Onverwacht bezoek

Het weer in de Dolomieten is niet altijd geschikt om lange routes te klimmen. Soms is het dan beter om naar een alternatief te zoeken. We wilden eigenlijk een route op de eerste Sella Toren doen, maar het hele massief was volledig omhuld door dikke grijze wolken. Een paar honderd meter lager, onder de Sellapas, vonden we een sportklimgebied waar we ons wel een dag konden vermaken. Onder een waterig zonnetje stapten we de eerste route in.
Nadat we de derde route geklommen hadden hoorden we ineens iemand kuchen; op de een of andere manier klonk het als 'Nederlands gekuch'. We maakten er een opmerking naar elkaar over en Esther mompelde dat het wel erg Nederlands klonk. Waarop de stem zei: “Inderdaad ja”. Toen kwam ineens Ina uit de struiken de voorschijn!
Zij was met haar vriend John zomaar wat aan het rondrijden bij de Sellapas, toen ze ineens onze bus zag staan (zwarte bussen met Nederlands kenteken zie je hier niet zoveel). Daarna hadden ze ons met een verrekijkertje al snel op de rots gespot. Ina holde vervolgens naar boven om ons te begroeten! Erg leuk als vrienden ineens onverwacht onder aan de rots staan. We besloten daarom direct om mee naar beneden te gaan om thee en koffie te maken. Van klimmen kwam die dag niet veel meer...

Pieter