Klimmen met een handicap: hulpmiddelen

Omdat ik mijn linkerenkel als gevolg van een voorklimmersval niet meer goed kan gebruiken, heb ik allerlei hulpmiddelen die het me toch mogelijk maken om te klimmen.
 
Ik heb een paar opbouwbare krukken. Deze gebruikte ik als we lange routes deden en het niet mogelijk was om abseils te maken en we moesten 'omlopen'. Maar in opvouwbare toestand zijn de krukken nog steeds wel lang en ik bleef regelmatig ergens achter hangen. Een dakje of een traverse onder een dak is niet handig als er twee lange staken steeds ergens tegen aan komen. Een ander nadeel was dat boven- en onderkant van de kruk door een elastiek bij elkaar gehouden wordt. Als ik door zompig terrein heen moest, zoog de dop zich nog wel eens vast, waardoor de bovenkant zich losmaakte van de onderkant... En ik maar trekken aan die kruk...

Als alternatief gebruik ik nu de Leki Wanderfreunde. Dat zijn eigenlijk wandelstokken en je kunt er niet volledig op hangen (zoals met krukken wel kan). Voordeel is dat het zogenaamde telescoopstokken zijn en dat ik ze heel klein kan maken zodat ik in een lange route nergens aan blijf hangen.En als je het dopje van de onderkant eraf haalt, heb je een metalen pinnetje. Ideaal voor op kleine bergpaadjes of op bemodderde hellingen.

Om bij de rots te komen gebruik ik gewone 'elleboogkrukken'. Deze hebben een ergonomisch handvat en daar kun je lekker op hangen. Of nou ja, 'lekker'.... Ik heb inmiddels allerlei rare knobbels op de pezen in mijn handpalmen en ook zit er flink wat eelt op. De pezen in de handpalm doen soms echt pijn - maar ook daar heb ik wat op gevonden! Mountainbikehandschoenen met gel doen wonderen!

Als we een lange route doen, laat ik de krukken beneden liggen en die haal ik dan na het abseilen of het omlopen weer op. Het levert veel bekijks op - het is natuurlijk ook wel een beetje vreemd... niet kunnen lopen, maar wel klimmen...

Met Johan bij de Drei Zinnen

Verder draag ik een enkelbrace: echt een superhandig ding. Fixeert de enkel, waardoor ik minder pijnklachten heb.

En niet te vergeten: mijn klimmaatjes sjouwen alle zware dingen naar de rots of naar een hut. Zo ontlasten ze mij en kan ik dus toch nog klimmen. Dat was aanvankelijk een bittere pil voor mij: hulp moeten vragen en iets niet meer kunnen...