Mijn nicht Sylvia woont al sinds 1991 in Fréjus en ik heb haar in al die jaren slechts 1 keer bezocht, in 2002. De afgelopen jaren ben ik een paar keer in de buurt geweest en
toch lukte het niet om elkaar te zien. Ook in Nederland proberen we wel eens af te spreken, maar de laatste keer dat we elkaar daar zagen is ook al weer 8
jaar geleden.
Eind april moesten we vanuit Nice de nachtboot naar Corsica hebben. Vanuit de Pyreneëen zouden we langs Sylvia's huis komen en zowaar, dit keer lukte het wel elkaar te ontmoeten!
Het was ontzettend leuk om elkaar na zoveel jaar weer te zien. Toen we klein waren schreven we elkaar brieven vanaf het moment dat we konden schrijven. Onze oma was de postbode. Ik was lid van 'Tina' en zij van 'Donald Duck'. Samen met de tijdschriften gingen de brieven heen en weer. Later werden Donald Duck en Tina door andere tijdschriften vervangen en ook onze oma was op een gegeven moment niet meer nodig - internet was sneller...
We weten in grote lijnen wel waar de ander mee bezig is, maar om elkaar in levende lijve te zien is veel leuker. Zij had Pieter nog nooit ontmoet en ik heb haar 14-jarige dochter alleen maar als peuter en als zesjarige gezien. En ook haar man had ik nog maar 1 keer ontmoet. Leuk was het om te zien hoe ze leeft en werkt en om haar man en dochter te ontmoeten. Ze zijn nu druk bezig met een foto-tentoonstelling. Sylvia had het al geschreven, maar nu hebben we ook al wat (mooi!) werk kunnen zien.
We hebben er zo'n beetje de hele dag doorgebracht en de tijd vlóóg om. Maar als je elkaar zo'n lange tijd niet gezien hebt, is er veel bij te praten. Gelukkig praten we allebei erg snel ;-)
Pieter en ik zijn die dag ontzettend verwend met twee heerlijke warme maaltijden. Wij hadden een doos taartjes mee genomen en ook die zijn allemaal opgegaan. We mochten gebruik maken van de douche (de tweede douche in 4 maanden tijd). Fris gewassen en goed gevoed konden we de boot op naar Corsica;-) En gelukkig niet ziek geworden...
Esther
©2015 nonstopclimbing.nl
Eind april moesten we vanuit Nice de nachtboot naar Corsica hebben. Vanuit de Pyreneëen zouden we langs Sylvia's huis komen en zowaar, dit keer lukte het wel elkaar te ontmoeten!
Het was ontzettend leuk om elkaar na zoveel jaar weer te zien. Toen we klein waren schreven we elkaar brieven vanaf het moment dat we konden schrijven. Onze oma was de postbode. Ik was lid van 'Tina' en zij van 'Donald Duck'. Samen met de tijdschriften gingen de brieven heen en weer. Later werden Donald Duck en Tina door andere tijdschriften vervangen en ook onze oma was op een gegeven moment niet meer nodig - internet was sneller...
We weten in grote lijnen wel waar de ander mee bezig is, maar om elkaar in levende lijve te zien is veel leuker. Zij had Pieter nog nooit ontmoet en ik heb haar 14-jarige dochter alleen maar als peuter en als zesjarige gezien. En ook haar man had ik nog maar 1 keer ontmoet. Leuk was het om te zien hoe ze leeft en werkt en om haar man en dochter te ontmoeten. Ze zijn nu druk bezig met een foto-tentoonstelling. Sylvia had het al geschreven, maar nu hebben we ook al wat (mooi!) werk kunnen zien.
We hebben er zo'n beetje de hele dag doorgebracht en de tijd vlóóg om. Maar als je elkaar zo'n lange tijd niet gezien hebt, is er veel bij te praten. Gelukkig praten we allebei erg snel ;-)
Pieter en ik zijn die dag ontzettend verwend met twee heerlijke warme maaltijden. Wij hadden een doos taartjes mee genomen en ook die zijn allemaal opgegaan. We mochten gebruik maken van de douche (de tweede douche in 4 maanden tijd). Fris gewassen en goed gevoed konden we de boot op naar Corsica;-) En gelukkig niet ziek geworden...
Esther
©2015 nonstopclimbing.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten