo ontspringt in deze vallei de rivier de Po en je kunt er prachtig klimmen op een aantal relatief kleine massieven. In deze vallei liggen o.a. vijf klimmasieven: Monte Bracco, Revello, Envie, Lungaserra en Rocciarè en in totaal zijn er meer dan 400 routes.

De rots en de routes
Karakteristiek voor alle massieven in deze vallei is dat de rots uit Gneis-gesteente bestaat.

Monte Bracco
Monte Bracco is het meest interessante gebied in deze vallei. Helaas moet je vanaf de parkeerplaats nog wel 300m stijgen om bij het massief te komen. Maar dan wordt je wel getrakteerd op een aantal zeer mooie wanden met prachtige scheuren (vnl 6 en 7e graads). Daarnaast zijn er een aantal makkelijkere routes op minder steile wanden.

Revello
Revello is een wat kleiner massief, maar wel met een kortere en makkelijkere aanloop. De Gneis-rots heeft hier weer een totaal andere structuur dan in Monte Bracco: er zijn veel meer randjes, en ondergrepen, maar ook tref je er wel slopers aan.

Lungaserra
Lungaserra doet wel denken aan Berdorf: verschillende massieven verscholen in het bos, en rots die zich kenmerkt door randjes en gaatjes. (In Lungaserra hebben we zelf niet geklommen alleen bekeken)

De behaking
De behaking die wij gezien hebben (Monte Bracco en Revello) was over het algemeen oké. Soms vind je haken die zelfgeknutsled lijken te zijn en ook de standplaatsen zijn soms wat vreemd, maar we hebben er veilig kunnen klimmen.


Beste tijd om te klimmen
In deze vallei zou je volgens de topo het hele jaar moeten kunnen klimmen, aangezien de oriëntatie op de zon varieert van oost, zuid naar noordwest. Wij waren er eind juni en het was er vochtig warm - ook in de bossen en in de schaduw was het er veel te vochtig om echt lekker te kunnen klimmen. De zomer is zeker niet ideaal om hier te komen, maar de winter, het vroege voorjaar en het late najaar zijn waarschijnlijk prima seizoenen.

Voorzieningen
We hebben geen camping gezien, maar wel een hotel en refugi's (met beperkte openingstijden). Het is hier weinig toeristisch - wij waren de enige niet-Italiaanse klimmers en we werden overal nagestaard. Wellicht kun je aan het begin van de vallei - in Saluzzo - meer accommodatie-mogelijkheden vinden. Bij het massief van Monte Bracco is een mooie parkeergelegenheid gemaakt, vlakbij een riviertje en het bos, waar je prima kunt bivakkeren met een busje. Lager in het dal zijn ook wel plaatsen, speciaal voor campers ingericht. Hier mag je een beperkt aantal uren of dagen staan.
Boodschappen kun je op verschillende plekken in het dal doen. Aan het begin van het dal (vlakbij Saluzzo) vind je een Lidl en in op het industrieterrein van Sanfront is een grote goedkope supermarkt en in het centrum nog een kleinere supermarkt. In Sanfront vind je ook een goede bakker. Wifi hebben we niet gevonden. Op verschillende plekken in de vallei kun je drinkwater tappen. En lekkere, betaalbare pizza's kun je echt overal krijgen ;-)

Waardering
Wij geven deze vallei 3,5 ster.

Topo's
- Andonno e Cuneese (Scassa); Versante Sud
- Falesie del Monviso (Gianluca, Flavio); Edizione Graph Art Manta,  ISBN 9788890309939 2010 

Meer informatie
www.mombracco.it

Foto's
De foto's van Valle Po.



©2015 nonstopclimbing.nl

woensdag 22 juli 2015

Topo-review: Valle dell'Orco

Sommige topo's worden slechts uitgegeven om een overzicht te geven van de klimroutes in een bepaald gebied, maar er zijn ook auteurs die een topo uitgeven om hun grote liefde voor een klimgebied uit te dragen. In deze laatste categorie valt zeker de topo Vall dell'Orco van Maurizio Oviglia. Uit alles in deze topo blijkt zijn grote liefde voor dit bijzondere gebied. Naast informatie over de massieven wordt bijvoorbeeld ook de geschiedenis van het klimmen in Orco Valley uitvoerig beschreven. Wie geen zin heeft om al deze verhalen door te lezen kan zich ook eenvoudig weg laten inspireren door de vele prachtige foto's die in de topo zijn opgenomen.

Massieven en routes
De topo is uitermate behulpzaam bij het vinden van de diverse klimmassieven, die door de hele vallei verspreid liggen. Naast de GPS coördinaten van de parkeerplaats en het massief is er er ook tekstueel een duidelijke uitleg over de aanloop. Dit is niet overbodig omdat sommige paden nogal onduidelijk en/of overgroeid zijn. Maar met de aanwijzingen uit deze topo konden we het eigenlijk altijd wel goed vinden.
Ook het routeverloop is duidelijk weergegeven. De routes zijn meestal in een foto ingetekend en daarnaast geeft Maurizio Oviglia ook nog aparte tekeningen van de massieven en de routes. Daarnaast is er vaak nog tekstueel extra uitleg en aanwijzingen over het routeverloop, zeker bij (multipitch) trad-routes waar je geen houvast hebt aan een hakenlijn.
In vergelijking met andere Versante Sud topo's wordt hier maar spaarzaam met picto's gewerkt. De enige picto's s'die gebruikt worden zijn de oriëntatie t.o.v. de zon en de aanlooptijd. Het was handig geweest als ook de hoogteligging van het massief werd genoemd  - de Orco Vallei kent grote hoogteverschillen. Klimmen op het zuiden op grote hoogte kan een groot verschil maken in vergelijking met klimmen op het zuiden lager in het dal. Maurizio Oviglio noemt in de beschrijving van de gebieden wel het beste jaargetijde. Vreemd is daarbij wel dat hij veel massieven geschikt voor voor 'in between seasons'.
In de topo vind je geen aanwijzingen voor voorzieningen - maar die kun je vinden onze crag-review voor dit gebied.

Materiaal
Wat zeker ook bij de trad-routes zeer behulpzaam is, zijn de aanwijzingen over het benodigde materiaal. En hoewel de keuze en hoeveelheid aan zekeringen vaak ook van persoonlijke voorkeur afhankelijk is, geeft Maurizio denk ik een zeer goede indicatie van wat je aan je gordel zou kunnen hangen.

Overzicht
Orco is in alle opzichten een zeer gevarieerd klimgebied. Je vindt er zowel sport-, trad als aid-routes; single- en multipitch routes; cracks, plaat en overhang. Als je onbekend bent in het gebied heb je behoefte aan een overzicht wat je waar kunt vinden. Helaas wordt een dergelijk overzicht niet en de topo gegeven. Hierdoor is het zeker in het begin nogal eens veel bladeren en zoeken om een geschikt gebied en route te vinden. Wel is er een korte lijst opgenomen in de topo met populaire routes.

Waardering
Dit is een mooie en goede topo die de lezer zeker enthousiast zal maken om in Orco te gaan klimmen. Wij waarderen deze topo met 4 sterren.

Gegevens
Titel: Vall dell'Orco
Taal: Engels
Auteur: Maurizio Oviglia
Editie: 2010
Uitgever: Versante Sud
ISBN: 978-88-96634-21-9

Pieter
©2015 nonstopclimbing.nl

dinsdag 21 juli 2015

maandag 20 juli 2015

Crag-info: Orco Valley

In het noordwesten van Italië ligt een bijzondere die deel uitmaakt van het nationaal park 'Gran Paradiso'. Hoewel Orco Valley vaak als 'klimgebied' wordt aangeduid is het niet een klimgebied zoals vele andere, waarbij een aantal massieven op slechts een aantal meter of ten hoogtse een beperkt aantal kilometer van elkaar liggen. De Orcovallei is meer dan 40 kilometer lang, waarlangs de diverse massieven verspreid liggen.

De rots en de routes
Orco dankt zijn internationale bekendheid vooral aan het feit dat je hier zogenaamde 'crack-routes' op graniet kunt klimmen. Crack-climbing (klimmen langs scheuren in rots) is een discipline uit de klimsport die vooral met gebieden als Yosemite wordt geassocieerd. In Europa zijn maar weinig gebieden waar je dit kunt beoefenen. Maar Orco heeft meer te bieden: zo vind je naast de vele trad-routes ook volledig behaakte routes en naast de verticale wanden ook plaat en overhangende routes.

De behaking

De behaking van de routes kan in Orco zeer sterk variëren, van volledig ontbrekend tot volledig behaakt. De topo geeft je hierover de benodigde informatie.

Materiaal
Het benodige materiaal voor het klimmen van de trad-routes kan per route zeer sterk varieren. Hieronder geven we slechts een indicatie van wat je mee zou kunnen nemen.
- Voor veel routes is het wenselijk om een volledige set camelots maat 0.3 t/m 3 (of een equivalent van een ander merk) mee te nemen aangevuld met een set nuts en hexen.
- Camelot maat 4 kan in diverse routes van pas komen, slechts enkele routes vereisen maat 5 en 6.
- In diverse routes is het handig of raadzaam om alle of een deel van de cams dubbel te hebben.
- Cams kleiner dan 0.3 kunnen in een aantal routes handig of zelfs noodzakelijk zijn.
- De single-pitch routes kunnen meestal met enkeltouw geklommen worden en voor de multipitch routes is vaak dubbeltouw noodzakelijk.
- En natuurlijk moet je je crag-gloves of een aantal rollen sporttape niet vergeten om je handen te beschermen.

Beste tijd om te klimmen
Over het algemeen zijn het voor- en najaar de beste seizoenen om hier te klimmen. Het weer kan wel wat wisselvallig zijn ook wel eens verschillen de gebieden voor- of achterin de vallei (o.a. door hoogte verschil). In een niet al te warme zomer zijn er ook nog wel wat mogelijkheden. Voor diverse seizoenen geldt wel dat de lucht in de Orco vallei erg vochtig kan zijn en dat is zeker als het warmer wordt bij het klimmen minder prettig.

Overnachten
In de Orco vallei vind je diverse campings en overnachtingsmogelijkheden. Wild kamperen is zeker in het laatste deel (dat onderdeel uit maakt van het nationaal park) niet toegestaan. Ook het overnachten in je busje of camper is daar gereguleerd tot een aantal (betaalde) parkeerplaatsen. Aan het begin van de vallei is het minder duidelijk of je in je busje mag slapen. Het kan zomaar zijn dat je bezoek krijgt van de carabinieri of de gemeentelijke politie die je vertelt dat je op die plek niet mag staan, en dat het elders wel mag, zonder duidelijk te zijn over waar je wel of niet mag staan. Wij zijn hier door verschillende soorten agenten van het kastje naar de muur gestuurd.

Voorzieningen
Veel winkels zijn er niet in de Orcovallei, hier en daar vind je een kleine supermarkt. De laatste 'grote' supermarkt is Simply Market in Locana (te vinden in een grote gele villa langs de kant van de weg). In Cuorgnè (de laatste grote plaats voor je de vallei in rijdt) vind je meer grote en goedkope supermarkten. In Locana kun je drinkwater tappen. Wifi hebben we alleen gevonden bij Rifugo/pizzeria Le Fonti in Ceresole Real. Daar kun je voor weinig geld een zeer goede pizza eten. Wij hebben wij geen enkele klimwinkel gezien, het is dus niet  mogelijk om 'even' de ontbrkende maat cam te kopen.

Klimgebieden in de buurt
Bij slecht weer kun je eventueel uitwijken naar Monte Bracco of Finale Ligure. Niet heel erg in de buurt, maar wel de moeite waard.

Waardering 
Wij geven deze vallei 4 sterren. Je vindt er voor elk wat wils en de massieven liggen in een prachtige omgeving.

Topo
Vall dell'Orco van Maurizio Oviglia.

Foto's
De foto's van Orco Valley.

Pieter

©2015 nonstopclimbing.nl

donderdag 16 juli 2015

woensdag 15 juli 2015

Topo-review: Andonno e Cuneese


De topo Andonno e Cuneese bestrijkt het zuid-westen van de provincie Piemonte in Italië. In de meeste massieven gaat het om sportklimmen, maar in enkele gebieden kun je ook (korte) multipitches doen.

De weg vinden
De beschrijving van de aanloop, de bijgevoegde plattegrond en de ligging/oriëntatie van het massief bleken niet alijd te kloppen. De nieuwere uitgaven van Versante Sud maken gebruik van GPS-coördinaten. Hopelijk wordt daar in een herdruk van deze topo ook gebruik van gemaakt. Dat zal de aanloop een stuk vergemakkelijken.
Na al deze informatie volgen tekeningen van de massieven en de routes. De tekeningen zijn niet nauwkeurig genoeg om snel de routes te vinden. Kenmerkende details zoals schoorstenen of scheuren zijn vaak niet opgenomen. Gelukkig staan de namen van de routes vaak op de wand geschreven, zodat je je kunt oriënteren. Per route heeft de topo overigens een beschrijving (in het Italiaans). Als er geen naam op de wand staat, kun je (als je een beetje Italiaans kunt lezen) met deze informatie de routes proberen te vinden.

Overige informatie
De topo begint met een inleiding door de auteur, die zich presenteert als Italiaanse sportheld en ontzettend enthousiast is over deze regio. Daarna volgt een uitgebreide schets van de geografische geschiedenis. Daarna volgt de informatie waarom het eigenlijk gaat: de klimgebieden.
De Versante Sud hebben eigenlijk allemaal dezelfde opbouw. Per klimgebied middels pictogrammen aangegeven wat  je er kunt verwachten. Het gaat dan om de gebruikelijke informatie zoals de ligging van het massief (hoogte), oriëntatie t.o.v. de zon, de schoonheid van het massief, de kwaliteit van de behaking, de populariteit van het gebied, het aantal parkeerplaatsen en het type rots. verder staat er per gebied een grafiekje bij met het aantal routes van een bepaalde moeilijkheid.

Wat jammer is, is dat er geen tabel is opgenomen in de topo waarin je in één oogopslag kunt zien wat je in welk gebied kunt doen. Nu moet je eerst de hele topo bladeren op zoek naar bijvoorbeeld de gewenste moeilijkheid en oriëntatie t.o.v. de zon. En met een topo van zo'n 400 pagina's ben je dus wel even bezig.

Verder vind je in de topo een lijst met achtstegraads routes - een zogenaamde 'redpointlijst' van verschillende klimmers met het jaar waarin ze de route hebben geklommen. Deze lijst had wat mij betreft achterwege kunnen blijven - liever had ik wat meer informatie over accommodatie en voorzieningen. Die ontbreekt namelijk volledig in deze topo.

Gebieden
Er zijn 77 klimgebieden opgenomen in de topo, verspreid over 15 valleien rondom de stad Cuneo. Ook enkele gebieden in het zuid-oosten van Frankrijk worden beschreven.
- Valle Po (5 massieven)
- Valle Varaita (1 massief)
- Valle Maira (3 massieven)
- Valle Grana (1 massief)
- Valle Stura e Ubaye (16 massieven)
- Valle Gesso (8 massieven waaronder Andonno)
- Valle Vermenagna (4 massieven)
- Valle Roya e Bevera (8 massieven)
- valle Colla (1 massief)
- Valle Peso (1 massief)
- Valle Elleroalle (1 massief)
- Valle Maudagna (1 massief)
- Valle Corsaglia (2 massieven)
- Valle Tanaro (18 massieven)
- Valle Pennavaira (7 massieven)

Nonstop waardering
Wij geven deze topo 3 sterren.

Topo-gegevens
Titel: Andonno e Cuneese. Falesie e vie moderne. Climbing in Andonno and the valleys of Cuneo. South western Piemont.
Auteur: Severino Scassa
Talen: De topo is hoofdzakelijk in het Italiaans - maar de belangrijkste informatie is ook in het Engels vertaald.
Uitgever: Versante Sud
Editie: december 2009
ISBN: 978-88-87890-89-1
Prijs:€29,50
Verkrijgbaarheid: Wij hebben de topo gekocht in de boekhandel Ipo Grifo op Piazza Europa 3 in Cuneo. Let op: in Borgo s. Dalmazzo is een goed gesorteerde klimwinkel, maar er worden geen topo's verkocht!

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

Crag-info: Andonno

Een kwartier rijden van het stadje Borgo S. Dalmazzo in zuid-west Piemonte (vlakbij de stad Cuneo) vind je het dorpje Andonno. Hier ligt een voor deze regio relatief groot klimmassief: 273 routes op rood-grijze kalk.

De rots en de routes
In Andonno klim je op kalk: je vindt er plaat, steile wand en overhangen. De meeste routes zijn ongeveer 25m lang. De rots wordt gekenmerkt door pockets, kleine randjes, maar ook tufa's.  Klinkt allemaal leuk, maar een deel van de routes is overwoekerd door planten. Een groter probleem is dat veel routes ontzettend gladgeklommen zijn. Al met al viel het gebied ons erg tegen, op vergelijkbare afstand van Nederland zijn echt veel mooiere gebeden te vinden. Volgens lokale klimmers is Andonno erg hard gewaardeerd (iets dat wij ook al hadden opgemerkt). De aanloop varieert van 15 tot 40 minuten.

De behaking
De behaking was nogal wisselend van kwaliteit, naast goede boorhaken zagen we ook helaas ernstig verroeste haken en zelfgeknutselde haken. De standplaatsen waren vaak wat rommelig ingericht.

Beste tijd om te klimmen
Volgens de topo kun je het hele jaar in Andonno klimmen. De meeste routes zijn op het zuid-westen georiënteerd en in de zomer is het er naar onze mening veel te warm om te klimmen. In de winter is het er waarschijnlijk erg aangenaam.

Voorzieningen
In Andonno vind je een groot restaurant langs de weg - hier kun je goede pizza's eten. Iets verderop in de vallei, in het dorp Valdieri, kun je naar diverse bars en er is een kleine levensmiddelenwinkel. In de 'Power Bar' vind je wifi. Een heel eenvoudige camping vind je in het dorpje S. Anna di Valdieri. Vlak voor dit dorpje kun je gratis bivakkeren met een busje. Verderop in het dal moet je hiervoor betalen. In S. Anna vind je ook verschillende restaurants en een kleine levensmiddelenwinkel. Op verschillende plekken in  In het hele dal vind je rifugi's en pensions. Kranen en bronnen met drinkwater vind je overal in de vallei. Aan het eind van Valle Gesso kun je tegen betaling badderen in thermaal water ( €22,- euro per dag). In Borgo S. Dalmazzo vind je een klimwinkel (die geen topo's verkoopt) en een aantal grote supermarkten. In Cuneo is een Decathlon.

Nonstop-waardering

Dit massief geven wij 2,5 sterren. Veel routes zijn gladgeklommen, sommige sectoren zijn overwoekerd.

Klimgebieden in de buurt

Andonno ligt in Valle Gesso. Hier vind je nog zeven andere massieven variërend van 6 tot 80 routes op quartsiet, gneis en kalk. Op twee van deze massieven (Scoglio di Tetti Lup en Pianard) vind je multipitches. In de topo 'Andonno e Cuneese'van Versante Sud vind je nog veel meer valleien met mooie klimgebieden (zie bijvoorbeeld de review over de Po Vallei).

Topo
Andonno e Cuneese. Falesie e vie moderne

Foto's
De foto's van Andonno volgen later op dit blog.

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

zondag 12 juli 2015

Südgrat op de Salbitschijn

Salbitschijn
Eind juni wilden we de Südgrat klimmen. Een route van ongeveer 700m lang, met een aanloop van anderhalf uur en ook een terugtocht van anderhalf uur. Maar eerst moet je nog bij de Salbithütte komen: dat is vanuit het dal tweeënhalf uur. Ik heb sinds mijn ongeluk in februari 2008 niet meer zulke lange stukken gelopen of geklommen, dit was dus het was best spannend en een beetje onzeker of dit wel zou lukken met mijn enkel.

Het plan was om op zondag naar de hut te lopen, op maandag de beklimming van de Südgrat te doen en op dinsdag weer terug te keren naar het dal. Zowel de aanloop naar de hut als de terugtocht naar het dal hebben we relatief snel gedaan. Heen hadden we een 1:45 uur nodig, terug slechts 5 kwartier. Dat is voor mijn doen erg snel. Voor het lopen maakte ik alleen gebruik van wandelstokken (geen krukken) en dat ging prima. Ik had tijdens en naderhand geen enkele pijn.

Het klimmen
Zicht op de Westgrat vanaf de Südgrat
Maandagochtend zijn we om 6u 's ochtends vertrokken vanuit de hut. De terugtocht vanaf de top van de Salbitschijn via de zogenaamde 'Normalweg' zou lastig worden door sneeuw, en daarom wilden we vroeg weg, zodat we in alle rust voorzichtig konden afdalen.

Helaas lag er op de heenweg ook nog sneeuw in een steil couloir waar je normaal gesproken over rotsblokken omhoog kunt klauteren naar het begin van de route. We namen het zekere voor het onzekere en besloten, net als de touwgroepen voor ons, dit stuk te omzeilen door de eerste 4 touwlengtes van de route ´Takala´ te klimmen naast het couloir. Op deze manier kun je ook bij de instap van de Südgrat komen. Kostte helaas wel meer tijd...

De Südgrat heeft 15 touwlengtes maar aan het eind van de 12e lengte vergisten we ons en kwamen we terecht bij de eerste abseilpiste van de 'not-ausstieg' van het massief. Omdat we aan het begin van de dag tijd waren kwijtgeraakt door de extra touwlengtes, en we onderweg ook nog wat hebben moeten zoeken, was het al best laat geworden. Het terugklimmen naar de eigenlijke route en het afdalen via de 'Normalweg’ zou waarschijnlijk ook niet snel zou gaan en daarom besloten we de route te laten voor wat 'ie was. Helaas bleek de not-austieg een waardeloze weg te zijn (we zagen later in een nieuwere versie van de topo dat deze niet meer vermeld wordt). Na de eerste twee abseils was er geen standplaats meer te bekennen. Gezien de hoeveelheid geïmproviseerde standplaatsen waren wij niet de eerste die dit probleem hadden. Uiteindelijk kwamen pas tegen het donker in de hut aan, maar de waard verwachtte ons nog en heeft ons verwend met een heerlijke driegangenmaaltijd.

Mislukte beklimming, geslaagde dag (ook voor mijn enkel)

Afgezien van de terugtocht was het een superleuke dag en hebben we met volle teugen van het klimmen genoten. We zijn die dag uiteindelijk 15 uur onderweg geweest. We hebben in totaal zo'n 800m geklommen en drie keer door steile sneeuwvelden moeten lopen. En ik heb helemaal geen pijn gehad in mijn enkel! Dat is helemaal nieuw voor mij!

Hopelijk komt er in augustus of september nog een periode met mooi weer en kunnen we de route opnieuw proberen (met minder sneeuw in de couloirs). Het is een prachtige route en we zouden hem graag afmaken.

Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

zaterdag 11 juli 2015

Bijzondere ontmoetingen: Sustenpas

Begin juli hebben we op de Sustenpas in Zwitserland gebivakkeerd met ons busje. Op dezelfde parkeerplaats hebben we een Oostenrijks echtpaar leren kennen, de familie Scheichl. We kwamen met hen in contact via hun  Duitse herder (hoe anders...). Toen de hond werd uitgelaten, lokten we hem en konden we hem even aaien. Later op de dag mocht de hond even los en hebben we met hem met een bal en in de sneeuw gespeeld (we hebben altijd ballen in de bus liggen, je weet nooit of je een leuke hond tegen komt). Mevrouw Scheichl liep met een kruk en had haar onderbeen in het gips - ik als enkelpatiënt was natuurlijk wel nieuwsgierig naar wat ze had aan haar enkel en zo kwamen we met elkaar aan de praat. Ze waren ook wel eens in Nederland op vakantie geweest en daar hadden ze voornamelijk gevaren.

Al snel werd het gesprek best persoonlijk en het was leuk om te zien hoe ze genoten van hun vakantie. Ook hebben we er een nieuw woord bij: 'Partnerlook', als je hetzelfde kapsel hebt;-) Nu waren ze voor ongeveer anderhalve week op vakantie in Zwitserland, maar zondag moesten ze weer naar huis: er moest gewerkt worden! Ze hebben uit pure liefhebberij een wijngaard en daar hebben ze veel werk aan. Daarnaast kweken ze abrikozen om likeur van te maken. Leuke anekdote was dat hun vorige hond graag druiven at, hij pikte - als hij de kans kreeg - de zoetste druiven uit de emmers tijdens de oogst. De minder zoete gooide hij naast de emmer.
Drie keer per jaar stellen ze hun huis een paar weken open voor gasten die dan wijn en likeur en lekkere hapjes kunnen komen proeven.

Later op de avond kwamen ze nog even langs om ons wat te geven... Meneer Scheichl had een mooi Oostenrijks jasje aangedaan en kwam met zijn armen vol flessen naar onze bus gelopen en mevrouw Scheichl had een bord bij zich met een stuk vlees erop. Wij dachten dat ze ons misschien een glaasje wijn kwamen brengen, maar nee... eerst kregen we een fles likeur gemaakt van abrikozen, toen nog een fles droge Rein Riesling, en een fles droge Gelber Muskat en een potje met abrikozen op abrikozenlikeur en nog een fles rode wijn en - als we dat lekker vonden, maar dan moesten we eerst proeven - een groot stuk zelfgerookt varkensvlees. Nou moe, waar hebben we dat aan verdiend, mompelde ik nogal overrompeld. Tja, zei mevrouw Schleichl, als onze hond mensen graag mag, dan is het goed volk. Ontzettend bijzonder, deze ontmoeting. En niet alleen omdat we overladen werden met mooie zelfgemaakte producten, maar door de openhartigheid waarmee we met meneer en mevrouw Scheichl hebben gepraat, zomaar op een bloedhete pas ergens in Zwitserland.


Esther
©2015 nonstopclimbing.nl

donderdag 9 juli 2015

Gear-review: Julbo zonnebril Zebra


Aangezien we toch vooral met redelijk tot mooi weer willen klimmen, is onze zonnebril een standaard onderdeel van onze dagelijkse uitrusting. Nu is het niet zo eenvoudig om een goede zonnebril te vinden voor het rotsklimmen. Deze moet aan nogal wat vereisten voldoen. Natuurlijk moet hij licht en comfortabel zijn en bij allerlei bewegingen goed blijven zitten en je ogen natuurlijk voldoende tegen zonlicht beschermen. Maar voor rotsklimmen is het daarbij natuurlijk ook van groot belang dat je bij diverse wisselende lichtomstandigheden nog steeds de kleinste greepjes en treetjes goed kunt zien.

Zebra lens
De afgelopen 6 maanden hebben we de zonnebrillen van Julbo met Zebra lenzen mogen proberen. Het grote voordeel van deze lenzen is dat ze meekleuren met de lichtintensiteit. De sterkte varieert daarbij tussen categorie 2 en categorie 4. Dit zorgt ervoor dat je ook als er even een wolk voor de zon komt je alles goed blijft zien en ook op momenten dat de zon op zijn felst is. Zo hoef je niet de hele dag je zonnebril op en af te zetten en dat is bij sportklimmen al prettig, maar zeker bij multi-pitch routes is dit een zeer groot voordeel.
In vrijwel alle omstandigheden en seizoenen geven deze lenzen een zeer prettig en rustig beeld. Alleen in de zomer op hoogte bij sneeuwvelden hadden we het gevoel dat de kleuring iets sterker had gemogen. Voor op de gletsjer is een standaard categorie 4 bril waarschijnlijk een betere keuze.

Diepteperspectief
Voor veel sporten, maar zeker voor rotsklimmer is het diepteperspectief één van de belangrijkste kwalificaties van een zonnebril. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat met name de kwaliteit van de lens bepalend is voor het diepteperspectief dat ervaren wordt. Op dit punt scoren de lenzen van Julbo naar onze mening zeer goed en tonen ze aan dat de investering in een goede zonnebril zijn geld zeker waard is.

RXtrem
Voor brildragers zoals wij was de keuze bij sportzonnebrillen in het verleden erg beperkt. Brillen op sterkte waren er nog niet en er was een beperkt aantal brillen waarbij je een voorzet-bril kon inzetten met lenzen op sterkte. Deze hadden dan weer als nadeel dat ze je gezichtsveld iets beperken en je de bril lastiger kunt schoonmaken. Met de RXtrem lenzen van Julbo kun je nu als brildrager gelukkig ook alle soorten lenzen op sterkte krijgen. Hier hangt helaas wel een stevig prijskaartje aan vast, maar wij zijn erg enthousiast over deze lenzen.

Welke opticien?
Tip: Ga voor een zonnebril op sterkte altijd naar een in Julbo gespecialiseerde opticien. Dit geldt zowel de RXtrem lenzen als voor de voorzetbril. De meting van de sterkte is door de vorm van de lenzen namelijk niet gelijk aan die van een standaard bril. Niet brildragers kunnen natuurlijk ook gewoon bij veel buitensportzaken terecht.
Wij hebben goede ervaringen met deze opticien: De Lange Optiek

 Pieter 
©2015 nonstopclimbing.nl