Een bak water als toeristische trekpleister

Soms kun je je verbazen over waar mensen allemaal op af komen. Tijdens ons bezoek aan Val Lanterna (in augustus) staan we met ons busje bij het stuwmeer Lago Alpe Gera. Nu is een stuwmeer voor een Nederlandse toerist misschien iets bijzonders, maar je zou denken dat het voor een Italiaan niets bijzonders is. Gewoon een grote betonnen muur die het water erachter tegenhoudt.
Niets is echter minder waar. Iedere dag trekt dit stuwmeer honderden Italianen. Niet alleen in de weekenden maar ook op een doordeweekse dag is hier enorm druk. Om 6 uur 's ochtends arriveren al de eerste auto's en al snel daarna komt er een enorme karavaan op gang en stroomt de parkeerplaats in snel tempo vol.
Hele Italiaanse families gewapend met rugzakken en wandelstokken beginnen aan de wandeling rond het meer. Kinderen en zelfs de honden moeten mee en oma en opa worden ook niet gespaard. Maar waarom? Er is nou niet echt een gebrek aan meren hier in het Noorden van Italië, en dit meer is niet echt makkelijk toegankelijk. Vanuit Sondrio moet je een smalle en bochtige bergweg omhoog om hier te komen. Bovendien is het water veel te koud om in te zwemmen...
Toch lijkt het hier te doen te zijn. Er zal aan de achterkant van het meer wel iets heel bijzonders zijn wat wij nog niet gezien hebben.
En net zoals ze 's ochtends in colonne naar boven komen, zo gaan ze ook groepsgewijs weer naar beneden. Om een uur of 5 begint de grote uittocht en om een uur of 8 zijn de meeste auto's weg. Wij blijven dan helemaal alleen bij het stuwmeer achter, genietend van de mooie omgeving en de stilte, tot hetzelfde ritueel de volgende ochtend weer begint.

Pieter

Beer heeft een rustdag

Crag-info: Sirta, klein maar fijn!

Als sportklimmer ben je vaak opzoek naar grote sportklimgebieden met een zeer ruime keuze aan routes. Maar soms kan een heel klein massief met maar een paar routes toch zeer verrassend zijn. Ongeveer 20 km ten westen van Sondrio ligt het dorpje Sirta. Een klein, oud dorp met een indrukwekkende koepelkerk. Zonder al te veel verwachtingen gingen we hier naar toe, om na een aantal dagen in Val Laterna, even te sportklimmen. Maar zo klein als de wand is zo mooi zijn de routes. Op veel plaatsen licht overhangend, met mooie strakke lijnen en scherpe hoekjes. De routes die wij hebben gedaan waren allemaal even mooi: afwisselend en 'technisch'. Zo mooi kan graniet/gneis zijn! (alhoewel er een topo is die beweert dat dit kalk is)

Behaking
De gemeente heeft de herbehaking van dit gebied gefinancierd en dat kun je zien. Kosten noch moeite gespaard zijn om het de klimmer naar de zin te maken. Gelijmde boorhaken van de mooiste kwaliteit om de 2 meter geplaatst. Sommige standplaatsen bestaan uit twee haken met een soort veer. Je kunt het touw er eenvoudig doorheen halen en je laten zakken. Ook voor toprope ideaal!

De beste tijd
Het rotsmassief van Sirta ligt op het westen – dat betekent dat je zon hebt vanaf de middag tot in de avond. Ideaal dus voor bezoekjes in de herfst en in de lente. Als er geen sneeuw ligt, kan het ook in de winter een aantrekkelijk gebied zijn.

Topo's
Een topo heb je eigenlijk niet nodig: bij het rotsmassief is een bord opgehangen met een overzicht van de routes. Als je je auto parkeert bij de kerk dan zie je de wand al links van de kerk liggen. In slechts 5 minuten lopen ben je bij de rots.

Mocht je toch graag een topo gebruiken:

• 'Arrampicate sportive e moderne in Valtellina, Valchiavenna, Engadina', Guido Lisignoli, Eraldo Meraldi & Andrea Pavan, Versante Sud, 2004, ISBN 88-87890-15-3
• plaisir SÜD, Jürg von Känel, Edition Filidor, 2003, ISBN 3-906087-17-4

Foto's
De foto's van Sirta


Esther

De rotskruiper

Eindelijk... na zoveel jaar: de rotskruiper!

Ieder jaar dat ik in de Alpen ben kijk ik uit naar de 'rotskruiper', een klein zwart-grijs vogeltje met rood met wit gestipte vleugels. Hij zit er niet alleen mooi uit, hij beweegt ook op een bijzondere manier: hij kan met zijn sterke kleine pootjes een steile rotswand beklimmen!

Ik heb hem nu twee keer eerder gezien, maar alleen maar in een flits. Deze keer was ik met Pieter aan het klimmen in Val Laterna. In de ochtend hadden we een route van 7 lengtes geklommen en na de lunch wilden we nog een route doen van 3 lengtes. Volgens de topo een leuke aanvulling op andere routes. Drie lengtes maar en alle drie met een moeilijkheidsgraad van 6 of 6+. Na de eerste lengte was ik Pieter aan het zekeren en ik had zo het idee dat het wel eens een hele suffe route zou kunnen zijn... Totdat de rotskruiper vlakbij kwam en even liet zien hoe je een 'zesje' omhoog hupt... En inderdaad, de route was niet bijzonder, maar de rotskruiper maakte alles weer goed!

Esther

Crag-info: Bramois, leuk voor een dag (of twee)

Na een week in de Sanetsch was het tijd om weer voor voedsel en drinkwater naar het dal te gaan. Vlak bij Sion ligt het plaatsje Bramois, waar ook een sportklimgebied is. De eerste dag werd besteed aan de was en andere huishoudelijke activiteiten. Maar toen was er al weer lang genoeg niet geklommen, op naar het klimgebied dus. We waren hier in 2007 ook al 2 dagen geweest en wilden het nog wel een keer bezoeken.
In een mooie kloof met een stroompje staan aan beide zijden rotsmassieven. Er zijn niet zo heel veel klimroutes, maar je kunt er zowel korte routes klimmen als een aantal meertouwlengte routes. Handig is dat de namen en de niveaus van de meeste routes op de wand zijn geschilderd. Topo is dus niet nodig! Na eerst 'even' een aantal routes geklommen te hebben die we al eerder hadden geprobeerd (en toen nog te moeilijk waren), liepen we verder naar een sector waar we nog niet geweest waren. Een mooi stukje steile wand met voornamelijk 6e graads routes (en één 7a). Het was een west-wand en al op het eind van de middag van een zeer warme dag. We hebben dus flink gezweet. Heerlijk geklommen, op een mooie dag, op een bijzonder mooie locatie, maar de conclusie was dat er niet genoeg interessante routes meer zaten om nog langer te blijven. Op naar het volgende klimgebied: Val Lanterna, ten zuiden van de Bernina!

Foto's
De foto's van Bramois

Pieter