Voor één keer niet in de bus slapen...

Half januari hadden we Catalonië al verlaten omdat het er vroor en het er toch wat te koud bleek om te klimmen. De Costa Blanca leek een goed alternatief en niet al te ver weg. Zodra je de kust verlaat en wat meer naar het binnenland gaat, zijn er talloze (kleinere) klimgebieden - prima om te overwinteren, dachten we.
Helaas is ook hier het weer wat kouder geworden... We hebben ons er niets van aan getrokken. We zochten zuidwanden op en wanden die wat beschutting boden tegen wind of regen. We hebben nog redelijk wat kunnen klimmen. Maar na een maand lang stug door klimmen, sloeg de vermoeidheid begin februari toch wel toe. Ineens werden kleine tegenvallers (lelijke routes, zere vingers, harde wind, verkeerslawaai in de buurt van ons bivakplekje) onoverkomenlijke problemen. Daarom toch maar besloten eens goed uit te rusten. En niet zoals we wel vaker doen op rustdagen door van alles gaan bekijken, maar echt twee dagen lang ZITTEN. Maar waar konden we dat doen zonder te bevriezen of weg te waaien?
Met windkracht 8 à 9 is 6 graden in de zon ook niet meer lekker warm. Geen probleem als je lekker kunt binnen zitten, maar zó comfortabel is onze bus niet. Op een camping gaan staan viel ook af: geen enkele camping bleek iets van beschutting tegen de wind te kunnen bieden en ze waren nog schreeuwend duur ook.
Dan maar iets gedaan wat we niet hadden verwacht: een appartement gehuurd. En daar hebben we breeduit van genoten. We hebben úren in bad gezeten, de wasmachine overuren laten maken en allerlei Spaanstalige televisieprogramma's gekeken. We hebben ons alleen voor wat boodschappen tussen de winkelende bejaarden gevoegd.
Maar 48 uur is dan wel weer meer dan genoeg... We zijn weer helemaal schoon, niet meer moe en onze kleren ruiken ook weer fris. De wind lijkt vanaf morgen in kracht af te nemen. Wij zijn weer klaar voor allerlei leuke routes!

Esther