Wachten op Kalymnos

Na een week waarin de veerboten gestaakt hadden, was het dan eindelijk zover: we konden vertrekken naar Kalymnos. We waren al vroeg bij de haven, want na zoveel dagen wachten mocht er natuurlijk niets meer mis gaan. Om 13u waren Bensie en Beer  ingescheept en zaten wij op het dek, klaar voor vertrek. Om 15u zou de boot pas gaan, maar dat mocht de pret niet drukken.
Om half 4 werd werd echter omgeroepen dat we met enige vertraging zouden vertrekken. Nog niet alle vrachtwagens waren ingescheept. Het waren er erg veel dit keer, omdat de eilanden door de staking een week lang niet bevoorraad waren.
Drie kwartier na het geplande tijdstip van vertrek, kwam de boot dan toch in beweging. Nou ja beweging... we kwamen weliswaar los van de kade, maar heel ver kwamen we niet. We gingen een beetje vooruit, een beetje achteruit, iets naar links en iets naar rechts. Maar veel meer beweging kwam er niet in. Om half 5 werd omgeroepen dat er een 'probleem' was. Ze konden het anker niet meer los krijgen. Dat krijg je natuurlijk als je een boot een week niet gebruikt.
Een ander bootje kwam te hulp en er werd wat met een stok in het water gepord. Maar veel leek het niet uit te halen. Op het dek gaven passagiers hun commentaar op het geheel. Binnen zaten zo'n 500 soldaten rustig te kaarten. Maar om 17u kwam dan toch de verlossende mededeling: het anker was gelicht... op naar  Kalymnos!

Pieter