Verdachte omstandigeden

Van Antalya naar Barcelona, met het vliegtuig niet meer dan een paar uurtjes vliegen. Maar met een auto een hele onderneming. We waren bijna een week onderweg om vanuit Turkije via Griekenland, Macedonië, Servië, Kroatië, Slovenië, Italië en Frankrijk eindelijk in Spanje aan te komen. We moesten daarbij evenzoveel grenzen passeren waarbij er weer van alles gecontroleerd werd.
Er werd gevraagd waar we naar toe gingen, waar we vandaan kwamen, wat we daar dan gedaan hadden en met hoeveel mensen we waren. In totaal werden onze paspoorten tussen Turkije en de grens met Slovenië maar liefst 14 keer gecontroleerd. Het toppunt was echter de grens tussen Turkije en Griekenland. Hier werden eerst onze paspoorten bij vier verschillende loketjes aan Turkse zijde gecontroleerd en vervolgens nog tweemaal aan Griekse zijde. Gelukkig hoefden we bij geen enkele grenspost onze bus leeg te halen. Een korte blik achterin door een douanier was voldoende om weer door te mogen rijden.
We waren blij toen we bij Slovenië weer de EU binnen kwamen. De paspoortcontroles zouden nu voorbij zijn en we zouden zonder problemen naar Spanje door kunnen rijden. Met deze gerustellende gedachte stopten we iets voorbij de Sloveense grens bij een benzinepomp om wat te ontbijten. Maar we hadden nog geen hap genomen, of er kwam een politieauto naar ons toe. Weer moesten we onze paspoorten laten zien en werden we uitgebreid verhoord over onze bedoelingen. Het eten van een boterham met chocoladepasta op eerste kerstdag op een parkeerplaats is binnen de EU blijkbaar een zeer verdachte bezigheid.

Pieter