De Spaanse bakker: waar vind je hem?

Het regelen van vers brood valt niet altijd mee in Spanje. We bivakkeren meestal bij hele kleine dorpjes en de meeste dorpjes hebben wel een bakker - soms zelfs 2, ook al wonen er maar 200 mensen. Maar toch kost het ons vaak moeite om een bakker te vinden. Aan de buitenkant van een gebouw kun je niet altijd zien, wat er achter de deur te doen is. Niet elke bakker heeft zijn naam of de openingstijden op de buitenkant staan.
Hoe weet je nou waar de bakker zit?! Ik ben al eens tussen de mengkommen beland, omdat ik de achterdeur te pakken had, in plaats van de winkeldeur. Aan de voorkant van het gebouw kon je niet zien dat er een bakker zat, op de achterkant van het gebouw stond dat wèl! Maar goed, de bakker was gevonden en hij had nog brood! Het gebeurde ook wel dat we de bakker wel konden vinden, maar dat de schappen nagenoeg leeg waren. We kozen dan maar wat van het brood dat 'er nog lag', en dat was niet altijd het lekkerste  brood (uitgedroogd, zoutloos, of juist met extra vet). We hebben door vallen en opstaan ontdekt dat er vaak op andere plaatsen in de winkel brood bewaard wordt - soms in een gesloten kast die eruit ziet als een dressoirkast, soms ergens achterin de bakkerij. We weten nu dat we gewoon om ander brood moeten vragen en dan komt het vaak wel ergens uit een of ander hoekje of gaatje te voorschijn...
Vandaag dachten we geen zoekproblemen te hebben. We waren 'op tijd' (begin van de avond), op het pand stond 'bakker', er waren bakkers aan het werk, er stond een bestelbus voor het gebouw met daarop reclame voor de bakker, maar toch konden we de ingang niet vinden. Er was alleen een deur naar de ´werkplaats´ waar de bakkers bezig waren, was overduidelijk geen ingang voor klanten. Er was nog wel een deur die een ingang zou kunnen zijn, maar die was dicht en zag er eerder uit als een gevangenisdeur (metaalbeslag van onder tot boven). We zijn toen eerst maar ergens een borrel gaan drinken en ik ben later op de avond nog eens gaan kijken de vermoedelijke ingang nu wel open was. Nee dus. Uiteindelijk ben ik maar gewoon de bakkerij ingestapt en heb ik om brood gevraagd. De bakkers haalden toen ergens een oude man vandaan en die liep met me mee naar wat de winkel bleek te zijn - achter die metalen, gesloten deur dus. Ik kon echter alleen contant betalen - er was geen wisselgeld. Ta, en daar sta je dan met je pinpas en je €20,- biljet. En om nou 20 broden te kopen...

Esther


©2014 nonstopclimbing.nl