We hebben Spanje inmiddels verlaten en zowel in Frankrijk als Italië hebben we nog maar weinig andere reizende klimmers gezien. Bij de rotsen zien we nog wel regelmatig klimmers, maar het grootscheepse bivakkeren lijkt afgelopen te zijn.
We zijn nu in Cala Gonone op Sardinië. Op de meest mooie potentiële bivakplaatsen staan verbodsborden: het is verboden te kamperen in welke vorm dan ook. Onduidelijk was of het alleen voor die plek gold of voor de gehele gemeente. We hebben uiteindelijk aan de rand van het dorp bij een verlaten sportcomplex een mooi plekje gevonden. Zonder verbodsbord en aan de voet van een niet zo interessant uitziend klimmassief. Daar zou het vast wel lekker rustig zijn, dachten we. Blijkt het één van de meest populaire massieven van het eiland te zijn! Als wij nog met de perculator aan het prutsen zijn voor een kop koffie, springen er links en rechts mensen uit hun auto om plaat te gaan klimmen. Want dat is het, routes tussen de 10 en 175 meter, op grijze, liggende kalk. En ze houden er pas mee op als het donker wordt! Daarna wordt het weer lekker stil en zijn we weer helemaal alleen.
Maar toch mis ik de sfeer van het klimmen in Spanje wel. Het was erg leuk om te zien en te horen hoe andere klimmers met klimmen bezig zijn. Hier ontmoeten we vooral 'vakantiegangers': mensen die één of twee weken op Sardinië zijn voor een klim-en strandvakantie. Het zal wel weer wennen zijn als we net als bijna iedereen afhankelijk zijn van de vaste vakantieweken. Maar één ding is zeker: we zullen niet meer snel zonder bus op pad gaan en campings zullen we ook niet meer al te vaak bezoeken.
Esther
©2012 nonstopclimbing.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten