Bivak bij de rotsen

We zijn nu ruim 2 maanden op reis en we hebben gebivakkeerd op allerlei soorten plaatsen. Grappig is dat we mensen op de meest verrassende manieren hebben zien vertoeven. In Presles hebben we een tijdje een plekje bij de rots gedeeld met twee franse klimmers. Ze hadden ieder hun eigen bestelbus en zetten de bussen zodanig neer dat ze ieder in hun eigen bus aan hun eigen tafeltje konden zitten, maar toch met elkaar konden praten.

In de Dolomieten stonden we op een grotere parkeerplaats. Hier hebben we echt van alles en nog wat gezien. Zo was er een jong Pools stel dat een enorm tweepersoonsluchtbed in een heel klein autootje auto had gepropt. Verder hadden ze nauwelijks ruimte voor spullen. Eten deden ze daarom met één lepel uit één pan. Verder ontmoette we een klimmer uit Nieuw Zeeland die vier maanden in de Dolomieten verbleef. Hij sliep op de achterbank van de auto; en dat terwijl hij zijn voet enkele weken daarvoor had gebroken en nog een wond te verzorgen had! Op dezelfde parkeerplaats stond ook een Brits stel. Zij sliepen in een mooie witte bestelbus, waarmee zij zes maanden op reis waren. Maar zo mooi glimmend als de buitenkant was, zo eenvoudig was de binnenkant! Het interieur bestond uit niet meer dan een paar losse kratten met daarop een losse houten plank. Op de plank lagen twee zeer oude en dunne matjes van schuim, waarop ze sliepen. Om bij de kratten te komen moesten ze de plank opzij schuiven of optillen. Aan het plafond en aan de wand hingen hangmatten waar de slaapzakken en kleren in gepropt werden. Verder was er ook nog plek voor hun twee honden. En isolatie? Nee hoor – ze hadden regelmatig ijsbloemen op de ramen gehad;) Het zag er tamelijk spartaans uit, maar ze deden dit al jaren zo! En nee, zowel de Britten als de Nieuw Zeelander zijn geen studenten meer: het zijn vijftigers!

En verder komen we natuurlijk regelmatig 'echte' campers tegen – maar de bewoners ervan zie je zelden. Blijkbaar is het binnen allemaal te doen.

Esther