Hond van de dag

Op weg van Kalymnos naar Geyikjbayiri moesten we in de haven van Kos een aantal uren wachten op de boot naar Bodrum. Op zoek naar kaartjes voor de boot en brood voor ons ontbijt kregen we plotseling gezelschap van een hond. Een heel woest beest leek het - wild blaffend sprong ze om ons heen, maar toen we haar tot rust 'maanden', in ons beste Grieks, werd ze heel rustig en volgde ons op de voet.
Bij de bakker en het ticketburau bleef zij trouw op ons wachten - met haar neus op de drempel van de winkel gedrukt. Beter hadden we haar niet kunnen africhten. We gaven we haar de naam Kruh. Bij de bus zetten we koffie en aten we ons verse brood, nog steeds in het gezelschap van Kruh. Toen we een rondje gingen lopen om de tijd te doden heeft ze ons de hele tijd vergezeld. Als je een hekel aan katten hebt, is deze hond ideaal. Luid blaffend joeg ze elke kat die ook maar enigszins bij ons in de buurt kwam een boom in. Pas toen we incheckten verloren we Kruh uit het oog... we troostten ons met de gedachte dat ze vast wel ander gezelschap zou vinden.
Toen de douaniers besloten dat ze onze bus van binnen èn buiten wilden zien, hoorden we ineens gejank. Terwijl wij al onze klimspullen en andere troep uitlaadden op de kade van de haven verscheen Kruh! Met haar neus door het hek van de douane bleef ze zachtjes jankend naar ons kijken. Leuk en niet leuk, om zo afscheid te nemen van Griekenland. Maar in Geyikbayiri wachtte ons vast weer een andere hond...